Το οδοιπορικό προς το «έπος» του Βελιγραδίου (vids+pics)

Δεν ήταν λίγοι, όσοι είχαν πιστέψει το 1987, ότι το 103-101 επί των Σοβιετικών αποτελούσε μοναδικό, ανεπανάληπτο επίτευγμα για τον ελληνικό αθλητισμό. Με την πάροδο των χρόνων, αποδείχθηκε πως εκείνη η σπουδαία βραδιά που θα συμπληρώσει σε λίγους μήνες... επέτειο 30 ετών, μόνο αυτόν τον χαρακτήρα δεν είχε. Το ελληνικό μπάσκετ «γιγαντώθηκε», αν και η εθνική ομάδα απείχε για αρκετά χρόνια από τις επιτυχίες έκτοτε. Μέχρι που εμφανίστηκε μία «ευλογημένη» γενιά, εκείνη που θα έφερνε την Επίσημη Αγαπημένη, εκεί που και πάλι δεν είχε φανταστεί κανείς...

Σαν σήμερα, η «αρμάδα» του Παναγιώτη Γιαννάκη

πραγματοποίησε ένα από τα «θαύματά» της. Η Γερμανία είναι το τελευταίο «εμπόδιο» και οι Έλληνες την καταβάλλουν με 78-62, στον τελικό της «Μπεογκράντσκα Αρένα». Ο Ντιρκ Νοβίτσκι και εν μέρει ο Πάτρικ Φέμερλινγκ, δεν μπορούν να συγκρατήσουν την ορμή μίας ομάδας, που έχει αντέξει σε κάθε «κραδασμό» πριν φτάσει στον τελικό. Υποκύπτουν στη μοίρα τους και ένας ολόκληρος λαός καμαρώνει τους νέους «δώδεκα θεούς», όπως αποκάλεσαν τους παίκτες της τότε ελληνικής ομάδας. Τους «επαγγελματίες νικητές», όπως τους έχει αποκαλέσει ο βοηθός του κόουτς Γιαννάκη, Λευτέρης Κακιούσης.

Ιδανική πρεμιέρα, αλλά η Σλοβενία δεν αστειεύεται...

Το πρώτο δεκάλεπτο του τουρνουά, είναι αυτό που είχε ακριβώς φανταστεί ο Παναγιώτης Γιαννάκης για τη συγκεκριμένη ομάδα. Το 7-21 σε εκείνο το διάστημα κόντρα στους Γάλλους, είναι αντιπροσωπευτικό των αρχών της, με την άμυνά της να «τσακίζει κόκκαλα» και άπαντες να έχουν συμμετοχή στο σκοράρισμα. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης, παρουσιάζει ένα μικρό «δείγμα» των στοιχείων που μετά από λίγα χρόνια θα τον καθιστούσαν ως «θρύλο» του ευρωπαϊκού μπάσκετ, έχοντας 13 πόντους, 9 ριμπάουντ, 6 ασίστ και τρία κλεψίματα, όντας ο μοναδικός «διψήφιος». Κάτι λογικό, αν κρίνει κανείς από το τελικό 50-64.

Δεκάλεπτα: 7-21, 14-32, 34-53, 50-64
Γαλλία (Μπερζό): Ζελαμπάλ 7 (1), Ριγκοντό 7, Ζουλιάν 6, Πιετρούς 5, Πάρκερ 10, Ντιαρά, Πιετρούς 5, Σμιτ, Ντιαό 6, Βάις 4, Γκιφά
Ελλάδα (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 2, Σπανούλης 5 (1), Ζήσης 7, Μπουρούσης, Φώτσης 2, Χατζηβρέττας 9 (1), Ντικούδης 6, Τσαρτσαρής 4, Διαμαντίδης 13 (1), Παπαδόπουλος 9, Κακιούζης 7 (1)

Η «ευφορία» αυτή που προκάλεσε η πρεμιέρα, όμως, δε θα κρατούσε για πολύ. Οι Σλοβένοι είναι ισχυροί και ο Σάνι Μπετσίροβιτς σε «τρελά κέφια». Ο μετέπειτα πρωταθλητής Ευρώπης με τον Παναθηναϊκό, θα σκοράρει 18 πόντους με 6/9 σουτ, εκ των οποίων 4/6 τρίποντα, «σκοτώνοντας» μαζί με την εξαιρετική ανασταλτική συμπεριφορά των παικτών του Άλες Πίπαν την ελληνική ομάδα. Η πρώτη ήττα είναι γεγονός με 56-68, με τον Λάζαρο Παπαδόπουλο να επιβιώνει του «ναυαγίου» με 15 πόντους, αλλά δεν υπάρχει καιρός για σκέψη. Υπάρχει μόνο ένα «πρέπει» κόντρα στη Βοσνία.

Δεκάλεπτα: 14-20, 27-37, 39-54, 56-68
Ελλάδα (Γιαννάκης): Παπαλουκάς, Σπανούλης 6, Ζήσης 9 (1), Φώτσης 3 (1), Χατζηβρέττας 5, Ντικούδης 3, Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης 7 (1), Παπαδόπουλος 15, Κακιούζης 8
Σλοβενία (Πίπαν): Γιούρακ 5, Λάκοβιτς 7, Μπετσίροβιτς 18 (4), Νεστέροβιτς 6, Νάχμπαρ 14, Λόρμπεκ 3, Μίλιτς 11, Μπρέζετς 4

Αυτό το «πρέπει», εκτελείται με ένα τρομερό «ντεμαράζ» στην τελευταία περίοδο, αφού στα πρώτα 30 λεπτά οι έτεροι Βαλκάνιοι μας έχουν... βγάλει το λάδι (43-41). Ο Φώτσης και ο Παπαλουκάς παίρνουν μπρος και κάνουν «πάρτι» κόντρα στην αντίπαλη άμυνα, εξασφαλίζοντας την πρόκριση στον προκριματικό αγώνα της δεύτερης φάσης με το επιβλητικό επιμέρους σκορ 24-9. Τέλος καλό και ώρα για το Ισραήλ...

Δεκάλεπτα: 15-16, 33-29, 43-41, 67-50
Ελλάδα (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 9 (1), Σπανούλης, Ζήσης 5 (1), Μπουρούσης 2, Βασιλόπουλος, Φώτσης 15 (3), Χατζηβρέττας 5 (1), Ντικούδης, Τσαρτσαρής 12 (2), Διαμαντίδης 5, Παπαδόπουλος 10, Κακιούζης 4
Βοσνία/Ερζεγοβίνη (Μπαϊράμοβιτς): Πριντς, Όβτσινα 4, Τελέτοβιτς 7 (1), Λέριτς 1, Ντόμερκαντ 9 (1), Κοβάσεβιτς 3 (1), Τουλίκοβιτς, Μίρσιτς 3 (1),

Το «καρδιοχτύπι» και το «μπούμερανγκ» του Κιριλένκο

Η Εθνική μοιάζει να έχει επανέλθει στα στάνταρ της πρεμιέρας με τους Γάλλους. Αρχοντικό πρώτο ημίχρονο, στο στυλ που όλοι γνώριζαν και το 25-14, με τους Ισραηλινούς να έχουν απογοητεύσει, δείχνει πως αυτή την φορά δε θα υπάρξει άγχος. Η ομάδα του Ζβι Σερφ, ωστόσο, δεν είχε πει την τελευταία της λέξη. «Πυροβολώντας» έξω από τη γραμμή των 6.25, πλησιάζουν ολοένα περισσότερο και στα 67" πριν το φινάλε, το σκορ βρίσκεται στο 62-58. Δύο επιθετικά ριμπάουντ που ανάγκασαν τους αντιπάλους σε φάουλ, η ψυχραιμία του Ζήση και ένα κλέψιμο του Διαμαντίδη από τα 6 συνολικά που έκανε, θα έγερναν τελεσίδικα την «πλάστιγγα» υπέρ μας. Οι φωνές των Ισραηλινών για τους διαιτητές της αναμέτρησης (Λαμόνικα, Μούβιτς, Ντοβινταβίτσιους) είναι έντονες, αλλά αυτή που συνεχίζει είναι η Ελλάδα με το τελικό 67-61, έχοντας να παλέψει με την «Αρκούδα» του ακμάζοντος τότε «ΑΚ-47».

Δεκάλεπτα: 14-6, 25-14, 49-41, 67-61
Ελλάδα (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 1, Σπανούλης 2, Ζήσης 23 (2), Φώτσης 6, Χατζηβρέττας, Ντικούδης 2, Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης 2, Παπαδόπουλος 23, Κακιούζης 12 (1)
Ισραήλ (Σερφ): Χαγκάγκ 2, Νισίμ 3 (1), Σάσον 5 (1), Ουότσον, Μάρτσκοβιτς 9, Σέλεφ, Μπουρστέιν 6 (2), Ταπίρο 8 (1), Μιζράχι 8 (2), Κοζικάρο, Γκριν 11, Χαλπερίν 9 (3)

Ο Αντρέι Κιριλένκο, είχε ευχηθεί να βρεθεί η Εθνική μας ομάδα στο διάβα της Ρωσίας, στα προημιτελικά της διοργάνωσης. Δεν μπορεί να τον αδικήσει κάποιος για την αισιοδοξία του, όταν στη δική του ομάδα υπήρχαν παίκτες, όπως ο Χόλντεν, ο Χριάπα, ο Πασούτιν, ο Μόνια και ο Σαβρασένκο, ενώ την ίδια ώρα το συγκρότημα του Γιαννάκη ήταν αρκετά ασταθές. Η ευχή του, όμως, θα γύριζε σε «κατάρα» μετά το πρώτο ημίχρονο, όπου όλα πήγαιναν βάσει... σχεδίου για τους Ρώσους (33-26). Ήταν ο αγώνας, όπου φάνηκε πως αυτή η ομάδα μπορεί να ανατρέψει οποιαδήποτε εις βάρος της κατάσταση, έστω κι αν για το συγκεκριμένο θέμα, όλοι φέρνουν στο μυαλό τους τον ημιτελικό με τη Γαλλία. Δεν έχουμε φτάσει εκεί ακόμη. Πρέπει πρώτα να βάλει το χέρι του ο Παπαλουκάς με μια συγκλονιστική εμφάνιση στους 23 πόντους, άνω του 1/3 των συνολικών μας πόντων. Μικρή σημασία έχει, καθώς με τους στιβαρούς Δήμο Ντικούδη και Μιχάλη Κακιούζη, κερδίζουμε με 66-61 και βρισκόμαστε στα ημιτελικά για πρώτη φορά, μετά το 1997.

Δεκάλεπτα: 13-6, 33-26, 40-44, 61-66
Ρωσία (Μπαμπκόφ): Χόλντεν 15, Φριτζόν 3 (1), Μοργκούνοφ 5, Σαμοϊλένκο 4, Χριάπα 8 (2), Πασούτιν, Μόνια 2, Κιριλένκο 20 (1), Σαβρασένκο 4
Ελλάδα (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 23 (2), Σπανούλη; 3, Ζήσης 6, Μπουρούσης, Φώτσης 4, Χατζηβρέττας 9 (1), Ντικούδης 11, Τσαρτσαρής 2, Διαμαντίδης 2, Παπαδόπουλος, Κακιούζης 6

Βάλ' το αγόρι μου!

«3, 2, 1, κανένα! Γιοβάισα, όπως τότε». Όσες φορές κι αν παρακολουθήσουμε ξανά εκείνα τα επικά δευτερόλεπτα, δεν πρόκειται να σταματήσουμε να τα απολαμβάνουμε. Με τη Ρωσία φάνηκε ότι μπορούμε να κάνουμε οποιαδήποτε ανατροπή και με τη Γαλλία φτάσαμε στο «αποκορύφωμα». Αυτός ο αγώνας είναι διαφορετικός από εκείνον της πρεμιέρας και ώσπου να γίνει αυτό κατανοητό από τους διεθνείς μας, οι αντίπαλοι έχουν πάρει κεφάλι επτά πόντων, με 72" να απομένουν (58-51). Ποιος πίστευε σε ανατροπή; Ποιος θα στοιχημάτιζε σε μία σκληροτράχηλη ομάδα μεν, που όμως «κυνηγούσε» αυτό που τη δεδομένη στιγμή φαινόταν ως αδύνατο, απέναντι σε παίκτες όπως ο Πάρκερ, ο Ντιαό, ο Ζελαμπάλ και ο Ριγκοντό;

Ο τελευταίος είναι το «κλειδί»! Ένας παίκτης της εμπειρίας και της κλάσης του, είναι δεδομένο πως στις βολές δε θα έχει πρόβλημα. Με αντίπαλο την Ελλάδα, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Παπαδόπουλος και Παπαλουκάς μειώνουν τη διαφορά και ο Ριγκοντό αστοχεί. Το σκορ είναι στο 64-65 και με απόλυτη ευστοχία στα 11" πριν το φινάλε, η κατάσταση «ζορίζει». Ο Ριγκοντό κάνει άλλο ένα «δώρο» και χάνει την πρώτη. Μετά τη δεύτερη ξέρουμε όλοι μας την ιστορία. «Ζήσης, 7, 6, ποιος; Ποιος; Βάλ' το αγόρι μου! Το' βαλε!». Ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι ελεύθερος, παίρνει το σουτ μπροστά στον Πάρκερ κι ας μην ήταν τότε το δυνατό του σημείο και στέλνει τους Έλληνες στα ουράνια. Οι Γάλλοι δεν μπορούν να κατανοήσουν πώς πέταξαν στα «σκουπίδια» ένα ματς που είχαν στα χέρια τους και η ευκαιρία για τίτλο είναι ολοφάνερη, 18 χρόνια μετά το «θαύμα» κόντρα στους Σοβιετικούς.

Δεκάλεπτα: 16-14, 29-30, 44-45, 67-66
Ελλάδα (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 10, Σπανούλης, Ζήσης 11, Φώτσης 4, Χατζηβρέττας 3 (!), Ντικούδης 14, Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης 7 (1), Παπαδόπουλος 15, Κακιούζης 3 (1)
Γαλλία (Μπερζό): Ζελαμπάλ 7 (1), Ριγκοντό 6 (4/6 βολές), Ζουλιάν 2, Μ. Πιετρούς 6 (2), Πάρκερ 20 (2), Φ. Πιετρούς 8, Σμιτ 2, Ντιαό 14 (2), Βάις 1

Την ίδια ώρα, οι Γερμανοί έχουν κάνει τη δική τους υπέρβαση απέναντι στους Ισπανούς. Στην προτελευταία φάση της αναμέτρησης, ο Ντιρκ Νοβίτσκι παίρνει το «όπλο» του και «καθαρίζει» τους Ίβηρες. Η ομάδα του, θα είναι η αντίπαλός μας.

Ξανά στο «θρόνο»

Η Ευρώπη είχε ήδη «σοκαριστεί» με την επική ανατροπή κόντρα στους Γάλλους και δε θα αποτελούσε πλέον... έκπληξη η πρωτιά κόντρα στη Γερμανία. Τα προγνωστικά επιβεβαιώνονται, έστω κι αν στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου χρειάζεται η συμβολή του Παπαλουκά για ένα μικρό «λήθαργο» που θα μπορούσε να σημαίνει πολύ περισσότερα από μία απλή μείωση σε 39-34 στο πρώτο λεπτό της τρίτης περιόδου. «Αστραπαία» το σκορ γίνεται 50-36 και το τρένο έχει ξαναμπεί στις «ράγες». Οι πανηγυρισμοί, για την ακρίβεια, έχουν ξεκινήσει από τότε, καθώς οι Γερμανοί δεν φαίνονταν ικανοί για μία δική τους ολική επαναφορά.

Κάτι τέτοιο επιβεβαιώνεται και όλοι γίνονται ένα «κουβάρι» στο άκουσμα της κόρνας της λήξης. Τελικό σκορ 78-62 και η ελληνική ομάδα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης! Λίγο αργότερα, ο Μιχάλης Κακιούζης θα παραλάμβανε το τρόπαιο από τον τότε πρόεδρο της FIBA Europe, Γιώργο Βασιλακόπουλο και θα το σήκωνε ψηλά, στον αέρα του Βελιγραδίου!

Δεκάλεπτα: 19-12, 39-32, 64-48, 78-62
Ελλάδα (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 22 (1), Σπανούλης 1, Ζήσης 13, Μπουρούσης 4, Βασιλόπουλος, Φώτσης, Χατζηβρέττας 8 (2), Ντικούδης 8, Τσαρτσαρής 9, Διαμαντίδης 2, Παπαδόπουλος, Κακιούζης 11 (2)
Γερμανία (Μπάουερμαν): Ντεμιρέλ 3, Γκάρετ 2, Γκριν 2, Πέσιτς 2, Βούχερερ 6 (1), Ρόλερ 4, Νικαγκμπάτσε 2, Σουλτς 5 (1), Αριγκμπάμπου, Φέμερλινγκ 11, Νοβίτσκι 23 (1), Μάρας 2

Η κορυφή ήταν ελληνική κι αυτό φάνηκε ακόμη και στην καλύτερη πεντάδα, όπου είχαμε την παρουσία των Παπαλουκά και Διαμαντίδη, οι οποίοι πλαισιώθηκαν από τους Νοβίτσκι, Ντιαό και Ναβάρο.