Θεοφάνια με άρωμα Αττίκ!

Θεοφάνια με άρωμα Αττίκ!02.01.2018Πρόσωπα

Ο Γιώργος Χριστοδούλου στο Αθήναιον μάς συστήνει από την αρχή τον Ελληνα μουσικό

Συνέντευξη στην
Ελένη Σκάρπου

Είναι από τις φυσιογνωμίες που σε μαγνητίζουν πάνω στη σκηνή, που έχουν να σου δώσουν τέχνη, ρομαντισμό και πινελιές από το μουσικό παρελθόν πλήρως αφομοιωμένες και προσαρμοσμένες στο σήμερα. Με την παράσταση «Ο Αττίκ στο Παρίσι… και άλλες ιστορίες» ο Γιώργης Χριστοδούλου θα μας συντροφεύσει στις 6 και τις 7 Ιανουαρίου, στις 21.00, στη Μικρή Σκηνή του θεάτρου Αθήναιον.

Τα άγνωστα «χαμένα»

τραγούδια του Αττίκ από την εποχή που αυτός ζούσε στο Παρίσι, οι ελληνικές επιτυχίες του που ακολούθησαν, οι έρωτες και η ζωή του θα αποτελέσουν το περιεχόμενο της παράστασης, ενώ στο δεύτερο μέρος ο Γιώργης με τη ζεστή φωνή του και τις αφηγήσεις του θα ζωντανέψει την ατμόσφαιρα των παλιών καμπαρέ του Μεσοπολέμου.

«Πρόκειται για το χρονικό 20 ετών, του πρώτου Ελληνα που έκανε μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό, αλλά και μιας ζωής αξιοζήλευτης, που αξίζει τον κόπο να διηγηθείς. Στο δεύτερο μέρος, τις «άλλες ιστορίες», έχω κάνει μια επιλογή από τραγούδια του Μεσοπολέμου, διαχρονικά, μαζί με τα οποία αποκαλύπτω την ιστορία που κρύβεται πίσω από το καθένα.

Στην Ευρώπη

Είναι μια παράσταση που άργησε να έρθει στη Θεσσαλονίκη, αλλά έχει ταξιδέψει ήδη σε πάνω από 20 πόλεις και νησιά στην Ελλάδα αλλά και στο Λονδίνο, στο Βερολίνο, στην Αίγυπτο» αναφέρει ο Γιώργης Χριστοδούλου.

«Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά», «Πόσο λυπάμαι», «Πάμε σαν άλλοτε», «Ζητάτε να σας πω»… θα ξεμυτίσουν από τη σκηνή και θα μας καθηλώσουν, με τον Χάρη Σταυρακάκη στο πιάνο και το ακορντεόν να ολοκληρώνει το παζλ. Για τον Γιώργη ο Αττίκ συνιστά μια μουσική μορφή, που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο.

«Ο Αττίκ ήταν ο πρώτος τραγουδοποιός. Είναι απλό. Ολοι οι μετέπειτα τραγουδοποιοί πάτησαν στις δημιουργίες του για να πάνε παρακάτω. Είναι ο πατέρας όλων» επισημαίνει και μας αποκαλύπτει για ποια γυναίκα γράφτηκε τελικά το «Ας ερχόσουν για λίγο», που δεν ξεχνάμε από εκείνη την εποχή.

«Για τη Σοφία Βέμπο, αν και το τραγούδι το τραγούδησε η Δανάη. Εχει μια πολύ όμορφη και συγκινητική ιστορία, την οποία διηγούμαι στην παράσταση» εξηγεί ο ίδιος και επιμένει ότι δικαίως το σημερινό κοινό επιστρέφει σε παλιά ακούσματα. «Υπάρχει αμεσότητα και μελωδία σε αυτά τα τραγούδια… κάτι που λείπει σήμερα.

Λείπει η ευγένεια την οποία έχουμε ανάγκη περισσότερο από καθετί. Κι αυτά τα τραγούδια διδάσκουν ευγένεια και ακριβό γούστο. Δεν έχουν τίποτα ευτελές» υπογραμμίζει ο Γιώργης, που το 2018 κλείνει 20 χρόνια στη δισκογραφία.

Η Θεσσαλονίκη και η Βαρκελόνη πάντα με ξεκουράζουν

«Δεν είμαι σταρ βεβαίως για να το γιορτάσω με επετειακές δουλειές και φιέστες, αλλά είπα να μαζέψω τραγούδια δικά μου και φίλων και να φτιάξω έναν δίσκο που θα κυκλοφορήσει την ερχόμενη άνοιξη και θα είναι -ας πούμε- μια δική μου σφραγίδα για το πού βρίσκομαι τώρα μουσικά αλλά και προσωπικά» εξομολογείται και σκέφτεται να πλαισιώσει αυτό το όνειρο με τον τίτλο «Αν η αγάπη ήταν δρόμος». Εκείνος δεν φοβάται δρόμους, σταυροδρόμια, θάλασσες, καινούργιες πατρίδες και πολιτισμούς.

Είναι στο αίμα του, κυλά στις φλέβες του… το ταξίδι. «Αγαπώ τη Βαρκελόνη, όπου έμεινα εφτά χρόνια, αλλά και την Αθήνα με όλα τα στραβά της. Η Αθήνα όμως με αγχώνει και λίγο, ενώ η Θεσσαλονίκη και η Βαρκελόνη πάντα με ξεκουράζουν. Εχω παίξει σε όμορφα μέρη στη Θεσσαλονίκη, πάντα τη θυμάμαι με αγάπη» επισημαίνει και εδώ θα συναντήσει ένα κοινό που τον ξέρει, τον εμπιστεύεται στη σκηνή και τον ακολουθεί πιστά.

Ο ίδιος ακολουθεί πιστά το παιδικό του όνειρο… αυτό που ξεκίνησε από την Αρλέτα. «Η μεγάλη μου αγάπη ήταν η Αρλέτα. Την πρωτάκουσα στα 7 και στα 11 μου τη γνώρισα και γίναμε φίλοι. Μεγάλωσα με τα τραγούδια της και ύστερα ήρθαν ο Χατζιδάκις, η Πλάτωνος, οι Smiths, η Tanita Tikaram, o Sting, οι Simon and Garfunkel αλλά και τραγουδοποιοί, όπως ο Θόδωρος Αναστασίου, ο Βασίλης Νικολαΐδης και η Νένα Βενετσάνου. Στα τραγούδια μου θα βρεις πάντα κρυμμένο κάτι από το έργο τους» καταλήγει.