Απλήρωτοι εναντίον (καλο)πληρωμένων

Οι καμιά εικοσαριά οπαδοί του Ολυμπιακού που το Σαββατόβραδο κίνησαν προς τις εγκαταστάσεις του Ρέντη για να… μαλώσουν τους ηττημένους του ντέρμπι της Λεωφόρου, είναι η πιο μετρήσιμη απόδειξη της απογοήτευσης που επικρατεί στο στρατόπεδο των Πρωταθλητών. Σε άλλες εποχές, όχι πολύ μακρινές, μία τόσο κακή εμφάνιση σε «αγώνα τιμής» για τον σύλλογο του Πειραιά

θα είχε συγκεντρώσει εκατοντάδες αγανακτισμένους. Δεν φταίει η βροχή, αλλά η αίσθηση του «ερυθρόλευκου» κοινού πως «τα παιδιά δεν αδιαφόρησαν – τόσο μπορούσαν, τόσο έπαιξαν». Οι φίλοι του Ολυμπιακού έχουν συμβιβαστεί με την ιδέα ότι, πλέον, η ομάδα τους δεν είναι αυτή που θα νικήσει οποιονδήποτε αντίπαλο στην Ελλάδα, αρκεί να το θελήσει.

Την ίδια εντύπωση έχει και ο Παναθηναϊκός – κι αυτό ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του χθεσινού ντέρμπι: το ότι μπήκε στο γήπεδο φουλ επιθετικός, με έναν «αέρα» ανωτερότητας που δεν εξηγείται από το δικό του μομέντουμ, όχι για να «κλέψει» το αποτέλεσμα, αλλά για να κυριαρχήσει έναντι του μεγάλου του αντιπάλου πέραν πάσης αμφιβολίας. Την ίδια εντύπωση είχε και η ΑΕΚ, στις 24 του περασμένου Σεπτεμβρίου, που δεν παραδόθηκε ούτε όταν βρέθηκε να χάνει με 2-0, και νίκησε 3-2. Την ίδια εντύπωση έχουν όλοι: ο σημερινός Ολυμπιακός δεν είναι, πια, η ομάδα που προκαλούσε τρόμο.

INTIMEsports

«Πώς γίνεται, να χάνετε από τους απλήρωτους;», ρωτούσαν τους παίκτες του Ολυμπιακού οι οπαδοί στου Ρέντη. Είναι απλό – θα στο πει όποιος ποδοσφαιριστής έχει γράψει στο βιογραφικό του έστω ένα ελληνικό classico, λευκός, μαύρος ή κίτρινος: από τη στιγμή που ο διαιτητής θα σφυρίξει σέντρα σε ντέρμπι Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού, η βαθμολογία, τα μπάτζετ, τα ρόστερ και οι απληρωσιές πάνε περίπατο. Το έχουμε δει να συμβαίνει άπειρες φορές. Ο Ολυμπιακός των «πέτρινων χρόνων» έχανε απ’ όλους, όμως νικούσε τον πανίσχυρο Παναθηναϊκό των Βαρδινογιάννηδων. Η ΑΕΚ στα χειρότερά της, μετά τη φυγή του Μπάγεβιτς στον Πειραιά, είχε γίνει κακός μπελάς για τον Ολυμπιακό του Κόκκαλη – ακόμα είναι. Και ο Παναθηναϊκός, στο ναδίρ της ιστορίας του, κέρδισε (χθες) τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο για δεύτερη διαδοχική σεζόν. Είχε να συμβεί 40 χρόνια, από τότε που φορούσαν την πράσινη φανέλα ο Δομάζος και ο Αλβαρέζ.

Οι παίκτες του Παναθηναϊκού ζουν ένα δράμα. Βλέπουν τα πάντα γύρω τους να γκρεμίζονται. Μέχρι οι φυσιοθεραπευτές αποχωρούν, ο ένας μετά τον άλλον. Το αντιλαμβάνονται, ότι -στο τέλος- τα οικονομικά και διοικητικά προβλήματα της ομάδας τους δεν θα τους επιτρέψουν να εξαντλήσουν τις (όποιες) πιθανότητές τους για τον τίτλο. Τον Ιανουάριο, κάποιοι απ’ αυτούς θα φορέσουν άλλου χρώματος φανέλα – δεν γίνεται αλλιώς. Αλλά, σε ένα και μοναδικό ματς, όλα αυτά τα προβλήματα που οι ίδιοι δεν έχουν τρόπο να λύσουν, μπορούσαν να τα κλειδώσουν έξω από το γήπεδο. Στο πιο σημαντικό για τον σύλλογο παιχνίδι της χρονιάς, έκαναν ένα πολύτιμο δώρο στους εαυτούς τους και στον κόσμο που τους υποστηρίζει. Ικανοποίησαν τον πληγωμένο τους εγωισμό. Επαιξαν (και) για να τους προσέξουν οι ατζέντηδες και οι σκάουτερ, σε μία περίοδο που τα συμβόλαιά τους δεν τους προσφέρουν την παραμικρή βεβαιότητα.

Ο Μαρίνος Ουζουνίδης στη συνέντευξη Τύπου (INTIMEsports)

Το ένστικτο της επιβίωσης είναι το πιο ισχυρό απ’ όλα τα κίνητρα. Αυτό έγραψε την ιστορία του ντέρμπι, με στατιστικά πρωτοφανή για αγώνα (περίπου) ισοδύναμων ομάδων. Στο πρώτο ημίχρονο, ο Ολυμπιακός είχε μηδέν προσπάθειες για γκολ και μηδέν κερδισμένα κόρνερ (στο τέλος ήταν 8-2 υπέρ του Παναθηναϊκού). Απείλησε για πρώτη φορά -με ένα τραγικό σουτ- στο 51′ και κέρδισε το πρώτο του κόρνερ στο 72′. Στην ουσία, εμφανίστηκε στο παιχνίδι μετά το 75′. Σπανίως οι παίκτες του έφταναν πρώτοι στην μπάλα. Αλλά, είναι μόνον το πάθος για τη νίκη -που φορούσε πράσινα- αυτό που έκρινε τον θριαμβευτή;

Οι περιπέτειες του Παναθηναϊκού ως ΠΑΕ αδικούν τη δουλειά του Μαρίνου Ουζουνίδη στην ομάδα. Από την ημέρα που την ανέλαβε, πριν από 11 μήνες, σε 26 αγώνες στη Λεωφόρο έχει χάσει μόνο δύο ευρωπαϊκούς: από τη Θέλτα και την Αθλέτικ Μπιλμπάο. Στις εγχώριες διοργανώσεις, ούτε έναν (21 νίκες και τρεις ισοπαλίες, με 39-2 γκολ). Η τελευταία εντός έδρας ήττα του Παναθηναϊκού στο Πρωτάθλημα και το Κύπελλο απέχει πάνω από ένα χρόνο (16 Οκτωβρίου 2016, 1-2 από την Ξάνθη). Και στο εφετινό Πρωτάθλημα, έχει κατακτήσει έναν βαθμό περισσότερο από τον Ολυμπιακό.

INTIMEsports

Από την άλλη, η αδυναμία του Ολυμπιακού στα ντέρμπι «φωνάζει» εδώ και πολλούς μήνες. Από τις 19 Φεβρουαρίου 2017, που έχασε από την ΑΕΚ στο Ολυμπιακό Στάδιο. Εκτοτε, ηττήθηκε από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα (5 Μαρτίου), ξανά στη Λεωφόρο (19 Μαρτίου), πάλι από την ΑΕΚ (24 Σεπτεμβρίου) και νίκησε μόνον τον ΠΑΟΚ στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Μέσα σε οκτώ μήνες, σε έξι ντέρμπι Πρωταθλήματος, κέρδισε ένα «με το ζόρι». Με μόλις τέσσερις τελικές προσπάθειες για γκολ και χωρίς καμία κλασική ευκαιρία. Οι (καλο) πληρωμένοι του παίκτες διαθέτουν ποιότητα -ποιος λέει το αντίθετο;- όμως φαίνεται πως ξέμειναν από κίνητρα.

Χάρη στις αλλεπάλληλες «γκέλες» και των τεσσάρων επίδοξων πρωταθλητών, παρακολουθούμε -για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια- μία κούρσα συναρπαστική. Ολα είναι ανοιχτά. Σχεδόν όλα. Γιατί, από αύριο, ο Παναθηναϊκός θα επιστρέψει στη ζοφερή πραγματικότητα. Κρίμα για τους ποδοσφαιριστές του. Ακόμη περισσότερο, κρίμα για τον Ουζουνίδη. Τον προπονητή που οι Ολυμπιακοί, αντιδρώντας στην πρόσληψή του στην ομάδα τους, έστειλαν στον Παναθηναϊκό για να τον κρατήσει όρθιο κόντρα σε «Θεούς και δαίμονες».

The post Απλήρωτοι εναντίον (καλο)πληρωμένων appeared first on Protagon.gr.