Δεν είναι στραβός ο... γιαλός

Σε μερικές περιπτώσεις δεν υπάρχει η λεγόμενη ερμηνεία της «γκρίζας» ζώνης. Τα πράγματα είναι ακραία απλά: Η λευκό ή μαύρο! Κάπως έτσι πάει να διαμορφωθεί η κατάσταση με το FIBA Champions League, στο δεύτερο χρόνο ζωής της διοργάνωσης. Και πρέπει τελικά να αποφασίσουμε αν έχουμε υποτιμήσει τη διοργάνωση ή έχουμε υπερτιμήσει τους τρεις εκπροσώπους μας που για δεύτερη στη σειρά χρονιά τα βρίσκουν μπαστούνια!

Πριν από ένα χρόνο τέτοια εποχή περίπου η πρώτη βερσιόν του Champions League συγκινούσε ελάχιστο κόσμο. Οι περισσότεροι δεν ήταν εξοικειωμένοι με τις ομάδες και θεωρούσαν πολύ χαμηλό το επίπεδο. Σε βαθμό που οι τρεις εκπρόσωποι μας είχαν χριστεί πρόωρα φαβορί για να κατακτήσουν το τρόπαιο! Φυσικά, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σκληρή και αυτό αποδείχθηκε στην πράξη.

Κανείς τους δεν μπόρεσε να φτάσει ούτε καν στην τελική οκτάδα και το τρόπαιο κατέληξε στα χέρια μιας πραγματικά πολύ καλής ομάδας της Τενερίφης, ενώ μια τουλάχιστον ομάδα που με το περσινό της ρόστερ θα μπορούσε άνετα να σταθεί στην Ευρωλίγκα η Μονακό έκανε τα πρώτα ουσιαστικά Ευρωπαϊκά βήματα της στην Ευρώπη τριάντα σχεδόν χρόνια μετά την τελευταία συμμετοχή της σε μια διεθνή διοργάνωση. Τα πράγματα φέτος εξελίσσονται ακόμη… χειρότερα!

Το πιθανότερο είναι ότι θα βιώσουμε και τον αποκλεισμό ελληνικής ομάδας από την πρώτη φάση αφού ο ΠΑΟΚ με ρεκόρ 1-5 πρέπει να κάνει πολύ μεγάλες υπερβάσεις τις τελευταίες τέσσερις αγωνιστικές για να προλάβει το τραίνο της πρόκρισης. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται πίσω από έξι ομάδες στον όμιλο του που καμία με εξαίρεση την περσινή νικήτρια Τενερίφη δεν λέει ως όνομα πολλά πράγματα στον μέσο μπασκετόφιλο: Η Γερμανική Λουντβισχμπουργκ, η Λιθουανική Νεπτούνας, η Βέντσιπλς από τη Λετονία και η Τουρκική Γκάζιαντεπ.

Μόνο η Γαλλική Σαλόν (ως όνομα) ξυπνάει μερικές μνήμες από τη με συμμετοχή της στον ιστορικό τελικό του Κυπέλλου Σαπόρτα όταν κατέκτησε το τρόπαιο το Μαρούσι. Αλλά από τότε έχουν περάσει 16 ολόκληρα χρόνια...

Η ΑΕΚ, Τρίτη καλύτερη ελληνική ομάδα αγκομαχάει στο δικό της γκρουπ με ρεκόρ 3-3 και βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού. Αν δεν υπήρχε μάλιστα και η επική νίκη επί της πρωταθλήτριας Ιταλίας Βενέτσια εκτός έδρας το πιθανότερο είναι ότι θα δυσκολευόταν ακόμη περισσότερο να πάρει την πρόκριση.

Στην ίδια ακριβώς κατάσταση με ρεκόρ 3-3 βρίσκεται και στο δικό του γκρουπ ο Άρης.

Στην πράξη καμία από τις δύο ελληνικές ομάδες δεν έχει εξασφαλισμένη πρόκριση αλλά ακόμη και αν τα καταφέρουν η συνέχεια δεν μοιάζει καθόλου μα καθόλου εύκολη.
Η αλήθεια είναι ότι ενώ οι ελληνικές ομάδες έμειναν πάνω κάτω στα ίδια επίπεδα δυναμικότητας ή έπεσαν και λίγο οι αντίστοιχοι αντίπαλοι τους είναι πολύ πιο δυνατοί. Η Βενέτσια και η Μπεσίκτας για παράδειγμα που οδηγούν την κούρσα στον όμιλο της ΑΕΚ και του Άρη αντίστοιχα είναι ομάδες με πολλαπλάσιο μπάτζετ και εξαιρετικά ρόστερ. Η Μονακό, η Καρσίγιακα και η Τενερίφη είναι επίσης ομάδες υψηλού επιπέδου. Και οι λεγόμενες «μεσαίες» ομάδες στα επίπεδα δυναμικότητας δείχνουν καλύτερες από τις δικές μας.

Η ΑΕΚ με το πιο δυνατό ρόστερ έχει πέσει σε δύσκολο γκρουπ, ο Άρης και ο ΠΑΟΚ με ρόστερ αξίας μισού εκατομμυρίου ευρώ είναι φανερό ότι δεν έχουν την ποιότητα να αντέξουν το βάρος δύο αγώνων την εβδομάδων με παράλληλες μετακινήσεις που πολλές φορές απαιτούν δύο και τρεις πτήσεις!

Και το βασικότερο: Μπορεί να υπάρχουν ομάδες μικρής ποιότητας αφού η FIBA δεν έχει επιλεκτική λογική αλλά θέλει «όλοι να παίζουν μπάσκετ» αλλά το επίπεδο της διοργάνωσης είναι πολύ καλύτερο από αυτό που πιστεύει ο μέσος φίλαθλος. Αρκετές ομάδες του Champions League θα είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στο Eurocup και ορισμένες θα μπορούσαν να σταθούν και στην ελίτ των «16» της Ευρωλίγκα υπό προϋποθέσεις. Και αφορισμοί του τύπου «ποια είναι αυτή η ομάδα;» όταν ακούμε το όνομα της άγνωστης Βέντσπιλς ή της Τσέχικης Νίμπουργκ μάλλον είναι εκτός τόπου και χρόνου. Οπότε η απάντηση στο αρχικό ερώτημα δεν είναι κάπου στη… μέση. Δυστυχώς είναι στις δύο άκρες.

Ούτε οι ομάδες μας είναι τόσο καλές ακόμη και για τη θεωρούμενη Τρίτη σε ταχύτητα Ευρωπαϊκή διοργάνωση αλλά και το Champions League είναι καλύτερο από αυτό που πιστεύουν οι περισσότεροι…