Κατακαημένε Σαμουράϊ...

Το κείμενο που παραδίδω στην κρίση σας παρακάτω δίδεται στη δημοσιότητα με καθυστέρηση 18 μηνών. Είχε γραφεί με τίτλο "Κατακαημένε Σαμουράϊ..." την Άνοιξη του 2015, με αφορμή πρωτοφανώς ενθουσιώδεις δηλώσεις στήριξης του κ. Βύρωνα Πολύδωρα προς τον Αλέξη Τσίπρα. Για όσους δεν θυμούνται, και γιατί θα 'πρεπε άλλωστε..., ολόκληρη η ιστορική δήλωση του Β. Πολύδωρα είχε ως εξής:

«Ο κατά φαντασίαν νικητής των εκλογών κ. Σαμαράς δίνει ακρίτως

μάχη οπισθοφυλακών. Καλό θα ήταν να διάβαζε στον Πλούταρχο το σχετικό απόσπασμα για τη συμφιλιωτική στάση-συμπεριφορά του Αριστείδη, του και Δίκαιου καλούμενου, προς τον πολιτικό του αντίπαλο Θεμιστοκλή, στη ναυμαχία της Σαλαμίνος.

"Ήκεν ὁἈριστείδης ἐπὶ τὴν σκηνὴν τοῦ Θεμιστοκλέους καὶ καλέσας αὐτὸν ἔξω μόνον, ᾿ἡμεῖς᾿ εἶπεν ᾿ὦ Θεμιστόκλεις, εἰ σωφρονοῦμεν, ἀρξώμεθα σωτηρίου καὶ καλῆς φιλονικίας πρὸς ἀλλήλους, ἁμιλλώμενοι σῶσαι τὴν Ἑλλάδα, σὺ μὲν ἄρχων καὶ στρατηγῶν, ἐγὼ δ᾿ὑπουργῶν καὶ συμβουλεύων".

Κράζεις;

Θαυμάζεις!

«Είναι ένα μήνυμα της ιστορίας προς όλους μας, που γίνεται επίκαιρο σήμερα, στην μάχη της διαπραγμάτευσης που δίνει η νέα κυβέρνηση της Ελλάδος με τους πιστωτές της και θεσμικούς εταίρους μας κατ’ εντολή, νωπή και καθαρή, του Ελληνικού λαού. Μόνον η συστράτευση είναι έντιμη πατριωτική στάση.

Ναι, θέτω τον εαυτό μου στην υπηρεσία της πατρίδος και του λαού, συστρατευόμενος στη διαπραγμάτευση κοινωνικής σωτηρίας και εθνικής απελευθέρωσης που διεξάγει η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ». Παρότι ποτέ δεν είχα σε ιδιαίτερη εκτίμηση τα ηγετικά κλιμάκια της μεταπολιτευτικής ΝΔ -πλην εξαιρέσεων- με είχε εντυπωσιάσει το μέγεθος της πολιτικής αφελείας του ανδρός. Εξ ου και η παρέμβαση. Που σκοπό είχε όχι να ασχοληθεί ειδικά με τον κ. Πολύδωρα αλλά να καταδείξει το συνταρακτικό έλλειμμα πολιτικής δεινότητος της στελεχιακής "ελίτ" της ΝΔ σε σχέση με τους πασοκοαριστερούς.

Έτυχε όμως τότε να προκύψουν και άλλες, πιο ζέουσες από πλευράς επικαιρότητας, παρεμβάσεις και έτσι με την πάροδο κάποιου διαστήματος το ζήτημα Πολύδωρα κατέστη ανεπίκαιρο και έμεινε "στο συρτάρι". Ειλικρινά το είχα -και τον είχα- ξεχάσει. Ο εν θέματι έγινε με οικτρό, για τον ίδιον, τρόπο ξανά επίκαιρος για τρεις ημέρες, σαν πολιτικός διάττων.
Στην κρίση σας λοιπόν το κείμενο εκείνο :

Κατακαημένε Σαμουράϊ...

Ο κ. Πολύδωρας συγκαταλέγεται στα ιστορικά στελέχη της ΝΔ, όσο και αν κάποιοι ίσως έχουν αντιρρήσεις για την βαρύτητα του χαρακτηρισμού. Έχει χρηματίσει όχι μόνο υπουργός αλλά και Πρόεδρος της Βουλής, έστω και αν η θητεία του στο αξίωμα αυτό υπήρξε ολιγοήμερη.

Διέθετε επίσης, μέχρι προχθές, από την πολιτεία του ηθικό πλεονέκτημα, το όνομά του ουδέποτε έχει συνδεθεί με κάποια περίπτωση διαφθοράς ή διαπλοκής, γεγονός συνηθέστατο στους πολιτικούς της Μεταπολίτευσης. Ναι, η περίπτωση του διορισμού της κόρης του τον αμαύρωσε λίγο. Δεν θα έπρεπε να κάνει χρήση του προνομίου. Αλλά, στην Ελλάδα ζούμε… Δεν υποκύπτουμε σε πολιτικό μιθριδατισμό, αλλά μπροστά στα «σημεία και τέρατα» που έχουμε δει, το ολίσθημα του κ. Πολύδωρα, από πλευράς ηθικής τάξεως εννοείται, διότι νόμιμο ήταν, φαντάζει ήσσονος σημασίας.

Χθες όμως, νοούμενος ως πολιτικός της ευρύτερης συντηρητικής παράταξης, όχι αναγκαία της ΝΔ, με τις συγκεκριμένες δηλώσεις του για στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ διέπραξε πολιτικό κακούργημα.

Ακούσαμε διάφορα για εξήγηση της στάσης του. Από τη διατύπωση που χρησιμοποίησε στη δήλωση του, περί συστράτευσης «στη διαπραγμάτευση κοινωνικής σωτηρίας και εθνικής απελευθέρωσης», υιοθετώντας τα κλισέ της ρητορικής του ΣΥΡΙΖΑ, εύκολα θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει ότι «αλληθωρίζει» πολιτικά προς το κυβερνητικό βαγόνι ΑΝΕΛ, με σκοπό κατόπιν την κυβερνητική αμαξοστοιχία, άσχετα αν όφειλε να την αντιλαμβάνεται σαν αυτό που είναι, παιδικό τραινάκι. Και η φίλη μας Εύα σχολίασε δηλητηριωδώς «έχει κι άλλη κόρη;».

Δεν θα συμμεριστούμε τίποτα απ' αυτά. Θα δεχθούμε ότι πιστεύει αγνά αυτά που δηλώνει. Διότι ο κ. Πολύδωρας αποδεικνύει το τεράστιο πρόβλημα του ευρύτερου συντηρητικού στρατοπέδου. Όταν ένας που έχει υπάρξει επίδοξος αρχηγός της παράταξης της ΝΔ «τρώει» το παραμύθι του ΣΥΡΙΖΑ, είναι πολιτικό μειράκιο. Όταν άνθρωποι με τόσο ισχνό πολιτικό κριτήριο ήταν κορυφαία στελέχη στην ΝΔ, ουδεμία απορία για την κατάληξή της.

Παρατηρείται μια ενδιαφέρουσα αλληλουχία εκδηλώσεων στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ από παράγοντες του συντηρητικού χώρου που έγιναν ομόσταυλοι του Λάκη Λαζόπουλου. Του κ. Πολύδωρα προηγήθηκαν πολλοί. Ο κ. Μπαλτάκος «βάραγε προσοχές» στη διαπραγμάτευση του Τσίπρα. Ο κ. Καρατζαφέρης δήλωνε (4.2.2015) ότι «η χώρα κάνει μια απογείωση από την άβυσσο».
Με πολύ θετικό τρόπο υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ έχουν επίσης, από τον χώρο των ιεραρχών, τοποθετηθεί ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος και ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος. Αλλά και ο Γλύξμπουργκ, που δεν θα τον έλεγες αριστερό, έσπευσε αυτόκλητα να δηλώσει «παρών» στο προσκλητήριο της «Πρώτη φορά-Αριστερά» κυβέρνησης.

Και βέβαια, σήμερα, ενεός ο κ. Αντώναρος σχολίασε στο Twitter «Ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε χθες την καλύτερη συνέντευξη Έλληνα πρωθυπουργού τα τελευταία 5 χρόνια σε διεθνές περιβάλλον».
Ω, ναι, κυρίες και κύριοι.

Κάποιοι πονηροί θέλουν να κατηγοριοποιήσουν τους εκ δεξιών υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ στην Λαϊκή Δεξιά, για να τη δυσφημήσουν. Όμως για παράδειγμα ο κ. Αντώναρος, με θητεία στην ΝΔ, ανήκει στον πεφωτισμένο «μεσαίο χώρο».

Κατά τη γνώμη μας οι εκδηλώσεις αυτές σηματοδοτούν έλλειψη ιδεολογικής ταυτότητας στον συντηρητικό χώρο μετά τη Μεταπολίτευση. Γεγονός που κάνει πολλούς παράγοντες του χώρου να δηλώνουν μεν πολιτική τοποθέτηση, αλλά να μην μπορούν να την τεκμηριώσουν πολιτικά. Και με εγγεγραμμένο στον ψυχισμό τους έναν «κυβερνητισμό», σπεύδουν να στηρίξουν το νέο «γκουβέρνο», όχι απίθανο για κάποιους με προσωπικές βλέψεις.

Πέραν αυτού όμως, μεταπολιτευτικά η Αριστερά δεν έχει μόνο κομματικούς και πολιτικούς υποστηρικτές, αλλά και ιδεολογικούς ακολούθους στο στρατόπεδο που υποτίθεται την αντιπαλεύει. Πριν χρόνια, εποχή διακυβέρνησης Κώστα Καραμανλή, ένας δημοσιογράφος είχε ζητήσει από έναν αριθμό πολιτικών να τού συμπληρώσουν τη λίστα με τα «10 βιβλία που επηρέασαν καθοριστικά την πολιτική σας στάση και τη ζωή σας».

Δεν είχα αρχειοθετήσει το δημοσίευμα. Ήταν όμως εντυπωσιακό το ότι όλοι οι της ΝΔ κατέγραφαν στην πλειοψηφία τους βιβλία αριστερών πολιτικών διανοουμένων. Και θυμάμαι ακριβώς για δυο. Ο κ. Ρουσσόπουλος, τότε υπουργός Τύπου, είχε 10 στα 10 αριστερά βιβλία, βεβαίως η πολιτική του καταγωγή ήταν το ΚΚ Εσωτ. Όμως και ο κ. Νικήτας Κακλάμάνης δήλωνε κάπου 7 στα 10, με κύρια επιρροή του τον Τσόμσκι. Τώρα, πώς ένας συντηρητικός πολιτικός θα υποστηρίξει το συντηρητικό στρατόπεδο με ιδέες δανεισμένες από έναν αναρχικό μάλλον ανήκει στην αρμοδιότητα συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας. Θα μου πείτε η μεταπολιτευτική ΝΔ, ιδρυτικά, δηλώνει πως "είναι υπεράνω Δεξιάς, Κέντρου και Αριστεράς". Σοβαρά; Εγώ την βλέπω να είναι σαράντα χρόνια αποκάτω της Αριστεράς.

Από όλους δε τους, φερόμενους ως, δεξιούς πολιτικούς κανένας δεν δήλωνε ούτε ένα βιβλίο του «απόστολου» της «Νέας Δεξιάς», του Alain de Benoist . Το πιθανότερο, ούτε τον είχαν ακουστά.

Συνεπώς, λοιπόν, για ποιο συντηρητικό χώρο, μιλάμε; Με αφορμή αυτό έρχονται στο μυαλό οι συζητήσεις με τον συγχωρεμένο τον Φάκτορα, πάντα έτσι θα αναφέρω τον Βασίλη, για την ανάγκη ή όχι ενός νέου κόμματος που θα αντικαθιστούσε τη ΝΔ.

Όσον αφορά τον κ. Πολύδωρα, έχει κάθε δικαίωμα να στρατεύεται κατά το δοκούν. Δεν έχει όμως το δικαίωμα να εκπορνεύει την Ιστορία και να μας προσβάλει, κάνοντας ανοίκειους ιστορικούς παραλληλισμούς,

Ο Θεμιστοκλής κύριε Πολύδωρα, ανήκει μαζί με τον Μιλτιάδη, τον Λεωνίδα, το Μέγα Αλέξανδρο, τον Κάρολο Μαρτέλ και τον Ιωάννη Σομπιέσκι σε μια ολιγομελή λέσχη γιγάντων που κράτησαν την Ευρώπη ελεύθερη από τον Ανατολικό Δεσποτισμό. Ουδεμία έχει σχέση με τον Αλέξη Τσίπρα.

Και η Ναυμαχία της Σαλαμίνας είναι μαζί με την Ναυμαχία της Ναυπάκτου οι δυο κορυφαίες ναυτικές μάχες στην Ιστορία, που απέτρεψαν την υποδούλωση της Δύσης στην Ανατολή.

Στον νικητή της Σαλαμίνας λοιπόν, βεβαίως και θα οφειλόταν προσωπική υποχώρηση στο όνομα του εθνικού συμφέροντος. Σε έναν που αναδείχθηκε νικητής εκλογών από την στήριξη συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων, τα οποία δεν εξυπηρετήθηκαν από την κυβέρνηση Σαμαρά, πώς ζητάτε υποχώρηση;

Και, κυρίως, ακόμα και να δεχθούμε την άτοπη προσωπική υποχώρηση, μιλάμε για Πολιτική, στο όνομα ποίου εθνικού συμφέροντος;

Της διάλυσης της οικονομίας μέσα στους πέντε μήνες, οπότε με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ κυριάρχησε η εκλογολογία και οι εκλογές, ή της διεθνούς απομόνωσης της χώρας και της ορατής έλευσης Τρίτου Μνημονίου;

Τυχόν ισχυρισμός σας ότι απλά αντλήσατε ιστορικό υπόδειγμα για το πολιτικό παρόν δεν στέκει. Ακριβώς επειδή θεωρείτε εαυτόν πνευματικό άνθρωπο. Και επειδή είστε γνωστός θιασώτης του κώδικα των Σαμουράϊ, γνωρίζετε τι σημαίνει «σεπούκου».

Για την θητεία σας στο νέο σας πολιτικό στρατόπεδο σάς αφιερώνουμε τα ίδια σας τα λόγια :« Όταν, ό μη γένοιτο, «φοβεροί» οικονομικο-πολιτικοί «σεισμοί θα ρημάζουνε το παν» και οι καταστροφές θα είναι κατάδηλες και σαρωτικές, τότε, εκείνα τα μίσθαρνα και προστηθέντα όργανα δεν θα έχουν ούτε αφεντικά να τα προστατεύσουν ούτε θα βρίσκουν τρύπα να κρυφτούν από τη λαϊκή οργή!»

Διαβάστε περισσότερα