«Ματς της χρονιάς» έγινε το ντέρμπι για τον Παναθηναϊκό

Με 3-0 στο γήπεδό του -για την ακρίβεια, στο Ολυμπιακό Στάδιο- ο Παναθηναϊκός είχε χάσει άλλες δυο φορές, όλες κι όλες, στην ευρωπαϊκή του ιστορία: τον Νοέμβριο του 2010 από την Μπαρτσελόνα του Μέσι και τον Απρίλιο του 1996 από τον σπουδαίο Αγιαξ. Το χθεσινοβραδινό (Πέμπτη) «χαστούκι», κανείς δεν το περίμενε.

Η Σταντάρ Λιέγης, που τον ταπείνωσε στη Λεωφόρο, είναι -εφέτος- για λύπηση. Από την αρχή της σεζόν

έχει κάνει μόνο μια εκτός έδρας νίκη (στο ματς με τη Λόκερεν), κι έχει δεχτεί γκολ στους επτά από τους οκτώ αγώνες της. Στο Βέλγιο χάνει το ένα παιχνίδι μετά το άλλο – την τελευταία εβδομάδα ηττήθηκε δυο φορές. Κι όμως, μετά το 60′, μπροστά στον Παναθηναϊκό έμοιαζε με «θηρίο».

Ο Παναθηναϊκός ήταν κακός για ακόμη έναν ευρωπαϊκό αγώνα (REUTERS/Alkis Konstantinidis)

Αλλοθι υπάρχουν μπόλικα. Στις αναγκαστικές απουσίες πέντε βασικών παικτών ήρθε να προστεθεί ο τραυματισμός του Μπεργκ, ο οποίος αποχώρησε στο 30′. Μια καλή προσπάθεια του Εμποκού σταμάτησε στο δοκάρι. Ο ίδιος παίκτης φέρθηκε ανόητα (έριξε αγκωνιά σε αντίπαλο) και άφησε την ομάδα του με δέκα παίκτες. Ο διαιτητής δεν είδε μια φάση που… μύριζε πέναλτι. Ο,τι μπορούσε να πάει στραβά, πήγε. Αλλά με τις δικαιολογίες, ποτέ κανείς δεν κέρδισε τίποτα.

Ακόμη και «μισός», με ποδοσφαιριστές σε κόντρα ρόλο από τον συνηθισμένο, οι οποίοι προσπαθούσαν να συνεργαστούν για πρώτη φορά, ο Παναθηναϊκός όφειλε να διεκδικήσει ως το τέλος τις όποιες πιθανότητες είχε για να νικήσει. Οχι μόνο για να μείνει ζωντανός στο κυνήγι της πρόκρισης, αλλά -κυρίως- επειδή πέντε χρόνια χωρίς νίκη σε φάση Ομίλων αποτελούν μια «μαύρη τρύπα» στο πλούσιο ευρωπαϊκό βιογραφικό του. Αλλά, στην προσπάθεια πήρε «μηδέν». Δύο ευκαιρίες του Κουλιμπαλί και του Μπέργκ, άλλες δύο με τον Εμποκού στο δεύτερο ημίχρονο, κι αυτό ήταν όλο.

Εχασε με τον κλασικό τρόπο των τελευταίων μηνών. Μόλις δέχτηκε το πρώτο γκολ, στο 61′, όλα τέλειωσαν. Ο Παναθηναϊκός «εξαφανίστηκε» από το γήπεδο, λες και το ματς είχε λήξει. Οπως σε όλα τα δεύτερα ημίχρονα, η ομάδα ξέμεινε από δυνάμεις. Οπως σε όλους τους εφετινούς αγώνες, τα παράτησε μόλις έμεινε πίσω στο σκορ. Και ο Στιλ, αν και αυτή τη φορά δεν έκανε κάποια «ομορφιά» για το YouTube, έφαγε το μοναδικό σουτ των Βέλγων που βρήκε στόχο, από 35 μέτρα. Σε αυτό το επίπεδο, όταν ο τερματοφύλακάς σου δεν μπορεί να σου χαρίσει μια εξαιρετική απόκρουση, δεν έχεις καμία τύχη.

Ο Εμποκού έχασε την καλύτερη ευκαιρία των πρασίνων (ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ / ΙΝΤΙΜΕ)

Είναι κι αυτές οι θλάσεις, που έχουν σπάσει κάθε ρεκόρ. Χθες ήταν η σειρά του Μπεργκ. Οι παίκτες που -ακόμη- δεν έχουν υποστεί μυικούς τραυματισμούς, είναι μετρημένοι στα δάχτυλα. Και είμαστε ακόμα στον Νοέμβριο… Οσο για τον τρόπο με τον οποίο «την πάτησε» ο σουηδός φορ, προδίδει μια ασύγγνωστη αμέλεια. Οταν ένας ποδοσφαιριστής παραπονιέται για ενοχλήσεις από το «ζέσταμα», ούτε οι ερασιτεχνικές ομάδες δεν του επιτρέπουν να παίξει. Τώρα, ο Παναθηναϊκός δεν θα τον έχει ούτε στο ντέρμπι.

Για να μην τρέφουμε αυταπάτες, ο αποκλεισμός από τους «32» του Europa League θα πρέπει να θεωρείται δεδομένος. Εκτός κι αν κάποιος πιστεύει ότι αυτός ο Παναθηναϊκός, που μετράει μόλις έναν βαθμό έπειτα από τέσσερις αγωνιστικές, θα νικήσει τον Αγιαξ στο Αμστερνταμ και τη Θέλτα στην Αθήνα, στις δυο που απομένουν, και η Θέλτα με την Σταντάρ δεν θα σταυρώσουν νίκη…

Κάποια πράγματα φωνάζουν από μακριά. Το σπουδαιότερο είναι πως ο εφετινός Παναθηναϊκός δεν έχει «χαρακτήρα» στα δύσκολα. Οταν το ματς -ή το τουρνουά- «στραβώσει», εγκαταλείπει κάθε προσπάθεια. Αντίθετα με τον Ολυμπιακό, για παράδειγμα, ο οποίος δεν ψάχνει για δικαιολογίες. Οπως απέδειξε η περίπτωσή του, το να τα βάζεις με τον εαυτό σου κι όχι με τους άλλους -τις απουσίες, τις ατυχίες, τους διαιτητές, τα δοκάρια, τις ευκαιρίες-, είναι πολύ πιο «δημιουργικό». Είναι ο ίδιος ο πρωταθλητισμός. Ισως γι’ αυτό, μετά το «κάζο» με τη Μπέερ Σεβά, την ήττα από τη Λάρισα και τον ΑΠΟΕΛ, ο Ολυμπιακός βρίσκεται -σήμερα- σε θέση ισχύος. Με σχεδόν εξασφαλισμένη την πρόκρισή του στους «32» του Europa League, και μία νίκη μακριά -αν τα καταφέρει στο κυριακάτικο ντέρμπι επί του Παναθηναϊκού- από τους +7 βαθμούς στο Πρωτάθλημα. Ακόμη κι αν πήρε τα «σφυριγματάκια» του, πρόκειται για έναν άθλο.

Κουτρουμπής, Ιβανόφ και Μαρινάκης αποχωρούν με σκυμμένα κεφάλια από τη Λεωφόρο (ΜΠΑΛΤΑΣ ΚΩΣΤΑΣ / ΙΝΤΙΜΕ)

Στον Παναθηναϊκό, ο Στραματσόνι προτίμησε να προετοιμάσει το έδαφος για την αποτυχία. Ακόμη και στη συνέντευξη Τύπου για το ματς με την Σταντάρ, τόνισε ότι ο αγώνας του «Γεώργιος Καραϊσκάκης» είναι το ματς της χρονιάς. Παλιά δοκιμασμένη συνταγή. Αν αποτύχουμε σε αυτό το ματς (με την Σταντάρ), το επόμενο είναι που μετράει. Αν χάσουμε και στο επόμενο, κάποιος θα φταίει – μάλλον ο διαιτητής. Αν νικήσουμε αλλά δεν πάρουμε το Πρωτάθλημα, θα φταίει η διαιτησία (γενικώς). Γιατί, «εμείς αποδείξαμε ότι είμαστε καλύτεροι από τον πρωταθλητή, αλλά -στη συνέχεια- δεν μας άφησαν να πάρουμε τον τίτλο». Πώς το έλεγε ο Γιάννης Ιωαννίδης; «Δώσε μια δικαιολογία στον παίκτη για να χάσει, κι αυτός θα βρει άλλες εκατό».

Τώρα ο Παναθηναϊκός, με πολύ καλύτερο ρόστερ εφέτος -ίσως το πληρέστερο μετά το νταμπλ του 2010-, κινδυνεύει να φθάσει μεθαύριο εκεί που ήταν πέρυσι τέτοια εποχή: στο πουθενά. Οι φίλοι του απαιτούν τη νίκη, την Κυριακή, επί του Ολυμπιακού – και το άγχος της απαγορευμένης αποτυχίας είναι ό,τι χειρότερο για μια ομάδα, σ’ ένα τόσο κρίσιμο ματς. Ιδίως για μια ομάδα που δεν φαίνεται να πιστεύει στις δυνατότητές της.

Αν ο Παναθηναϊκός χάσει, ούτε ο πιο φανατικός οπαδός του δεν πιστεύει ότι μπορεί να σώσει την παρτίδα. Αν νικήσει, απλώς θα έχει κερδίσει μια παράταση ελπίδας. Αμέσως μετά το Φάληρο, έχει να παίξει με την ΑΕΚ στη Λεωφόρο, στη Νέα Σμύρνη με τον Πανιώνιο, με τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο, με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι, κι έπειτα στη Λάρισα. Πέντε διαδοχικά ματς, στα οποία «σίγουρος» δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε ένας βαθμός. Πολύ περισσότερο όταν στα προηγούμενα -τα «εύκολα, υποτίθεται»- (με Λεβαδειακό, ΠΑΣ, Παναιτωλικό, Αστέρα, Ξάνθη, Βέροια και Ηρακλή) έγραψε μια ήττα και δύο ισοπαλίες.

Ο Στραματσόνι είχε όλον τον καιρό μπροστά του να βρει λύσεις στα χρόνια προβλήματα της ομάδας του: τη δυσκολία της να φτάσει στο γκολ και -κυρίως- την αβάσταχτη χαλαρότητά της στους αγώνες που δεν εξελίσσονται ευνοϊκά γι’ αυτήν. Δεν τις βρήκε. Ετσι όπως ήρθαν τα πράγματα, πλέον, μόνο τα αποτελέσματα έχουν σημασία. Από αυτά θα κριθεί, τις επόμενες εβδομάδες, η τύχη του ιταλού προπονητή και του φιλόδοξου εφετινού Παναθηναϊκού.

The post «Ματς της χρονιάς» έγινε το ντέρμπι για τον Παναθηναϊκό appeared first on Protagon.gr.