Tales of Berseria Review

Η σειρά Tales δεν θέλει και ιδιαίτερες συστάσεις, κυρίως στους λάτρεις των ιαπωνικών RPG. Είναι όμως από αυτές που έχουν μια περίεργη μονοτονία, κυρίως ως προς το ότι μέχρι τώρα υπήρχε μια αρκετά πιο αισιόδοξη νότα στους χαρακτήρες και τις καταστάσεις. Το Tales of Berseria λέει μια σαφώς πιο σκοτεινή και περίπλοκη ιστορία και υπόσχεται πολλές (πάρα πολλές) ώρες ευφορικού JRPG gameplay.

Το Tales of Berseria διαδραματίζεται πολλά χρόνια πριν

το Tales of Zestiria. H Velvet Crowe κατά την διάρκεια των παιδικών της χρόνων βρίσκεται εν μέσω μιας scarlet night, μιας νύχτας που συμβαίνει περιοδικά στον κόσμο και φέρνει τη σκοτεινή πλευρά του κόσμου σε σύνδεση με την κανονική και αν δεν υπάρξει εξορκισμός, που απαιτεί και ανθρωποθυσία, τότε ο κόσμος απειλείται με αφανισμό. Αρκετά χρόνια μετά, η Velvet ανακαλύπτει ότι ο γαμπρός της ονόματι Artorius, όχι μόνο θυσίασε την αδερφή της και το αγέννητο παιδί τους στην προηγούμενη scarlet night, αλλά στη νέα και τρομακτικότερη, η θυσία είναι ο μικρός της αδερφός. Νιώθοντας προδομένη και ενώ ο Artorius προσπάθησε να θυσιάσει και την ίδια, καταλήγει με ένα παραμορφωμένο χέρι το οποίο μπορεί να ρουφάει τις ψυχές από δαίμονες. Η όλη περιπέτεια ξεκινάει όταν η Velvet, τρία χρόνια μετά τα γεγονότα που αναφέρθηκαν παραπάνω, δραπετεύει από τη φυλακή που την είχαν κλείσει λόγω του δαιμονικού χεριού της. Ο Artorius έχει πλέον εγκαθιδρύσει μια ολόκληρη πολιτική και θρησκευτική αυτοκρατορία βασισμένος στους εξορκιστές και τα malakhims, μαγικά πλάσματα που μετά τα γεγονότα του τελευταίου scarlet night είναι ορατά στους απλούς ανθρώπους. Όπως σε κάθε JRPG, διάφοροι πολύχρωμοι χαρακτήρες ενώνουν τις δυνάμεις μαζί σας. Επίσης ο κάθε χαρακτήρας έχει την προσωπικότητά του και τα ιαπωνικά στερεότυπα διακρίνονται από χιλιόμετρα. Η Velvet είναι σκοτεινή και λιγομίλητη, ενώ η Magilou, μια θεόμουρλη μάγισσα, κρύβει το παρελθόν της κάτω από ένα στρώμα εκκεντρικότητας.

Σε αντίθεση με άλλα JRPG, εδώ αυτοί οι ακραίοι χαρακτήρες, μέσω διαλόγων και cutscenes αλληλεπιδρούν μεταξύ τους δημιουργώντας ενδιαφέρουσες δυναμικές και κάνοντας τους διαλόγους κάτι παραπάνω από απολαυστικούς. Γενικά το Berseria διαφέρει αρκετά από τα άλλα παιχνίδια Tales που έχουν μια πιο ελαφριά νότα στους χαρακτήρες και τις καταστάσεις, αφού η ιστορία του είναι σαφώς πιο σκοτεινή, με αρκετά μεγαλύτερα ρίσκα από τις πράξεις των ηρώων και των κακών. Βέβαια μην περιμένετε να σπάσουν όλα τα κλασικά μοτίβα των ιαπωνικών παιχνιδιών, αν προτιμάτε το τσάι σας πράσινο και τα anime σας γεμάτα μπαλκονάτες γκόμενες, δεν θα έχετε κάποιο πρόβλήμα. Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι ενώ υπάρχει η κλασική “κοιλιά” στην ιστορία, δεν είναι τόσο μεγάλη όσο είναι συνήθως σε παιχνίδια του είδους και σίγουρα δεν θα φτάσετε στο σημείο να το παρατήσετε λόγω βαρεμάρας.

Το σύστημα μάχης είναι εξαιρετικό.

Τι είναι όμως ένα JRPG χωρίς ένα τρομακτικά βαθύ και περίπλοκο σύστημα μάχης και ανάπτυξης χαρακτήρων; Το Berseria χρησιμοποιεί το linear motion battle system που είδαμε στο Zestiria, μόνο που αυτή τη φορά προσφέρει περισσότερη ελευθερία στο να κινείτε τον χαρακτήρα μέσα στο πεδίο της μάχης, ακόμα και να δραπετεύσετε από αυτή. Οι επιθέσεις (το παιχνίδι τις αποκαλεί artes) βρίσκονται στα τέσσερα μπροστινά κουμπιά του χειριστηρίου και μπορείτε να τα ρυθμίσετε όπως θέλετε εσείς. Υπάρχει και η έμφαση στα combo, που μπορούν να εξελίξουν τα artes σε levels, κάνοντας μεγαλύτερη ζημιά. Αν για παράδειγμα έχετε ένα συγκεκριμένο arte στο X, το ίδιο κουμπί κάνει ένα διαφορετικό arte όταν έχετε φτάσει τα combo στο level 2. Βέβαια, όπως όλα τα καλά πράγματα στην ζωή, τα combo και τα artes έχουν κάποιους περιορισμούς.

Oι κινήσεις γίνονται με κόστος στο soul gauge και όσο χρησιμοποιείτε artes, τόσο πέφτει το soul gauge. Σε περίπτωση που ο εν λόγω μετρητής πέσει στο μηδέν, τότε οι επιθέσεις σας γίνονται αργές και οι εχθροί μπορούν εύκολα να τις σταματήσουν και να αντεπιτεθούν. Βέβαια το soul gauge δεν μένει πάντα άδειο μόλις το εξαντλήσετε, αλλά ξαναγεμίζει σιγά σιγά αν για λίγο δεν επιτεθείτε ή κάνετε άμυνες και αποφυγές. Υπάρχει και τρόπος να εξάγετε souls από το soul gauge των εχθρών και να τα χρησιμοποιήσετε με ειδικές κινήσεις. Βέβαια, το ίδιο μπορούν να κάνουν και οι εχθροί, κάτι που δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα σχέση με αυτούς, αφού πρέπει να είστε πιο προσεκτικοί στις τακτικές σας. Το soul gauge έχει και άλλες λειτουργίες, αφού όταν το έχετε αρκετά γεμάτο, μπορείτε να εκτελέσετε τα break souls, τα οποία σας επιτρέπουν να κάνετε πιο μεγάλα combo, ενώ μπορείτε να κάνετε μεγαλύτερη ζημιά η να προκαλέσετε διάφορα status alinements στους εχθρούς, ανάλογα με τις ικανότητες και τον χαρακτήρα που έχετε εκείνη την στιγμή υπο τον έλεγχό σας.

Γενικά το liberation linerar motion battle είναι αρκετά πιο γρήγορο και καλοστημένο από ότι στο Zestiria και αυτό είναι μόνο καλό. Βάλτε και τα διάφορα αντικείμενα, μαγικά δαχτυλίδια, φυλαχτά, ρούχα και πανοπλίες και έχετε ένα πλούσιο και χορταστικό σύστημα μάχης το οποίο είναι αρκετά action για να μην βαρεθείτε στον καναπέ σας, αλλά απαιτεί και προσοχή. Το μόνο που με χάλασε είναι ότι, παρόλο που οι εχθροί βρίσκονται στο χάρτη και μπορείτε να τους αποφύγετε, μόλις εμπλακείτε σε κάποια μάχη υπάρχει εφέ μετάβασης και μεταφέρεστε σε διαφορετικό μέρος σαν αρένα για να πολεμήσετε τα τέρατα, το οποίο βέβαια μοιάζει με το μέρος στο οποίο βρίσκεστε κάθε φορά. Σε περίπτωση που δεν θυμάστε, το Zestiria ξεκινούσε τις μάχες με ελάχιστο transitioning και στο ίδιο μέρος στο οποίο βρίσκεστε. Αν λάβουμε υπόψη ότι υπάρχει ένα σύστημα μάχης με ελεύθερη κίνηση στο χώρο και αρκετά action στοιχεία, είναι απορίας άξιο γιατί το battle mode δεν ξεκινάει χωρίς μεταβάσεις σε αρένες. Είναι ένα βήμα πίσω που αφαιρεί από τη ροή του παιχνιδιού.

Φυσικά, ιαπωνικό παιχνίδι είναι. Πολλά δεν βγάζουν νόημα.

Βέβαια αυτό δεν είναι το μοναδικό πράγμα που κάνει το Berseria να φαίνεται ξεπερασμένο. Τα γραφικά του τίτλου και οι περιοχές θυμίζουν εποχές προηγούμενης γενιάς. Οι χαρακτήρες είναι πάντως αρκετά anime (γιατί... Japan), με όση λεπτομέρεια χρειάζονται. Βέβαια η Velvet είναι το πιο λεπτομερές μοντέλο, αφού τα ελάχιστα ρούχα που φοράει είναι γεμάτα σκισίματα και παρόλο που είναι ο πιο overdressed χαρακτήρας, παραμένει ημίγυμνη. Οι εχθροί επίσης ικανοποιούν, ειδικά τα αφεντικά που είναι αρκετά εντυπωσιακά. Όμως τα περιβάλλοντα είναι εντελώς άδεια και θυμίζουν παιχνίδι από τις αρχές του PS3, ίσως επειδή είναι από τις τελευταίες κυκλοφορίες που μοιράζονται οι δύο γενιές κονσολών. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι τα περιβάλλοντα δεν είναι λειτουργικά. Στα του ήχου, υπάρχει ένα j-pop κομμάτι στην εισαγωγή που θυμίζει λίγο τη σειρά Full Metal Alchemist του 2003, αλλά τα υπόλοιπα μουσικά θέματα του παιχνιδιού θα σας αφήσουν αδιάφορους. Το παιχνίδι όμως δίνει ρέστα στο voice acting. Υπάρχει επιλογή για αγγλικές ή ιαπωνικές φωνές, με τα αγγλικά να είναι καλύτερα (δεν αστειεύομαι καθόλου). Έχει γίνει τρομερή δουλειά στο γράψιμο και την προσαρμογή των διαλόγων στην αγγλική γλώσσα, με αποτέλεσμα οι διάλογοι να είναι απολαυστικοί, κυρίως όταν τα συναισθήματα κορυφώνονται.

Το Tales of Berseria κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο, με ιστορία που διαρκεί ένα γεμάτο 40ωρο ή και περισσότερο αν κάνετε και τα sidequests. Οι χαρακτήρες είναι ενδιαφέροντες και το σύστημα μάχης κάτι παραπάνω από χορταστικό, παρά τον μέτριο τεχνικό τομέα. Αν σας αρέσουν τα JRPG, το Tales of Berseria αποτελεί ιδανική επιλογή.

Ενδιαφέρουσα ιστορίαΕξαιρετικό αγγλικό voice actingAξιόλογο σύστημα μάχηςΜεγάλο και χορταστικόΟι μάχες δεν λαμβάνουν χώρα επί τόπου αλλά σε ειδική αρέναΜέτριος τεχνικός τομέαςΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4 (review), PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Bandai NamcoΕΚΔΟΣΗ:Bandai NamcoΔΙΑΘΕΣΗ:Bandai Namco HellasΕΙΔΟΣ:JRPGΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.talesofgame.com/en/game/tales-of-berseria/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:27/1/2017PEGI:16

Game20.gr, το Άσυλο των gamers