Με μομέντουμ αλλά το χιαστί είναι ...χιαστί και η Σερβία φανέλα!!

Ο Σωτήρης Γεωργίου αναλύει το ματς της Κυριακής με την Σερβία και μας θυμίζει ότι τέτοια παιχνίδια δεν έχουν φαβορί!

Η μεγάλη ώρα έφτασε λοιπόν. Χιαστί και χιαστί σημαίνει ματς χωρίς αύριο. Και εμείς παίζουμε με την Σερβία. Αυτό περιμέναμε εξ αρχής (Σερβία ή Γαλλία) και εξ αρχής ξέραμε ότι θα έχουμε σοβαρές ελπίδες και θα είναι ντερμπάρα. Τώρα βλέποντας τις δικές μας εμφανίσεις και των σέρβων , ένας ουδέτερος βλέπει Ελλάδα

προβάδισμα αλλά εμείς κρατάμε την μπάλα χαμηλά. Και ούτε θα μπούμε στην λογική της μεμψιμοιρίας και κακομοιριάς και μιζέριας τύπου "Ούτε λόγος για μετάλλιο, μην μιλάμε, η ομάδα είναι νέα " και μπλα μπλα , αλλά ούτε και στα πατριωτικά "ελα μωρή Ελλαδάρα αέρα και τους φάγαμε, πάμε να το πάρουμε " και τα σχετικά . Η ισορροπία είναι το ζητούμενο. Η Ελλάδα παίζει εξαιρετικά για τα κυβικά της αλλά δεν είναι μπασκετικό θηρίο και δικαιούται να ελπίζει αλλά οι αποστάσεις της επιτυχίας με την αποτυχία τέτοιες στιγμές είναι ένα κλικ εκτός αν είσαι Ισπανία πχ. Συνεπώς ούτε το ένα άκρο της υπερβολικής αισιοδοξίας κάνει καλό, ούτε και το άλλο της αισιοδοξίας. Ναι, η Ελλάδα έχει μομέντουμ και ένα κλικ παραπάνω στα προγνωστικά λόγω εικόνας αλλά αυτό δεν λέει κάτι. Και το ματς θα είναι ντέρμπι. Όπως τα ΠΑΟ-Ολυμπιακος και αντίστροφα που δεν παίζει ρόλο το μομέντουμ και το ρόστερ αλλά η βραδιά, η καρδιά κτλ.

Η Ελλάδα λοιπόν είναι ήδη επιτυχημένη σε γενικές γραμμές και βάσεις. Με την πρόκριση στην οκτάδα δεν κάναμε θαύμα αλλά κάνουμε μια καλή επιτυχία για τα δεδομένα. Αν δεν περάσουμε τι είχαμε τι χάσαμε ,αλλά δεν πικραινόμαστε γιατί έχουν μπει βάσεις όπως λέγαμε και θα τις κρατήσουμε για να πορευθούμε με ασφάλεια πάνω σε αυτές. Αυτά για να ...προλάβουμε την επόμενη μέρα στην πανηγυριτζίδικη και γκρινιάρα (των υπερβολών) πατρίδα μας. Από εκεί και πέρα προσέχουμε ότι ακόμα δεν έχουμε κάνει ούτε ένα κακό ματς. Και αυτό είναι ανησυχητικό. Γιατί είναι απίθανο σε ένα τέτοιο τουρνουά να παίζεις συνέχεια στο πικ. Ακόμα δεν έχουμε κυνηγήσει σκορ για να δούμε και να μετρήσουμε αντιδράσεις. Ακόμα δεν έχουμε πάει σε θρίλερ και ψυχοφθόρες καταστάσεις που θα φανεί και το πρόβλημα στο μακρινό σουτ. Και επίσης μην ξεχνάμε ότι καλό είναι να λέμε ότι έχουμε πρωταγωνιστή διαφορετικό κάθε φορά και αγώνα, αλλά το ίδιο λέγαμε και άλλες φορές και το ίδιο έλεγαν και μεγάλες ομάδες σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο και στις κρίσιμες στιγμές πελαγοδρομούσαν και έψαχναν τα σίγουρα χέρια άλλων εποχών...

Συνεπώς έχουμε ένα πολύ δύσκολο ματς. Που όμως αν παίξουμε όπως στα προηγούμενα ματς θα το πάρουμε μάλλον. Γιατί η Σερβία χωρίς τον Ιβκοβιτς στον πάγκο δεν παρουσιάζει πολλά πράματα, είναι ουσιαστικά προβλέψιμη και δεν παίζει με το τρομερό πάθος της ομάδας του Ντούντα. Είναι μπερδεμένη, έχει και απουσιούλες, ο Τζόρτζεβιτς ..προσπαθεί εδώ και χρόνια να γίνει προπονητής αλλά δεν το έχει ακόμα και είναι πιο μπερδεμένος από το μπέρδεμα και ομάδα με στυλοβάτες τους Τεόντοσιτς-Κρίστιτς (δηλ ΤΣΣΚΑ!) είναι από μόνη λούζερ με τον πρώτο να κουβαλά τρέλα και τον δεύτερο να ...περπατάει(ηλικία, στιλ,τραυματισμοί). Παρόλα αυτά η Σερβία είναι Σερβία. Τεράστιο brand name , πολύ βαριά φανέλα, πιο βαριά από την δικιά μας. εμπειρία και οι αποστάσεις μας είναι ελάχιστες. Συνεπώς μπορεί και αυτή να κάνει ένα μεγάλο ματς(και ας έδειξε ότι υστερεί σε πολλά, όπως στο 3αρι με τους λίγους Σιμόνοβιτς και Κάλινιτς και μην ξεχνάμε ότι με την μέτρια Γαλλία έχασε από +11 και με την Βραζιλία το γύρισε από -16 και έχασε και εύκολα από +9 στο 32'!). Βέβαια μην ξεχνάμε ότι ένα διάστημα με το 32-12 με την πολύ δυνατή Βραζιλία δείχνει ότι έχει ταλέντο και μην ξεχνάμε ότι ...τρελός ο Τεόντοσιτς αλλά στην μέρα του σου βάζει μια 30αρα και γεια σου! Συνεπώς ντερμπάρα, μάχη και πάμε όπως κάνουμε μέχρι τώρα διαβασμένοι και με πάθος για την πρόκριση!