Dead Synchronicity Review

Η Daedalic Entertainment, γνωστή για τις σκοτεινές και καταθλιπτικές ιστορίες της, τον Απρίλιο του 2015 κυκλοφόρησε το Dead Synchronicity: Tomorrow Comes Today, ένα point and click adventure από τη Fictiorama Studios, εν μέρει χρηματοδοτούμενο μέσω crowdfunding. Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες το

παιχνίδι βγήκε και στο PS4, ενώ περιμένουμε και τη συνέχειά του ονόματι Dead Synchronicity: Underground Highways.

Δεν είναι εύκολο να αναφέρει κανείς την υπόθεση του Dead Synchronicity: Tomorrow Comes Today χωρίς κανένα απολύτως spoiler, καθώς κατά τη διάρκεια των πέντε ωρών του συμβαίνουν σχεδόν συνεχώς νέα γεγονότα. Το σίγουρο είναι πως μπαίνετε αμέσως στο κλίμα, από το κεντρικό μενού κιόλας, όπου το μουντό background με τη “στοιχειωμένη” μουσική τραβούν αμέσως την προσοχή σας. Ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει για τον Michael, αν όντως είναι αυτό το όνομά του. Ξυπνάει σε ένα άγνωστο δωμάτιο, ξυπόλητος, φορώντας ξένα ρούχα, δίχως να θυμάται τίποτα από το παρελθόν του. Σύντομα μαθαίνει πως ο κόσμος γύρω του έχει αλλάξει για πάντα, με μια ανεξήγητη και ανεξέλεγκτη ασθένεια να θερίζει τον πληθυσμό και πολλά παράξενα φαινόμενα να προκαλούν παραφροσύνη σε όλους, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου. Στόχος σας είναι όχι μόνο να μάθετε ποιος πραγματικά είστε, αλλά και να προσπαθήσετε να βοηθήσετε άλλους επιζήσαντες να τα βγάλουν πέρα σε μια κοινωνία όπου κυριαρχεί ο νόμος του ισχυρότερου.

Φαίνεται πως όσες φορές κι αν ασχοληθούμε με πρωταγωνιστή που υποφέρει από απώλεια μνήμης δεν πρόκειται να βαρεθούμε ποτέ. Μέσα από ενδιαφέρουσες και σκληρές σκηνές, η ιστορία σας παρακινεί να συνεχίζετε την εξερεύνηση, με σκοπό να μάθετε όλο και κάτι παραπάνω για τον Michael και όλους τους άλλους, από τον γείτονα που τον βοήθησε να σταθεί στα πόδια του, μέχρι και τους περαστικούς που ζεσταίνονται γύρω από ένα βαρέλι που καίει σκουπίδια. Παρόλα αυτά, το τέλος του παιχνιδιού έρχεται πολύ απότομα και μοιάζει περισσότερο με το τέλος επεισοδίου/σεζόν, παρά ενός ολοκληρωμένου τίτλου. Το γεγονός ότι είναι ο πρώτος από τους δύο τίτλους του “Dead Synchronicity saga” δεν δικαιολογεί τον απότομο τρόπο με τον οποίο αφήνει τον παίκτη με έναν αριθμό αποριών.

Στάχτη και μπούρμπερη.

Στα του gameplay, τo tutorial περιορίζεται σε μια εικόνα όπου εμφανίζονται τα κουμπιά, αλλά ο χειρισμός είναι ο απλός και κλασικός ενός point and click adventure τρίτου προσώπου. Με το ένα κουμπί εκτελείτε όλες τις βασικές ενέργειες, με το άλλο εξετάζετε το άτομο ή το αντικείμενο που έχετε επιλέξει, ενώ το inventory ανοίγει είτε κάνοντας κλικ στο αντίστοιχο εικονίδιο ή με το πάτημα του σχετικού κουμπιού. Στο PS4 μπορείτε να χρησιμοποιείτε το d-pad, τους μοχλούς ή το touchpad του χειριστηρίου ανά πάσα στιγμή, κάτι που κάνει την εξερεύνηση εξίσου διασκεδαστική με τoυ PC, χωρίς να θυμίζει σε κανένα σημείο πως πρόκειται για μεταφορά adventure από PC σε κονσόλα. Συν τοις άλλοις, με ένα κλικ εμφανίζονται όλα τα hotspots με αντικείμενα και εξόδους στην οθόνη, αν και οι έξοδοι απαιτούν λίγη προσοχή, καθώς μερικές φορές πρέπει να φτάσετε στο περιθώριο της οθόνης ώστε να εμφανιστούν κάποιες από αυτές.

Εκτός από τους εξαιρετικά γραμμένους διαλόγους, που δυστυχώς δεν έχουν αντίκτυπο στην εξέλιξη ή το τέλος του παιχνιδιού, μαθαίνετε κάτι παραπάνω για την προσωπικότητα του Michael μέσα από εσωτερικούς διαλόγους, όπου εκφέρει προσωπική γνώμη για κάτι που μόλις έγινε ή κάτι που έμαθε. Στις περιγραφές και τους σχολιασμούς έχει γίνει εντυπωσιακή και σπάνια δουλειά για adventure, με τους περισσότερους συνδυασμούς αντικειμένων να δίνουν διαφορετική περιγραφή για κάθε περίπτωση, κάνοντας την δοκιμή διάφορων αντικειμένων όχι μόνο διασκεδαστική αλλά και ενδιαφέρουσα. Επίσης, ο Michael καταγράφει όλες τις σημαντικές πληροφορίες σε ένα ημερολόγιο, στο οποίο μπορείτε να ανατρέχετε ανά πάσα στιγμή ή στην περίπτωση που έχετε καιρό να ξαναπιάσετε το παιχνίδι στα χέρια σας. Το Dead Synchronicity είναι καλογραμμένο, από τις λεπτομερείς περιγραφές που προσθέτουν στην ήδη τεντωμένη ατμόσφαιρα και αναπληρώνουν ό,τι δεν δείχνουν τα γραφικά, μέχρι τους διαλόγους. Όσο για τους άλλους χαρακτήρες που συναντάτε, εκείνοι κουβαλούν μια σύντομη ιστορία μαζί τους που τις περισσότερες φορές παρακολουθείτε με ευχαρίστηση, ακόμη και όταν τείνουν να μακρηγορούν. Φρουροί με υπερβάλλοντα ζήλο, εκμεταλλευτές αδυνάτων και γονείς εγκαταλελειμμένοι από τα παιδιά τους είναι ορισμένοι χαρακτήρες με τους οποίους συναναστρέφεστε.

Οι γρίφοι αποτελούνται σχεδόν κατά 99% από λογικούς συνδυασμούς αντικειμένων και αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον, με εξαίρεση έναν σύντομο γρίφο με διακόπτες, δυσκολεύοντας λιγάκι μετά το πρώτο μισό του παιχνιδιού. Για παράδειγμα, δεν μπορείτε να σπάσετε ένα παράθυρο απλά και μόνο με τον λοστό που κουβαλάτε, ούτε να σκάψετε το έδαφος με κάτι κοφτερό, αλλά χρειάζεται να γίνετε λίγο πιο δημιουργικοί και ίσως να χρησιμοποιήσετε λίγο τη φαντασία σας για να τα καταφέρετε. Από την άλλη, αν και ο Michael πετάει ό,τι αντικείμενο δεν χρειάζεται, από ένα σημείο και μετά το inventory γεμίζει με έναν αριθμό άχρηστων πραγμάτων που δεν πρόκειται ποτέ να χρησιμοποιήσετε. Ένα τελευταίο ζήτημα για τους γρίφους είναι το ότι προς το τέλος του παιχνιδιού έχουν περισσότερο να κάνουν με το να περπατάτε από την μια πλευρά της οθόνης στην άλλη, παρά με την δυσκολία ή την ανάγκη σκέψης για την επίλυση κάποιου προβλήματος, κάτι που είναι περισσότερο χρονοβόρο, παρά διασκεδαστικό.

"Να σκουπίζεις τα πόδια σου πριν μπεις!"

Τα γραφικά είναι 2D ζωγραφισμένα στο χέρι, αρκετά “σκοτεινά” και καταθλιπτικά. Η πόλη στην οποία βρίσκεστε έχει καταστραφεί σχεδόν ολοσχερώς, τα περισσότερα κτίρια είναι κατεστραμμένα, με την πλειοψηφία των κατοίκων να είναι εμφανώς αδυνατισμένοι και ταλαιπωρημένοι. Αν και τα γραφικά δεν υστερούν σε κάτι ιδιαίτερο, ορισμένα πρόσωπα δεν μοιάζουν ανθρώπινα, με το σαγόνι τους να φαίνεται αρκετά τραβηγμένο προς το έδαφος χωρίς να υπάρχει λόγος, πέρα από το να φέρνει τον τίτλο πιο κοντά στο μοιάζει με εφιάλτη. Όσον αφορά την γραμματοσειρά, φαίνεται πεντακάθαρα ακόμα και στην τηλεόραση, αφήνοντας πίσω ακόμα και τίτλους ΑΑΑ στο θέμα αυτό. Όπως αρμόζει στη συνολική ατμόσφαιρα, η μουσική υπόκρουση είναι διακριτική και μελαγχολική, αν και όταν ξεκινήσετε πρέπει να τη χαμηλώσετε από τις ρυθμίσεις, καθώς είναι πιο δυνατή από τους διαλόγους και τα ηχητικά εφέ. Οι διάλογοι ακούγονται πεντακάθαρα, με τους ηθοποιούς να έχουν κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά στο να δίνουν ξεχωριστό τόνο και προσωπικότητα σε κάθε ήρωα. Πραγματικά, δεν κουράζεστε ποτέ να τους ακούτε. Το μοναδικό bug που εντόπισα στο PS4 είναι ένα σφάλμα που εμφανίζεται κατά το saving, όμως με λίγη υπομονή το σώσιμο γίνεται κανονικά και χωρίς δυσκολίες.

Το Dead Synchronicity σάς καλεί να βοηθήσετε τον Michael να ανακτήσει τη μνήμη του και να βοηθήσει όσους χρειάζονται τη βοήθειά του, σε έναν καταθλιπτικό αλλά συνάμα ελπιδοφόρο κόσμο. Tο τέλος αφήνει πολλά κρίσιμα αναπάντητα ερωτήματα και έρχεται απρόσμενα, σχεδόν στο σημείο που η ιστορία αποκτά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον της, όμως ταυτόχρονα δίνει κι έναν ικανοποιητικό αριθμό απαντήσεων ή έστω μισών απαντήσεων (αν σας ενδιαφέρει, μπορείτε να παίξετε και το σύντομο text-based graphic prequel εδώ). Αν και λίγο ακριβό (20 ευρώ) για ότι προσφέρει, το Dead Synchronicity: Tomorrow Comes Today είναι ένα point and click adventure που αξίζει την προσοχή σας.

Σκοτεινή και ενδιαφέρουσα ιστορίαΚαλογραμμένοΕνδιαφέροντες χαρακτήρεςΥπέροχο voice actingHotspot hint systemΆριστη μεταφορά από PC σε κονσόλαΑπότομο τέλος που αφήνει ερωτήσειςΑρκετά εύκολοΣύντομοΜικρή ποικιλία τοποθεσιώνΟρισμένα μη ρεαλιστικά σχεδιασμένα πρόσωπαΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4 (review), PC, iPad, AndroidΑΝΑΠΤΥΞΗ:Fictiorama StudiosΕΚΔΟΣΗ:Daedalic Entertainment (PC), Badland Games (PS4)ΔΙΑΘΕΣΗ:EnarxisΕΙΔΟΣ:AdventureΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.deadsynchronicity.com/en/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:10/4/2015 (PC), 4/10/2016 (PS4)PEGI:12

Game20.gr, το Άσυλο των gamers