Lumiere Brother – Twenty One

Το ενδιαφέρον του Θανάση Χριστοδούλου για τις ελκυστικές μελωδίες με το καλαίσθητο σχήμα, τη μαλακή υφή, την εναλλαγή μεταξύ ζεστών και ψυχρών αποχρώσεων, δεν ατονεί. Βρίσκεται ανά πάσα στιγμή στο επίκεντρο των μουσικών του ενασχολήσεων και εξακολουθεί να σφραγίζει τα ακροάματα που αυτός υπογράφει εδώ και μερικά χρόνια ως Lumiere Brother.

Όσοι παρακολουθούν τα εγχώρια ηχητικά τεκταινόμενα που βρίσκονται μακριά από τη βιτρίνα του «θεάματος», κάθε που συνδιαλέγονται για το ποιόν του Lumiere Brother,

ανασύρουν και τη σαγήνη του σχήματος των Serpentine, των οποίων αυτός ηγούνταν. Οι τελευταίοι, έβαλαν αδόξως ταφόπλακα στις ονειρικές ποπ περιηγήσεις τους, μολαταύτα, άφησαν παρακαταθήκη υλικό που φεγγοβολά ακόμα και καταχώρησαν στα κιτάπια των αναμνήσεων εμφανίσεις σαν την αποχαιρετιστήριά τους στο An Club, τον μακρινό πλέον Φλεβάρη του 2007. Εκείνη που… έστειλε ορισμένους εκ των παρευρισκομένων με δάκρυα στην έξοδο, κρατώντας σφιχτά τα τελευταία ηχογραφημένα άνθη του γκρουπ υπό τη μορφή ενός EP (City Closed For Now) που μοιράστηκε δωρεάν μόνο στη συγκεκριμένη βραδιά.

Όλα αυτά, τα θυμόμαστε μα δεν τα νοσταλγούμε, μιας κι ο εν λόγω τραγουδοποιός ξετυλίγει τακτικά ένα κουβάρι από το οποίο μπορείς να οδηγηθείς σε εξίσου πολυπόθητα μέρη. Προ τετραετίας, δε, μας εφοδίασε και πάλι με πληρότητα συναισθηματικής φόρτισης, μέσα από το προσωπικό του ντεμπούτο Fiction. Ως συνέχεια αυτού και των πιανιστικών ποπ ευαισθησιών και κορυφωσεών του, κατέφθασε εδώ κι ένα δίμηνο το Twenty One.

Σε μια παρεμφερή πρακτική σύνθεσης και εκτέλεσης, το νέο άλμπουμ παρουσιάζει μια μικρή μετατόπιση στο κέντρο βάρους των ενορχηστρώσεων σε σχέση με τα ήδη πεπραγμένα. Το πιάνο και τα εν γένει πληκτροφόρα διατηρούν την κυριαρχία τους στο προσκήνιο, αλλά απουσιάζουν εμφανώς το ακορντεόν και οι κοριτσίστικες ιαχές που προσέδιδαν μια γλυκύτητα στη συνολική γεύση, ενώ προστέθηκαν ρυθμικές κιθάρες και, περιστασιακά, κιθαριστικά riffs που εμπλουτίζουν τον ρου των κομματιών. Παραδείγματος χάριν, ένα από τα περισσότερο σημαίνοντα δείγματα γραφής του LB, το “Behind You”, ακούγεται υπερπλήρες με την αθωότητα των πλήκτρων και τη slide κιθάρα που γεφυρώνει κουπλέ και ρεφρέν. Μοιάζει σαν μια ψυχεδελική γιορτή χαρμολύπης των Mercury Rev του Deserter’s Songs και των Flaming Lips του The Soft Bulletin.

Ανάλογου ύφους είναι και το καθηλωτικό “You and Your Golden Clock”. Στην κορυφογραμμή παρατηρούμε, επίσης, τόσο τη ρυθμική αρτιότητα του “Compass”, που τοποθετεί τη φυσαρμόνικα στη μελωδική ραχοκοκαλιά πλάι σε ένα τέμπο που σιγοντάρεται από ακουστική κιθάρα και νότες πιάνου, όσο και την εύθυμη ανάπτυξη του “Who Will Guide You?” (bonus track στο CD) με τις υπέροχα κολλητικές synth εξάρσεις.

Σε περιστάσεις γνήσιας εσωτερικής έντασης, όπως αυτές των σπαρακτικών “Memory Fight” και “White Walls”, ο Lumiere Brother υπενθυμίζει πως δε χρειάστηκε ποτέ να υποδυθεί ρόλους και να ενσωματώσει την ψυχοσύνθεσή του σε αδιέξοδες καταστάσεις για να γράψει τραγούδια. Εκ των έσω τροφοδοτεί την τραγουδοποιία του, με ήδη αφομοιωμένα τα ερεθίσματά του, κατορθώνοντας να μετακινήσει τον αποδέκτη στη θέση του πομπού, ωθώντας αυτόν όχι απλώς στο να συμπάσχει, μα σε ενεργό συμμετοχή στην πλοκή. Αντίθετα, υφίστανται και σημεία στα οποία η τεχνοτροπία του δεν διακατέχεται από τόλμη και ιδιαιτερότητες, όπως αυτά των “Beauty and The List”, “Twenty One” και “Between The Lines”, που βάσει της LB προϋπηρεσίας, θα έλεγες πως προκύπτουν αναίμακτα…

Κάθε φορά που ο Lumiere Brother νιώθει την ανάγκη να εκτεθεί δημιουργικά, αναδύονται στην επιφάνεια ένα αστείρευτα μελωδικό υπόβαθρο και συναισθηματικές ταλαντώσεις. Ως μοναδική επιδίωξή του για το μέλλον, πρέπει να σταθεί μια ακόμη πιο προκλητική και, γιατί όχι, αντισυμβατική αποτύπωση των εμπνεύσεων του.

Label: Inner Ear
Track(s) For Your Mixtape: “Behind You”, “Memory Fight”, “Who Will Guide You?”