Enter The Wu-Tang (36 Chambers) VS Midnight Marauders

Πάμε 20 χρονια πίσω στις 9 Νοέμβρη του 1993; Ο πόλεμος στην Βοσνία μαίνεται (καταρρέει η ιστορική παλιά γέφυρα στο Mostar μετά από μέρες βομβαρδισμων) και η περίφημη συνθήκη του Μάαστριχτ έχει ήδη μπει σε ισχύ από την 1/11 μεταξύ των χωρών της ΕΕ. Στο #1 του Bilboard Hot 100 βρίσκεται το …”I’d Do Anything for Love (But I Won’t Do That)” του MeatLoaf, στο #1 για τα άλμπουμς είναι ήδη “παρκαρισμένο” το VS των Pearl Jam

και θα μείνει εκεί για τον υπόλοιπο μήνα ενώ μεταξύ των πιο σημαντικών rap άλμπουμ που κυκλοφόρησαν μέσα στην ίδια χρονιά είναι το Doggystyle του Snoop Dogg, το Black Sunday των Cypress Hill, 93 ’til Infinity των Souls of Mischief, Strictly 4 My N.I.G.G.A.Z. (2Pac), Guru’s Jazzmatazz, Vol. 1, Here Come The Lords των Lords Of The Underground, κλπ.

Μέσα σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο κυκλοφορούν στις 9 Νοέμβρη δύο hip-hop άλμπουμ για τα οποία έχουν γραφτεί σελίδες επί σελίδων, με την πάροδο των ετων θεωρούνται ιστορικής σημασίας, είναι μεταξύ αυτών που σηματοδοτούν το τέλος της λεγόμενης “χρυσής περιόδου του hip-hop” (μέσα 80s μέχρι αρχές 90s) ή, κατ’ άλλους, την “δεύτερη χρυσή περίοδο του hip-hop”(1993-1994) και πλέον τα βρίσκουμε αμφότερα σχεδον πάντα στις λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών του είδους (ενίοτε και σε ευρύτερες).

“7 times out of 10 we listen to our music at night. Thus spawned the title of this program. The word ‘Maraud’ means to loot, in this case we maraud for ears…”

Από την μια λοιπόν έχουμε το Midnight Marauders των A Tribe Called Quest από το Queens της Νέας Υόρκης. H παρέα του Q-Tip, Phife Dawg & Ali Shaheed Muhammad συνεχίζει την πορεία της στο ηδη χαραγμένο από την ίδια μονοπάτι του μπολιασμένου με μπόλικη jazz abstract hip-hop ανεβάζοντας μάλιστα και στροφές γι’ αυτό και το βρίσκουμε σταθέρα να ανταγωνίζεται το The Low End Theory (1991) στην αιώνια συζήτηση “ποιο είναι το καλύτερο άλμπουμ των A Tribe Called Quest;” ενώ μεταξύ των καλεσμένων βρίσκουμε τον νεαρο ακόμα Busta Rhymes, τον Dove των συνοδοιπόρων De La Soul στο hit ‘Award Tour’, τον Raphael Saadiq και τον Large Professor.

Σαφέστατα χρήζει αναφοράς και το εμβληματικό πλεόν εξώφυλλο που είναι κάτι σαν το Sgt Peppers για το είδος αφού απεικονίζει, σε τρεις εκδόσεις για να χωρέσουν όλοι(!), την αφρόκρεμα του τότε hip-hop. Χωρίς πολλά πολλά θα σας παραπέμψω στην πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του art director Nick Gamma για το The Smoking Section αλλά και στο αφιέρωμα του Complex με το ποιοί απεικονίζονται και που βρίσκονται σήμερα.

“And if you want beef, then bring the ruckus, Wu-Tang Clan ain’t nuttin ta fuck with, Straight from the motherfucking slums that’s busted, Wu-Tang Clan ain’t nuttin ta fuck with…”

Από την άλλη, μια νέα δύναμη ερχεται με ορμή από το Staten Island για να ταράξει τα νερά του hip-hop. Οι Wu-Tang Clan κατακτούν με την μία την θέση τους στο πάνθεον του είδους -τόσο ως group αρχικά όσο και ως μονάδες μέσα από τους σόλο δίσκους των μελών (αυτό το κομμάτι χρειάζεται ενα δικό του ξεχωριστό αφιέρωμα) στην συνέχεια, θα κυριαρχήσουν στην ραπ για πολλά χρόνια-χάρις στο θηριώδες ντεμπούτο τους Enter The Wu-Tang (36 Chambers).

Δεν χρειάζεται καν να είσαι hip-hop fan (άλλωστε ειναι από τα groups που κάνουν “crossover” και σε rock ακροατήρια), μια ακρόαση του άλμπουμ αρκεί για να καταλάβεις το γιατί: η απιστευτα εμπνευσμένη και κολλητική, βρώμικη και γεμάτη soul samples παραγωγή του RZA συμπληρώνεται περίφημα με μια αρμάδα από νεους, ταλαντούχους και “πεινασμένους” rappers (Ghostface Killah, Raekwon, Inspectah Deck, GZA, Ol’ Dirty Bastard, Method Man, U-God, Masta Killa) που σαρώνουν τα πάντα στο περασμά τους.

Αυτές τις ημέρες θα βρείτε στα αμερικάνικα sites και blogs πληθώρα ωραίων αφιερωμάτων στα δύο άλμπουμ αλλά το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να τα (ξανα)ανακαλύψετε ακούγοντας τα ολόκληρα είτε ξεσκονίζοντας τα cds από την δισκοθήκη είτε (πιο εύκολα πλέον) μέσω Spotify παραπάνω και να αφεθείτε απλά στην μαγεία τους.

Στην συνέχεια, και για να ανακαλύψετε την “μαγική” πρώτη ύλη από την οποία είναι φτιαγμένα, να βουτήξετε στις δύο εξαιρετικές συλλογές παρακάτω (από το αξιόλογο Hip Hop Is Read) με τα samples που χρησιμοποιούνται στο Midnight Marauders και στο Enter The Wu-Tang (36 Chambers).

Και αν έπρεπε να διαλεξω ένα από τα δύο ως καλύτερο με το πιστόλι στον κρόταφο (αλλιώς δεν γίνεται, αμφότερα είναι ανυπέρβλητα), θα πω ότι τότε θα διάλεγα το Enter The Wu-Tang αλλά σήμερα μάλλον το Midnight Marauders. Εσείς;

Midnight Marauders: The Samples [via Hip Hop Is Read)

Enter The Wutang (36 Chambers): The Samples [via Hip Hop Is Read]