Στο Ψυχεδελοσύμπαν των Baby Guru

Εν όψει της κυκλοφορίας του τρίτου LP των Baby Guru, Marginalia, μέσα στον Μάρτιο, ανατρέχουμε στις αρετές του εν λόγω σχήματος που μας έχουν αποκαλυφθεί μέχρι και σήμερα.

Κάπου μεταξύ των krautrock κρεσέντο, μιας εξαιρετικής αίσθησης του ρυθμού που ανασύρει αφενός δυτικές μνήμες και αφετέρου tribal/αφρικανικές ιδιομορφίες, και ενός ψυχεδελικού περιβάλλοντος με παρεμβολές πρώιμης και κοσμικής (70s/80s) ηλεκτρονικής

Το φερώνυμο παρθενικό του άλμπουμ κατέφθασε μέσω της διορατικής Inner Ear το 2010, αποσπώντας αρκετές επιδοκιμασίες (τουλάχιστον), με την πρώτη τους μεγάλη παράσταση παρουσίασης του δίσκου στο Bios –την ίδια χρονιά– να γεννά έξτρα προσδοκίες. Μεταφερόμενοι, λοιπόν, στο εν λόγω ηχογράφημα, διαπιστώνουμε πως αυτό διέπεται από μια νεανική ορμή που δεν αφήνεται απλώς στο ενστικτώδες πάθος της, αλλά επικοινωνεί όλο και περισσότερες αρετές ακρόαση με την ακρόαση. Άλλωστε, εξ αυτού θα προκύψουν ευκολομνημόνευτες συνθέσεις όπως το “Marilu”, το οποίο οπτικοποιήθηκε και σε ένα ιδιαίτερο βίντεο κλιπ, με τις υπέροχες φωνητικές αρμονίες και την εντυπωσιακή συνομιλία μπάσου και synth, και το εκρηκτικό “Kicks with Mary” με τα γκαράζ πανκ στοιχεία. Από κοντά και οι εύστοχα πειραματικές στιγμές, όπως η απόκοσμα εναρκτήρια συστοιχία των “Holy Grey” και “Here Comes The Lulilud”, η αισθαντική ενδοσκόπηση των “Navigation”, “Promenade” και “Secondary Angle and Shades of Infinity”, οι tribal παλαβομάρες των “Bounce” και “I’m Only Spinning”.

Μια διετία αργότερα οι Baby Guru θα επαναπροσδιορίσουν τον ηχητικό τους ορίζοντα, ανακατεύοντας και εμπλουτίζοντας τα σημεία αυτού με φαντασία. Στο δεύτερο άλμπουμ τους Pieces (δες εδώ και εδώ) προτείνουν ένα πιότερο κατασταλαγμένο αμάλγαμα ήχων (παρά τις υφολογικές αποκλίσεις μεταξύ των τραγουδιών), δίχως να δείχνουν πως τους διακατέχει το άγχος της δημοσιότητας. Κι είναι έκδηλη η πρόθεσή τους να διαχειριστούν τις επιρροές τους με πλατύτερη ευρύτητα εκφραστικών μέσων. Μέσα του επικαλούνται τις «βοήθειες» των Cluster/Harmonia, Can, Neu!, Art Blakey, Soft Machine, Robert Wyatt, Aphrodite’s Child, Syd Barrett, Spacemen 3, Silver Apples, Jimi Hendrix, μετουσιώνοντας αυτές σε ένα αποτέλεσμα που υπογραμμίζει το βάθος των συλλήψεών τους.

Αρκετά από τα όσα ακούμε να λαμβάνουν χώρα στις ηχογραφήσεις του δίσκου, προσιδιάζουν στις παραστάσεις της μπάντας ενώπιον κοινού. Ο Γιώργος Δημάκης, τον αποκαλείς και Prins Obi (με ένα βελούδινο (sic) αλά Motown προσωπικό EP μέσα στο 2013 κάτω από αυτό το προσωνύμιο), πότε αλαλάζει εκστατικά πίσω απ’ το μικρόφωνο και πότε απλώνει τελετουργικά σαρκαστικές και νοσταλγικές ερμηνείες, πατώντας ταυτόχρονα με μανία και φειδώ αντίστοιχα τα πλήκτρα. Ο Άξιος Ζαφειράκος (με το όχι τυχαία υιοθετημένο ψευδώνυμο Sir Kosmiche) αναλαμβάνει, κυρίως, τόσο τις ευέξαπτες όσο και τις τριπαριστές μπασογραμμές. O Γιάννης Καρράς aka King Elephant –με αξιόλογη προϋπηρεσία σε εγχώρια γκρουπ και ένα καταπληκτικό σόλο LP βασισμένο σε samples πίσω στο 2011– συνεπιμελείται το ρυθμικό σκέλος με ευέλικτο παίξιμο στα κρουστά, και ενίοτε συμπληρώνει με μελωδικές ανάσες υπό την αρωγή του σαξοφώνου. Κι η διαφοροποίηση σε σχέση με το ντεμπούτο τους έρχεται απ’ την ευεργετική προσθήκη κιθάρων που επωμίζεται κάθε μέλος του γκρουπ, όπως και απ’ τις σποραδικές ψυχεδελοφόλκ σφήνες. Όσο για την αλληλουχία ενορχήστρωση-ηχογράφηση-παραγωγή-μίξη, παρατηρούμε ότι εξακολουθεί να αποτελεί ολοδική τους υπόθεση και να σχηματοποιείται στο χώρο τους, το υπόγειο του King Elephant. Στο οποίο, πραγματοποιήθηκαν με την καταλυτική βοήθεια και των τριών μελών των B.G. η ηχογράφηση, η μίξη και η παραγωγή του έξοχου LP “Feathers” του KU (Δημήτρη Παπαδάτου - δες εδώ και εδώ), το καλοκαίρι του 2012.

Πατώντας το play αντικρίζεις ξανά (λχ στο “Necessary Voodoo”) το εμμονικά αγωνιώδες και μινιμαλιστικά επαναλαμβανόμενο τέμπο των 4/4, το motorik των Neu!. Αντιλαμβάνεσαι πόσο αβίαστα επιτυγχάνουν στο συγκερασμό αυτοσχεδιαστικών μοτίβων και μεστής ανάπτυξης (“Dolomite Jollity”). Διατηρούν δε στενή επαφή με την κορύφωση της καλλιτεχνικής αρτιότητας του προοδευτικού ροκ στα 70s (“Bog” και “The Things You Do”). Ωστόσο, απ’ τις χαραμάδες του φρεσκοκυκλοφορημένου πονήματός τους, εισέρχεται μια περισσότερο φολκίζουσα αχτίδα με ηλιόλουστες ιδιότητες. Αρκεί να βουτήξεις στα ύδατα του “For Naked Sun”, να εστιάσεις στη ζεστασία του “The Letter”, να αφεθείς στη ράθυμη διάθεση του “Last Summer”, να χαθείς στο πανηγύρι κρουστικών και φωνητικών αντηχήσεων ενός εκ των απολαυστικότερων κομματιών τους, του “Amaye”. Για τις uptempo περιστάσεις προορίζουν το κιθαριστικό τρεχαλητό του “For Trish”, ενώ για τη δημιουργία «παραισθητικών» καταστάσεων, τα φευγάτα στιγμιότυπα από όργανο και σαξόφωνο του “Children”, καθώς και τα αινιγματικά σχήματα στα synths του “Cyclamen Persicum”.

Τα EPs Yogi Sister (vol.1-3) και Covers (εκεί προσεγγίζουν επιτυχώς με ρετροφουτουριστική αύρα συνθέσεις των Mechanimal, Velvet Underground και Smiths) συμπληρώνουν καλαίσθητα την εικόνα τους, καθώς οι ζωντανές τους εμφανίσεις απηχούν πλέον μια δυναμική που δεν στριμώχνεται σε πλαίσια, κινείται με ελευθεριότητα πνεύματος και διευρύνει την ουσία των προτερημάτων τους. Τα προπέρσινα live τους στο “τερέν δοκιμασίας” του Gagarin 205, τόσο με τους «ζεστούς» Keep Shelly In Athens όσο και πλάι στην αδιαπραγμάτευτη rock n’ roll πιστότητα των Gallon Drunk, στάθηκαν ενδεικτικά των επιδόσεων αξιώσεων που συνηθίζουν. Τον Δεκέμβρη του 2012, θα επικυρώσουν και την αποδοχή του τελευταίου τους –μέχρι και σήμερα– LP, παρουσιάζοντας ζωντανά τα μέρη που το απαρτίζουν, ενώ το 2013 θα δηλώσουν «παρών» κι εκτός συνόρων με εμφανίσεις επί ολλανδικού, γαλλικού, αγγλικού και γερμανικού εδάφους (που καταγράφηκαν συνοπτικά εδώ) και την ευρωπαϊκή διανομή του Pieces από την Rough Trade.

Το έδαφος έχει «στρωθεί», λοιπόν, για μια δραστηριότητα που θα μπορεί να μνημονεύεται και μελλοντικά, και αναμένουμε το επόμενο βήμα με το τρίτο τους LP –στην Inner Ear και πάλι– Marginalia (ένα outtake από τα sessions του οποίου ακούμε από εδώ) που θα εκδοθεί τον προσεχή Μάρτιο.