Deus Ex: Mankind Divided Review

Το 2011 η σειρά Deus Ex αναγεννήθηκε με το prequel Deux Ex: Human Revolution, το οποίο έκανε θραύση, όντας κορυφαίο σε κάθε τομέα, από τα γραφικά μέχρι την ποικιλία των αποστολών. Πέντε χρόνια αργότερα, η Eidos Montreal μας δίνει τη συνέχεια, το Deus Ex:

Mankind Divided.

Βρισκόμαστε στο 2029, δύο χρόνια μετά τα γεγονότα του Human Revolution, τα οποία σας δίνεται η δυνατότητα να ξαναδείτε μέσα από ένα προαιρετικό12λεπτο βίντεο. Αν και η εισαγωγή αυτή δεν συνδέεται άμεσα με κάποια από τις επιλογές που κάνατε στο Human Revolution, παρόλα αυτά επικεντρώνεται σε συγκεκριμένο τομέα της κεντρικής ιστορίας. Οι άνθρωποι-μηχανές είναι πλέον ανεπιθύμητοι εξόριστοι που αντιμετωπίζονται με τρόμο και καχυποψία, από τα όργανα της τάξεως έως τους απλούς πολίτες. Αποκομμένοι από την υπόλοιπη κοινωνία, άνθρωποι που έχουν υποστεί κάποιου είδους βελτίωση (augmentation) μέσω νανοτεχνολογικών εμφυτευμάτων ή cybernetics. Ο Adam Jensen, από security manager της εταιρείας Sarif είναι πλέον πράκτορας της Interpol και υποψιάζεται ότι κάτι ύποπτο κρύβεται πίσω από το ARC (Augmented Rights Coalition), έναν σύλλογο ακτιβιστών που μάχονται για τα δικαιώματα των transhumans. Πέραν τούτου, ο Jensen, ως augmented ο ίδιος, έχει να αντιμετωπίσει τον ρατσισμό, αφού καταστηματάρχες αρνούνται να συνδιαλλαγούν μαζί του και οφείλει να χρησιμοποιεί καθορισμένα βαγόνια στον υπόγειο σιδηρόδρομο, ενώ υπόκειται σε τακτικό έλεγχο διαβατηρίου.

Το Mankind Divided ξεκινάει ως μια ενδιαφέρουσα ιστορία τρομοκρατίας και ρατσισμού, όμως από ένα σημείο και μετά καταπιάνεται με τόσα πολλά διαφορετικά θέματα που ο αρχικός ενθουσιασμός αρχίζει να εκπνέει. Κατασκοπεύετε τα αφεντικά σας, αντιμετωπίζεστε σαν παρείσακτος, προσπαθείτε να σταματήσετε κάποια φριχτή καταστροφή, λύνετε (ή δεν λύνετε) τον φόνο κάποιου γείτονά σας, και άλλα πολλά που θα μπορούσαν να δέσουν πολύ καλύτερα μεταξύ τους εάν παρουσιάζονταν με διαφορετικό τρόπο ή σειρά. Χαρακτήρες που συναντάτε ανά διαστήματα δεν κινούν τόσο την περιέργεια, ούτε είναι τόσο ξεχωριστοί ώστε να θέλετε να μάθετε περισσότερα για αυτούς. Ουσιαστικά, ο πιο ενδιαφέρων χαρακτήρας από την αρχή ως το τέλος είναι ο ίδιος ο Jensen, αλλά κι αυτός με τη σειρά του συμπεριφέρεται πάρα πολύ παθητικά για να τον αντιλαμβάνεστε ως επηρεασμένο από οτιδήποτε συμβαίνει γύρω του. Ξεκινώντας υποψιαζόμενος τους πάντες και τα πάντα, από τους συνεργάτες του μέχρι τον πιλότο του ελικοπτέρου που τον μεταφέρει στην επόμενη αποστολή, απομακρύνεται από όλους. Ακόμη, ένας από τους μεγαλύτερους “κακούς” της υπόθεσης μοιάζει περισσότερο με καρικατούρα παρά με έναν πραγματικά πολυμήχανο ανταγωνιστή με μυαλό.

Καμιά φορά από μακριά είναι καλύτερα.

Από τα μεγάλα θετικά της ιστορίας είναι πως αρκετές φορές σας δίνεται η ευκαιρία να επιλέξετε τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεστε ένα θέμα, όπως το εάν θα σκοτώσετε ή θα αποτρέψετε κάποιον από το να προβεί σε κάποια δυσάρεστη ενέργεια και ακόμη κάνετε επιλογές που έχουν επιπτώσεις στο τέλος του παιχνιδιού. Αυτό όχι μόνο ανεβάζει το replayability, αλλά σας δίνει την εντύπωση πως πολλές από τις ενέργειες που κάνετε έχουν αντίκτυπο στον κόσμο του παιχνιδιού. Αυτό σημαίνει πως έχετε τη δυνατότητα να κάνετε το ίδιο πράγμα με περισσότερους από έναν τρόπους. Πυροβολήστε όλους τους φρουρούς εν ψυχρό, δωροδοκήστε τους ή απλά ξεγλιστρήστε μέσα από αεραγωγούς ανάλογα με τα γούστα ή τη διάθεσή σας. Εάν επιλέξετε να τους βγάλετε νοκ άουτ, τότε σίγουρα ψάξτε τους για σφαίρες, credits ή data pads με προσωπικά δεδομένα ή κωδικούς.

Το gameplay ακολουθεί τα γνωστά χνάρια του προηγούμενου τίτλου και αν έχετε ασχοληθεί με αυτόν δεν θα αργήσετε να μάθετε τα κατατόπια. Αν και η δράση ξεκινάει απότομα, βάζοντάς σας σχεδόν κατευθείαν στο ψητό, το tutorial δεν αργεί να ξεκινήσει με μια σταθερή καμπύλη εκμάθησης που καλύπτει όσους ασχολούνται για πρώτη φορά με Deus Ex. Το ότι σώζετε την πρόοδό σας σχεδόν όποτε θέλετε σημαίνει ότι έχετε τη δυνατότητα να δοκιμάζετε διάφορες μεθόδους, εισόδους, όπλα κλπ, χωρίς να ανησυχείτε για την επίπτωση που έχει κάτι τέτοιο στην εξέλιξη του παιχνιδιού, με εξαίρεση της στιγμές που βρίσκεστε σε εχθρικό περιβάλλον όπου η αποθήκευση δεν είναι εφικτή.

Όσον αφορά τη νοημοσύνη, αυτή κυμαίνεται σε σχετικά εύκολα επίπεδα. Όταν χτυπάει ο συναγερμός, τότε οι εχθροί, είτε είναι άνθρωποι είτε μηχανές, σας αναζητούν για μερικά δευτερόλεπτα έως ότου σταματήσουν, επιτρέποντάς σας να επιστρέψετε σε οτιδήποτε κάνατε λίγο πριν. Τις φορές που όντως καταφέρνουν να σας εντοπίσουν, τότε κάποιοι κρύβονται πίσω από τοίχους, γλάστρες ή ό,τι άλλο βρουν, άλλοι πετούν χειροβομβίδες, ενώ οι περισσότεροι από αυτούς στέκονται ακριβώς μπροστά σας πυροβολώντας από απόσταση μόνο λίγων μέτρων. Όταν, πάλι, καταφέρνετε να ξεφύγετε και να κάνετε stealth επιθέσεις, τότε δεν έχουν καμιά ελπίδα, αφού το πάτημα ενός κουμπιού αρκεί για να τους εξουδετερώσει. Ακόμη χειρότερα, τις περισσότερες φορές μπορείτε να περάσετε ολόκληρα checkpoints, αν όχι ολόκληρες πίστες, απλά τρέχοντας ανάμεσα στους εχθρούς σας με ελάχιστα διαλείμματα υπό κάλυψη για να αναπληρώσετε ζωή. Οι εχθροί σπάνια σας ψάχνουν με ζήλο εν ώρα συναγερμού, έτσι ώστε αν καταφέρετε να τους κρυφτείτε για λίγη ώρα, σε κάποιον αεραγωγό ή πίσω από μια πόρτα, τότε είναι προτιμότερο να περιμένετε τη λήξη του συναγερμού παρά να εμπλακείτε σε ανταλλαγή πυροβολισμών. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε πως το να τρέχετε προς στο επόμενο checkpoint μπορεί να είναι ένας γρήγορος τρόπος για να αποφεύγετε τους πυροβολισμούς ή ακόμη και το stealth μέρος του παιχνιδιού, αλλά αυτό έχει ως σίγουρο αποτέλεσμα να χάνετε πολύτιμες πληροφορίες, hacking υπολογιστών και XP.

Stealth machine.

Οι σταθμοί του μετρό σας διευκολύνουν στη μετακίνησή σας μέσα στην πόλη, αν και το να περπατήσετε μέχρι τον προορισμό σας δεν είναι και τόσο κακή ιδέα. Αντιθέτως, ο κάθε περίπατος είναι ευκαιρία για άνοιγμα νέων sidequests. Εκτός από το μετρό, ένας άλλος τρόπος γρήγορης μετακίνησης από το ένα μέρος της πόλης στο άλλο είναι οι υπόνομοι, όμως χρειάζεται να δίνετε λίγη προσοχή στο κατέβασμα, καθώς αν βιαστείτε και παραλείψετε να πατήσετε το κατάλληλο κουμπί ώστε να πιάσετε τη σκάλα, τότε κινδυνεύετε να γκρεμοτσακιστείτε. Τα sidequests έχουν ικανοποιητική διάρκεια, με πολλά από αυτά να σας κρατούν απασχολημένους για παραπάνω από μια ώρα και με τη θεματολογία τους να ποικίλει. Από το να εντοπίσετε κάποιον χάκερ (και στη συνέχεια να αποφασίσετε αν θα τον καταδώσετε ή θα συνεργαστείτε μαζί του), να κάνετε τον ντετέκτιβ λύνοντας μια δολοφονία που έγινε στη γειτονιά σας ή να εκμαιεύσετε κωδικούς από αφελείς υπαλλήλους μέσω chat. Στο κεντρικό μενού βρίσκετε, επίσης, standalone αποστολές και ειδικά modes, όπως το breach, το οποίο συνδυάζει τους μηχανισμούς του παιχνιδιού με ένα τροποποιημένο skill-tree, ξεχωριστές αποστολές, leaderboards, booster packs και προσφέρει ένα arcade διάλειμμα από το βασικό παιχνίδι.

Τα περισσότερα όπλα προσαρμόζονται στο στιλ σας ανά πάσα στιγμή, αρκεί να έχετε τα απαραίτητα εξαρτήματα. Για την ενεργοποίηση ειδικών δυνατοτήτων όπως το stealth mode, ξοδεύετε ενέργεια η οποία ξαναγεμίζει ανάλογα με τα ενεργοποιημένα augmentations αλλά και με τη χρήση biocells. Ξεκλειδώνετε νέα augmentations μέσω praxis points που βρίσκετε οπουδήποτε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, τα αγοράζετε ή τα αποκτάτε με XP, το οποίο ανεβαίνει με την ολοκλήρωση objectives, εξερεύνηση και άλλες ενέργειες. Ένα από τα πιο χρήσιμα augmentations είναι το visio, το οποίο εμφανίζει αντικείμενα και τοποθεσίες-κλειδιά στην οθόνη, αφού είναι εύκολο να σας ξεφύγουν μικρά πράγματα επάνω όπως data pads αφημένα επάνω σε γραφεία ή μυστικά περάσματα κρυμμένα πίσω από έπιπλα. Εκτός αυτού, ανοίγετε πόρτες, υπολογιστές και άλλες συσκευές, χρησιμοποιώντας μια γκάμα αναβαθμίσεων και συσκευών που βελτιώνουν την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα. Υπάρχουν μέχρι και πέντε επίπεδα κλειδώματος, με περισσότερα nodes προς... χακάρισμα, αλλά συνάμα και μια σειρά εργαλείων hacking που είναι απλωμένα σε όλο τον χάρτη για να διευκολύνουν τη ζωή σας.

Όταν μόνο μία σφαίρα δεν είναι αρκετή.

Αν και το διαμέρισμά σας έχει τη δυνατότητα να λειτουργεί ως μίνι αποθήκη, όπου μπορείτε να αφήνετε αντικείμενα και οπλισμό που δεν χρειάζεστε άμεσα, δεν έχετε πάντα πρόσβαση σε αυτό και πρέπει να προσέχετε τί κρατάτε και τί όχι. Γενικώς το διαμέρισμα δεν αξιοποιείται τόσο όσο θα μπορούσε. Το διάβασμα emails και μηνυμάτων, αν και στοχεύει στη μεγαλύτερη “απορρόφηση” στον κόσμο του παιχνιδιού, είναι μια αρκετά ουδέτερη και απρόσωπη διαδικασία. Όλοι οι υπολογιστές μοιάζουν μεταξύ τους, δεν μπορείτε να απαντήσετε στα emails που διαβάζετε, ούτε να ψάξετε τους υπολογιστές για περισσότερα δεδομένα. Το σημείο αυτό μπορούσε να είναι πιο διαδραστικό και διασκεδαστικό, δεδομένου ότι αποτελεί μια διαδικασία με την οποία ασχολείστε συχνά. Αν και αρχικά δίνεται η εντύπωση ότι μπορείτε να εξερευνήσετε τα πάντα, μετά από μερικές ώρες αντιλαμβάνεστε ότι είστε λίγο πιο περιορισμένοι από ότι νομίζατε. Η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον περιορίζεται κυρίως στο να βλέπετε αντικείμενα να αντιδρούν στο άγγιγμά σας. Για παράδειγμα, με ένα κλικ η τσαγιέρα βγάζει ατμό, νερό τρέχει από τη βρύση, ανοίγει η πρώτη σελίδα της εφημερίδας κλπ. Επίσης, η καταστροφή του περιβάλλοντος μπορούσε να είναι πολύ πιο ρεαλιστική. Όταν πετάτε κάτι τότε αυτό αναπηδάει μέσα στο δωμάτιο αλλά δεν σπάει. Αν και οι σφαίρες κάνουν εμφανή ζημιά σε τοίχους, η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον απλά δεν είναι η αναμενόμενη.

Τρομοκρατία, καταστροφή, απώλεια, επιλογές μεταξύ εκδίκησης και λογικής. Πολλά από αυτά τα θέματα το Deus Ex: Mankind Divided καταφέρνει να τα παρουσιάσει αρκετά καλά, με τα φινάλε να είναι πολλαπλά, δίνοντάς σας επιλογές που επηρεάζουν το τέλος. Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχουν πολλά παιχνίδια όπου μπορείτε να τα ολοκληρώσετε χωρίς να σκοτώσετε κανέναν και δίχως να χρησιμοποιήσετε κανένα από τα όπλα σας. Το Mankind Divided είναι πιθανότατα τόσο καλό όσο ένα sequel μπορεί να είναι, αν και δεν ανεβάζει τη σειρά ένα επίπεδο παραπάνω έτσι ώστε να ξεχωρίζει σημαντικά από τον προκάτοχό του. Όπως το Human Revolution, το παιχνίδι διατηρεί το ενδιαφέρον όσο εξελίσσεται, με περισσότερα augmentations προς εγκατάσταση και περισσότερη υπόθεση προς εξερεύνηση. Η διάρκεια είναι αρκετά καλή, πλησιάζοντας τις 10 ώρες μόνο για την κεντρική ιστορία και περίπου τις 20 μαζί με τα sidequests, ανάλογα με το πόσο διεξοδικοί είστε. Εκτός αυτού, μετά την ολοκλήρωση του παιχνιδιού ξεκλειδώνεται το new game +, όπου ξεκινάτε από την αρχή έχοντας inventory και skills από την πρώτη σας φορά. Αυτό είναι κάτι που οπωσδήποτε αυξάνει όχι μόνο το replayability, αλλά και τη διασκέδαση, καθώς αξίζει να ξαναπαίξετε τις ίδιες αποστολές με διαφορετικό τρόπο, αναβαθμισμένο εξοπλισμό και πολλά περισσότερα skills.

Στον τομέα των γραφικών έχει γίνει πολύ καλή δουλειά. Η Πράγα είναι μια ενδιαφέρουσα, ζωντανή πόλη για εξερεύνηση, γεμάτη περαστικούς που περπατούν γύρω σας και μιλούν μεταξύ τους, γκράφιτι στους τοίχους και γενικότερα δίνει την αίσθηση πόλης του μέλλοντος. Μαγαζιά, πρόσβαση σε υπονόμους και σταθμούς μετρό, ακόμα και σημεία που δεν έχετε επισκεφθεί ακόμα, φαίνονται σε έναν αρκετά χρήσιμο χάρτη, που εσκεμμένα δεν περιλαμβάνει τα πάντα. Με αυτό τον τρόπο ανταμείβεστε για την προσοχή και την εξερεύνησή σας, όταν ανοίγετε μια κρυμμένη αποθήκη ή ανακαλύπτετε ένα άγνωστο υπόγειο σε κάποιο γραφείο. Από την άλλη, τα σημεία συνωστισμού είναι επίσης σημεία που πολλές φορές ρίχνουν το framerate, τουλάχιστον στο PS4. Τέλος, κάτι που συνηθίζεται τώρα τελευταία είναι η μικρή γραμματοσειρά για τηλεόραση. Ευτυχώς, στην περίπτωση του Mankind Divided, αυτό αποτελεί μικρό πρόβλημα μόνο για τη γραμματοσειρά των mission briefings, τους διαλόγους των οποίων ακούτε και από το ηχείο του DualShock 4. Το animation του Jensen, σχεδόν αποκλειστικά όταν τρέχει και σκαρφαλώνει επάνω σε κτίρια ή άλλες επιφάνειες, είναι κατά καιρούς λίγο αδέξιο, θυμίζοντας προηγούμενες εποχές. Συν τοις άλλοις, το animation της μάχης σώμα με σώμα είναι ελαφρώς επαναλαμβανόμενο, ιδιαίτερα αν προτιμάτε stealth προσέγγιση, δεδομένου ότι ο Jensen ζαλίζει ή σκοτώνει τους εχθρούς του με το πάτημα ενός κουμπιού.

Εσείς augment-άκι πήρατε;

Στον τομέα του ήχου, η χαμηλόφωνη, σχεδόν ψιθυριστή φωνή του Jensen έχει κάτι από Clint Eastwood σε γουέστερν, ενώ η ατμοσφαιρική μουσική θυμίζει λίγο εκείνη του αριστουργηματικού Blade Runner. Τα ηχητικά εφέ, από τους ήχους επιλογής μέχρι τα βήματα και τους πυροβολισμούς, είναι εξαιρετικά. Εξάλλου, αν και δεν υπάρχουν σημαντικά τεχνικά προβλήματα, τα update του παιχνιδιού έχουν βελτιώσει πολλές λεπτομέρειες. Για παράδειγμα, τα loading screens μετά από κάθε φόρτωμα save αρχικά καθυστερούσαν αλλά πλέον έχουν βελτιωθεί σημαντικά. Παρόλα αυτά, τα bugs δεν λείπουν εξολοκλήρου, αφού κάποιες φορές η κάμερα κολλάει εν ώρα διαλόγου και μια-δυο φορές κολλάει το φόρτωμα save, οπότε η συχνή αποθήκευση είναι καλή ιδέα αν δεν θέλετε να χάσετε πολύτιμα λεπτά εξερεύνησης και προσεκτικής αναβάθμισης των augmentations.

Το Deus Ex: Mankind Divided, αν και δεν κάνει την ίδια “φρέσκια” εντύπωση που έκανε το Human Revolution, είναι μια εμπειρία που αξίζει να ζήσετε, από το εισαγωγικό βίντεο μέχρι και το πέσιμο των credits.

Άριστος χειρισμός stealthΑρκετό customizationΣχετική ποικιλία τοποθεσιώνΙκανοποιητική διάρκειαΌμορφα περιβάλλονταReplayabilityΔεν προσφέρει κάποια φρέσκια εμπειρίαΣχετικά περιορισμένη αλληλεπίδραση με το περιβάλλονΟυδέτερη νοημοσύνηΠεριστασιακά επαναλαμβανόμενο animationΧάνεται το επίκεντρο της πλοκήςΜονότονος πρωταγωνιστήςΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4 (review), Xbox One, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Eidos MontrealΕΚΔΟΣΗ:Square EnixΔΙΑΘΕΣΗ:CD MediaΕΙΔΟΣ:Action RPGΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.deusex.com/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:23/8/2016PEGI:18

Game20.gr, το Άσυλο των gamers