Τα "υψηλά" ρίσκα του Ολυμπιακού

Παραξενεύτηκαν πολλοί με την απόφαση του Ολυμπιακού να μην προχωρήσει τελικά σε απόκτηση ενός «τεσσαριού» για να έχει την ρεζέρβα του ο Γιώργος Πρίντεζης. Το ότι ο Πρίντεζης «είναι φρέσκος γιατί δεν είχε Εθνική», όπως και το ότι «ο Αγραβάνης παίζει και τέσσερα και ο Παπαπέτρου το ίδιο» δεν πρέπει να έπεισαν ούτε αυτούς που τα είπαν. Διότι ο Πρίντεζης θα ήταν φρέσκος και ο Αγραβάνης και ο Παπαπέτρου θα έπαιζαν και λίγο τέσσερα και όταν ο Ολυμπιακός

Για την ακρίβει δεν έμοιαζε να ψάχνει, αλλά έψαχνε και το έλεγε. Η διαπραγμάτευση με τον Γκάμπριελ έγινε ένα μικρό σίριαλ, η οικονομική διαφορά έπεσε σε επίπεδα... πταίσματος όπως από τον Ολυμπιακό «επικοινωνούσαν» και το φινάλε ήταν... στην άκρη ο Γκάμπριελ και πάμε με τα δικά μας παιδιά. Καλό ακούγεται είναι η αλήθεια, αλλά θα έπειθε περισσότερο αν αυτή ήταν η γραμμή από την αρχή.

Ο Ολυμπιακός επέλεξε να ζήσει, ή τουλάχιστον να αρχίσει να ζει, με ένα ρίσκο. Το οποίο έζησε και πέρυσι, το πλήρωσε αποτυγχάνοντας στην Ευρώπη και το ότι πήρε το πρωτάθλημα δεν αλλάζει το πρόβλημα. Το κάλυψε στην τελική σούμα, αλλά δεν το έλυσε. Γι’ αυτό και μεγαλώνει η απορία της φετινής επιλογής. Εχει λογική και αυτό δεν αμφισβητείται, ότι τόσο ο Παπαπέτρου όσο και ο Αγραβάνης είναι πιο έμπειροι, εκτός από ικανοί που φαινόταν πάντα ότι είναι, έχουν περισσότερες παραστάσεις, άρα συνολικά είναι πιο έτοιμοι. Ουδείς εξ αυτών όμως είναι... γεννημένο τεσσάρι. Και όσο ωραίο ακούγεται το ότι «στο σύγχρονο μπάσκετ δεν υπάρχουν θέσεις» ε, υπάρχουν, πώς να το κάνουμε;

Στον Ολυμπιακό που «χτίζεται» για την περίοδο 2016-17 με στόχο να διατηρήσει τα ελληνικά πρωτεία απέναντι στον ουσιαστικά ενισχυμένο Παναθηναϊκό και να επιστρέψει και, τουλάχιστον, στα φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας, υπάρχει όμως κι ένα ακόμα ερωτηματικό. Αυτό που αφορά τις θέσεις των σέντερ, για τις οποίες έχει δημιουργηθεί μια αίσθηση ότι είναι πανίσχυρος και ακαταμάχητος.

Εκεί για να ξεκινήσουμε από τα βασικά, δεν υπάρχει κενό. Τρεις παίκτες, «θηρία», αθλητικοί όπως επιτάσσει το στιλ που παίζει ο Ολυμπιακό, γενικά μοιάζει υπέρ του δέοντος καλυμμένος. Ας προχωρήσουμε στην ένσταση όμως. Ο Γιανγκ, ο παίκτης που αποκτήθηκε το περασμένο καλοκαίρι ως ένα μεγάλ πρότζεκτ και η προοπτική τέτοια ήταν, λόγω της μεγάλης του ατυχίας προέρχεται από αποχή ενός χρόνου λόγω σοβαρού τραυματισμού. Ανάρρωσε βέβαια και μάλιστα εδώ και πολύ καιρό με τον Ολυμπιακό να επιδεικνύει τον σεβασμό που συνηθίζει απέναντι σε αθλητές και να μην τον βάζει αν και υπήρχε ιατρικό οκ στα τελευταία ματς της περασμένης περιόδου. Ενα χρόνο έξω όμως. Εκτός αγώνων και αυτό δεν είναι μικρό θέμα, όσο υγιής κι αν έχεις επιστρέψει, όσο γυμνασμένος κι αν είσαι. Είναι μεγάλο το διάστημα της αγωνιστικής αποχής και δεν ξέρεις πώς θα προσαρμοστεί ο παίκτης στο υψηλότερο επίπεδο των απαιτήσεων.

Το μπακ – απ του επιλέχτηκε νωρίς, άρα είχε «ψαχτεί» από το επιτελείο και κάλυπτα όλες τις αγωνιστικές προϋποθέσεις που ήθελαν. Οι συστατικές του Κεμ Μπιρτς είναι άκρως ικανοποιητικές, αλλά ένα ερωτηματικό υπάρχει κι εδώ. Πάλι αφορά στο πού πρέπει να προσαρμοστεί ο Καναδός, σε τι βάρος φανέλας και απαιτήσεων, που καμία σχέση δεν έχουν με την ταπεινή Ουσάκ Σπορτίφ με την οποία έκανε μια πραγματικά πολύ καλή σεζόν. Το μπάσκετ το «έχει», την θέση το ίδιο, τις... πλάτες για να αντέξει τον Ολυμπιακό πρέπει να αποδείξει ότι έχει. Και αυτό επίσης δεν είναι σήμαντη απαίτηση.

Οσο για τον τρίτο της «παρέας», εκεί το θέμα πλασαρίστηκε ως οικονομικό αλλά δεν παύει να δημιουργεί απορίες, όσο κι αν ουδείς δικαιούται να... κουμαντάρει τα «πορτοφόλια» των παραγόντων που έχουν... ματώσει για το μπάσκετ, όπως οι Αγγελόπουλοι. Οταν λες όμως για «τα δικά μας τα παιδιά» και αποφασίζεις να αποδεσμεύσεις μια επένδυση που κυνήγησες με πείσμα προς τετραετίας, τον Καββαδά και η οποία επένδυση έκανε το ξεπέταγμά της στη χρονιά του δανεισμού και τελικά επιλέγει αντ’ αυτού τον μετριότατο Μιλουτίνοφ που ποτέ δεν έπεισε, τότε δημιουργείς σκέψεις αν αυτό έγινε για τα 100 χιλιάρικα διαφοράς των δύο συμβολαίων. Πιο πιθανό είναι το ότι λειτούργησε η δεδομένη και διαπιστωμένη «απόρριψη» του Καββαδά από τον Σφαιρόπουλο από τα χρόνια του Πανιώνιου κιόλας, όχι παράξενο στον αθλητισμό να «κολλάνε» προπονητές με παίκτες θετικά ή αρνητικά, που δεν συνάδει πάντως με την «ξαφνική» απόφαση του «να εκμεταλλευτούμε τους δικούς μας Ελληνες».