Mr. Shifty

Hotline Miami – gore + τηλεμεταφορά = Mr. Shifty

Θυμάστε την καταιγιστική εισαγωγή του κινηματογραφικού X-Men 2; Tη σεκάνς όπου ο Nightcrawler, εκμεταλλευόμενος την ικανότητά του να τηλεμεταφέρεται, τα κάνει όλα λίμπα στον Λευκό Οίκο, πλακώνοντας στο ξύλο την προσωπική φρουρά του Αμερικανού προέδρου; Μάλλον αυτή τη σκηνή είδε ξανά και ξανά και ξανά η Team Shifty ώστε να εμπνευστεί για το Mr. Shifty, παίζοντας παράλληλα ξανά και ξανά και ξανά το Hotline Miami.

Είναι ένα από αυτά τα διασκεδαστικά και δουλεμένα indies που καταφέρνουν να προσφέρουν καθαρόαιμη κι ασταμάτητη δράση, όπου ο μόνος λόγος που υπάρχει το σενάριο είναι για να μην μπαίνουμε εντελώς ξερά μέσα σε κτήρια και τα κάνουμε λαμπόγυαλο δίχως αφορμή.

Κάτι έχει να κάνει με την εισχώρηση του Mr. Shifty στα κεντρικά μίας μεγαλοεταιρίας για να χακάρει ή να κλέψει ένα μαραφέτι... Συγχωρείστε μας, δεν κρατήσαμε σημειώσεις για το σενάριο κι ούτε πιστεύουμε ότι αφορά και κανέναν. Από τα πρώτα πρώτα βήματα η φιλοσοφία του gameplay δείχνει να κινείται πολύ κοντά σε αυτήν των εξαιρετικών cult δημιουργιών Hotline Miami. Top-down προοπτική, αξιοποίηση παντελώς αναλώσιμων όπλων, one-hit kill κ.λπ. Είναι πασιφανές ότι η Team Shifty ασχολήθηκε εκτενώς με τα πονήματα της Dennaton Games, όμως μερικά λεπτά αρκούν για να διαπιστώσει κανείς τις ουσιαστικές διαφορές που έχει το Mr. Shifty.

Σε αντίθεση με το Hotline Miami, εδώ ο αμίλητος και κουλ ήρωάς μας (μπλε καμπαρντίνα και κόκκινο τζόκεϊ... τι άλλο!) προτιμάει αποκλειστικά και μόνο τις συγκρούσεις εκ του σύνεγγυς. Όσους κακοποιούς και να δούμε με πιστόλια, καραμπίνες, ρουκετοβόλα κ.λπ. ο Shifty θα τα αγνοεί επιδεικτικά, προτιμώντας να χρησιμοποιεί τις γροθιές του ή έστω σκουπόξυλα, πληκτρολόγια και άλλα αντικείμενα ιδανικά για στενές επαφές. Η άλλη ειδοποιός διαφορά παρατηρείται εξ αρχής στον κατά πολύ (πάρα πολύ) χαμηλότερο βαθμό βίας. Ενώ το Hotline Miami προέβαλε ουσιαστικά μία snuff film εικόνα, με σαδιστικές εκτελέσεις, σπασμένα κεφάλια και άλλα ωραία γκροτέσκα, στο Mr. Shifty δεν πέφτει σταγόνα αίματος.

Κανένα παράπονο εδώ, καθώς μόνο ευχάριστο είναι να βλέπουμε δημιουργούς να αποφεύγουν την εύκολη λύση της έντονης βίας για να τραβήξουν τα βλέμματα (σημείωση: άλλη περίπτωση το Hotline Miami, καθώς εκεί η αισθητική του όχι μόνο “σήκωνε” το έντονο στοιχείο της βίας αλλά την επέβαλε, κάτι που όμως σε διαφορετικές και ουκ ολίγες περιπτώσεις λειτουργεί καταχρηστικά). Ας περάσουμε όμως και στο κυρίως ατού, που αφορά στην ικανότητα του ήρωα να τηλεμεταφέρεται, μία φαινομενικά απλοϊκή δύναμη, που όμως καταφέρνει να εμπλουτίσει στα μέγιστα το gameplay. Με το πάτημα ενός κουμπιού ο Shifty μπορεί να τηλεμεταφερθεί 2-3 μέτρα προς την κατεύθυνση που επιθυμούμε, μία ικανότητα που χρησιμοποιούμε κατά βούληση με έναν πολύ μικρό περιορισμό ώστε να μην την εκτελούμε εντελώς καταχρηστικά. Στα χαρτιά μπορεί η απόσταση της τηλεμεταφοράς να δείχνει αμελητέα, όμως, στην πραγματικότητα είναι ιδανική για να μας οδηγήσει σε καταιγιστική και κινηματογραφική δράση.

Αν και ο ρυθμός της δράσης είναι ταχύτατος και ασταμάτητος και οι θανατηφόρες δεκάδες σφαίρες ή μπουνιές καιροφυλακτούν για να μας μεταφέρουν στην αρχή της πίστας με ένα μόνο χτύπημα, η ικανότητα της τηλεμεταφοράς είναι αρκετή ώστε ο χαρακτήρας μας να μπορεί να ανταπεξέλθει ως ένας άλλος Neo. Ο βαθμός πρόκλησης βρίσκεται σε πολύ καλή ισορροπία, κρατώντας μας συνεχώς σε ένταση, αποφεύγοντας να φτάσει σε εκνευριστικά επίπεδα. Παρόλο που οι εχθροί έρχονται σε μεγάλους αριθμούς, οπλισμένοι σαν αστακοί και με το δάχτυλο πάντα στην σκανδάλη, τα οπτικά ερεθίσματα τύπου ακτίνες λέιζερ από τα όπλα τους, είναι αρκετά ώστε να μας δώσουν τα απαραίτητα κλάσματα του δευτερολέπτου για να κάνουμε ελιγμούς αποφυγής ή να επιτεθούμε.

Στην –περίπου- πεντάωρη διάρκεια της περιπέτειας το Mr. Shifty φέρνει συνεχώς νέους εχθρούς και παγίδες ώστε να αποφεύγεται οποιοδήποτε σημάδι επανάληψης. Αν και αρχικά θα βρεθούμε αντιμέτωποι με ποταπούς φρουρούς, οπλισμένους με πιστόλια, σύντομα ο οπλισμός τους εμπλουτίζεται με πολυβόλα, φλογοβόλα, ρουκετοβόλα και άλλα φονικά όπλα, έτοιμα να βάλουν τα αντανακλαστικά μας σε εγρήγορση. Αν προσθέσετε στην εξίσωση και διάφορους περιβαλλοντικούς κινδύνους, όπως θανατηφόρες ακτίνες λέιζερ, νάρκες και turrets -μεταξύ άλλων- αρχίζετε να αντιλαμβάνεστε το χάος που μπορεί να προκληθεί σε κάθε επίπεδο. Η πιστή ικανότητα για τηλεμεταφορά είναι (σχεδόν) πάντα εδώ για να αντιστρέψει τις αντίξοες συνθήκες υπέρ μας και να μας οδηγήσει σε ένα θανατηφόρο μπαλέτο δράσης ανάμεσα από σκάγια, σφαίρες και εκρήξεις. Στο χαμό που δημιουργείται από τις φρενήρεις στιγμές δράσης συμβάλλει σημαντικά και ο αρκετά καλός βαθμός αλληλεπίδρασης που υπάρχει με το περιβάλλον.

Αν έχουμε κάποιο παράπονο με το παιχνίδι είναι πως ο οπτικοακουστικός τομέας είναι απλά παντελώς αδιάφορος, τεχνικά και σχεδιαστικά. Όλη η δράση αναλώνεται σε ένα και μόνο κτήριο, που δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα πλήρως αποστειρωμένο Nakatomi Plaza, φτάνοντας γρήγορα σε σημείο να κουράσει το μάτι. Δεν χαλάει την εμπειρία αλλά είναι σίγουρα ένας τομέας που έπρεπε να δουλευτεί περισσότερο.

Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω. Το Mr. Shifty μπορεί να βασίζεται σε έναν και μόνο μηχανισμό, αλλά καταφέρνει παράλληλα να τον αξιοποιήσει ιδανικά. Μπορεί να μην φιλοδοξεί να μπει σε top 5 λίστες της χρονιάς, δεν παύει όμως να είναι ένα διασκεδαστικότατο παιχνίδι με γρήγορη και εντυπωσιακή δράση και τη δυνατότητα να σας κάνει να νοιώσετε σαν μία κουλ εκδοχή ενός top down Neo.

Το review βασίστηκε στην PC έκδοση του παιχνιδιού.

pcswitch