Little Nightmares

“Και το βραβείο 'Playdead Εκκεντρικό Platform' της χρονιάς πάει στο...”

Αν και η Tarsier Studios έχει περισσότερα από δέκα χρόνια παρουσίας στο χώρο, με τη φετινή κυκλοφορία της “κατάφερε” να αποσχιστεί εντελώς από το ρόλο του βοηθητικού στούντιο στην ανάπτυξη τίτλων για τη Sony. Εν ολίγοις, στο παρελθόν είχε ασχοληθεί σχεδόν αποκλειστικά με τους διάφορους τίτλους της Media Molecule, εκτελώντας συμπληρωματικά καθήκοντα στα

LittleBigPlanet και Tearaway Unfolded, μεταξύ άλλων, με το Little Nightmares να είναι το πρώτο παιχνίδι που αναπτύχθηκε εξ ολοκλήρου από την σουηδική ομάδα ανάπτυξης. Όπως είχε συμβεί και στο πρώτο trailer πριν δύο χρόνια έτσι και τώρα, ήδη από τα πρώτα λεπτά ενασχόλησης, το Little Nightmares κλέβει τις εντυπώσεις.

Η πρώτη επαφή είναι αρκετή για να διαπιστώσουμε ότι έχουμε κάτι διαφορετικό στα χέρια μας, τουλάχιστον όσον αφορά το τεχνικό και εικαστικό κομμάτι, που κατ’ επέκταση προσδιορίζει τη συνολική, διακριτικά εφιαλτική, ατμόσφαιρα. Ο γράφων δεν το κρύβει ότι έχει μία ξεχωριστή θέση στα gaming γούστα του για κάθε τι platform, ιδίως των side-scrolling και δη αυτών που καταφέρνουν να αποδώσουν τον κόσμο τους με αντισυμβατική απεικόνιση (βλέπε αγάπη για την καλή pixel art). Κάπως έτσι, λοιπόν, από τα πρώτα βήματα της Six στο Little Nightmares (όνομα που αναφέρεται μόνο στην επίσημη περιγραφή του παιχνιδιού) αποκομίσαμε αίσθηση ανάλογη με τα κορυφαία Limbo και Inside.

Ο εικαστικός τομέας είναι πραγματικά εξαιρετικός καθώς, με τη βοήθεια της Unreal Engine 4, το αποτέλεσμα δείχνει σαν να έχει βγει από ένα stop-motion animation υψηλής πιστότητας και με πλήρη ομαλότητα στην κίνηση. Η “μουντή” παλέτα χρωμάτων είναι η ιδανική ώστε να μεταφέρει αυτήν την αίσθηση, δηλαδή ενός animation που εκτυλίσσεται σε μία “ζωντανή” τρισδιάστατη μακέτα. Ιδίως, όμως, ο εξπρεσιονιστικός σχεδιασμός χώρων και εχθρικών οντοτήτων συνθέτει με μοναδικό τρόπο τον εφιαλτικό, δυστοπικό κόσμο του τίτλου. Η αλλοιωμένη και παραμορφωμένη απεικόνιση κάθε πτυχής του περιβάλλοντος χτίζει σταθερά την αίσθηση του φόβου, με σαφέστατα πιο περίτεχνο τρόπο από πολλά παιχνίδια που εκβιάζουν αυτό το συναίσθημα. Όπως συνέβαινε και στο Inside έτσι κι εδώ, νοιώθαμε ένα ουσιαστικό άγχος για την επιβίωση της εύθραυστης Six σε αυτόν τον, άκρως αφιλόξενο κόσμο.

Όπως συνέβαινε και στα πονήματα της Playdead, έτσι κι εδώ η περιπέτειά μας ξεκινάει χωρίς ιδιαίτερες εξηγήσεις. Εξ αρχής, όμως, δεν αργεί να καταλάβει κανείς ότι η Six έχει ως μόνο στόχο την επιβίωση και την απόδρασή της. Η μικρή μας ηρωίδα βρίσκεται σε ένα εντελώς εχθρικό περιβάλλον, κατοικούμενο από γιγάντιους, τερατόμορφους ενήλικες, οι οποίοι -αν και ακολουθούν τις αποτρόπαιες ρουτίνες τους με πλήρη φυσικότητα- αφηνιάζουν αυτοστιγμεί όταν αντιληφθούν την παρουσία της Six, επιδεικνύοντας παράλληλα τη μηδενική ανοχή που έχουν για αδύναμα και παρείσακτα ανθρωπάκια.

Σε πολλά σημεία του παιχνιδιού θα χρειαστεί να “παίξουμε” κρυφτό με αυτούς τους ανθρώπους, σε καταστάσεις που ανεβάζουν την ένταση στα ύψη. Αυτά τα σημεία είναι ιδανικά δομημένα, αποδίδοντας μοναδικά το προτέρημα της μικροκαμωμένης Six έναντι των, συνήθως, παχύσαρκων εχθρών. Το ατού μας είναι ότι μπορούμε να κρυφτούμε κάτω από έπιπλα ή να σκαρφαλώσουμε σε αυτά, με το άγχος να ανεβαίνει κατακόρυφα όταν βλέπουμε τον εκάστοτε εχθρό να προσπαθεί να μας φτάσει απλώνοντας το χέρι του. Η φυσικότητα με την οποία αντιδρούν και κινούνται οι υπάνθρωποι προκειμένου να μας πιάσουν είναι αξιέπαινη, εντείνοντας ακόμα περισσότερο την αίσθηση πως ασχολούμαστε με ένα stop-motion animation, που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί σκηνή από ταινία μικρού μήκους.

Ως καθαρόαιμο platform, το Little Nightmares αντλεί την πρόκλησή του από την παρατηρητικότητα του χώρου, ώστε να βρούμε τον κατάλληλο διακόπτη, κλειδί κ.λπ. αλλά και τον κατάλληλο συγχρονισμό για τα κάθε λογής άλματα ακριβείας. Αν και ο χειρισμός βρίσκεται σε πολύ καλά επίπεδα, επιτρέποντάς μας να χειριζόμαστε την Six με αμεσότητα και ευκολία, δυστυχώς υπάρχει μία σχετική παραφωνία με την προοπτική. Το παιχνίδι επιτρέπει την πλήρως τρισδιάστατη κίνηση στον χώρο, με κάμερα όμως που πολλές φορές είναι τοποθετημένη με κλίση 90 μοιρών, σαν να βρισκόμαστε σε side-scrolling platform, που ορισμένες φορές δεν επιτρέπει την ξεκάθαρη ανάγνωση του βάθους όπου βρισκόμαστε.

Το αποτέλεσμα είναι να βρισκόμαστε ορισμένες φορές με άδικο τρόπο στο κενό, καθώς ενώ πιστεύαμε, λόγου χάρη, ότι ήμασταν στο ίδιο ύψος με την απέναντι σανίδα, βλέπαμε την Six να πέφτει από δίπλα της στο κενό. Αυτά τα σημεία δεν αλλοιώνουν σε καμία περίπτωση σημαντικά την εμπειρία, δεν παύουν όμως να αποτελούν μία παραφωνία που πιστεύουμε ότι θα μπορούσε να είχε επιλυθεί με κατάλληλα οπτικά ερεθίσματα. Έτερο εργαλείο της Six αποτελεί ο πιστός της αναπτήρας, που μας επιτρέπει να ρίχνουμε περιορισμένο φως στα πιο σκοτεινά σημεία του περιβάλλοντος, μία ικανότητα που λειτουργεί παράλληλα ως επίδειξη των ιδιαίτερα όμορφων εφέ φωτισμού και σκιών, που συμβάλλουν καταλυτικά στην ατμόσφαιρα.

Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε πως στα του gameplay η αλήθεια είναι ότι το πόνημα της Tarsier ακολουθεί την πεπατημένη, χωρίς να κρύβει εκπλήξεις στους εμφανείς περιβαλλοντικούς γρίφους. Παρόλα αυτά, το Little Nightmares λειτουργεί εξαιρετικά σαν σύνολο και είναι απολύτως άδικο να αποσυνθέσουμε τους τομείς ξεχωριστά για την κριτική, καθώς όλα τα κομμάτια λειτουργούν σε πλήρη αρμονία για την απόδοση μίας αξιομνημόνευτης εμπειρίας. Η τραγική και φοβισμένη φύση της Six δεν θα αργήσει να δείξει το πραγματικό της πρόσωπο όταν στα πρώτα λεπτά της ενασχόλησης ακούσετε το στομάχι της να βγάζει έντονους θορύβους, βλέποντάς την στη συνέχεια να μην μπορεί να προχωρήσει παραπάνω λόγω πείνας.

Ένα ξεροκόμματο είναι αυτό που θα τις δώσει μερικές δυνάμεις για να μπορέσει να κινηθεί για ένα ακόμα διάστημα προτού και πάλι η πείνα την καταβάλλει. Κάπου εκεί προσέχει κανείς ότι το παρουσιαστικό της Six δεν παραπέμπει σε ένα μικροκαμωμένο κοριτσάκι, αλλά αντίθετα σε ένα μικρό παιδί που λιμοκτονεί, παλεύοντας να βρει οποιαδήποτε τροφή βρει μπροστά του για να ξεγελάσει την πείνα του (αυτό είναι ένα βασικό θέμα που επανέρχεται ξανά και ξανά, οδηγώντας σε μερικές έντονες, ακόμα και σοκαριστικές σκηνές, ανάλογα με το κατά πόσον θα καταφέρει να κεντρίσει την προσοχή του καθενός η περιπέτεια της Six). Κάπου εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε την έτερη αξία του Little Nightmares, που αφορά στο πολυεπίπεδο σενάριο. Σε πρώτη ανάγνωση το Little Nightmares δεν είναι τίποτα περισσότερο από την περιπέτεια ενός παιδιού στην επιβίωση και την απόδραση του από έναν άκρως επικίνδυνο κόσμο.

Δεν χρειάζεται όμως πολύ προσπάθεια για να δει κανείς τους εμφανείς συμβολισμούς και αλληγορίες που παραπέμπουν στις τραγικότερες εκφάνσεις του δυτικού πολιτισμού. Η σύνδεση αυτού του αλλοιωμένου κόσμου με τον δικό μας μπορεί να μην είναι τόσο διακριτική, αλλά δεν παύει να είναι σε θέση να προκαλέσει έντονα συναισθήματα.Τα δύο τελευταία κεφάλαια, ειδικά, αποτελούν μία πραγματικά εξαιρετική κορύφωση, αποτυπώνοντας μία από αυτές τις gaming εμπειρίες που είναι ικανές να προξενήσουν έντονα συναισθήματα όσο λίγα παιχνίδια. Σε αυτά τα κεφάλαια το gameplay, τα animations, τα γραφικά, οι ήχοι και οι συμβολισμοί έρχονται σε μία τέλεια σύμπνοια, συνθέτοντας μία τρομακτική, αλληγορική εικόνα. Δεν μπορούμε να πούμε τίποτα περισσότερο γι’ αυτά τα κεφάλαια και είναι ευτύχημα ότι στα διάφορα trailers (όσο μπορούμε να θυμηθούμε τουλάχιστον) δεν υπάρχει κάποια σκηνή που να τα προδίδει. Αρκεί να τονίσουμε ότι κορυφώνουν με τον πλέον ιδανικό τρόπο την ιστορία του Little Nightmares.

Όπως καταλαβαίνετε, το Little Nightmares είναι ένα παιχνίδι που απολαύσαμε δεόντως. Η Tarsier Studios βρίσκεται σε επίπεδα ίδια με αυτά της Playdead, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα. Το ουσιαστικότερο παράπονό μας αφορά στη διάρκεια του παιχνιδιού, την ίδια ασθένεια που ταλανίζει και τη δανέζικη ομάδα ανάπτυξης.

Συνολικά, το Little Nightmares με δυσκολία ξεπερνάει τις δύο ώρες, μία αναμφίβολα περιοριστική διάρκεια, που απογοητεύει κυρίως λόγω της υψηλότατης ποιότητας του παιχνιδιού. Πολύ δύσκολα θα ασχοληθεί κάποιος μαζί του και δεν θα το ολοκληρώσει σε μία... καθισιά (με σβηστά φώτα το βράδυ είναι και ο ιδανικός τρόπος για να παιχθεί). Εντούτοις, δεν παύουμε να θεωρούμε το Little Nightmares μία μοναδικά ξεχωριστή εμπειρία, ικανή να προκαλέσει έντονα συναισθήματα μέσα σε δύο ώρες, όσο λίγες AAA παραγωγές μπορούν να καταφέρουν μέσα σε ένα δεκάωρο.

Το review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του παιχνιδιού.

pcps4xbox one Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!