ΚΡΑΥΓΗ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ 543 Τ.Ε. ΣΤΗΝ ΚΩ...ΚΑΙ Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΖΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ...

Από το 543 Τ.Ε., στην Κω, απευθύνουμε κραυγή απόγνωσης σε όλη την κοινωνία, πριν καταρρεύσουμε οριστικά από τη σωματική και ψυχολογική κούραση. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι αρκετοί από μας, στο άκουσμα της μετάθεσης όταν ήμαστε στα κέντρα, χαμογελάσαμε – με την προσδοκία ότι θα ήταν καλά…Είχαμε αποφύγει τον κακόφημο Έβρο, τα «μαύρα» νησιά του Β.Α. Αιγαίου. Νησί, καλοκαιρινή περίοδος – όλες οι πιθανότητες ήταν με το μέρος μας. Πόσο άσχημα θα μπορούσε να είναι;Όμως, από τις πρώτες μέρες στη μονάδα, αυτό που ζήσαμε ήταν μαύρη απογοήτευση. Όσοι έκαναν όνειρα για τουρισμό στις παραλίες του νησιού, γρήγορα διαψεύστηκαν οικτρά. Έξοδος δινόταν μια φορά τη βδομάδα, κι αν. Αρκετοί, βέβαια, έβαλαν μπροστά ό,τι βύσμα είχαν διαθέσιμο για να γλιτώσουν, με αποτέλεσμα το τάγμα αυτή τη στιγμή να έχει 50 αποσπασμένους στην ταξιαρχία (η οποία έχει πολύ λιγότερες ανάγκες).Πως γίνεται, ένα τάγμα, που έχει τόσο μεγάλες ανάγκες σε υπηρεσίες (έτσι μας λένε για τις υπηρεσίες: είναι τόσες πολλές γιατί είναι ανα