ΑΝΕΛ: Οταν ο συνέταιρος σου κλέβει από το κοινό ταμείο…

Για πολλοστή φορά το τελευταίο διάστημα οι ΑΝΕΛ έρχονται σε δύσκολη θέση από τον κυβερνητικό τους εταίρο, βρίσκοντας τον εαυτό τους προ ειλημμένων αποφάσεων. Αναφέρομαι στην απαντητική επιστολή του υπουργού κ. Κοντονή προς την κυβέρνηση της Εσθονίας, με την οποία αρνήθηκε να παραστεί στο συνέδριο για τα δεινά που προκάλεσαν κομμουνιστικά καθεστώτα στην ανθρωπότητα. Σκοπός του παρόντος άρθρου δεν είναι να εξετάσει την ορθότητα της απόφασης αλλά να διερευνήσει την επίδραση της στο κόμμα των ΑΝΕΛ.

Με κάποιες κινήσεις αριστερής χροιάς, τον τελευταίο καιρό

η επικοινωνιακή ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να χαϊδέψει τα αυτιά των αριστερών που έχουν απομείνει πιστοί στο κόμμα και στο εγχείρημα αυτό της διακυβέρνησης χωρίς να συμμετέχουν (αν συμμετείχαν δεν θα χρειαζόταν, θα τους καθιστούσαν αυτομάτως συνένοχους). Δεν αλλάζουμε την Ευρώπη, δεν εξυγιαίνουμε την οικονομία, δεν φορολογούμε τους πλούσιους, δίνουμε σπίτια σε τραπεζίτες, όμως, είμαστε αριστεροί σαν εσάς, δεν κάνουμε προσευχή και δεν απομυθοποιούμε τον πατερούλη Στάλιν. Όσο και αν φαίνεται περίεργο, η τακτική δουλεύει για μια συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων. Μία φίλη που ανήκει στην Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ στην Θεσσαλονίκη μου έλεγε τις προάλλες πως οι «υποχωρήσεις» του Αλέξη Τσίπρα κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος των υποχωρήσεων του Λένιν όταν υπέγραψε την συνθήκη του Μπρεστ –Λιτόφσκ με τους Γερμανούς κάνοντας ειρήνη μαζί τους προσωρινά με σκοπό να επανακάμψει αργότερα. Ναι, λοιπόν, υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη πιστεύουν σε αυτόν τον κυκεώνα υποσχεσιολογίας.

Αυτοί κάνουν την δουλειά τους, αλλά όπως και στις επιχειρήσεις, όταν ο ένας συνέταιρος δρα με γνώμονα το δικό του συμφέρον και όχι το κοινό, ο συνεταιρισμός παρουσιάζει παθογένειες και αναπόφευκτα καταρρέει. Όταν οι ΑΝΕΛ ζήτησαν την ψήφο του ελληνικού λαού, υπαινίχθηκαν ότι ήταν αναγκαίοι για να προασπίζουν ιδεολογίες και ιδανικά που δεν περιλαμβάνονταν στην ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ένας εταίρος θα έσωζε την Ελλάδα από την οικονομική κρίση, ίσως την Ευρώπη, γιατί όχι και τον Γαλαξία ολόκληρο. Ο άλλος θα προάσπιζε το τρίπτυχο Πατρίς – Θρησκεία –Οικογένεια. Με αυτόν τον τρόπο θα εξαλειφόταν η ανάγκη για την παρουσία ενός μεγάλου φιλελεύθερου σχηματισμού.

Τα πράγματα δεν ήρθαν έτσι και η ήττα που έρχεται είναι συντριπτική. Ο κάθε συνεταίρος προσπαθεί να σώσει τον εαυτό του. Οι ΑΝΕΛ όμως έχουν τα λιγότερα όπλα για να το κάνουν. Στην πραγματικότητα, είναι ανίσχυροι και ο αφανισμός τους μη αναστρέψιμος.

Η ιδεολογική τους προσέγγιση έχει παραγκωνιστεί από τον Σύριζα και είναι ολοφάνερο πως ο χωρισμός είναι γεγονός, απλά χρονοτριβούν να αποφασίσουν το διαζύγιο, όπως και στην ζωή. Ολόκληρος ο κομματικός τους μηχανισμός ασχολείται με το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και θεωρούν ότι μέσω διευκολύνσεων και εξυπηρετήσεων ημετέρων θα σωθεί η παρτίδα. Φρούδες ελπίδες.

Θυμάμαι το προεκλογικό σποτ – επιτυχημένο ομολογουμένως- με τον Πάνο Καμμένο να βοηθά τον μικρό Αλέξη να οδηγήσει το τρένο. Εκ των υστέρων, ο «μηχανοδηγός» μας έχει μετατεθεί σε ένα σταθμό – φάντασμα που δεν χρησιμοποιείται πια και περιμένει την Ιστορία να τον συνταξιοδοτήσει. Θα είναι τόσο αμείλικτη όμως….

The post ΑΝΕΛ: Οταν ο συνέταιρος σου κλέβει από το κοινό ταμείο… appeared first on Protagon.gr.