Ο Δήμος Ντικούδης αναλύει την επιστροφή στην κορυφή... μέσω ΟΑΚΑ! (pics+vid)

Το τρίτο ευρωπαϊκό τρόπαιο που κατακτήθηκε κόντρα σε όλα τα προγνωστικά στην Μπολόνια το 2002, ήρθε να διαδεχθεί μία περίοδος «ξηρασίας», αναφορικά με την ευρωπαϊκή πορεία της ομάδας. Μοναδική αξιοσημείωτη στιγμή, ήταν η συμμετοχή στο Final-4 της Μόσχας το 2005, όπου η μεγάλη τότε Μακάμπι των Γιασικεβίτσιους, Πάρκερ, Μπαστόν και Βούισιτς, ήταν... ασυναγώνιστη. Την επόμενη σεζόν, έρχεται ένας οδυνηρός αποκλεισμός από την Ταού Κεράμικα, με τους Βάσκους να «τσεκάρουν τα εισιτήρια» για Πράγα, μέσω του ΟΑΚΑ.

Ήταν 6 Μαΐου 2007, όταν ο Παναθηναϊκός κατακτούσε το τέταρτο ευρωπαϊκό τρόπαιο. Αντίπαλός του, ήταν η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, την οποία κατέβαλε με 93-91 σε ένα συγκλονιστικό τελικό. Δύο μεγάλοι κόουτς (Ομπράντοβιτς-Μεσίνα), δύο Έλληνες παίκτες στα καλύτερά τους (Διαμαντίδης-Παπαλουκάς), και τόσες άλλες μεγάλες μορφές εκείνου του αγώνα (με τους Νίκο Γκάλη και Στόγιαν Βράνκοβιτς στην εξέδρα), συνέθεσαν ένα ιδανικό σκηνικό στην ελληνική πρωτεύουσα, προκειμένου το ματς αυτό να μείνει αλησμόνητο, βάσει και της τρομερής του εξέλιξης.

Ο Δήμος Ντικούδης, κατάφερε εκείνη τη βραδιά να στεφθεί για πρώτη φορά πρωταθλητής Ευρώπης, και δε θα μπορούσε παρά να θυμάται εκείνη τη σπουδαία βραδιά, τόσο για τον ίδιο, όσο και για την τότε ομάδα του. Επιστρέφοντας με σημαντικές παραστάσεις, τόσο από το εξωτερικό και τη θητεία του σε ΤΣΣΚΑ και Βαλένθια, όσο και από τις μεγάλες στιγμές της Εθνικής ομάδας (Πρωταθλητής Ευρώπης 2005, Αργυρός Πρωταθλητής Κόσμου 2006), μπόρεσε και αυτός να βάλει το δικό του «λιθαράκι» στην υπεράσπιση της έδρας και την κατάκτηση του τροπαίου. Ο τότε φόργουορντ των «πρασίνων», αναφέρθηκε στις ξεχωριστές εκείνες μέρες, μέσω του Basketblog.gr, ενώ μιλάει και... για το σήμερα των δύο συλλόγων.

Δήμο, ζήσατε μία μεγάλη στιγμή με την κατάκτηση του τροπαίου σαν σήμερα, το 2007 κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Πόσο σημαντικός ήταν για εσάς αυτός ο τίτλος, ύστερα από αποχή πέντε χρόνων;

Βρεθήκαμε στη συγκυρία, να είμαστε ένα σύνολο, μέσα στο οποίο υπήρχαν αρκετοί παίκτες που δεν είχαν κατακτήσει ακόμη το συγκεκριμένο τρόπαιο. Για το λόγο αυτόν, το θέλαμε πάρα πολύ, μιας και σε προηγούμενα Final-4, είτε στην ομάδα αυτήν, είτε σε κάποια άλλη, αρκετοί από εμάς δεν είχαμε καταφέρει να φτάσουμε στην κορυφή. Ήμασταν, ασφαλώς, μία ομάδα πολύ καλή δουλεμένοι, με κάθε παίκτη να αποτελεί ένα σημαντικό «εργαλείο» για τον προππνητή. Το μπάσκετ που είχαμε παίξει μέσα στη σεζόν εκείνη, ήταν σταθερά σε υψηλό επίπεδο, και παρά το γεγονός ότι είχαμε ως επιπρόσθετο «εμπόδιο» το άγχος του γηπεδούχου, καταφέραμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις που είχαμε δημιουργήσει.

Πώς καταφέρνεις να ξεπεράσεις το άγχος του γηπεδούχου, δεδομένου ότι οι ομάδες που παίζουν αυτόν το ρόλο, συνήθως αποτυγχάνουν;

Ισχύει αυτό που λες. Μπορώ να στο επιβεβαιώσω με τη θητεία μου στην ΤΣΣΚΑ, όταν και το 2005 είχαμε φτάσει στο Final-4 που διοργανωνόταν στην έδρα μας, ως το φαβορί μάλιστα, με το αποτέλεσμα όμως να μην είναι αυτό που θέλαμε. Πρέπει, λοιπόν, να χρησιμοποιήσεις τα θετικά στοιχεία του να είσαι γηπεδούχος. Ξέρεις, δηλαδή, καλά το γήπεδο και γνωρίζεις επίσης, ότι θα έχεις τη «θερμή» συμπαράσταση του κόσμου σου. Αυτά είναι τα δύο πιο σημαντικά δεδομένα που οφείλεις να έχεις υπόψη σου, προκειμένου να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις το άγχος αυτό. Παράλληλα, πρέπει να δεις τέτοια ματς σαν να μην υπάρχει αύριο και να μπεις στο παρκέ έτοιμος για όλα. Όταν βρίσκεσαι σε τέτοια κατάσταση, νιώθεις μεγαλύτερη σιγουριά, είτε είσαι γηπεδούχος είτε φιλοξενούμενος.

Στον ημιτελικό αντιμετωπίζετε την Ταού Κεράμικα, η οποία την προηγούμενη σεζόν σας έχει αποκλείσει στα προημιτελικά, με οδυνηρό για εσάς τρόπο, μέσα στο ΟΑΚΑ, για να προκριθεί στο Final-4. Εσύ μπορεί να μη βρισκόσουν τότε στην ομάδα, αλλά πες μας πώς αντιμετώπιζαν το συγκεκριμένο ματς οι παίκτες που είχαν βιώσει εκείνη την άσχημη στιγμή. Υπήρχε μέσα τους μία διάθεση για ρεβάνς;

Είναι σίγουρο κάτι τέτοιο, μιας και όπως ανέφερες εκείνη η στιγμή ήταν πολύ δύσκολη για τους παίκτες που αγωνίζονταν τότε στην ομάδα. Είχαν, λοιπόν, πράγματα να αποδείξουν απέναντι στο συγκεκριμένο αντίπαλο, ο οποίος είχε πετύχει για τον ίδιο μία πολύ μεγάλη πρόκριση μέσα στο ΟΑΚΑ τη σεζόν 2005-2006, με αποτέλεσμα να προκριθεί έτσι στο Final-4. Εκείνη την εποχή, η Ταού είχε ένα πολύ δυνατό σύνολο και έπρεπε οπωσδήποτε να παίξουμε... πάνω από το όριο των δυνατοτήτων μας, καθώς επρόκειτο για έναν αρκετά δυσκολοκατάβλητο αντίπαλο.

Αμέσως μετά, έρχεται ο τελικός με την ΤΣΣΚΑ. Πώς ζήσατε εκείνη τη μέρα;

Η ΤΣΣΚΑ ήταν μία εξίσου δυνατή αντίπαλος, με σημαντική παράδοση στο να είναι συνεπής στα Final-4 και να διεκδικεί τον τίτλο. Νομίζω, ότι ήταν τότε ένα πολύ δυνατό Final-4. Οι δύο ομάδες που αντιμετωπίζαμε, δε θα μπορούσαν να μας αφήσουν ποτέ να χαλαρώσουμε ή να θεωρήσουμε δεδομένο κάποια στιγμή στο ματς ότι είχαμε ολοκληρώσει την αποστολή μας. Κάπως έτσι, λοιπόν, προετοιμαζόμασταν κυρίως στο ψυχολογικό κομμάτι, για το ματς με την ΤΣΣΚΑ, γνωρίζοντας ότι απέχαμε μόλις 40 λεπτά από μία πολύ μεγάλη στιγμή. Με τον τρόπο που εξελίχθηκε το παιχνίδι, θα μπορούσε ασφαλώς να κερδίσει και η ΤΣΣΚΑ, αλλά εμείς σταθήκαμε ανώτεροι και πιο τυχεροί, κατακτώντας άξια τον τίτλο. Αναφορικά με το τι πώς ζήσαμε από το ξεκίνημα της μέρας, δεν νομίζω να έχει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς φροντίζεις απλά να συγκεντρώνεσαι σε αυτό το ματς από τη στιγμή που ξυπνάς. Δεν έχεις τίποτα άλλο στο μυαλό σου εκείνη τη μέρα, απλά σκέφτεσαι ότι πρέπει να πάρεις αυτό το κύπελλο.

Η εξέλιξη του τελικού, έδωσε την αίσθηση ότι ήταν ένας από τους πιο όμορφους που έχουν διεξαχθεί στην εποχή των Final-4. Ήταν όντως έτσι, για εσάς που το ζήσατε πιο έντονα;

Ήταν πραγματικά ένας τελικός πολύ γεμάτος σε ένταση και συναισθήματα. Φτάσαμε σε υψηλό σκορ, ενώ φυσικά δεν έλειψαν και από τις δύο πλευρές τα λεγόμενα «μεγάλα» σουτ που θα μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να κρίνουν το αποτέλεσμα. Θεωρώ, ότι όντως πρόκειται για ένα παιχνίδι που αποτελεί μέχρι και σήμερα διαφήμιση του μπάσκετ.

Πώς είναι να βλέπεις, ότι το κυρίαρχο στοιχείο εκείνου του τελικού, είναι το ελληνικό μπάσκετ; Ο Παναθηναϊκός στηρίζεται στους Έλληνες παίκτες του, και δη τον Διαμαντίδη που βρίσκεται ίσως στην καλύτερη φάση της καριέρας του, ενώ και η ΤΣΣΚΑ δίνει σε έναν Έλληνα, τον Θοδωρή Παπαλουκά, τα ηνία για να οδηγήσει την ομάδα προς την επιτυχία.

Και οι δύο παίκτες έκαναν, πράγματι, έναν τρομερό τελικό εκείνη τη μέρα. Ήταν από τα καλύτερα ματς της καριέρας τους. Νομίζω, ότι το στοιχείο αυτό που αναφέρεις δείχνει ότι η εθνική ομάδα που είχαμε δημιουργήσει τότε, με τις επιτυχίες σε Ευρωμπάσκετ και Μουντομπάσκετ, είχε βασιστεί πάνω σε παίκτες που ήταν ηγέτες στις ομάδες τους, είτε πρόκειται για εγχώριους συλλόγους, είτε στο εξωτερικό. Πολλοί παίκτες, αποτελούν παράδειγμα για το συγκεκριμένο γεγονός.

Σε είχαν βοηθήσει προσωπικά, οι τίτλοι και οι εμπειρίες που έχεις αποκτήσει προσωπικά εντός κι εκτός συνόρων, ή ακόμη και σε εθνικό επίπεδο, ώστε να αντιμετωπίζεις με άλλη νοοτροπία δύσκολες καταστάσεις, σαν αυτές που προέκυπταν σε ματς, όπως ο συγκεκριμένος τελικός;

Το γεγονός, ότι πολλοί παίκτες αγωνίζονταν τότε σε δυνατά πρωταθλήματα του εξωτερικού, ενώ και η εθνική ομάδα έδινε δυναμικά το «παρών» στις μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις, μας έδωσαν μεγάλες παραστάσεις, εν όψει της συνέχειας της καριέρας μας. Αυτά είναι τα παιχνίδια, άλλωστε, που σε κάνουν πιο δυνατό και ώριμο παίκτη. Οι θητείες μου σε ΑΕΚ, ΤΣΣΚΑ και Βαλένθια μου είχαν όντως δώσει πολύ σημαντικές εμπειρίες, προκειμένου να αντιμετωπίζω κι εγώ με τη σειρά μου τέτοια ματς, με τον τρόπο που όφειλα, για να βοηθώ την ομάδα μου, βάσει του ρόλου που μου είχε δοθεί.

Υπήρχε κάποιο συναίσθημα από τη δική σου πλευρά απέναντι σε μία ομάδα, με την οποία στέφθηκες πρωταθλητής και κυπελλούχος Ρωσίας, ενώ είχες φτάσει πολύ κοντά στην κατάκτηση της Ευρωλίγκα;

Ήταν μία ομάδα, την οποία γνώριζα λόγω και του ενός χρόνου που είχα παραμείνει, αλλά μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα δεν είναι εύκολο να «δεθείς» με το σύλλογο. Δεν μπορώ, επομένως, να πω ότι είχα ιδιαίτερα συναισθήματα. Το περισσότερο που μπορώ να πω, ήταν ακριβώς ότι γνώριζα το περιβάλλον και το πώς λειτουργούσε η συγκεκριμένη ομάδα, πράγμα που με βοήθησε στο να την αντιμετωπίσω στον τελικό.

Πηγαίνοντας στο σήμερα, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας είναι το ίδιο δυνατή και βρίσκεται σε άλλο ένα Final-4, με στόχο την κατάκτηση του τροπαίου. Ο Παναθηναϊκός, από την άλλη πλευρά δεν είναι η τότε ομάδα, ενώ βρίσκεται σε μία μεταβατική περίοδο, μέσα στην οποία μάλλον θα πρέπει να ξεκινήσει ξανά από την αρχή, μιας και προ ολίγου αποχώρησε ο προπονητής του. Πώς κρίνεις εσύ, την κατάσταση που επικρατεί στις τάξεις των δύο ομάδων;

Νομίζω, ότι η ΤΣΣΚΑ βαδίζει σε πιο σταθερά «βήματα» τα τελευταία χρόνια. Διαθέτει έναν πολύ καλό κορμό, ενώ συνεχίζει στην φιλοσοφία που είχε και τα προηγούμενα χρόνια, με τον Δημήτρη Ιτούδη να κάνει εξαιρετική δουλειά. Δεν είναι εύκολο, για μία ομάδα που έχει απογοητεύσει τα τελευταία χρόνια, όταν έρχονται τα δύσκολα, αλλά ακόμη και με νέο κόουτς, έδειξε και πάλι δυνατή, έχοντας ήδη φτάσει πολύ κοντά στο να κατακτήσει το τρόπαιο. Δεν έχω την εντύπωση, βέβαια, ότι θα λειτουργήσει ως έξτρα παράγοντας το τι έγινε στα προηγούμενα Final-4. Οι παίκτες έχουν, ήδη, πολύ υψηλό κίνητρο φτάνοντας μέχρι εκείνο το σημείο και όταν μπαίνεις στο παρκέ για να δώσεις τέτοια ματς, δεν μπορείς να σκέφτεσαι τι έχει συμβεί τα προηγούμενα χρόνια.

Ο Παναθηναϊκός έχει κάνει με τη σειρά του τα προηγούμενα χρόνια, πορείες άκρως επιτυχημένες, φέρνοντας αρκετές φορές το τρόπαιο στην Ελλάδα. Μπορεί να περνά μία μεταβατική περίοδο, μιας και μερικά πράγματα που σχεδίασε δεν εκτελέστηκαν στο βαθμό που θα έπρεπε, αλλά τον θεωρώ πάντοτε μία ομάδα που ανήκει στην ελίτ της Ευρώπης. Πιστεύω, επίσης, πως σε οποιοδήποτε άλλο «διασταύρωμα» στα play-offs, και δηλαδή όχι εκείνο με την ΤΣΣΚΑ, θα είχε μεγαλύτερες πιθανότητες πρόκρισης. Δεν νομίζω, ότι η ομάδα αυτή θεωρείται αποτυχημένη για την πορεία που έκανε, απλώς στον επόμενο σχεδιασμό οφείλει να προσπαθήσει να κοιτάξει για το «βήμα» παραπάνω.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ 93-91
Δεκάλεπτα: 18-17, 46-36, 65-57, 93-91
Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Αλβέρτης, Ντελκ, Μπετσίροβιτς 6, Μπατίστ 12, Σισκάουσκας 20, Χατζηβρέττας 10, Ντικούδης 2, Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης 15, Τομάσεβιτς 16, Βούγιανιτς 12
ΤΣΣΚΑ Μόσχας (Μεσίνα): Παπαλουκάς 23, Σμόντις 18, Χόλντεν 11, Πασούτιν, Άντερσεν 4, Ζεβροσένκο 4, Τόρες 9, Πονκρασόφ, Λάνγκντον 16, Βαν Ντεν Σπίγκελ 6