Metal Gear Solid HD Collection Vita Review

«Τα διαμάντια είναι παντοτινά», υποστήριξε για πρώτη φορά το 1957 ο Ian Fleming, δημιουργός του James Bond. Πολλά χρόνια αργότερα, η περίφρημη φράση, που έχει χρησιμοποιηθεί σε κάθε λογής περίπτωση, βρίσκει εφαρμογή και στο gaming, με τη μόδα των HD (συνήθως) Collections. Συλλογές δηλαδή παλιών κλασικών τίτλων που βρίσκουν το δρόμο τους στις σύγχρονες κονσόλες και σε ακόμα πιο σύγχρονο κοινό. Μία από τις πιο πολυσήμαντες και ποθητές συλλογές από τότε που ξεκίνησε αυτή η τάση, είναι η συλλογή Metal Gear

Solid. Δύο παιχνίδια-βαρόμετρα για την επιτυχία του PS2, που έχουν χαρακτηριστεί από τρανταχτά παραδείγματα ποστμοντερνισμού έως την επιτομή του είδους του stealth. Το κείμενο αυτό όμως δεν αφορά τα ίδια τα παιχνίδια – η ανάλυσή τους έχει γίνει πάμπολλες φορές όλα αυτά τα χρόνια. Αντ’αυτού θα σας μιλήσω για το πώς έχει γίνει η μεταφορά (με την υπογραφή της Armature) των παιχνιδιών της συλλογής, από τις εκδόσεις των PS360 στο PS Vita.

Καταρχήν, λίγα λόγια για το περιεχόμενο της έκδοσης αυτής. Πέρα από την απουσία του αρχικού Metal Gear Solid (που είναι ελαφρώς απογοητευτική από μόνη της), η MGS Collection του Vita δεν περιλαμβάνει ούτε το MGS: Peace Walker, του PSP. Οι λόγοι δεν είναι ξεκάθαροι, πολλοί όμως λενε πως φταίει η χωρητικότητα της κάρτας, μια δικαιολογία μάλλον χωρίς υπόσταση, αφού το παιχνίδι ούτως ή άλλως υπάρχει στο PS Store και με ένα κουπόνι θα μπορούσε η Konami να λύσει το θέμα αυτό. Όπως και να ‘χει, όποια και αν είναι η δικαιολογία, η έλλειψη του Peace Walker κάθεται άσχημα, εφόσον η συλλογή για το PS Vita κοστίζει το ίδιο (αν όχι περισσότερο) από ότι στις άλλες πλατφόρμες. Από εκεί και πέρα βέβαια, δεν υπάρχουν ιδιαίτερα στραβοπατήματα, αφού περιλαμβάνονται οι επανεκδόσεις Substance και Subsistence των MGS2 και MGS3 αντίστοιχα, δηλαδή οι πλήρεις, σούπερ-ντούπερ εκδόσεις, με ένα σωρό περιεχόμενο. Επιπλέον, υπάρχουν και τα… μουσειακά Metal Gear και Metal Gear 2: Solid Snake του MSX (μιλάμε για παιχνιδια του ’87 και του ’90).

Η μεταφορά τώρα των δύο αριστουργημάτων του PS2 είναι απλά ικανοποιητική. Για την ακρίβεια, οι άνθρωποι της Armature δεν μπήκαν στη διαδικασία να ρετουσάρουν τους κώδικες των αρχικών εκδόσεων (που ήταν φτιαγμένοι για τη δυσκίνητη κονσόλα της Sony) και όπως ήταν αναμενόμενο, προτίμησαν τη διαδικασία του porting των παιχνιδιών από το PS3, που έχει και μια άλφα συγγένεια με το Vita. Η επιλογή αυτή έχει κάποια απόρροια που κατά πάσα πιθανότητα αφορά το σχετικά «φρέσκο» hardware του Vita. Σε πρώτη φάση, κανένας από τους δύο τίτλους δε διατηρεί σταθερό frame rate, και αυτό γίνεται αρκετά έντονο στο MGS2 όπου η εναλλαγή μεταξύ των 60fps (ως επί το πλείστον) στο gameplay και των 30fps στις cutscenes… βγάζει μάτι. Από την άλλη πλευρά, η κατάσταση στο MGS3 είναι μάλλον καλύτερη, αφού οι developers επέλεξαν να διατηρήσουν ένα σταθερό αριθμό 30fps καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, προσθέτοντας όμως κάποια εφέ που δεν υπήρχαν στην αρχική έκδοση.

Η ''κλειδωμένη'' κάμερα στο MGS2