Economist: Η Ελλάδα έγινε θεατής στη δική της τραγωδία

"Αν η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά ως τραγωδία και στη συνέχεια ως φάρσα, στην περίπτωση του δράματος του ελληνικού χρέους προχωράει ακόμη περισσότερο. Το σενάριο είναι κουραστικά γνωστό". Με αυτή την εισαγωγή ο Economist αναφέρεται για μία ακόμη φορά στην ελληνική "τραγωδία" και στις διαφορές του ΔΝΤ με τους Ευρωπαίους.

Στο δημοσίευμα περιγράφεται το σκηνικό μέσα στο οποίο έγινε το κρίσιμο Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου, καθώς και το πλαίσιο

επιστροφής των δανειστών στην Αθήνα για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης. "Η Ελλάδα έχει γίνει θεατής στην ίδια της την τραγωδία", υπογραμμίζει. "Οι όροι που συνδέονται με το πρόγραμμα διάσωσης μειώνουν δραστικά τον έλεγχο της κυβέρνησης επί της οικονομικής πολιτικής. Για πολλούς Έλληνες, το γεγονός αυτό καθιστά την ίδια την πολιτική ανούσια. Αυτό που δημιουργεί το σημερινό δράμα είναι η διάσταση μεταξύ των πιστωτών της Ελλάδας. Η διαφωνία χρονολογείται από την εποχή κατάρτισης των σύνθετων προγραμμάτων διάσωσης της χώρας το 2010, η οποία έγινε βιαστικά. Ωστόσο, σήμερα η συζήτηση είναι δημόσια και δυνητικά πιο σοβαρή".

Όσον αφορά τις διαφορές του Διεθνές Νομισματικού Ταμείου με τους Ευρωπαίους πιστωτές, γράφει: "Έχοντας καεί από την προηγούμενη εμπειρία του, το Ταμείο επιδεικνύει ζήλο στην προάσπιση της αξιοπιστίας του. Βλέποντας πως η Ελλάδα έχει υπάρξει συστηματικά ασυνεπής στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών της, σκέφτεται πως οι προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής παραείναι ρόδινες και πως χωρίς ελάφρυνση, το ελληνικό χρέος θα φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη το 2020, καθώς τα φθηνά δάνεια της Ευρωζώνης θα αντικατασταθούν από την ιδιωτική χρηματοδότηση".

Και καταλήγει: "Το αδιέξοδο αυτή τη φορά μπορεί να μην είναι τόσο σοβαρό όσο το 2015, όταν η Ελλάδα έφτασε κοντά στην έξοδο από το ευρώ. Ωστόσο, αυτό δείχνει το πρόβλημα της αρχιτεκτονικής μιας διάσωσης που είναι ακατάλληλη, αλλά από την οποία ούτε οι πιστωτές, ούτε οι Έλληνες μπορούν να βρουν πώς θα ξεμπλέξουν".

economist.com

Διαβάστε περισσότερα