Κίτρινο ξημέρωμα. Θεσσαλονίκη

Η Θεσσαλονίκη βυθίστηκε  απόψε.

Βυθίστηκε σε έναν Οκτώβρη  που κουβαλά στην πλάτη του  το φθινόπωρο.

Η υγρασία ποτίζει  τη ραχοκοκαλιά σου. Καταραμένη. Έχει δέσει το δέρμα μου στο σεντόνι.

Σηκώνομαι αργά, ο ήλιος νυστάζει νωρίς, η θάλασσα αγριεύει… Εικόνες νοτισμένες.

Δεν ήρθα εδώ για να χαϊδέψω αυτιά. Δεν με ενδιαφέρει. Έβαλα λίγο κονιάκ σε ένα ποτήρι και ακούμπησα το κεφάλι μου στην πλάτη του καναπέ.

Η τηλεόραση έγινε φόντο στις μέρες μου. Χαμηλή ένταση,

αργοπεθαίνει πριν την πνίξω στη σιωπή που της αρμόζει. Ώρες χαμένες.

Πράσινοι τοίχοι, πράσινοι άνθρωποι, πράσινες ιδέες  σε μια μόδα που θυμίζει στιγμές  θύελλας. Η οικολογία σανίδα στη θάλασσα του Αιγέα.

Οι ορδές μιας μόδας, που χρωματίζει την καθημερινότητά μας.

Γεννήθηκα στην Πτολεμαϊδα. Ναι, από εκείνους είμαι.

Φωσφορίζω στο σκοτάδι, η ιγμορίτιδα με επισκέφτηκε στα δύο μου και έκτοτε, εγκαταστάθηκε λίγο πάνω από τα μάτια μου, και η Δ

Keywords
Τυχαία Θέματα