Προληπτική λογοκρισία από την “Εφημερίδα των Συντακτών” στον … Α. Τσίπρα!

Όπως έχουμε γράψει κατά καιρούς, η δημοσίευση είναι η ψυχή της Δικαιοσύνης. Και της ελευθερίας θα προσθέταμε εμείς, γι’ αυτό και κάθε εκδοτική προσπάθεια, ακόμη κι αν γίνεται από επιχειρηματικά ή κομματικά συμφέροντα, μπορεί να προσφέρει κάτι στην ελευθερία του Tύπου. Από την άλλη, κάθε εφημερίδα που εκδίδεται δίνει δουλειά σε τόσο κόσμο, οπότε ακόμη καλύτερα και μακάρι να βγαίνουν εφημερίδες, κανάλια ή ραδιόφωνα και να επιλέγει ο κόσμος αυτά που τον εκφράζουν ή να πετά ό,τι προσβάλλει τη νοημοσύνη και την αισθητική του.

Γι’ αυτό λοιπόν με χαρά καλοδεχόμαστε στα περίπτερα και την Εφημερίδα

των Συντακτών, την πρώτη συνεταιριστική εφημερίδα η οποία ανήκει στους συντάκτες οι οποίοι βάζουν λεφτά και δωρεάν εργασία για να την στηρίξουν.

Η εκδοτική αυτή προσπάθεια είναι μια κίνηση ανάλογη με αυτή που έγινε μετά τη Μεταπολίτευση όταν εκδόθηκε η Ελευθεροτυπία ως η εφημερίδα των συντακτών. Βέβαια, τότε υπήρχε ένας άνθρωπος που έγραψε ιστορία στον τύπο, ο Κίτσος Τεγόπουλος, αλλά αυτά είναι μια άλλη ιστορία.

Η νεά εφημερίδα λοιπόν που βγήκε μοιάζει πάρα πολύ με την Ελευθεροτυπία, τόσο σε κείμενα όσο και σε στυλ, στα ρεπορτάζ, τις ειδικές στήλες κ.λπ. Πώς αλλιώς να γινόταν, άλλωστε, αφού πολλοί εργαζόμενοι προέρχονται από την πτωχευμένη –κανονική-Ελευθεροτυπία.

Επίσης, στόχος της Εφημερίδας των Συντακτών είναι να καλύψει το κενό που υπήρχε στον κεντροαριστερό χώρο, κάτι που δεν μπορούσε να καλύψει το κομματικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ, η “Αυγή”. Και από το πρώτης της φύλλο, η διεύθυνση της εφημερίδας έκανε γνωστό στους αναγνώστες που θα ανήκει. Με μια συνέντευξη, μάλιστα, του Αλέξη Τσίπρα σφράγισε την «ταυτότητα» της. Θα πρόκειται μια εφημερίδα… αντιμνημονιακή που θα γέρνει προς τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος σαν νέο ΠΑΣΟΚ χρειάζεται ένα φύλλο ευρύτερης αποδοχής. Στη συνέντευξή του, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας επιτίθεται στην κυβέρνηση, δηλώνει έτοιμος να κυβερνήσει από τις 18 του Ιούνη μάλιστα, λέει ότι θα έρθει σε ρήξεις με όλους, θα καταγγείλει το Μνημόνιο, αναφέρεται στο λαϊκό κίνημα που δημιουργείται περί του ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ. Μια κανονική συνέντευξη δηλαδή στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που θα μπορούσες να την πεις και «επιτυχία» για πρώτο φύλλο εφημερίδας.

Μέχρι εδώ καλά, μπράβο στο συνάδελφο Φώτη Παπούλια. Αν κάποιος, όμως, έμπαινε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έστειλε το κείμενο της συνέντευξης θα διαπίστωνε μια… άλλη συνέντευξη. Πιο πλούσια, με αρκετά ενδιαφέροντα σημεία τα οποία φαίνεται ότι έκοψε ο… δαίμων της νέας εφημερίδας. Δε χώραγαν άραγε τα κομμάτι που κόπηκαν ή δεν τα θεώρησαν σημαντικά; Μα όταν παίρνεις συνέντευξη από το αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης του δίνεις χώρο για να πει ότι θέλει, δεν κόβεις τη συνέντευξη.

Άραγε έχουμε να κάνουμε με «λογοκρισία»; Δεν ήθελε η καινούργια εφημερίδα να δημοσιεύσει στο πρώτο της φύλλο ορισμένα «καυτά» σημεία, ορισμένες πολύ περίεργες απόψεις του κ. Τσίπρα;

Διότι δε μπορεί π.χ. να κόβεται μια ολόκληρη ερώτηση – απάντηση όπου ο κ. Τσίπρας ουσιαστικά επαναφέρει την άποψή του