Πόσο σίγουροι είμαστε ότι οι… «Ενήλικες στο Δωμάτιο» κάνουν κακό στον ΣΥΡΙΖΑ;

Υπάρχει μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού που εκτιμά ότι οι αποκαλύψεις Βαρουφάκη για τα όσα έγιναν το 2015 θα είναι το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της κυβέρνησης. Ότι θα αποτελέσουν θρυαλλίδα πολιτικών εξελίξεων που ευλόγως θα οδηγήσουν σε εκλογές και ήττα του ΣΥΡΙΖΑ.

Κατανοητές οι αναλύσεις αυτές αφού κανείς δεν ξέρει π.χ. τι άσους έχει στο μανίκι

του ο Βαρουφάκης, τι σκάνδαλα μπορεί να κρύβονται πίσω από εκείνα τα δραματικά γεγονότα ή πόσο άλλες υποθέσεις (Καμμένος gate, νέα αξιολόγηση, οικονομία σε στασιμότητα) θα επηρεάσουν την κοινή γνώμη και θα οδηγήσουν σε περαιτέρω απαξίωση της κυβέρνησης.

Ωστόσο, είναι γεγονός ότι ο Τσίπρας έχει επιδείξει χαρακτηριστικά… survivor, όχι γιατί είναι ο ίδιος μεγάλος μαχητής, αλλά γιατί το κοινό που παρακολουθεί βρίσκεται σε… αφασία. Το γεγονός και μόνο ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να πάρει 20% και με αναγωγή πολύ περισσότερο, δείχνει ότι υπάρχει μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού που πιστεύει ακόμη στα ψέματα, τις αυταπάτες, τις ψεκασμένες θεωρίες. Ή που ακόμη πιστεύει στο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, στο «καλό παιδί που παλεύει σκληρά», στους κακούς δανειστές που θέλουν να καταστρέψουν την Ελλάδα κ.λπ. Μια ματιά στο διαδίκτυο να ρίξει κανείς θα καταλάβει αυτήν την τάση για «θυματοποίηση» και ταυτόχρονα για αναζήτηση εχθρών, παντού εκτός από το εσωτερικό της χώρας.

Αν, λοιπόν, ισχύουν τα παραπάνω τότε δεν αποκλείεται ο Βαρουφάκης, εκτός από λεφτά που θα βγάλει από το μπεστ σέλερ του, να λειτουργήσει και ως θετικός καταλύτης για την κυβέρνηση. Άλλωστε, στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, όπου δεν υπάρχει τιμωρία, παραγράφονται αδικήματα και τη γλιτώνουν ακόμη κι εκείνοι που παραδέχονται πραξικόπημα, άνθρωποι σαν τον Βαρουφάκη ή τον Τσίπρα γίνονται ήρωες αντί να σαπίζουν στα κάτεργα ή στην καλύτερη περίπτωση να είναι «απόβλητοι» της κοινωνίας.

Όταν ο Τσίπρας λέει ότι θα αρπάξει τα 16 δις ευρώ της ΕΚΤ γιατί «όταν πεινάει το παιδί μου τότε έχω δικαίωμα να κλέψω ένα κουτί γάλα», η στάση αυτή ερμηνεύεται διπλά. Από ανθρώπους που ξέρουν ότι μια τέτοια ενέργεια θα ήταν καταστροφική για τη χώρα, η στάση θα ήταν: «Μα τι λέει ο τρελός, δεν ξέρει τι του γίνεται».

Από ανθρώπους όμως που δεν ξέρουν πώς λειτουργεί το οικονομικό σύστημα, ούτε ότι τα λεφτά αυτά δεν ανήκουν στην Ελλάδα αλλά στην ΕΚΤ ερμηνεύεται ως εξής: «Μπράβο Αλέξη, έτσι είναι. Όταν πεινάνε τα παιδάκια μας κλέψε να μας δώσεις και… γαία πυρί μειχθήτω». Στους λαϊκιστές απευθύνεται ο πρωθυπουργός, σ’ αυτούς που έχουν μάθει, έχουν εκπαιδευτεί με τέτοιες ατάκες. Στους αγανακτισμένους και στους ψεκασμένους απευθύνεται και λογικό είναι να τους εντυπωσιάζει και να ρίχνουν Τσίπρα δαγκωτό. Και δεν είναι και λίγοι…

Όταν ο Τσίπρας λέει ότι θα πλακώσει στις κλωτσιές τον Στουρνάρα και ο Παππάς ότι έχει κι άλλους τρόπους, ουσιαστικά κλείνει το μάτι στους Έλληνες που ακόμη πιστεύουν σε μια παγκόσμια οικονομική συνωμοσία, σε μηχανισμούς της ΕΚΤ, των Βρυξελλών που θέλουν να διαλύσουν την Ελλάδα. Απευθύνεται και στους Συριζαίους που μισούν τον Στουρνάρα, παρά το γεγονός ότι, όπως είπε και ο Τσίπρας «δώσαμε περισσότερα εμείς από την κυβέρνηση Σαμαρά».

Όταν ο Βαρουφάκης περιγράφει έναν πρωθυπουργό που βρίσκεται σε πανικό και τελικά παίρνει αποφάσεις διαφορετικές από την εντολή στο δημοψήφισμα, μπορεί να ερμηνευτεί ως κωλοτούμπα, αλλά μπορεί και ως αναγκαστική υποχώρηση καθώς ο… Μινώταυρος του νεοφιλελευθερισμού είναι ισχυρός. Όμως, ο Τσίπρας επιμένει ότι μπορεί να αλλάξει την Ελλάδα και την Ευρώπη σε έναν σοσιαλιστικό προσανατολισμό. Κι αυτό είναι ένα… άγιο δισκοπότηρο για μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού που έχει μάθει να ζει με τους μύθους της Αριστεράς.

Ακόμη κι όταν ο Τσίπρας λέει ότι έκανε λάθη στην επιλογή προσώπων δείχνει ένα πρόσωπο προσιτό, έναν πολιτικό που τον «πούλησαν» οι επιλογές του, αλλά παρ’ όλα αυτά προχωρά δυναμικά.

Αλλά και στην περίπτωση της συμμαχίας με τον Καμμένο αντί του Θεοδωράκη, αρκετός κόσμος πιστεύει ότι καλώς έγινε αφού το Ποτάμι «είναι διαπλεκόμενο, κόμμα των εκδοτών, του Σημίτη, του συστήματος κ.λπ.». Θεωρίες που βεβαίως στήθηκαν προκειμένου να δικαιολογηθεί η συγκυβέρνηση με ό,τι πιο ακραίο και ό,τι πιο ψεκασμένο έχει δει αυτός ο τόπος.

Συμπέρασμα: Από το βιβλίο του Βαρουφάκη για μεγάλη μερίδα του κόσμου, ο Τσίπρας εμφανίζεται ως νέος… Ζορό που κλέβει από τους πλούσιους για να δώσει στους φτωχούς. Ως Σούπερμαν που θα διώξει τους κακούς τραπεζίτες. Ως ηθικό στοιχείο που τον πούλησαν οι διπλανοί του. Ως ένας άμεμπτος, αγωνιστής πολιτικός που στο κάτω – κάτω έδιωξε τους ακραίους και συμβιβάστηκε (απ’ ανάγκη βεβαίως και με πόνο) μέχρι, ωστόσο, να πάρει τη ρεβάνς και να νικήσει ο σοσιαλισμός.

Πόσο σίγουροι είμαστε, λοιπόν, ότι οι… «Ενήλικες στο Δωμάτιο» κάνουν κακό στον ΣΥΡΙΖΑ; Ο… σοφός λαός θα το κρίνει όταν έρθουν οι εκλογές. Ας κρατάμε μικρό καλάθι, πάντως, διότι ξέρουμε ότι οι αριστεροί είναι «μανούλες» στο να γυρίζουν το παιχνίδι υπέρ τους.

Διαβάστε περισσότερα