Η Δημοκρατική Συμπαράταξη χρειάζεται έναν αντισυστημικό υποψήφιο

Όσο κι αν κάποιους τους παραξενεύει, η πιο σημαντική εξέλιξη των τελευταίων μηνών στα πολιτικά πράγματα είναι οι εκλογές στην Κεντροαριστερά. Μπορεί ορισμένοι να πιστεύουν ότι το ΠΑΣΟΚ είναι τελειωμένο, το Ποτάμι άδειασε, ο Γ. Παπανδρέου και το ΚΗΔΙΣΟ εκτός τόπου και χρόνου και οι διάφοροι περιφερόμενοι θίασοι των «ορφανών» του Ανδρέα και του Σημίτη χωρίς καμιά τύχη.

Ενδεχομένως να έχουν και δίκιο για όλα τα παραπάνω, ωστόσο, ένα σημαντικό ποσοστό, πολύ πάνω από το 6% που παίρνει σήμερα η ΔΗΣΥ, μπορεί να στοιχηθεί στις επόμενες εκλογές πίσω από τον νέο πρόεδρο. Και αυτό το ποσοστό να παίξει πολύ ενεργό ρόλο στην ανατροπή του πολιτικού σκηνικού. Μην ξεχνάμε την απλή αναλογική από τις επόμενες εκλογές…

Η ΝΔ παρακολουθεί με ενδιαφέρον τις εξελίξεις αλλά δεν ανησυχεί όσο ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Κεντροαριστερά είναι δουλειά των κεντροαριστερών και η ΝΔ δεν έχει να φοβάται από αυτούς. Αντιθέτως, θα ήλπιζε στη δημιουργία ενός πολιτικού φορέα με ευρωπαϊκό, μεταρρυθμιστικό προσανατολισμό που θα έπαιρνε μεγάλο μέρος από τους ψηφοφόρους που πήρε ο Τσίπρας. Και μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν καλή για την πατρίδα γενικότερα.

Τα πάντα, ωστόσο, θα κριθούν από δύο παράγοντες: Ο ένας είναι από το πόσο έτοιμοι είναι στο χώρο αυτό, και κυρίως στο ΠΑΣΟΚ, να διαλύσουν τα πάντα για να φτιάξουν κάτι καινούργιο. Τα παλαιά σχήματα έχουν πεθάνει, ειδικά το ΠΑΣΟΚ, τα σύμβολά του και πολλά από τα πρόσωπα που το απαρτίζουν είναι φθαρμένα υλικά χωρίς καμιά σοβαρή απήχηση στην κοινωνία και κυρίως χωρίς μέλλον.

Ο δεύτερος παράγοντας είναι το πρόσωπο που θα επιλεγεί για τη θέση του ηγέτης της Κεντροαριστεράς. Κι εδώ έχουμε κάποιες ήδη κατατεθειμένες υποψηφιότητες και άλλες που θα ανακοινωθούν την επόμενη εβδομάδα.

Η Φώφη Γεννηματά έχει δύο πλεονεκτήματα. Είναι συστημική και φέρει βαρύ επώνυμο. Κατά τα λοιπά… τίποτε. Δεν μπορεί να εμπνεύσει την κοινωνία, παρ’ ότι είναι γυναίκα, δεν είναι σε θέση να διαλύσει το παλιό και να χτίσει κάτι καινούργιο. Στηρίζεται από ανθρώπους με νοοτροπίες του παρελθόντος, ελέγχει τον κομματικό μηχανισμό, είναι δηλαδή ό,τι είναι αντίθετο σ’ αυτό που χρειάζεται τώρα η Δημοκρατική Συμπαράταξη.

Ο Γιώργος Καμίνης τάραξε τα νερά με την υποψηφιότητά του. Δεν είναι και λίγο ο πρώτος δήμαρχος της χώρας να διεκδικεί την ηγεσία. Όμως, πρόκειται περί ενός προσώπου που τον βλέπει κάποιος και λέει «μα αυτός θα σώσει την Κεντροαριστερά και τη χώρα; Είναι δυνατόν;» Ένας αποτυχημένος δήμαρχος που απλά ξέρει να κάνει καλές δημόσιες σχέσεις στους… φλούφληδες του Κολωνακίου θα νοικοκυρέψει τη χώρα; Έλεος.

Όσο για τον Ραγκούση ή τον Μανιάτη τι να πει κανείς; Με φθαρμένα και αποδοκιμαζόμενα πρόσωπα θα πάμε μπροστά;

Η περίπτωση του Σταύρου Θεοδωράκη είναι διαφορετική γιατί δεν είναι… ΠΑΣΟΚ και γιατί λέει ότι πρέπει να διαλυθούν όλα και να δημιουργηθεί ένας ενιαίος φορέας. Αλλά όταν απέτυχε στο Ποτάμι, παρ’ ότι είχε καλές προθέσεις και καλύτερες προοπτικές γιατί να πετύχει τώρα;

Ο χώρος του μεταρρυθμιστικού κέντρου, που δεν θα διστάζει να συνεργάζεται για το καλό της πατρίδας, που θα σβήσει τον εφιάλτη του Τσίπρα, που θα αποτελέσει το ανάχωμα στην αριστερή παπάτζα, στον άκρατο λαϊκισμό ο οποίος είναι σίγουρο ότι θα… αναγεννηθεί όταν ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρέψει στο 3%, χρειάζεται κάτι διαφορετικό.

Χρειάζονται νέοι και άφθαρτοι άνθρωποι, χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος. Ναι, να τιμήσουν αν πρέπει το ανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ ή τον Σημίτη (αν έτσι πιστεύουν ότι κρατούν τις παραδόσεις) αλλά πρέπει να κοιτάξουν μπροστά. Και στο μέλλον δεν υπάρχει κάτι που να λέγεται ΠΑΣΟΚ. Έχει τελειώσει και μαζί του και όλοι εκείνοι που συνωστίζονται γύρω από τη Φώφη ή τον Ραγκούση. Ακούει ο κόσμος για Βενιζέλο, Σκανδαλίδη, Πρωτόπαππα και άλλους και σκέφτεται αν ήρθε η… ανάσταση νεκρών και θα βγουν από τον τάφο ο Ανδρέας με τον Κουτσόγιωργα.

Πρέπει στην Κεντροαριστερά να γίνει η έκπληξη. Όπως έγινε με τον Σαμαρά και τον Μητσοτάκη στη ΝΔ. Να σπάσει δηλαδή το κατεστημένο εντός του ΠΑΣΟΚ και να πάνε ένα βήμα παραπέρα. Μια τέτοια υποψηφιότητα θα μπορούσε να είναι του Νίκου Ανδρουλάκη. Ευρωβουλευτής που δεν έχει εμπλοκή με το παλαιό, βρόμικο ΠΑΣΟΚ και που μπορεί να δώσει τον αέρα ανανέωσης που χρειάζεται ο χώρος ο οποίος είναι γεμάτος μούχλα.

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη χρειάζεται έναν αντισυστημικό υποψήφιο που θα τραβήξει ψήφους και από άλλους πολιτικούς χώρους και κυρίως που θα τολμήσει, όταν η χώρα το επιβάλλει, να πάει κόντρα στα συστήματα.

Το ζήτημα είναι αν θα τολμήσουν στην Κεντροαριστερά να κάνουν το σωστό ή το πασοκικό DNA τους κάνει να οδηγηθούν σε δρόμο χωρίς επιστροφή.

Διαβάστε περισσότερα