Στο ίδιο έργο θεατές

Επτά μαύρα χρόνια κλείνει η Ελλάδα από την εποχή που ο Γ. Παπανδρέου μας έβαλε στο μνημόνιο από το Καστελόριζο. Επτά χρόνια διαπραγματεύσεων με τέσσερις – πέντε κυβερνήσεις που πέρασαν από τότε. Ας μας πει κάποιος ότι δεν αισθάνεται στο ίδιο έργο θεατής. Ότι δεν νιώθει ότι ξαναζεί τα ίδια πράγματα και το μόνο που άλλαξε είναι το Χίλτον που αντικατέστησε τα υπουργεία.

Προφανώς γιατί λεφτά υπάρχουν να πληρώνουμε σουίτες και αίθουσες συσκέψεων.

Η τρόικα αποχωρεί για ακόμη μια φορά από την Αθήνα και όλοι χρησιμοποιούμε τις ίδιες ατάκες: «Στον αέρα η συμφωνία», «ανοικτά μέτωπα», «κόλλησε η διαπραγμάτευση», «πολλά τα αγκάθια» κ.λπ. Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει για ρήξη, για σύγκρουση, για αναλγησία του ΔΝΤ, για υπερβολικές απαιτήσεις, κόκκινες γραμμές και άλλες τέτοιες ανόητες προσεγγίσεις που είναι πλέον για γέλια και για κλάματα;

Έτσι και τώρα. Φεύγει η τρόικα για να ξεκουραστεί και όλα τα θέματα είναι… ανοικτά, αλλά υπάρχει πρόοδος. Ένα χρόνο τώρα γιατί τα θέματα είναι ανοικτά κανείς δεν το γνωρίζει. Εκτός ίσως από το γεγονός ότι η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι διαπραγματεύεται και πέφτει ο κόσμος κάτω από τα γέλια.

Αλλά πρέπει να τελειώνει το παραμύθι, άλλωστε ο κόσμος δεν τα χάφτει πλέον αυτά. Ας πουν στον κόσμο ότι τέλειωσε η συμφωνία κι ότι επειδή είμαστε σε δεινή θέση δεν κερδάμε. Ότι δεχόμαστε έναν επώδυνο συμβιβασμό με μειώσεις στις συντάξεις και νέους φόρους κι ότι για αντάλλαγμα είναι αστείες υποσχέσεις για μειώσεις φόρων που δεν θα καλύψουν τη χασούρα και θα εφαρμοστούν μόνο αν δεν υπάρχουν μεγαλύτερα πλεονάσματα.

Όλο αυτό το θεατρικό έργο που παίζεται κάθε φορά που είναι η τρόικα εδώ πρέπει να τελειώσει. Αφενός διότι υποτιμούν τη νοημοσύνη του κόσμου κι αφετέρου διότι το έχουν κουράσει το ζήτημα.

Ειδικά αυτή η κυβέρνηση όχι απλά το έχει κουράσει αλλά και δημιουργεί συνεχώς συνθήκες που χειροτερεύουν την κατάσταση. Υποτίθεται ότι διαπραγματεύεται, αφήνει το χρόνο να περνά και στο τέλος παίρνει σκληρότερα μέτρα απ’ ότι θα έπαιρνε αν είχε τελειώσει μια και καλή.

Χειρότερο, ίσως από τον λογαριασμό που καλείται να πληρώσει κάθε φορά ο πολίτης είναι αυτό το κακοστημένο παιχνίδι στο Χίλτον. Δεν πάει άλλο με τις συζητήσεις που επιδεινώνουν την κατάσταση της οικονομίας. Ας αποφασίσουν τελικά τι θέλουν.

Να πάμε σε χρεοκοπία να τελειώνουμε μια ώρα αρχύτερα ή να το παλέψουμε για τελευταία φορά μπας και γίνουμε καλύτερη χώρα, αλλά σίγουρα όχι όπως πριν από το 2009;

Ας το πάρουμε κι εμείς οι πολίτες χαμπάρι. Η χώρα, η οικονομία, οι τσέπες μας, δεν θα επιστρέψουν ποτέ στην εποχή που δένανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα.

Διαβάστε περισσότερα