Γιατί δεν πρέπει να πάμε σε εθνικό νόμισμα (δραχμή;)

Το σάπιο πολιτικό σύστημα, ο αδηφάγος δημόσιος τομέας μαζί με τους προστατευμένους των «κλειστών επαγγελμάτων» και τους κρατικοδίαιτους «μπίσνεσμεν» με τα κατευθυνόμενα μέσα ενημέρωσης έχουν μονάχα μια ελπίδα να επιβιώσουν στο μέλλον και να συνεχίσουν να τρώνε τις σάρκες των σκληρά εργαζομένων Ελλήνων: Την άτακτη χρεοκοπία και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα.

Αν κάτι τέτοιο γίνει τώρα, πριν γίνει οποιαδήποτε διαρθρωτική αλλαγή στη χώρα, θα έχουμε χάσει τη μοναδική ευκαιρία να καθαρίσουμε την «κόπρο του

Αυγεία» από την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου. Η επιστροφή στη δραχμή και η απομάκρυνση από τη ζώνη του ΕΥΡΩ και την ΕΕ σημαίνει απόλυτη παράδοση των Ελλήνων στα χέρια αυτών που μας έχουν φέρει στην κατάσταση που σήμερα βρισκόμαστε. Το πολιτικό σύστημα με όπλο το Εθνικό Τυπογραφείο (τύπωμα άφθονου πληθωριστικού χρήματος) θα ξαναπάρει την άνω βόλτα, θα περιχαρακώσει και θα ενδυναμώσει το πελατειακό του σύστημα, θα ανακτήσει όλα του τα προνόμια και τις ανίερες συμμαχίες που κλονίζονται αυτή τη στιγμή και με συμμάχους τους δημόσιους υπαλλήλους, τα «ρετιρέ» των ΔΕΚΟ και τους κρατικοδίαιτους «επιχειρηματίες» με τις εφημερίδες και τα κανάλια, θα εγκαταστήσουν την μετά – μεταπολιτευτική κοινοβουλευτική δικτατορία που ονειρεύονταν αλλά η απληστία τους δεν κατάφερε να ολοκληρώσει.

Όλοι εμείς, τα κορόιδα του ιδιωτικού τομέα θα εκπέσουμε σε ένα είδος «λούμπεν εργοδότες και εργαζομένους» που το προϊόν των κόπων μας θα μετατρέπεται σε βίλλες, μερσεντές και κότερα μιζαδόρων, λαμόγιων, φακελάκηδων, «συνδικαλιστών», «πολιτικών» και άλλων εξωτικών πτηνών όπως ακριβώς έγινε τις τελευταίες δεκαετίες, χωρίς όμως καμιά ελπίδα αλλαγής και εκκαθάρισης του βρώμικου πολιτικοοικονομικού τοπίου. Θα δουλεύουμε 40 χρόνια για να πληρώνουμε τις τρελές συντάξεις τους, τις παράλογες επικουρικές τους, τα απίστευτα εφάπαξ τους, τις μίζες τους, τις υπερτιμολογήσεις τους, τα θαλασσοδάνειά τους, τα άνομα προνόμιά τους, τα χαοτικά τους επιδόματα, όλα αυτά που μας οδήγησαν μέχρι εδώ. Ο μόνος τρόπος αντίστασής μας θα είναι και πάλι η φοροδιαφυγή, η κατακράτηση του ΦΠΑ, η εισφοροδιαφυγή, η παρανομία. Με τελικό αποτέλεσμα, οι περισσότεροι να καταστρεφόμαστε πριν φτάσουμε στη σύνταξη, όσοι φτάνουμε να παίρνουμε κλάσμα αυτών που αυτοί απολαμβάνουν ΧΩΡΙΣ να εργάζονται και να μας κυνηγούν και να μας λοιδορούν από πάνω θεωρώντας μας εκ προοιμίου κλέφτες, άρπαγες και ψεύτες. Με μοναδικά όπλα στα χέρια μας κάτι κουρελόχαρτα Εθνικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, κάτι «χρηματοδοτήσεις» που θα μοιράζονται με τα γνωστά κομματικά κριτήρια, κάτι ξεροκόμματα που θα πέφτουν από το λουκούλλειο γεύμα τους ίσα για να λέει μετά ο όποιος Πάγκαλος της εποχής ότι «μαζί τα φάγαμε».

Συμπερασματικά, η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα αυτή τη στιγμή, δεν είναι οικονομική καταστροφή τόσο (υπάρχει και αυτή η συνιστώσα αλλά είναι η μικρότερη), όσο είναι η απόλυτη παράδοση της χώρας στο σύστημα που η μεταπολίτευση εξέθρεψε και γιγάντωσε. Είναι η οριστική επικράτηση του «συστήματος ΠΑΣ