Αγαπημένα Coin-Op Beat 'em Ups

Το ξύλο βγήκε απ’ τα Arcades

Πριν ξεκινήσουμε, καλό είναι να κάνουμε μια μικρή διευκρίνηση: με τον όρο Beat’em Up, στο παρόν άρθρο θα εννοούμε όλα εκείνα τα αγαπημένα side scrolling ξυλίκια, όπου επιλέγουμε έναν σκληρό τύπο/τύπισσα/τέρας/ρομπότ/whatever από μια χούφτα διαθέσιμα και δέρνουμε καμιά εκατοστή, μέχρι να δύσει ο ήλιος, να παγώσει η κόλαση ή, απλώς, να τελειώσει το παιχνίδι ή τα λεφτά. (Μόλις παρατήρησα ότι έγραψα σε παρόντα χρόνο, ο ορισμός του “Ζω στο παρελθόν”...).

Έχοντας ξεκαθαρίσει το παραπάνω κι εξασφαλίσει ότι όλοι μιλάμε για το ίδιο είδος παιχνιδιών, περνάμε στη

συνήθη δέσμευση/αποσαφήνιση: Τέτοιου είδους λίστες πάντοτε παραλείπουν κάποιο παιχνίδι, πάντοτε αφήνουν κάποια γούστα παραπονεμένα. Συμπληρώστε την ελεύθερα, κι όταν τα έχουμε μαζέψει όλα, θα βραβεύσουμε το καλύτερο γούστο με μια σειρά… δώρων. Πλούσια δε γίνεται να είναι, γιατί ο Καλλίφας στέρεψε τη δεξαμενή με τους τελευταίους διαγωνισμούς. Έτσι μας μένουν τα μόνα αντικείμενα που βρήκα εκεί χθες βράδυ: ένα ματσάκι φουρκέτες, μια βίδα σπασμένη, δύο κομμάτια τυρί από φάκα κι ένα πόστερ του Γκάλη (με αφάνα) από το 1982. Ποιος θα τα κερδίσει; Πάμε να δούμε!

Altered Beast

Ήθελα να ξεκινήσω με το Double Dragon. Όμως το Altered Beast πάντα άφηνε μια μυστικιστική σκιά στα gaming απογεύματά μου. Αυτό το ρημάδι το morphing επί της οθόνης ήταν κάτι στο οποίο δεν μπορούσα να αντισταθώ, αλλά με στοίχειωνε και για ώρες. Μέχρι που έβγαλε το Black and White ο Michael Jackson. Αδυσώπητα δύσκολο, (το Beast), ακόμα και για την εποχή και απατηλά απλό στο χειρισμό. Πανέμορφο, όμως, γεμάτο ένταση. Α, ναι! Ήταν και ο πρόγονος του Golden Axe!

Double Dragon

Δεν άντεχα άλλο, έπρεπε να πάω σε αυτό μετά. Τι να πρωτοπεί κανείς όμως… Η μαγευτική εισαγωγή προοιώνιζε στον παίκτη ένα από τα πιο εμβληματικά games όλων των εποχών. Μια απαγωγή, το γκαράζ ανοίγει, το αναγκαίο για την κουλτούρα της εποχής κόκκινο σπορ αυτοκίνητο κι ο ξανθός μπρατσάς με τις κολλητές φόρμες και την τιράντα. Ελεύθερη κίνηση. Πολλοί αντίπαλοι, με ποικιλία και 80s αυθεντικότητα στην εμφάνιση. Όπλα (όπλα;) πολλών ειδών κι ευφάνταστων συλλήψεων: βαρέλια, κασόνια, μαστίγια (;), ρόπαλα και πολλά άλλα. Τεράστια επίπεδα. Απόλυτα ανταποδοτική δυσκολία. Το αποτέλεσμα; Μια αυθεντική b-movie δράσης στα δάχτυλά σας. Η αγκωνιά μεγάλωσε γενιές και γενιές…

Renegade

Για όσους δεν τον γνώριζαν, το Renegade αποτελεί άμεσο πρόγονο του Double Dragon, ή, αν θέλετε, πνευματικό πατέρα. Το setting είναι το γνωστό: απαγωγή κοπέλας, μπρατσάς, δεκάδες μέλη συμμοριών, Boss, λύτρωση. Εισήγαγε πολλά στοιχεία που μετά θεωρήθηκαν δεδομένα στο είδος, όπως η χρήση διεύθυνσης μοχλού και πάτημα πλήκτρου για την επίτευξη μεγαλύτερης γκάμας κινήσεων, καθώς και το τρέξιμο με το double tap του μοχλού. Χρωστάμε τόσα πολλά στο παιχνίδι αυτό, που αν το παίξετε σήμερα (άντε το πολύ αύριο-μεθαύριο) θα σας πιάσουν aftershocks και ρίγη συγκίνησης καθώς συνειδητοποιείτε τα στοιχεία του που επιβίωσαν τόσες δεκαετίες.

Cadillacs and Dinosaurs

Μην ψάχνετε χρονολογική σειρά. Καλύτερα να τα βάζουμε τυχαία για να αποφεύγουμε προβλέψεις λογικής. Λοιπόν, πείτε! Πόσα λεφτά φάγατε σε αυτό; Σίγουρα μεγάλα ποσά, μιας κι ο συνδυασμός ξύλου πότε σε νορμάλ ανθρώπους και πότε σε δεινόσαυρους (!), με ό,τι αυτό συνεπάγεται, δεν έχει υπάρξει ποτέ. Τουλάχιστον όχι τόσο επιτυχημένα. Κατά τ' άλλα, άριστα γραφικά, μεγάλο moveset, τρελό co-op, απίστευτη ποικιλία σε πίστες, σκηνικά, όπλα, μέσα, κλπ κλπ. Ήταν βασισμένο και σε comic! Κοιτώντας προς τα πίσω (τόση ώρα που κοιτούσες;) μπορεί να φτάσει κανείς στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για το κορυφαίο όλων...

Final Fight

...μέχρι που έρχεται τούτο δω στο μυαλό και ξεκινούν οι αμφιβολίες! Το γνωστό setting της απαγωγής της πτωχής - πλην τίμιας - κορασίδας εμπλουτίζεται με βαθύτερη πλοκή, πλούσια settings, ξεχωριστούς μαχητές (που εμφανίζονται μέχρι και σήμερα) και πληθώρα όπλων και κινήσεων ικανά να δοκιμάζουν το skill του νηστικού και χωρίς κέρματα παίκτη. Απίστευτη έμπνευση η ανεπίσημη εμφάνιση πολλών διάσημων της εποχής, όπως οι Axel και Slash από τους Guns’n’Roses, ο Andre the Giant και πολλοί άλλοι. Η αμεσότητα και η ρευστότητα της μάχης ήταν όμως αυτό που κέρδισε τις καρδιές όλου του κόσμου. Α, και κάτι που ίσως δεν γνωρίζατε: το αρχικό όνομα του παιχνιδιού ήταν Street Fighter ‘89. Βρε λες …;

Golden Axe

Ας αφήσουμε για λίγο το street μοτίβο για να περάσουμε στο fantasy. Ολοι, σχεδόν, οι μαλλιάδες/ σχισμένα τζην/ πιτσιρικάδες/ περίεργοι είχαν δει Conan the Barbarian. Πολλοί από αυτούς είχαν δει κι άλλα παρεμφερή φιλμ (Krull πχ) ή διαβάσει παραπλήσιες fantasy νουβέλες. Όταν σε ένα τέτοιο κοινό κάποιος… αμολάει το Golden Axe, τι φαντάζεστε συμβαίνει; Παράκρουση! Μπορεί κάποιος να διαλέξει έναν κανονικό Βάρβαρο, με αμφίεση α-λα Manowar ή έναν Νάνο. Μπορεί να παίξει co-op με κοπέλα (γιατι κανείς δε διάλεγε την… Red Sonja), να ρίξει μαγικά, να καβαλήσει δράκους, να σκορπίσει δεκάδες απέθαντους με τη λεπίδα του, να δει πολλά fantasy scenes και να αντιμετωπίσει ένα θρυλικό boss, στο αποκορύφωμα μιας αυθεντικής fantasy πλοκής. Yep… Γι’ αυτό είναι ένα από τα καλύτερα beat’em’up evah!

Knights of the Round

Πολλά χρόνια χρειάστηκαν για να έρθει μια αντάξια πρόταση στο χώρο με epic -αυτή τη φορά- αμφίεση. To Knights of the Round αποτελεί ακόμα μια εκδοχή της χιλιο-ειπωμένης ιστορίας του King Arthur και της αναζήτησης του Holy Grail. Στο πλευρό του οι Perceval (μπράτσα) και Lancelot (o σκύλος του Σιτζ… εεε… ο κλασικός ευκίνητος παίκτης). Κορωνίδες στο gameplay του τίτλου, που το έκαναν να ξεχωρίσει από τη μάζα, ήταν αναμφισβήτητα τα RPG στοιχεία που έδιναν level-up και αλλαγή εμφάνισης στους χαρακτήρες, καθώς και το critical block που αποτελούσε καινοτομία αιχμής για την εποχή. Βάλτε και το τριπλό co-op και δέσατε.

The Punisher

Που είσαι βρε Punisher, αρρώστια; Τόσοι και τόσοι μιλάνε για σένα, σε λάτρεψαν στις αίθουσες, έδωσαν το πολύτιμο χαρτζιλίκι τους κι έμειναν νηστικοί εξαιτίας σου. Ίσως να μην ήσουν το πιο τεχνικό και περίπλοκο παιχνίδι. Σίγουρα δεν είχες την μέγιστη ποικιλία, μιας και οι κινήσεις του Nick Fury δε διέφεραν σχεδόν καθόλου απ’ τις δικές σου. Είχες όμως μια αυθεντικότητα βρε μπαγάσα, που δεν άφηνε κανέναν ασυγκίνητο. Μια comic αίσθηση στα γραφικά, μια απίστευτη αίσθηση βίας και απαξίωσης προς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μια κυνικότητα που τσάκιζε κόκαλα - κυριολεκτικά και μεταφορικά. Highlight η ελεύθερη χρήση του πιστολιού και ο χαμός που προκαλούσε η χειροβομβίδα.

Ήταν κι αυτά εκεί

Τα παραπάνω - κι όχι μόνο - αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για δεκάδες τίτλους που πλημμύριζαν τις αίθουσες τότε. Πολλοί ήταν παρόμοιοι, άλλοι πρωτότυποι, άλλοι ιδιαίτερα χιουμοριστικοί. Μπορεί να μην είχαν τη χαρά να δουν το όνομά τους σε κάποιο παρόμοιο Hall-of-Fame, αλλά εμείς είχαμε τη χαρά να τα απολαύσουμε στο έπακρο:

- Captain Commando: Μια μούμια, ένας Νίντζα, ένα μωρό κι ο Καπετάνιος του τίτλου μπαίνουν στην πόλη του Final Fight 500 χρόνια μετά και τα κάνουν όλα λαμπόγυαλο. Δεν είναι ανέκδοτο - είναι απόλαυση.

- Alien Vs Predator: Άλλος ένας Final Fight κλώνος, όπου άνθρωποι και Predators συμμαχούν για να δείρουν μερικές χιλιάδες Aliens. Ρεαλιστικότατο (!) και πολύ πιο πετυχημένο από διάφορες άλλες προτάσεις στο αντίστοιχο σύμπαν.

- Asterix: Όσοι δεν το παίξατε τότε, βρείτε το οπωσδήποτε! Τρελό γέλιο και απολαυστικό gameplay στο είδος αυτό.

- Dynasty Wars: Σας θυμίζει τίποτα ο τίτλος; Ναι, είναι η πρόταση της Capcom στο θέμα του Romance of the Three Kingdoms, ή αλλιώς “σφάζω μιλιούνια στην αρχαία Κίνα”. Καβάλα στο άλογο, μπόλικα όπλα και άπειροι εχθροί. Όλα καλά!

- Burning Fight: Δε μπορούσε να λείπει η SNK από αυτόν το χορό. Το εν λόγω παιχνίδι ήταν τόσο καλό, που ίσως έπρεπε να μπει στην αρχική λίστα. Δεν ήταν όμως ιδιαίτερα δημοφιλές και θα περιοριστεί στο να “δέρνει” στα σκιώδη σοκάκια - στη φυσική του θέση, δηλαδή.

- Dragon Ninja: Εδώ απήγαγαν τον Πρόεδρο (των ΗΠΑ, ποιον άλλον, του Εδεσσαϊκού;). Μπαίνει στον πάγκο μόνο γι’ αυτό, γιατί προτιμάμε να ξοδεύουμε το χαρτζιλίκι μας για να σώζουμε ιπποτικά ανήμπορες κοπέλες (και λίγο 80’s χιούμορ). Πολύ καλό ξυλίκι κατά τ’άλλα, με μπόλικες αναφορές στον Karnov.

- Dungeons and Dragons: Να τα τα περίεργααα. Διαλέγετε class, διαλέγετε equipment και αντιμετωπίζετε με beat’em’up μηχανισμούς τέρατα και σημεία, σε ένα αυθεντικό D’n’D setting με τόσα στοιχεία RPG που θα σας κάνουν να αναρωτηθείτε τι παιχνίδι παίζετε τελικά.

- The King of the Dragons: Άλλο ένα fantasy setting ζητάει την αρωγή σας (και τα κέρματα στην τσέπη σας) καθώς σας οδηγεί μέσα από μπόλικες εναλλακτικές διαδρομές. Χρειαζόταν έναν ολόκληρο μισθό βοθροκαθαριστή (της εποχής) για να το ολοκληρώσει κανείς.

Αν φτάσατε μέχρι εδώ, πάει να πει ότι όντως κυνηγούσατε κάποια από τα παραπάνω παιχνίδια μέχρι τον τερματισμό. Πόσα από αυτά καταφέρατε να τελειώσετε; Πόσα θα προσπαθήσετε να ολοκληρώσετε τώρα; Πόση νοσταλγία αντέχετε τέλος πάντων; Του γράφοντα μην του δίνετε σημασία πάντως, έχει ανοσία… Έπεσε στη χύτρα με τα 80’s όταν ήταν μικρός.

specials