Χειρότερος εχθρός, ο διχασμός!

Η δολοφονία της βουλευτού των Εργατικών στη Βρετανία έχει σοκάρει την Ευρώπη και σίγουρα θα αλλάξουν πολλά στην προεκλογική εκστρατεία για το Brexit ή όχι. Είχαμε καιρό να δούμε στην Ευρώπη πολιτική δολοφονία κι αυτό αναμένεται να προκαλέσει έντονες συζητήσεις και αντιδράσεις σε όλες τις χώρες.

Η δολοφονία της Τζο Κοξ είναι αποτέλεσμα του διχασμού που επικρατεί στη Βρετανία για την ευρωπαϊκή προοπτική της ή όχι. Το ποια πλευρά θα επικρατήσει σε μία εβδομάδα είναι αδιάφορο αν σκεφτεί κανείς ότι μια χώρα θα κοπεί στα δύο σε μια βαθιά

πολωτική προεκλογική περίοδο για την οποία ευθύνη έχουν όλοι. Και οι ολίγιστοι ηγέτες της Ευρώπης και κυρίως της Αγγλίας αλλά και η γενικότερη ατμόσφαιρα που επικρατεί, μια ατμόσφαιρα πολιτικής σύγκρουσης, οικονομικής κατάρρευσης, κρίσης αξιών, ανασφάλειας και φόβου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση απέτυχε να δημιουργήσει συνθήκες ασφάλειας στις χώρες που παίρνουν μέρος και τώρα κινδυνεύει με διάλυση. Όμως η τύχη της ΕΕ είναι μια άλλη ιστορία, άλλωστε και σε άλλες χώρες του πλανήτη κυριαρχεί μια αίσθηση εμφυλίου μεταξύ των πολιτών. Τι να πει κανείς για τις ΗΠΑ με τη μάχη Κλίντον – Τραμπ και τις τόσο διαφορετικές απόψεις που πέφτουν στο τραπέζι;

Αλλά και τι να πει κανείς για τη Γαλλία με την έκρηξη της ακροδεξιάς της Λεπέν που διεκδικεί την εξουσία. Είδαμε τι έγινε πρόσφατα στην Αυστρία ενώ και στη Γερμανία τα λεγόμενα… αστικά κόμματα αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα. Όσο για την Ιταλία, εκεί η αντισυστημική ψήφος κατευθύνεται σε πολιτικούς κλόουν τύπου Μπέμπε Γκρίλο.

Η αντισυστημική ψήφος κυριάρχησε και στην Ελλάδα και μόνο αν αλλάξει κάτι ριζικά δεν θα συνεχιστεί το ίδιο φαινόμενο και τα επόμενα χρόνια. ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Λεβέντης, Ζωή κ.λπ. απέκτησαν δύναμη και δημοφιλία γιατί δυστυχώς ο λαϊκισμός είναι πιο εύπεπτος από την αλήθεια που είπε ο Σαμαράς στον λαό. Ασχέτως κι αν δικαιώθηκε, η ζημιά στη χώρα έγινε και είναι πολύ δύσκολο πλέον να αντιστραφεί η κατρακύλα.

Και ίσως να ήταν πολύ χειρότερα τα πράγματα με έκρηξη των ακροδεξιών νεοναζί της Χρυσής Αυγής αν δεν γινόταν η δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Αυτό το παλικάρι ίσως «έσωσε» την Ελλάδα από την απόλυτη ξεφτίλα να κυριαρχούν στο πολιτικό σκηνικό μπράβοι, εκβιαστές, τσαμπουκάδες και αγράμματοι ακροδεξιοί.

Στην Ελλάδα όμως, συμβαίνει ό,τι και σε πολλές άλλες χώρες. Επικρατεί ένας «κρυφός» εμφύλιος πόλεμος που τροφοδοτείται μια χαρά από τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος δεν ενδιαφέρεται αν θα διχάσει τη χώρα ή αν θα της προκαλέσει ζημιά. Ο Αλέξης Τσίπρας, από την πρώτη στιγμή που έγινε πρόεδρος στον ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως αφού εξελέγη πρωθυπουργός με συστηματικό τρόπο καλλιεργεί το κλίμα διχόνοιας με απρόβλεπτες συνέπειες. Πριν 3-4 χρόνια, όταν χαρακτήριζε τους αντιπάλους Γερμανοτσολιάδες και πουλημένους στην τρόικα, έβαλε το σπόρο της διχόνοιας. Όταν έκανε την πρώτη κυβέρνηση χώρισε τους Έλληνες σε μνημονιακούς και μη μνημονιακούς. Με την επιλογή του δημοψηφίσματος χώρισε τη χώρα στους «μενουμε-ευρωπαίους» και στους «περήφανους υποστηρικτές του όχι» που βεβαίως έγινε «ναι». Πέρυσι τέτοια εποχή η χώρα ζούσε μέρες… Βαρουφάκη και περήφανης διαπραγμάτευσης, ζούμε μέρες βαθύτατου διχασμού ο οποίος κορυφώθηκε μετά το δημοψήφισμα.

Κι όταν ο Τσίπρας έκανε την κωλοτούμπα, όταν έγινε… ίδιος με αυτούς που έβριζε, έπρεπε να βρει έναν ακόμη εχθρό. Και τον βρήκε. Είναι ο ταξικός εχθρός. Οι πλούσιοι, οι αστοί, οι των βορείων προαστίων που πολεμούν το «κόμμα του λαού», τα συμφέροντα του μεροκαματιάρη τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί.

Κάθε στρατηγική που χαράσσει ο Τσίπρας βασίζεται πάνω στη λογική του «εμείς κι εσείς», του «Βόρειοι και Νότιοι», του «πλούσιοι και φτωχοί».

Να πούμε μια μεγάλη αλήθεια. Είναι θαύμα που τα τελευταία δύο – τρία χρόνια η χώρα δεν έζησε πολιτική δολοφονία σαν αυτή στη Βρετανία. Που δεν έχει σκοτωθεί κάποιος υπουργός ή βουλευτής. Πολιτική δολοφονία ήταν ο θάνατος των παιδιών στη Μαρφίν, του Παύλου Φύσσα ή των Χρυσαυγιτών στο Νέο Ηράκλειο και αποτέλεσμα του διχασμού που έσπειρε ο ΣΥΡΙΖΑ και η ευρύτερη αριστερά. Ήταν ο καρπός που μάζεψε από τη σπορά που έριξε από το 2010 και μετά.

Τι μένει για την Ελλάδα μέσα στον βαθύ διχασμό που καλλιεργεί ο κ. Τσίπρας; Να θρηνήσουμε κάποιο θύμα οργής από μια κοινωνία που είναι στα κάγκελα. Οι επόμενοι μήνες θα είναι έντονα πολωτικοί και αν έχουμε εκλογές θα είναι και βαθιά διχαστικοί. Πόσο μάλλον που κάποιοι σκέφτονται δημοψηφίσματα τα οποία θα κόψουν την Ελλάδα στα δύο.

Πολύ φοβούμαστε ότι εικόνες διχασμού σαν αυτές στη Βρετανία θα τις ζήσουμε και στην Ελλάδα, όσο κι αν το κέντρο και η δεξιά στη χώρα μας έχει αυτοσυγκράτηση και μετριοπάθεια. Πώς όμως θα αντιμετωπιστεί η ακροαριστερή η ακροδεξιά καφρίλα; Πώς θα σταματήσουμε τους βαθύτατα διχαστικούς λόγους και τις πράξεις του ΣΥΡΙΖΑ; Ίσως τον Τσίπρα να τον «βολεύει» ένας νεκρός από το χώρο που πιστεύει ότι εκπροσωπεί, ώστε να μείνει στην εξουσία.

Για δικό του καλό, όμως, να μην τολμήσει να προκαλέσει νέο γύρο διχασμού της ελληνικής κοινωνίας. Ο Εμφύλιος τέλειωσε, οι νικητές και ηττημένοι είναι γνωστοί και χρόνος χαμένος σε ρεβάνς δεν υπάρχει. Αυτό να το καταλάβουν καλά οι ακραίοι που μας κυβερνούν.

Διαβάστε περισσότερα