Ο αρειος παγος θα αποφανθει για τους εργαζομενους πτωχευμενων επιχειρησεων...

Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου καλείται να απαντήσει εάν οι εργαζόμενοι παραμένουν ή όχι στην τρίτη προνομιακή θέση...
του πίνακα κατάταξης αυτών που διεκδικούν χρηματικά ποσά από εταιρεία η οποία πτώχευσε ή η περιουσία της πλειστηριάσθηκε, σε περίπτωση που στο μεσοδιάστημα ο εργοδότης κατέβαλε σε ορισμένους πρώην εργαζομένους τις αποζημιώσεις και διαφορές αποδοχών τους σε μετρητά και συναλλαγματικές.

Το ερώτημα που καλείται να απαντήσει η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου –ως ζήτημα εξαιρετικής σημασίας και γενικότερου ενδιαφέροντος- απασχολεί μεγάλο αριθμό εργαζομένων οι οποίοι βρέθηκαν χωρίς δουλεία, όταν η επιχείρηση που εργαζόντουσαν έκλεισε μέσα σε ένα βράδυ και δεν κατέβαλε τα δεδουλευμένα και καμία αποζημίωση.

Μάλιστα, με την οικονομική κρίση που υπάρχει τα τελευταία χρόνια και το κλείσιμο των εκατοντάδων επιχειρήσεων που γίνεται σε καθημερινή βάση, η απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου προσλαμβάνει ιδιαίτερη σημασία και έχει πρακτική αξία.

Ειδικότερα, σύμφωνα με το άρθρο 975 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας οι απαιτήσεις των εργαζομένων από την παροχή εξαρτημένης εργασίας είναι τρίτες στην κατάταξη του πίνακα των προσώπων (φυσικών και μη) που διεκδικούν χρηματικές αξιώσεις από επιχείρηση η οποία πτώχευσε ή περιουσιακά της στοιχεία βγήκαν στο σφυρί (πλειστηριασμό).

Τους αρεοπαγίτες τους απασχόλησε περίπτωση κατά την οποία Τράπεζα έβγαλε σε πλειστηριασμό ακίνητο στα Νέα Φιλαδέλφεια επιχείρησης (βιοτεχνίας ετοίμων ενδυμάτων) το οποίο βγήκε σε πλειστηριασμό έναντι του ποσού 111.000 ευρώ.

Με το που ολοκληρώθηκε η διαδικασία του πλειστηριασμού έτρεξαν η Τράπεζα και το ΙΚΑ να εισπράξουν το ποσό έναντι των οφειλών της επιχείρησης που είχε προς αυτά ιδρύματα. Η Τράπεζα διεκδικεί συνολικά 496.845 ευρώ και το ΙΚΑ 13.649 ευρώ από ασφαλιστικές εισφορές.

Στο μεσοδιάστημα μέχρι το επίμαχο ακίνητο βγει στον πλειστηριασμό η επιχείρηση σε ορισμένους από τους εργαζόμενους έδωσε τις αποζημιώσεις λόγω καταγγελίας των συμβάσεων εξηρτημένης εργασίας και δεδουλευμένα τους (δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, κ.λπ.) σε μετρητά και συναλλαγματικές. Δηλαδή η εργοδότρια επιχείρηση με τον τρόπο αυτό αναγνώρισε ότι όφειλε χρήματα σε όσους εργαζόντουσαν σε εκείνη,

Όμως, ανέκυψε το νομικό ζήτημα εάν οι πρώην εργαζόμενοι, με το να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις τους από την επιχείρηση σε συναλλαγματικές και μετρητά, χάνουν ή όχι την προνομιακή κατάταξη της τρίτης θέσης του πίνακα διεκδίκησης απαιτήσεων (δανειστών όπως συγκεκριμένα αναφέρεται στην νομική ορολογία) που προβλέπει το άρθρο 975 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.

Ακόμη, τίθεται προς νομική επίλυση το ερώτημα εάν η αποκατάσταση των απαιτήσεων των εργαζομένων (καταβολή αποζημίωσης, κ.λπ.) αποτελεί νέα σύμβαση και έτσι χάνεται το προνόμιο κατάταξης στον πίνακα που προβλέπει το άρθρο 975 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας ή αποτελεί «σύμβαση επιβεβαιωτική υφισταμένης ενοχής».

Όπως επισημαίνεται στην υπ΄ αρθμ. 433/2015 απόφαση του Α1 Τμήματος του Αρείου Πάγου η νομολογία του δικαστηρίου πάνω στο επίμαχο ζήτημα δεν είναι ενιαία για ένα τόσο «εξαιρετικής σημασίας και γενικότερου ενδιαφέροντος» ζήτημα και για το λόγο αυτό παρέπεμψε το όλο ζήτημα στην Ολομέλεια προς οριστική κρίση.