Αν θέλει να πέσει «στα μαλακά»…

Ας παίξουμε σήμερα ένα «νοητικό παιγνίδι»…

[Τα «νοητικά παιγνίδια», ή «νοητικά πειράματα» είναι πολύτιμο εργαλείο ανάλυσης. Είναι αυτό που ονομάζεται στις πολιτικές επιστήμες “what if”…

Στις Φυσικές Επιστήμες η θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν στηρίχθηκε σε ένα τέτοιο «νοητικό πείραμα», όχι σε μια «παρατήρηση», όχι σε εργαστηριακά πειράματα. Σε ένα «νοητικό παιγνίδι» κυριολεκτικά…]

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι σε λίγους μήνες ο Τσίπρας διαπιστώνει αυτό που ήδη αρχίζει να υποψιάζεται: Ότι

Ας υποθέσουμε λοιπόν, ότι σε σύντομο χρόνο, ο Τσίπρας αντιλαμβάνεται πλήρως πως οι στόχοι του Προγράμματος δεν πιάνονται, τα έσοδα υστερούν, οι «μαϊμουδιές» με το «πλεόνασμα» δεν περνάνε πια, στη θέση των παλαιών «ληξιπρόθεσμων» δημιουργούνται νεώτερα και περισσότερα, η ύφεση βαθαίνει, αντί να αρχίσει η ανάκαμψη, η Τρόϊκα που τώρα «αυγάτισε» κι έγινε… «Κουαρτέτο» έρχεται με άσχημες διαθέσεις και του ζητάει έκτακτα (πρόσθετα) μέτρα λιτότητας για να μην ενεργοποιηθεί ο αυτόματος «κόφτης» και επίσπευση των σκληρών μεταρρυθμίσεων στα εργασιακά και όχι μόνο.

Δεν χρειάζεται να γίνουν ΟΛΑ αυτά.

Κάποια από αυτά, συνδυαστικά, αρκούν…

Ας υποθέσουμε, ταυτόχρονα, ότι και στο εξωτερικό τα σύννεφα πυκνώνουν για τον Τσίπρα.

Το κλίμα στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν επιτρέπει μεγαλύτερη «ελαστικότητα» στην αντιμετώπιση της Ελλάδας, αλλά επιβάλλει, αντίθετα, μεγαλύτερη «αυστηρότητα».

Οι ισχυρές κοινωνίες του Ευρωπαϊκού Βορρά μετακινούνται στα «δεξιά» και στον «εθνοκεντρικό ευρωσκεπτικισμό», ένα-δύο κεντροαριστερές κυβερνήσεις του Ευρωπαϊκού Νότου (Πορτογαλία- Ιταλία) παραπαίουν ή ανατρέπονται, τα πλήγματα των «τζιχανστιστών» στις ευρωπαϊκές πόλεις δημιουργούν αληθινή στροφή στα δεξιά παντού.

Και οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως ιδεολογικών καταβολών πλέον, κάνουν συνεχώς «πλάγια πηδηματάκια» προς τα δεξιά, για να ανακόψουν την ραγδαία άνοδο της άκρας δεξιάς.

Η οποία, παρ’ όλα αυτά, κερδίζει τελικά έδαφος και στην Αυστρία και στη Γαλλία…

Σε αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, ούτε για το «κούρεμα» του Ελληνικού χρέους μπορεί να ελπίζει πολλά πράγματα ο Τσίπρας (ήδη του το έχουν ξεκόψει, άλλωστε), ούτε σε άλλη μορφή ουσιαστικής «αλληλεγγύης» από την πλευρά των Ευρωπαίων…

Οπότε θα βρίσκεται κυριολεκτικά «στον αέρα».

Και τότε πια, θα του έχουν εξαντληθεί και τα «αφηγήματα» στο εσωτερικό, και τα «στηρίγματα» στο εξωτερικό και τα προσχήματα γενικότερα…

Για να δούμε, λοιπόν:

Αν δημιουργηθεί εκεί, στις αρχές φθινοπώρου, ένα τέτοιο κλίμα στρατηγικού αδιεξόδου για τον Τσίπρα, πως θα αντιδράσει; Τι θα κάνει; Τι επιλογές θα έχει;

Θα συνεχίζει κανονικά σαν να μη συμβαίνει τίποτε;

Και για πόσο;

Θα ανακυκλώνει τις… μπαλαφάρες για «δίκαιη ανάπτυξη»;

Και ποιος θα τον ακούει;

Οι συνήθεις εκβιασμοί του Τσίπρα ΔΕΝ θα περνούν πια.

Οι φίλοι του θα παίρνουν αποστάσεις από τον ίδιο.

Όσοι αναγκάστηκαν να τα βρουν μαζί του, θα γυρίζουν εναντίον του, για να «ξεκαρφωθούν»…

Κι οι εχθροί του θα τον χτυπούν με μανία.

Και πολιτικοί του αντίπαλοι βεβαίως, αλλά και οι εσωτερικοί εχθροί του, πρωτίστως…

Οπότε τι ακριβώς θα κάνει ο Τσίπρας;

Θα περιμένει να του διαλυθεί η κυβέρνηση (και η χώρα) στα χέρια και να φύγει κυνηγημένος;

Μάλλον απίθανο!

Μόλις αντιληφθεί (και χαζός, μια φορά, ΔΕΝ είναι) ότι δεν υπάρχει σωτηρία, είναι πιθανό να παραιτηθεί μόνος του!

«Για το καλό της χώρας» υποτίθεται…

Πρωτίστως βέβαια, για το καλό το δικό του.

Γιατί αν τον έκοφτε για το καλό της χώρας, δεν θα είχαμε φτάσει ως εδώ…

Εν πάση περιπτώσει, όμως, εκείνος, έστω και από ανάγκη, είναι πιθανό να παραιτηθεί.

Οι αντίπαλοί του όμως, είναι έτοιμοι να διαχειριστούν ένα τέτοιο ενδεχόμενο;

Θα τεθεί ασφαλώς ζήτημα άμεσης προσφυγής στις κάλπες.

Ο Τσίπρας και ο Καμμένος θα κάνουν τα πάντα για να το αποφύγουν.

Αν αναγκάστηκαν σε παραίτηση από μόνοι τους αυτό είναι ομολογία μεγάλης κυβερνητικής ήττας και προοίμιο εκλογικής πανωλεθρίας…

Οπότε σε αυτή την περίπτωση ο Τσίπρας θα προσπαθήσει να κερδίσει χρόνο.

Και θα αντιτάξει, πως «για το καλό της χώρας» (πάντα) οι εκλογές πρέπει να γίνουν σε λίγους μήνες.

Και στο μεταξύ, μια αληθινά «οικουμενική κυβέρνηση» (με άλλο Πρωθυπουργό, όχι «αριστερό») να λύσει όλες τις εκκρεμότητες.

Αυτό το επιχείρημα θα είναι δύσκολο να το απορρίψει κανείς...

Οπότε τότε θα αρχίσει μια διαπραγμάτευση μεταξύ των κομμάτων.

Και με κύριο «συνομιλητή», πλέον τη ΝΔ.

Γιατί χωρίς τη συναίνεση της ΝΔ «ενδιάμεση λύση» έστω και ολιγόμηνη, δεν μπορεί να σταθεί.

Και η διαπραγμάτευση ΔΕΝ μπορεί να κρατήσει βδομάδες!

Πρέπει να λήξει σε ένα 24ωρο!

Γι’ αυτό πρέπει να είναι όλοι έτοιμοι από ΤΩΡΑ.

Ψυχολογικά, διανοητικά και πολιτικά…

Η ΝΔ λοιπόν πρέπει να επιμείνει στα εξής:

- Πρώτον, ο υπηρεσιακός Πρωθυπουργός να είναι από το χώρο της Κεντροδεξιάς (όχι ΓΑΠ όχι Κουβέληδες, όχι οποιοδήποτε... Pokemon, που το έπιασαν στο δρόμο και το έβαλαν στο Μαξίμου).

Αλλιώς η παραίτηση Τσίπρα θα είναι μόνο προσχηματική.

Το πώς θα στηρίξει ο Τσίπρας ένα τέτοιο Πρωθυπουργό, πρόβλημά του.

Προφανώς θα του φύγουν πολύ δικοί του, που δεν θα το αντέξουν. Ας πρόσεχε…

Αλλά αν δεν είναι έτοιμος να «πληρώσει τίμημα» εκείνος, γιατί να μπλέξουν όλοι οι άλλοι, για να μαζέψουν το «μπάχαλο» που ο ίδιος προκάλεσε;

Έτσι ωμά να λεχθούν αυτά. Όχι με «περικοκλάδες»…

Σε τέτοιες συνθήκες, Κύρος δίνει η αποφασιστικότητα!

Όχι οι… σαλονάτοι καθωσπρεπισμοί.

Η κοινωνία ηγέτη θα ψάχνει!

Όχι… «εφημέριο» να πάει να εξομολογηθεί!

- Δεύτερον, να ξεκαθαριστεί από πριν, ποια νομοσχέδια και ποιες μεταρρυθμίσεις θα ψηφιστούν στη Βουλή από την βραχύβια Οικουμενική. Και ποιες μεταρρυθμίσεις που ήδη έχουν ψηφιστεί ή αποκρατικοποιήσεις που ήδη έχουν περάσει και τώρα τις καθυστερούν οι υπουργοί του Τσίπρα, θα προχωρήσουν ως «κατεπείγοντα» και θα ξεμπλοκάρουν οριστικά.

Ο Τσίπρας θα δεσμευτεί να τα στηρίξει όλα αυτά!

Κι εκεί θα προκύψουν και οι αλλαγές στα «πρόσωπα» της Οικουμενικής.

Ας πούμε ο Πιτσιόρλας θα μείνει.

Αλλά ο Σκουρλέτης θα φύγει…

- Τρίτον, θα ξεκαθαριστεί δημόσια και επίσης από πριν, ποιες αλλαγές που ήδη έκανε η κυβέρνηση Τσίπρα θα καταργηθούν από την Οικουμενική.

Με την πλήρη στήριξή του!

Ας πούμε, ο νόμος για τις τηλεοπτικές άδειες.

Οι οποίες θα περάσουν πλέον από το ΕΣΡ, το οποίο θα συγκροτηθεί αμέσως και ο αριθμός των αδειών θα διπλασιαστεί.

Επίσης θα ανατραπούν οι αποφάσεις Φίλη για την Παιδεία.

Θα καταργηθεί το σχέδιο για συνδικαλισμό στο στρατό!

Θα αλλάξει το Ασφαλιστικό Κατρούγκαλου και η φορολόγηση των αγροτών.

Δηλαδή θα ανατραπούν πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ που αφανίζουν πλέον τους πάντες…

Οι αλλαγές αυτές θα προκύψουν, ασφαλώς, μετά από διαπραγμάτευση με την Τρόϊκα.

Αλλά οι δανειστές έχουν αφήσει να εννοηθεί, πως ένα άλλο μίγμα πολιτικής, το οποίο θα διατηρούσε τους δημοσιονομικούς στόχους και θα ήταν πιο φιλικό στην ανάπτυξη, θα τo συζητούσαν.

Γιατί το τωρινό Πρόγραμμα ΔΕΝ βγαίνει.

Και το ξέρουν κι εκείνοι…

Και βεβαίως, θα συμφωνηθεί από πριν η αξιολόγηση στο δημόσιο!

Πλήρης και σαρωτική αξιολόγηση στο Δημόσιο…

Και θα περάσει και με τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ (όσων του έχουν απομείνει, τέλος πάντως, ως τότε).

- Τέταρτον, να επισπευσθούν, με ευθύνη όλων οι δίκες για όσους έχουν σπιλωθεί από την κυβέρνηση Τσίπρα και όχι μόνο...

Γιατί όσοι συκοφαντήθηκαν ή διασύρθηκαν και είναι αθώοι, πρέπει να «καθαρίσουν».

Εκεί θα δούμε, για παράδειγμα, αν ο Σταύρος Παπασταύρου είναι «ένοχος» για όσα του καταμαρτυρούν ή είναι αθώος.

Πάντως στα δικαστήρια έχει καταφύγει ο Παπασταύρου για να καθαρίσει το όνομά του, όχι οι κατήγοροί του.

Κι αυτό κάτι δείχνει, βέβαια… Το ζήτημα εδώ είναι «ηθικό», ασφαλώς.

Αλλά το ηθικό γίνεται πρωτίστως «πολιτικό», όταν μια τέτοια κρίση φτάνει στην Κάθαρση.

Και Κάθαρση δεν νοείται όταν οι αθώοι παραμένουν στιγματισμένοι, ενώ οι ένοχοι παραμένουν στο «απυρόβλητο» να παριστάνουν τους «τιμητές»…

Τελικά βέβαια, η ανεξάρτητη δικαιοσύνη θα αποφανθεί. Αλλά πρέπει να αποφανθεί κατά προτεραιότητα για όλες τις υποθέσεις σπίλωσης συνειδήσεων και συκοφαντίας προσώπων.

Και για την περίπτωση Φλαμπουράρη και για την περίπτωση Σταθάκη.

Κανείς αθώος να μην σπιλωθεί, κανένας ένοχος να μη γλιτώσει…

Θα μπορούσαμε να πούμε και πολλά ακόμα…

Το θέμα δεν εξαντλείται έτσι εύκολα.

Αλλά πήρατε μια «μυρωδιά» για το είδος της διαπραγμάτευσης που πρέπει να γίνει τότε και να λήξει σε 24 ώρες το πολύ.

Κι αν ο Τσίπρας δεν τα δεχθεί όλα αυτά τότε οι άμεσες εκλογές θα είναι αναπόφευκτες πλέον…

Το συμπέρασμα αυτού του «διανοητικού πειράματος» είναι ότι, αν ο Τσίπρας προσπαθήσει να πέσει «στα μαλακά», γιατί αυτό θα επιδιώξει αν δεν θα έχει άλλη επιλογή πλέον, τότε:

- Πρώτον είναι προς το συμφέρον του να το κάνει μιαν ώρα αρχύτερα.

- Δεύτερον, θα πληρώσει ακριβό τίμημα έτσι κι αλλιώς, (θα υποχρεωθεί να ψηφίσει πράγματα που θα του στοιχίσουν σε κοινοβουλευτική δύναμη).

- Τρίτον, όσο περνάει ο χρόνος, αυτό το τίμημα θα γίνεται ακόμα πιο ακριβό.

- Και τέταρτον, αν δεν το κάνει καθόλου, δεν θα πέσει στα «μαλακά».

Οπότε θα του στοιχήσει πολύ ακριβότερα.

Και θα δεν θα μπορέσει να σηκώσει κεφάλι ποτέ…

Μια τελευταία παρατήρηση:

Ο Τσίπρας μπορεί να προετοιμάσει το έδαφος και να εξασφαλίσει «καλύτερη θέση» στις διαπραγματεύσεις με τους πολιτικούς του αντιπάλους την κρίσιμη στιγμή, αν φροντίσει να ζητήσει συγγνώμη ειλικρινά και σε ανύποπτο χρόνο. Απ’ όλους:

- Από τον Ελληνικό λαό!

Να αφήσει τις κομπορρημοσύνες του για τα όσα «πέτυχε», τώρα που φαίνονται τα τεράστια δεινά που προκάλεσε.

- Από τα Κόμματα της Αντιπολίτευσης, για τα οποία οι προπαγανδιστές του «έσουραν» τα μύρια όσα μέχρι σήμερα…

- Κι από την προηγούμενη κυβέρνηση, το έργο της οποίας ανέκοψε και τα επιτεύγματα της οποίας προσπαθεί σήμερα να μιμηθεί, αλλά δεν μπορεί…

Κυρίως από τον Αντώνη Σαμαρά και από τον Βαγγέλη Βενιζέλο…

Δημόσια και ειλικρινή συγγνώμη!

Κι αν το κάνει όσο παραμένει Πρωθυπουργός, έχει κάποιες σοβαρές ελπίδες να διασωθεί.

Γιατί η δημόσια συγγνώμη είναι πραγματικά «λυτρωτική» – ηθικά ΚΑΙ πολιτικά – όταν γίνεται ως «ελεύθερη επιλογή», από θέση ισχύος (ακόμα).

Όχι όταν γίνεται «αναγκαστικά», από θέση αδυναμίας (πλέον)…

Δεν ξέρω, αν θα τον συγχωρήσουν.

Και δεν ξέρω αν πρέπει να τον συγχωρήσουν.

Δεν είμαι σίγουρος, για να πω την αλήθεια…

Αλλά αν θέλει να πέσει «στα μαλακά», πρέπει να προετοιμάζεται και γι’ αυτό.

Διαβάστε περισσότερα