Ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τον ριζοσπαστικό θρησκευτικό φανατισμό στην Ευρώπη

Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκος Μητσοτάκης παρευρέθηκε σήμερα, Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου, σε εκδήλωση που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής, σε συνεργασία με το Ίδρυμα Konrad Adenauer με θέμα: «Θρησκευτικός ριζοσπαστισμός: Μια πρόκληση για την Ευρώπη». Ο κ. Μητσοτάκης απηύθυνε χαιρετισμό στον οποίο ανέφερε τα εξής: «Κύριε Πρόεδρε, κύριε Πρέσβη, κυρίες και κύριοι, με ιδιαίτερη χαρά βρίσκομαι σήμερα μαζί σας, σε αυτήν την εκδήλωση, που συνδιοργανώνεται από το Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής και το Konrad Adenauer για να ακούσουμε πιστεύω δύο εξαιρετικά ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις, για ένα θέμα το οποίο βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της ευρωπαϊκής, τουλάχιστον, επικαιρότητας. Είναι μεγάλη η χαρά μου να καλωσορίσω στην Ελλάδα τον καθηγητή Gilles Kepel, έναν κοινωνιολόγο, έναν ερευνητή, έναν βαθύ μελετητή των συνθηκών διαβίωσης στα προάστια της γαλλικής πρωτεύουσας. Έναν άνθρωπο που έχει αφιερώσει την καριέρα του στην κατανόηση του Ισλάμ και σε ζητήματα ενσωμάτωσης του Ισλάμ στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Με μεγάλη χαρά καλωσορίζω βέβαια και τον Ν. Δένδια, Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας και καλό φίλο, ο οποίος θα δώσει μια άλλη πτυχή. Θα μας μιλήσει για την πτυχή των θεμάτων ασφάλειας στα ζητήματα που αφορούν το αντικείμενο της σημερινής συζήτησης. Τα ζητήματα του θρησκευτικού ριζοσπαστισμού έχουν μπει για τα καλά στην ευρωπαϊκή ατζέντα. Είναι ζητήματα που δεν τα αντιμετωπίζουμε με την ανάλογη προσοχή στη χώρα μας. Βρίσκονται, όμως, στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου, ειδικά σε χώρες όπως η Γαλλία, όπου διαπιστώνουμε ότι, στο πλαίσιο και της προεκλογικής εκστρατείας για τη Γαλλική προεδρική εκλογή υπάρχει σχεδόν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τα ζητήματα που αφορούν την ταυτότητα, παρά για τα ζητήματα που αφορούν την ίδια την οικονομία. Ζητήματα, δηλαδή, τα οποία, υπό κανονικές συνθήκες, θα μονοπωλούσαν το δημόσιο διάλογο. Και θα ήθελα με την ευκαιρία αυτή να θέσω στους ομιλητές μας και ειδικά στον αγαπητό φίλο τον Gilles Kepel μια σειρά από ερωτήματα, τα οποία πρέπει να απαντήσουμε, αν θέλουμε να κατανοήσουμε σε βάθος αυτό το εξαιρετικά περίπλοκο φαινόμενο. Πρώτο ερώτημα, το οποίο αφορά ιδιαίτερα τη Γαλλία: Πως αφομοιώνει μια χώρα έναν πληθυσμό με διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις σε έναν υφιστάμενο εθνικό κορμό; Πως μπορούμε να εμποδίσουμε τη ριζοσπαστικοποίηση, χωρίς να ακουμπήσουμε ουσιαστικά τον πυρήνα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Μέχρι που φθάνουν τα όρια του σεβασμού στις θρησκευτικές παραδόσεις; Τι εκπτώσεις, τελικά, είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε, ως κοινωνία, στα ζητήματα ατομικών ελευθεριών, για να επιτύχουμε περισσότερη ασφάλεια; Ποιος είναι, τελικά, ο ρόλος της τεχνολογίας και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στη ριζοσπαστικοποίηση των νέων Μουσουλμάνων, ειδικά στην Ευρώπη. Και, τελικά, ίσως το πιο δύσκολο ερώτημα: Ποια είναι η σχέση μεταξύ αιτίου και αιτιατού; Τι είναι αυτό το οποίο τελικά προκαλεί την ίδια τη ριζοσπαστικοποίηση; Είναι μήπως η φτώχεια; Είναι μήπως η ανέχεια; Είναι μήπως οι κοινωνικές ανισότητες, οι οποίες στη συνέχεια βρίσκουν το ακραίο Ισλάμ ως θρυαλλίδα. Ή μήπως είναι κάτι γενεσιουργό στις ακραίες εκφάνσεις του Ισλάμ, το οποίο σπρώχνει αυτούς τους ανθρώπους προς τέτοια ακραία φαινόμενα; Η Γαλλία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτής της μάχης για την αντιμετώπιση αυτών των διλημμάτων. Ευτυχώς, στην Ελλάδα δεν έχουμε αντιμετωπίσει ακόμα αντίστοιχα τέτοια προβλήματα. Θα ήθελα να τονίσω - και δεν θα κουραστώ να το επαναλάβω - ότι στην Ελλάδα έχουμε ένα θετικό παράδειγμα στη Θράκη, ως ενός χώρου πολιτικής και θρησκευτικής συνύπαρξης. Ένα θετικό παράδειγμα, το οποίο πρέπει να το τονίζουμε και πρέπει να το υποστηρίζουμε, παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν εκεί. Και πρέπει να κατοχυρώσουμε και να επενδύσουμε και να χτίσουμε πάνω στις αρχές της ισονομίας και της ισοπολιτείας, που μπήκαν πριν από περίπου 25 χρόνια. Ταυτόχρονα, όμως, και στη χώρα μας τα πράγματα αλλάζουν. Είμαστε στην πρώτη γραμμή νέων προσφυγικών ροών. Τα ζητήματα ασφάλειας έρχονται στην πρώτη γραμμή. Και γι’ αυτά θα μας μιλήσει στη συνέχεια ο Ν. Δένδιας. Ένα είναι βέβαιο: Ότι κανείς πια, σε καμία ευρωπαϊκή χώρα, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αισθάνεται ασφαλής. Γι’ αυτό και τα ζητήματα διευρωπαϊκής συνεργασίας στον τομέα αντιμετώπισης της ασφάλειας θα έρθουν στην πρώτη γραμμή της ευρωπαϊκής συζήτησης. Και θα βρεθούν, τελικά, στον ίδιο τον πυρήνα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Αλλά αυτό το οποίο πρέπει να καταλάβουμε και πρέπει να το καταλάβουμε σε βάθος - και θα κλείσω με αυτήν την παρατήρηση και εκεί νομίζω οι παρατηρήσεις του Gilles Kepelθα είναι πιο χρήσιμες - είναι: Τι είναι τελικά αυτό το οποίο οπλίζει το χέρι ενός νέου ανθρώπου 20 - 25 ετών και τον σπρώχνει σε αυτήν την καταστροφική πορεία να φορέσει ένα γιλέκο βόμβα, να ανατιναχθεί ο ίδιος και να σπείρει το θάνατο και τον πανικό με τον τρόπο με τον οποίο έγινε, δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη; Προσβλέπω σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση και ευχαριστώ και πάλι τους ομιλητές μας, αλλά και τα δύο Ινστιτούτα για τη διοργάνωση της σημερινής ημερίδας».