“Όψιμος μνημονιακός” ο Σαμαράς, ή ευσεβείς πόθοι;

Μετά από τις κατηγορίες της ήσσονος αντιπολίτευσης για «μνημονιακή» στροφή της ΝΔ μετά τη δήλωση Σαμαρά ότι θα ψηφίσει υπό προϋποθέσεις τη δανειακή σύμβαση, αλλά και την προσπάθεια ΠΑΣΟΚ, Καρατζαφέρη, Μπακογιάννη να βάλουν τη ΝΔ στο μνημονιακό

Δεν ψηφίζει εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας

Ο Σαμαράς έχει διακηρύξει σε όλους τους τόνους ότι δεν θα ψηφίσει την δανειακή σύμβαση με όρους εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας.

Άλλο η δανειακή σύμβαση και άλλο οι όροι

Δανειακή σύμβαση είναι ένα συμφωνητικό για την εκταμίευση του δανείου, ενώ οι όροι, δηλαδή τα μέτρα και η πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί για την επίτευξη των διακηρυγμένων στόχων δημοσιονομικής προσαρμογής περιλαμβάνονται σε ένα μνημόνιο (το Μνημόνιο 2 ας πούμε). Θα πρέπει ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ αυτά (δανειακή σύμβαση και Μνημόνιο 2) να περάσουν και να ψηφιστούν από τη βουλή αφού έχουν μείζονα εθνική σημασία και έτσι επιτάσσει το Σύνταγμά μας αλλά και οι ευρωπαϊκές συνθήκες. Σημειωτέον ότι πέρυσι, ενώ το Μνημόνιο 1 (οι όροι και τα πολιτικά μέτρα) ψηφίστηκε από τη βουλή  (από ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, Μπακογιάννη, μην ξεχνιόμαστε) η τότε δανειακή σύμβαση ουδέποτε τέθηκε προς έγκριση από τη βουλή, όπως πολύ εύστοχα έχουν παρατηρήσει έγκριτοι νομικοί (όπως οι κ.κ. Κασσιμάτης και Μπέης) και προ ημερών στην ομιλία του από βήματος της βουλής επισήμανε και ο Αντώνης Σαμαράς, επομένως είναι ακόμα και σήμερα ανομιμοποίητη (βλ. σχετική ανάρτηση antinews).

Η δανειακή σύμβαση

Μια τέτοια δανειακή σύμβαση θα περιέχει τις εξής συμφωνίες: το ύψος του δανείου (τα λεφτά), πότε πρέπει αυτό να αποπληρωθεί, το επιτόκιο, και ποιές θα είναι οι εγγυήσεις αν αθετήσουμε τη σύμβαση και δεν πληρώσουμε. Το θέμα των εγγυήσεων δεν έχει ακόμα συζητηθεί επισήμως. Μόνο εικασίες και φόβοι υπάρχουν που στηρίζονται στο περιεχόμενο της παλιάς δανειακής σύμβασης η οποία όπως σημειώθηκε πριν δεν έχει εγκριθεί και είναι ανομιμοποίητη. Με μία σωστή διαπραγμάτευση με γνώμονα τα συνταγματικά όρια και τους νομικούς άξονες των ευρωπαϊκών συνθηκών (που δεν μπορούν επ’ ουδενί λόγω να αγνοηθούν από τους Ευρωπαίους αν βεβαίως εμείς ως κράτος μέλος της Ε.Ε. τους προβάλουμε κατά τη διαπραγμάτευση) είναι δυνατόν να μπουν λογικές και παραδεκτές εγγυήσεις. Όπως για παράδειγμα κεφαλαιοποιήσεις δικαιωμάτων ενοικίασης ορισμένων δημοσίων εκτάσεων για κάποια χρόνια λ.χ. 20 χρόνια για την δημιουργία αιολικών ή ηλιακών πάρκων. Αυτές οι εγγυήσεις, όμως, θα καταπέσουν εάν και μόνο εάν αθετήσουμε την εξυπηρέτηση του δανείου που θα λάβουμε. Αν το εξυπηρετούμε κανονικά, κανείς δεν έχει δικαίωμα να μας ζητήσει τίποτα. Είναι δημοκρατικά επιτρεπτό να μπει ως εγγύηση η εκμετάλλευση κάποιου δικαιώματος για ένα λογικό, συγκεκριμένο και σαφώς καθορισμένο διάστημα χωρίς απώλεια κυριότητας.

Ένα τέτοιο συμφωνητικό δανειακής σύμβασης ο Σαμαράς μπορεί να το εγκρίνει με την ψήφο του στη Βουλή (γιατί η χώρα έχει άμεση ανάγκη από δανεικά αλλιώς θα χρεοκοπήσει). Όταν θα γίνει και πρωθυπουργός μπορεί να