Το δις εξαμαρτείν…

«Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι» και αυτό έχει την εφαρμογή κυριολεκτικά και μεταφορικά στην πορεία της διαπραγμάτευσης και το κλείσιμο της αξιολόγησης. Μετά από αρκετές ολονυχτίες της τελευταίες ημέρες η αξιολόγηση βρίσκεται και πάλι στον αέρα. Όλα παραπέμπονται για την εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ στις 15-17 Απριλίου και στις νέες διαπραγματεύσεις που θα γίνουν με το κουαρτέτο στις 18-21 του ίδιου μήνα ενόψει και του Eurogroup στις 22 Απριλίου. Το έργο το είδαμε και πέρσι, όπου από το

Μάρτιο ως τον Ιούνιο κάθε εβδομάδα η κυβέρνηση διατεινόταν ότι η συμφωνία γράφεται και στο τέλος φτάσαμε εκεί που ξέρουμε όλοι.

Προς σ’ αυτή την κατεύθυνση βαδίζουμε και τώρα. Πρακτικά υπάρχουν ακόμα διαφορές σοβαρές για να κλείσει η αξιολόγηση. Η κυβέρνηση για λόγους επικοινωνιακούς δεν θέλει να δώσει την εικόνα εμπλοκής και οι δανειστές σύσσωμοι εφαρμόζουν το περιεχόμενο της συνομιλίας Τόμσεν - Βελκουλέσκου που διέρρευσε. Καθυστερούν για να αυξήσουν την πίεση στην κυβέρνηση.

Το βασικό ζήτημα βέβαια είναι ότι με την κωλυσιεργία και τη δήθεν σύγκρουση που έστησε η κυβέρνηση με το ΔΝΤ έχουμε καταλήξει στην υπαναχώρηση της Λαγκάρντ για το θέμα της απομείωσης του χρέους και από την πλευρά των Ευρωπαίων που θέλουν το ΔΝΤ στο Ελληνικό μνημόνιο να υιοθετείται η λογική του ΔΝΤ για πιο σκληρά μέτρα.

Όπως είχε πει και ο Τσακαλώτος αν η διαπραγμάτευση πάει στο Μάιο - Ιούνιο «ζήτω που καήκαμε». Εκεί βρισκόμαστε τώρα. Σιγοβράζουμε και περιμένουμε να γίνει παρανάλωμα του πυρός όταν θα λήξουν ομόλογα που πρέπει να αποπληρώσουμε. Στο μεταξύ η κυβέρνηση στα λόγια αντιστέκεται και στην πράξη κάνει τη μια υπαναχώρηση μετά την άλλη. Άλλωστε το ομολόγησε δια της πλαγίας και ο ίδιος ο Τσίπρας προδιαγράφοντας και το τέλος της διαπραγμάτευσης που θα είναι τα σκληρά μέτρα, όταν είπε ότι θα πρέπει να είναι αρμοδιότητα της κυβέρνησης τα μέτρα για την επίτευξη των στόχων. Αυτό δίνει καθαρά και το περιεχόμενο των διαπραγματεύσεων και τη φορά των πραγμάτων για την τελική συμφωνία.

Σ’ αυτό το πλαίσιο ας μην απορήσει κανείς αν ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορέσει να σηκώσει το βάρος μιας κατάστασης για την οποία φέρνει τεράστιες ευθύνες έτσι και αλλιώς. Ακούγονται και λέγονται πολλά στο παρασκήνιο για μουρμούρες και γκρίνιες στο εσωτερικό του, για ανάπτυξη ισχυρών αντιθέσεων μέσα στο κόμμα και στην κυβέρνηση. Υπ’ αυτό το πρίσμα μπορούν να ερμηνευτούν και οι άναρθρες κραυγές Σπίρτζη και Δρίτσα για την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού με την παραχώρηση του πλειοψηφικού πακέτου του ΟΛΠ στην Cosco.

Προφανώς γίνεται προσπάθεια να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Και αν στην πορεία της διαπραγμάτευσης που τα παντελόνια του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πέσει κάτω από τα γόνατα προσθέσει κανείς και τα όσα συμβαίνουν στο προσφυγικό και τις ισχυρές αντιδράσεις που συναντάει η πολιτική της κυβέρνησης στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να καταλάβει κανείς γιατί ο Τσίπρας και το Μαξίμου χειρίζονται με αμηχανία και τρέχοντας πίσω από τις εξελίξεις την προσφυγική κρίση.

Κοινώς έχουμε μια διαπραγμάτευση που εξελίσσεται με το χειρότερο τρόπο για τη χώρα και μια κυβέρνηση σε παράλυση. Όσο και αν τελικά θα ήθελε να αποφύγει πολιτικές εξελίξεις πριν από το καλοκαίρι το Μαξίμου τελικά δεν φαίνεται να είναι στο χέρι του να καθορίσει τις εξελίξεις….

Διαβάστε περισσότερα