Η ιστορία του Assassin's Creed, sequence 1

Από τον αναγνώστη του Game 2.0, Constantinos

Η γνωριμία μου με το Assassin's Creed έγινε το 2007. Είμαι στο Youtube και τσεκάρω διάφορα βίντεο. Το μάτι μου πέφτει πάνω σε ένα gameplay του νέου τότε πονήματος της Ubisoft. Κλικάρω, το βίντεο ξεκινάει και βλέπω μια όμορφη μελαχρινή γυναίκα να μας συστήνεται ως Jade Raymond, senior producer του Assassin's Creed και υπεύθυνη

Αφού δίνει κάποιες απαραίτητες εισαγωγικές πληροφορίες και λεπτομέρειες για τον τίτλο, η παρουσίαση ξεκινάει με την Jade να παραμένει στον σχολιασμό. Η Jade αναφέρει ότι το παιχνίδι έχει κάποιες ομοιότητες με το Prince of Persia κυρίως ως προς την parkour και platforming φιλοσοφία του, με τη μόνη διαφορά ότι το AC είναι open-world, διακατέχεται από μια semi-core stealth λογική καθώς παρέχεται η δυνατότητα να εκτελείς στα μουλωχτά τους εχθρούς-στόχους μέσα σε πλήθος ανυποψίαστων ανθρώπων, χρησιμοποιώντας μια μυστηριώδη κρυφή λεπίδα, ενώ επιπλέον ο χαρακτήρας μπορεί να σκαρφαλώνει σε όποιο κτίσμα επιθυμεί, ξεκινώντας από το έδαφος μέχρι την οροφή του. Η Raymond τονίζει ότι ο συγκεκριμένος τίτλος πραγματεύεται διάσημα ιστορικά γεγονότα τα οποία λαμβάνουν χώρα σε αληθινές ιστορικές περιόδους και τοποθεσίες. Με άλλα λόγια, η ίδια η σειρά θα λειτουργεί ως μια ωδή στην παγκόσμια ιστορία. Όντας λάτρης της ιστορίας από μικρό παιδί, άμεσα κατανόησα ότι πρόκειται για μια εμπειρία gaming που δεν ήταν δυνατόν να χαθεί. Σκοπός του συγκεκριμένου κειμένου δεν είναι να κάτσω και ν' αραδιάσω εντυπώσεις για το ΑC. Αυτό που θέλω είναι όχι μόνο εξιστορήσω άλλα και να ερμηνεύσω κάποια από τα γεγονότα της ιστορίας της σειράς και παράλληλα θ' αναφερθώ σε πράγματα και καταστάσεις τα οποία πολλοί δεν γνωρίζουν.

Προτού ξεκινήσω λοιπόν, θα ήταν φρόνιμο να γνωρίζετε εξαρχής ότι το κείμενο εμπεριέχει spoilers (δεν γίνεται αλλιώς). Προσπάθησα να συγκεντρώσω και να αποτυπώσω πληροφορίες έτσι ώστε και για κάποιον που είναι “ξένος” με τη σειρά, να μάθει και να γνωρίσει κάποιες από τις εισαγωγικές και βασικές αρχές του περιεχομένου του ΑC. Κατά τ' άλλα, εξυπακούεται ότι το αφιέρωμα αυτό απευθύνεται στα “αρρωστάκια” της σειράς. Αφού λοιπόν δόθηκαν οι απαραίτητες εξηγήσεις μπορούμε να ξεκινήσουμε.

Μια λεπίδα, ένα όπλο.

Οι δύο βασικές αντιμαχόμενες φατρίες του παιχνιδιού είναι οι Assassins και οι Templars. Πρόκειται για την αέναη μάχη ανάμεσα στο καλό και στο κακό, δύο διαφορετικών κοινωνιών, δύο διαφορετικών κόσμων που πρεσβεύουν τελείως διαφορετικά ιδανικά και αξίες. Η έχθρα και το μίσος κρατάει αιώνες μέχρι σήμερα. Οι Assassins είναι οι προστάτες των αδυνάτων και του ανθρωπίνου είδους, υπηρέτες του φωτός που δρουν στο σκοτάδι. Διδάσκονται από μικροί τον λεγόμενο ανταρτοπόλεμο, την “τέχνη” της δολοφονίας, την προσεγμένη και ομαλή κίνηση μέσα στο πλήθος χωρίς να γίνονται αντιληπτοί, και τέλος είναι αυθεντίες στην μέγιστη αξιοποίηση των κινητικών τους ικανοτήτων (το λεγόμενο parkour). Κάλλιστα μπορεί κανείς να τους χαρακτηρίσει εξτρεμιστές και τρομοκράτες της εποχής. Οι Templars από την άλλη, είναι ένα τάγμα που στοχεύει αποκλειστικά στην επιβολή ισχύος και εξουσίας με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο. Σκοπός τους είναι η χειραγώγηση των μαζών για προσωπικό τους συμφέρον, ο έλεγχος της οικονομίας, η άσκηση πολιτικής εξουσίας και η επιθυμία τους για την διαρκή εξέλιξη της τεχνολογίας και των επιστημών. Οι Templars έχουν καταφέρει να μένουν κρυμμένοι στις σκιές της κοινωνίας, όμως τα παρακλάδια τους έχουν εξαπλωθεί παντού, σε κάθε μορφικό ιστό της κοινωνίας των ανθρώπων.

Η μοναδική ομοιότητα που μπορεί κανείς να εντοπίσει στα δύο αυτές τις ομάδες είναι η οικειότητα με την οποία προσαρμόζονται στις ανάγκες της εκάστοτε εποχής. Οι Assassins δείχνουν μια τάση προσαρμοστικότητας με τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα, ενώ οι Templars επιδιώκουν να διεισδύουν στην κορυφή της ταξικής πυραμίδας, προτιμώντας έτσι μοναρχικές θέσεις, διατηρώντας τον έλεγχο της εξουσίας. Οι δύο αυτές ομάδες άνετα μπορούν να χαρακτηριστούν χαμαιλέοντες που αλλάζουν χρώμα ανάλογα με το ρεύμα και την τάση της εκάστοτε εποχής.

Από μπάρμαν σε Assassin.

H ιστορία του AC ξεκινάει κάπως έτσι: Ένας νεαρός άντρας ξυπνάει μέσα σ' ένα μυστηριώδες δωμάτιο χωρίς να θυμάται ακριβώς πως βρέθηκε εκεί. Έχει πονοκέφαλο και γενικότερα μοιάζει και δείχνει χαμένος. Το όνομά του είναι Desmond Miles και είναι ένας απλός bartender που δουλεύει στο κλαμπ Bad Weather της Νέας Υόρκης. Μέσα σε λίγα λεπτά, η πόρτα του δωματίου ανοίγει και εμφανίζονται δύο άνθρωποι, ένας άντρας και μια γυναίκα. Του συστήνονται ως Warren Vidic και Lucy Stillman, επιστήμονες της Αbstergo Industries, μιας τεράστιας πολυεθνικής εταιρείας που επικεντρώνεται στην ανάπτυξη και στην εξέλιξη της τεχνολογίας, συνεισφέροντας έτσι στη κοινωνία του σήμερα. Αμέσως, εξηγείται στον Desmond ότι απήχθη από προσωπικό της Abstergo (παρά τη θέλησή του) για να λάβει μέρος σε μια “επιστημονική έρευνα” η οποία στοχεύει στην αναπαράσταση και αναβίωση συγκεκριμένων ιστορικών περιόδων και έχει ως απόλυτο σκοπό την εύρεση κάποιων αρχαίων τεχνουργημάτων (αλλιώς artifacts), η ανακάλυψή και χρήση των οποίων είναι ικανή να αποτελέσει ένα πελώριο τεχνολογικό και επιστημονικό επίτευγμα για την ανθρωπότητα. Βέβαια, όλα αυτά ακούγονται περισσότερο αγγελικά πλασμένα απ' όσο είναι στην πραγματικότητα.

Η Abstergo, για να μπορέσει ν' αναζητήσει αυτά τα σπάνια “κειμήλια” στο πέρας των αιώνων, δημιουργεί τη δική της “χρονομηχανή”, το περίφημο animus 1.28. To animus ουσιαστικά είναι μια συσκευή εικονικής πραγματικότητας μέσω της οποίας γίνεται η σύνδεση με τον ξενιστή. Από εκεί και πέρα το μηχάνημα έχει τη δυνατότητα να αποκωδικοποιεί ή κοινώς να διαβάζει τις γενετικές μνήμες (DNA memories) όλων των εξ αίματος προγόνων του ξενιστή, προβάλλοντας αυτές σε μια εξωτερική οθόνη με αναπτυγμένη τρισδιάστατη απεικόνιση. Η Ubisoft, στελεχωμένη από διακεκριμένη ομάδα ιστορικών και συγγραφέων, ξεκινάει την άντληση πληροφοριών των γεγονότων της Γ' Σταυροφορίας. Το απόσταγμα αυτής της συνδυαστικής έρευνας και μελέτης, αποτελεί την επιρροή για την γέννηση του σεναρίου του AC. Πιο συγκεκριμένα, είχε φτάσει ο καιρός για όλη την gaming κοινότητα να γνωρίσει τον πρώτο Assassin πρόγονο του Desmond Miles, τον Altaïr Ibn-La'Ahad.

Ο Altair γεννιέται το 1165 στη Masyaf της Συρίας και αποτελεί ηγετικό μέλος και μετέπειτα grand master των Λεβαντίνων Aσσασσίνων. Γονείς του είναι ο Umar Ibn-La'Ahad (μουσουλμάνος) και η Maud (Χριστιανή). Το επίθετο Ibn-La'Ahad στα αραβικά σημαίνει “ο γιός του κανενός”, ενώ η λέξη Altair συμβολίζει την ονομασία ενός αστερισμού που στα αραβικά σημαίνει “αετός”. Ο Umar είναι με τη σειρά του ένας από τους σπουδαιότερους Assassins της εποχής του. Την περίοδο εκείνη, Σαρακηνοί στρατιώτες αναζητούν εκδίκηση για την δολοφονία ενός ευγενή τον οποίο είχε δολοφονήσει ο Umar. Ένας άλλος Assassin, ο Ahmad Soffιan, προδίδει τον Umar για προσωπικό του όφελος και μαρτύράει το όνομα του Umar στους Σαρακηνούς. Το 1176, κατά την περίοδο της πολιορκίας του κάστρου Masyaf, ορμητηρίου των Assassins, από τους Σαρακηνούς εισβολείς, ο Umar αιχμαλωτίζεται και εκτελείται δημόσια. Την ίδια νύχτα, μετά την εκτέλεση, ο Αhmad αισθανόμενος τύψεις για τη προδοσία του Umar, μπαίνει κρυφά στο δωμάτιο που κοιμόταν ο Altair και αφού τον ξυπνάει και του εξηγεί τα γεγονότα ως έχουν, αυτοκτόνεί με το ίδιο του το hidden blade μπροστά στα μάτια του μικρού Altair. O Αltair με τη σειρά του σοκαρισμένος, τρέχει εσπευσμένα να συναντήσει τον Al Mualim (Γέροντα του Βουνού στα αραβικά και υπαρκτό πρόσωπο), grand master των Assassins, για να του αναφέρει το περιστατικό.

Μια χρονομηχανή διαφορετική από τις άλλες.

Ο Al Mualim προτρέπει τον Altair να κρατήσει μυστική την ιστορία τόσο από τον γιο του Αhmad, τον Abbas, o οποίος παράλληλα είναι και ο καλύτερος φίλος του Αltair, όσο και από τους υπόλοιπους Assassins, ειδάλλως ο κώδικας της αδελφότητας θα κινδύνευε να καταρρεύσει. Ο Altair συμφωνεί από τη πλευρά του, ενώ ο Al Mualim αργότερα παίρνει υπό την προστασία του τα δυο αγόρια, ξεκινώντας την εκπαίδευση τους για να γίνουν Assassins. Μια μέρα, όμως, ο Altair, αποφασίζει να πει όλη την αλήθεια στον αδερφικό του φίλο επειδή δεν αντέχει να τον βλέπει να υποφέρει μη γνωρίζοντας τα πραγματικά αίτια του θανάτου του πατέρα του. Ο Abbas, αισθανόμενος ντροπή, δεν πείθεται απ' όσα ακούει και αποφασίζει να προκαλέσει σε ξιφομαχία των Altair. Πάνω στη μάχη και λίγο πριν σκοτώσει τον Altair, επεμβαίνει ο Al Mualim και αποτρέπει το μοιραίο. Απόφαση του είναι η άμεση προαγωγή του Αltair σε Assassin και ένα επιπλέον έτος εκπαίδευσης στον Αbbas.

Μετά από χρόνια, ο Altair, όντας φτασμένος Assassin πλέον μέσα στην αδελφότητα, αναλαμβάνει μια αποστολή από τον ίδιο τον Al Mualim. Σκοπός είναι να διεισδύσει στα ερείπια του ναού του Σολομώντα και να κλέψει ένα μυστηριώδες σφαιρίδιο (χωρίς εμπλοκή σε μάχη), το οποίο θα δώσει στους Αssassins το πάνω χέρι ενάντια στους Templars. Ο Altair και δύο σύντροφοί του, οι Μalik και Κadar, εισέρχονται στο ναό και εντοπίζουν μια ομάδα στρατιωτών καθοδηγούμενη από τον grand master των Templars, Robert de Sable, να ψάχνει το ίδιο αντικείμενο. Ο Altair αποφασίζει να επιτεθεί για να δολοφονήσει τον Robert de Sable παρακούοντας τόσο τα δυο αδέρφια όσο και τις εντολές του Al Mualim. Πιστεύει ότι με την ενδεχόμενη δολοφονία του de Sable, αποκτώντας παράλληλα το αντικείμενο, οι Templars θα γνώριζαν ταπεινωτική και συντριπτική ήττα. Τελικά, η αιφνιδιαστική επίθεση δεν έχει αίσιο τέλος καθώς, σκοτώνεται ο Κadar, ο Μalik χάνει το χέρι του και ο Altair ταπεινωμένος επιστρέφει στο Masyaf Castle.

Λίγες μέρες αργότερα, οι Templars οργανώνουν επίθεση εναντίον του άντρου των Assassins ύστερα από την απόπειρα δολοφονίας του Robert de Sable. Η πολιορκία φέρνει απώλειες και τα θύματα είναι πολλά και στα δυο στρατόπεδα. Αφού αποτρέπεται η πολιορκία, ο Αl Mualim αποφασίζει να τιμωρήσει τον Altair, χαρακτηρίζοντάς τον προδότη, μαχαιρώνοντας τον μπροστά σε όλους τους Assassins. Μερικές ώρες αργότερα, ο Altair ξυπνάει από έναν περίεργο λήθαργο και αντικρίζει μπροστά του τον Αl Mualim. Ο Αl Mualim είχε μπλοφάρει. Είναι ενάντια στον κώδικα των Assassins, αδερφός να σκοτώνει αδερφό. Η τιμωρία του Αltair δεν εξαλείφεται όμως. Ο Al Mualim τον υποβιβάζει σε βαθμό στην ιεραρχία και του ζητάει να παραδώσει τα όπλα του. Ο Altair είναι πλέον ταξικά ένας “αρχάριος” Αssassin. Tότε, o Al Mualim προσφέρει στον Altair μια δίοδο λύτρωσης, ζητώντας του να εκπληρώσει ένα σχέδιο το όποιο καλύπτει τα συμφέροντα των Assassins και ταυτόχρονα επιτρέπει στον Altaiρ να εξιλεωθεί και να καθαρίσει το όνομα του από τις βεβιασμένες πράξεις και αποφάσεις του. Η αποστολή είναι απλή και ξεκάθαρη: πρέπει να εντοπίσει και να δολοφονήσει εννιά εξέχοντες Templars που αποτελούν μάστιγα για το λαό και ορκισμένους εχθρούς της αδελφότητας των Assassins. Εννιά ανθρώπους, που βρίσκονται στις πόλεις Δαμασκό, Ιεροσόλυμα και Άκρα. Ο Altair εκτελεί τους πρώτους οκτώ Templars και πλέον περιμένει πληροφορίες για τον ένατο και τελευταίο στόχο του.

Το κάστρο Μasyaf στη Συρία.

Κάπου εδώ αξίζει να αναφέρουμε ότι στο παρόν ο Desmond κάνει κάποια διαλείμματα από την έκθεση του στο animus, κυρίως όταν σημειώνεται κάποια πρόοδος ή σημαντική εξέλιξη στην ιστορία του Altair. O Vidic και η Lucy αδειάζουν τον χώρο για να τον αφήσουν να κοιμηθεί μερικές ώρες. Τα βράδια όμως όταν όλοι λείπουν, o Desmond κάνει τη δική του έρευνα. Αφήνει το υπνοδωμάτιό του και πηγαίνει στο εργαστήριο για να διαβάζει αρχεία και e-mails από τον προσωπικό υπολογιστή του Vidic. Εκεί μαθαίνει ότι δεν είανι το πρώτο πειραματόζωο της Abstergo (Subject 17), καθώς έχει προηγηθεί άλλος ένας (Subject 16) αγνώστων στοιχείων. Σύμφωνα με τα στοιχεία που συλλέγει, ο Subject 16 είχε κρατηθεί έγκλειστος παλιότερα στον ίδιο χώρο με σκοπό την ανάλυση των γενετικών του αναμνήσεων. Συγκεκριμένα, ο ιατρικός φάκελος του Subject 16 αναφέρει ότι υπέφερε από ένα σύνδρομο που αποκαλείται “bleeding effect”. Το σύνδρομο αυτό κλιμακώνεται επικίνδυνα όταν ο ξενιστής παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα εκτεθειμένος στο animus. Ουσιαστικά ο ξενιστής βιώνοντας το παρελθόν, έρχεται σε πλήρη συγχρονισμό με τις γενετικές αναμνήσεις του πρόγονού του, με αποτέλεσμα σταδιακά να βλέπει παραισθήσεις, να παρουσιάζει ψυχικές διαταραχές, αδυνατώντας να ξεχωρίσει τη πραγματικότητα από τις γενετικές μνήμες. Τελικώς, o Subject 16 λύγισε από την υπερέκθεση στο animus και πέθανε.

Επιστρέφοντας στο παρελθόν, ο Αl Mualim ανακοινώνει στον Altair ότι τελευταίος στόχος είναι ο Robert de Sable, grand master των Templars, με άλλα λόγια ο πιο ορκισμένος εχθρός της Αδελφότητας. Ο Altair, στο άκουσμα του ονόματος καταλαβαίνει ότι αυτή τη φορά πρέπει να εκτελέσει σωστά την αποστολή και να σκοτώσει τον άνθρωπο που απέτυχε να δολοφονήσει εξαρχής. Πηγαίνει στα Ιεροσόλυμα, μαθαίνει την τοποθεσία στην οποία θα βρει τον Robert de Sable και πλέον είναι έτοιμος να χτυπήσει. Αφού φτάνει και εντοπίζει τον de Sable, καταλαβαίνει αμέσως ότι πρόκειται για παγίδα και πιο συγκεκριμένα για ενέδρα των Templars. Με το που αποτελειώνει και τον τελευταίο Τemplar, προσεγγίζει τον de Sable και του αφαιρεί το κράνος. Μένει άναυδος καθώς μέσα από το κράνος αναδύεται το κεφάλι μιας γυναίκας, της Maria Thorpe, μέλλουσας γυναίκας του Αltair. Αυτομάτως κατανοεί ότι η νεαρή γυναίκα είναι πράκτορας των Templars η οποία έχει αναλάβει το ρόλο του αντιπερισπασμού προκειμένου να διαφύγει ο Robert de Sable από τα Ιεροσόλυμα. Εν τέλει, ο Αltair αποφασίζει να της χαρίσει τη ζωή. Αηδιασμένος με την τροπή της αποστολής, ο Αltair καταλαβαίνει ότι έχει προδοθεί.

Ο Αltair μαθαίνει ότι ο Robert de Sable ταξιδεύει στο στρατόπεδο Αrsuf για να ζητήσει ακρόαση από το Βρετανό βασιλιά Ριχάρδο, προκειμένου να συμμαχήσει με τους Σαρακηνούς έτσι ώστε να οργανώσουν επιδρομή εναντίον των Assassins, παρουσιάζοντάς τους ως απειλή για τους Άγιους Τόπους. Χωρίς να έχει χρόνο για χάσιμο, κατευθύνεται και αυτός με τη σειρά του στο Αrsuf με σκοπό να πείσει τον βασιλιά να μην προχωρήσει σε μια τέτοια επιχείρηση και να του αποκαλύψει την πραγματική ταυτότητα του de Sable. Eκεί μπροστά σε όλα τα στρατεύματα έρχεται αντιμέτωπος με τον ίδιο τον Λεοντόκαρδο. Ο Βρετανός ηγεμόνας έχοντας ακούσει δύο διαφορετικές εκδοχές, ενός Assassin και ενός Σταυροφόρου, νίπτει τας χείρας του και εναποθέτει τη διαλεύκανση της αλήθειας σε μονομαχία ανάμεσα στους δυο υπόπτους.

Το μήλον της έριδος.

Ο Αltair τραυματίζει θανάσιμα τον de Sable και ο τελευταίος, λίγο πριν σβήσει, αποκαλύπτει την εξής συνομωσία: Ο Αl Mualim είναι πλέον ξεκάθαρα ο προδότης της αδελφότητας, είναι ένας ακόμα Templar. Είχε ζητήσει τη βοήθεια του Robert de Sable για να αποκτήσει το artifact (ή αλλιώς Apple of Eden), καθώς γνώριζε ότι με αυτό το αντικείμενο στην κατοχή τους οι Templars θα μπορούσαν να κυριαρχήσουν στον κόσμο. Ο Robert de Sable διαπίστωσε όμως ότι είχε προδοθεί όταν άρχισε να μαθαίνει για τις δολοφονίες των οκτώ. Αμέσως κατάλαβε ότι ο Al Mualim έστησε μια τρομακτική πλεκτάνη εναντίον των Templars προκειμένου να αποκτήσει το artifact για τον εαυτό του. Αυτός είναι και ο λόγος που ζήτησε από τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο να ενώσουν τις δυνάμεις τους με αυτές των Σαρακηνών, με σκοπό να αφανίσουν τους Assassins. Ο Altair, προτού αναχωρήσει για το Masyaf Castle και με τον de Sable πλέον νεκρό, συνάπτει συμφωνία εκεχειρίας με τον Λεοντόκαρδο και η μοιραία σύρραξη τελικώς αποτρέπεται.

O Αltair προσεγγίζει το εσωτερικό του Masyaf Castle. Στους κήπους πίσω από το κάστρο, έρχεται αντιμέτωπος με τον Al Mualim ο οποίος κρατάει το αστραφτερό χρυσό σφαιρίδιο. Ο Αl Mualim ξέρει να χρησιμοποιεί το μυστηριώδες αντικείμενο, το οποίο έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί παραισθήσεις και πολλαπλές οπτασίες-είδωλα του εαυτού του, δυσκολεύοντας έτσι τον Altair να ξεχωρίσει τον πραγματικό Al Mualim. Η τελική κατάληξη είναι η γνωστή: ο μαθητής νικάει τον δάσκαλο. Το χρυσό σφαιρίδιο πέφτει από τα χέρια του νεκρού γέροντα, προβάλλοντας ένα τρισδιάστατο ολόγραμμα της υδρογείου. Το ολόγραμμα τονίζει πολλαπλές φωτεινές μυστηριώδεις και μικροσκοπικές κουκίδες διάσπαρτες σε συγκεκριμένα σημεία της υφηλίου. Με άλλα λόγια, οι Assassins άθελα τους ανακαλύπτουν έναν περίεργο χάρτη που φωτίζει σημεία ενδιαφέροντος σε συγκεκριμένες τοποθεσίες του αχαρτογράφητου μέχρι τότε κόσμου. O Αltair, μαζί με άλλους Assassins που μόλις έχουν καταφθάσει στο σημείο, στέκονται και κοιτούν αποσβολωμένοι τη μυστηριώδη υδρόγειο, μη μπορώντας να κατανοήσουν τη σημασία και το συμβολισμό της. Τότε ο Altair διαπιστώνει ότι το συγκεκριμένο αντικείμενο δεν πρέπει να πέσει στα χέρια των εχθρών, γιατί οι επιπτώσεις θα είναι καταστροφικές. Αποφασίζει ότι πρέπει να αυτόεξοριστεί, να ταξιδέψει μακριά από το Masyaf Castle για να μπορέσει να εξετάσει και να μελετήσει μόνος το Apple of Eden. Μια νέα τάξη πραγμάτων, ορθώνεται απειλητικά απέναντι στην ανθρωπότητα.

Ο Desmond ξυπνάει από το animus και βλέπει τον Vidic και την Lucy ανήσυχους. Συναγερμοί χτυπούν, μεγάφωνα προειδοποιούν για μια επικείμενη εξωτερική εισβολή. Ο Vidic μονολογεί ότι ήρθαν για αυτόν, κοιτώντας τον Desmond. Ο Vidic και η Lucy συνιστούν στον Desmond να παραμείνει στο εργαστήριο όσο θα λείπουν για να ενημερωθούν σχετικά με την αναπάντεχη αυτή εξέλιξη. Καθώς μένει μόνος του στο χώρο του εργαστηρίου, ο Desmond αρχίζει να νιώθει διαφορετικά. Βλέπει παντού μυστικιστικά απόκρυφα σύμβολα, σχέδια στα πατώματα και στους τοίχους του εργαστηρίου. Η υπερβολική έκθεση του στο animus αρχίζει να του αναδεικνύει το σπουδαιότερο χάρισμα των προγόνων του, το eagle vision. Η ιδιαίτερη αυτή όραση έχει τη δυνατότητα να δείχνει στον ξενιστή σημεία ή άτομα με διάφορους χρωματισμούς. Οι χρωματισμοί έχουν συμβολισμούς: το κόκκινο χρώμα εντοπίζει επικείμενους εχθρούς και τονίζει ίχνη αίματος σε επιφάνειες, ενώ το χρυσό χρώμα ορίζει άτομο ή αλλιώς στόχο που χρήζει παρακολούθησης. Σαστισμένος ο Desmond από το κληρονομικό του χάρισμα, προσπαθεί να κατανοήσει τη σημασία αυτών των συμβόλων. Δεν αργεί να καταλάβει ότι πρόκειται για κωδικοποιημένα κρυφά μηνύματα που είχε γράψει με το αίμα του ο Subject 16, με σκοπό να τα ανακαλύψει ο Subject 17. Ενδεικτικά, μερικά εξ αυτών είναι: Το μάτι του αρχαίου θεού των Αιγυπτίων Όρου, οι πυραμίδες της Γκίζας, το αρχαιοελληνικό γράμμα Ω, αριθμοί από το ημερολόγιο των Μάγιας, η πεντάλφα της σατανικής αίρεσης, στίχοι και εδάφια του βιβλίου Αποκάλυψης που περιγράφουν το number of the beast (666), το μασονικό μάτι της πρόνοιας και πολλά άλλα.

Ένας νέος κόσμος αποκαλύπτεται.

Το τέλος του πρώτου Assassin's Creed συγκαταλέγεται στα πιο δυσνόητα και WTF τέλη που έχουμε δει σε παιχνίδι. Ένα είναι σίγουρο: ο Subject 16 ανακάλυψε μέσω των γενετικών του αναμνήσεων μια σειρά από σκοτεινά μυστικά, τα οποία κατάφερε να κωδικοποιήσει υπό την μορφή απόκρυφων συμβολισμών με σκοπό να βρεθούν και να ερμηνευθούν. O Subject 16 με αυτό τον τρόπο ήθελε να προειδοποιήσει την ανθρωπότητα για μια άγνωστη απειλή. Tο μακρινό 2007, κανένας δεν θα μπορούσε να προδικάσει αυτό που θα επακολουθούσε.

Ολοκληρώνοντας, προσπάθησα να συγκεντρώσω όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία και πληροφορίες για να γίνει πιο κατανοητό το ξετύλιγμα του κουβαριού της ιστορίας. Αρχική πρόθεση του αφιερώματος ήταν η ανασκόπηση και ερμηνεία των γεγονότων, αν και ομολογώ ότι η σύνοψη ήταν αρκετά δύσκολη. Πάντως το κατά ευχαριστήθηκα. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και το site για την δημοσίευση αυτού του αφιερώματος.

Εσείς τί γνώμη έχετε για την ιστορία του πρώτου Assassin's Creed;

Game20.gr, το Άσυλο των gamers