«Κυβερνήτης» της Ελλάδας ο Ντάισελμπλουμ

«Κυβερνήτης» της Ελλάδας ο Ντάισελμπλουμ12.11.2017Παρασκήνιο

Ο υποτακτικός του Σόιμπλε, φαβορί για τον έλεγχο της χώρας μετά τη λήξη του Μνημονίου

■ Θα επιβλέπει τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων που θα ζητούν οι δανειστές με αντάλλαγμα τη σταδιακή ελάφρυνση του χρέους ■ Τι προβλέπεται για την επόμενη ημέρα στην οποία κατέληξε η τρόικα και έχει ορίζοντα τουλάχιστον

έως το 2049

Η Θέση μας: Η ευθύνη της Δεξιάς

Διαβάστε επίσης:

►Ο υπ. Παιδείας Κ. Γαβρόγλου αναλύει πώς θα γίνει η εφαρμογή του νέου συστήματος από το 2020. ►Πανικός στο στενό περιβάλλον του Κώστα Σημίτη►Συνεχίζουν τον πόλεμοστην ηρωίδα δασκάλα της Θράκης!►Σήμερα οι εκλογές παρωδία για αρχηγό στο ΠΑΣΟΚ►Πώς η... Ακρόπολη τινάζει στον αέρα την επένδυση στο Ελληνικό!►Το προσκύνημα του Σαμαρά στο Αγιον Ορος μαζί με δύο εφοπλιστές►Δύο παπαδοπαίδια από την Αφρική παίζουν τάβλι επί σκηνής!

Ο υποτακτικός του Σόιμπλε θα επιβλέπει τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων που θα ζητούν οι δανειστές με αντάλλαγμα τη σταδιακή ελάφρυνση του χρέους! Με ορίζοντα τουλάχιστον έως το μακρινό 2049 η λιτότητα που απαιτεί η τρόικα

Από τον
Μάριο Ροζάκο

Τη μέθοδο «καρότο και μαστίγιο» στο διηνεκές επιδιώκουν να εφαρμόσουν στην Ελλάδα οι δανειστές με το «υβριδικό Μνημόνιο» που ετοιμάζουν. Το νέο εποπτικό σχήμα θα αναλάβει να το υλοποιήσει, σύμφωνα με το επικρατέστερο σενάριο, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) υπό τις... σκηνοθετικές οδηγίες του Γερούν Ντάισελμπλουμ.

Ο απερχόμενος πρόεδρος του Eurogroup, αφού καταποντίστηκε στις εθνικές εκλογές της χώρας του και έχασε τον θώκο του υπουργού Οικονομικών της Ολλανδίας, προσελήφθη ως σύμβουλος του ESM μέχρι τη λήξη της θητείας του στο Eurogroup τον Ιανουάριο. Καλά πληροφορημένες πηγές αναφέρουν, όμως, ότι δεν θα τελειώσει εκεί η εργασιακή σχέση του με τον Μηχανισμό.

Ετσι, εμφανίζεται ως φαβορί για τη στενή παρακολούθηση της χώρας μας μετά τη λήξη του 3ου Μνημονίου τον ερχόμενο Αύγουστο, για λογαριασμό του ESM, ο οποίος θα έχει ενισχυμένο ρόλο στο καινούργιο καθεστώς επιτροπείας και μπορεί ακόμα και να παραγκωνίσει την Κομισιόν, ανάλογα με την έκβαση των διαπραγματεύσεων για τη δημιουργία Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου. Η «επόμενη μέρα» του 3ου Μνημονίου δεν θα περιλαμβάνει χαλάρωση της σκληρής λιτότητας ούτε επιστροφή στο προμνημονιακό καθεστώς όσον αφορά τις εργασιακές σχέσεις, τη λειτουργία του Δημοσίου και των πάλαι ποτέ κλειστών επαγγελμάτων και αγορών. Αντιθέτως, θα επιβάλει συνέχιση των μεταρρυθμίσεων που ζητούν οι δανειστές, με «αντάλλαγμα» αυτή τη φορά όχι πια τη δανειακή στήριξη της χώρας, αλλά τη σταδιακή ελάφρυνση του χρέους της.

Οι ευρωπαϊκοί κανόνες ορίζουν ότι οι χώρες που ολοκληρώνουν επιτυχώς προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής παραμένουν υπό εποπτεία (post programme surveillance), ώσπου να αποπληρωθεί το 75% του χρέους τους. Με τα σημερινά δεδομένα, η Ελλάδα θα φθάσει στο σημείο αυτό γύρω στο 2049, άρα απομένουν πάνω από 30 χρόνια εποπτείας ακόμα, τα οποία μπορεί να παραταθούν, ανάλογα με τις τελικές παρεμβάσεις στο χρέος.

Ωστόσο, η μεγάλη διαφορά είναι ότι στην ελληνική περίπτωση δεν θα εφαρμοστεί απλώς το υφιστάμενο πλαίσιο, που προβλέπει εξαμηνιαίους ελέγχους από τους τεχνοκράτες των θεσμών και παρεμβάσεις των δανειστών όταν η χώρα ξεφεύγει ή τείνει να ξεφύγει από τους δημοσιονομικούς στόχους, αλλά θα δοκιμαστεί ένα νέο, ενισχυμένο πλαίσιο μεταμνημονιακής εποπτείας. Για άλλη μια φορά, δηλαδή, θα... ραφτεί ένα «κοστούμι» ειδικά για την Ελλάδα, που εξακολουθεί να θεωρείται «ειδική περίπτωση».
Οι παρασκηνιακοί σχεδιασμοί στα ευρωπαϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων προβλέπουν ότι η γαλλική πρόταση για ελάφρυνση του χρέους σε συνάρτηση με την πορεία της οικονομίας και την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων θα χρησιμοποιηθεί ως «καμουφλάζ», προκειμένου να παρατείνουν οι Ευρωπαίοι για πολλές δεκαετίες ακόμα τον ασφυκτικό έλεγχο της Ελλάδας και των πολιτικών που θα εφαρμόζουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις.

Επόμενη μέρα με «υβριδικό» πρόγραμμα, στηριγμένο σε τέσσερις άξονες

Το «υβριδικό Μνημόνιο», στο οποίο καταλήγουν οι δανειστές για τη διάδοχη κατάσταση του 3ου Μνημονίου, θα στηρίζεται, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, σε τέσσερις άξονες:

1 Δημιουργία «μαξιλαριού» ρευστότητας έως 20 δισ. ευρώ από τις εκκρεμείς δανειακές δόσεις του 3ου Μνημονίου και από τα ελληνικά ομόλογα που θα εκδοθούν το 2018, ώστε να υπάρχει αποθεματικό ασφαλείας σε περίπτωση αδυναμίας δανεισμού από τις αγορές με ανεκτό κόστος.

2 Κάλυψη των τοκοχρεολυσίων μετά τον Αύγουστο μέσω αναχρηματοδότησης από τις αγορές και μέσω των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, που δεν προβλέπεται να ελαφρυνθούν τουλάχιστον ως το 2022, επειδή τότε ξεκινούν οι μεγάλες αποπληρωμές τοκοχρεολυσίων από τα δάνεια του 1ου και του 2ου Μνημονίου. Από το 2018 μέχρι το 2022 η ελληνική οικονομία θα «στραγγαλίζεται» για να βγάζει πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 3,5% του ΑΕΠ ετησίως, προτού προλάβει να συνέλθει από την πολυετή βαθιά ύφεση. Στη συνέχεια, από το 2023 έως το μακρινό 2060, θα πρέπει να επιτυγχάνει πρωτογενές πλεόνασμα ύψους τουλάχιστον 2% του ΑΕΠ.

3 Καθιέρωση πλαφόν στις ετήσιες δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους. Τα έτη που οι χρηματοδοτικές υποχρεώσεις ξεπερνούν το όριο, το υπερβάλλον ποσό θα μετατίθεται σε δόσεις για επόμενα χρόνια. Ομως, η Ελλάδα θα δεσμευτεί να διαθέτει περισσότερους πόρους για την αποπληρωμή του χρέους της σε περιόδους υψηλής ανάπτυξης, ενώ σε περιόδους ύφεσης οι υποχρεώσεις θα περιορίζονται και η διαφορά θα μετατίθεται για αργότερα. Σύμφωνα με υπολογισμούς, χωρίς παρέμβαση στο χρέος και αν η ανάπτυξη περιοριστεί περί το 1,25-1,50% από το 2022 και μετά και το πρωτογενές πλεόνασμα κινηθεί στην περιοχή του 2,1% μεσοσταθμικά, τότε η Ελλάδα δεν θα μπορεί να διαθέτει περισσότερα από 5,12 δισ. ευρώ τον χρόνο σε τόκους και συνεπώς το χρέος δεν θα πέσει κάτω από τα 170 δισ. ευρώ, τουλάχιστον μέχρι το 2040.

4 Η ελάφρυνση του χρέους θα υλοποιηθεί σε συνάρτηση με την πορεία του ΑΕΠ και την υλοποίηση «μεταρρυθμίσεων», όπως:
(α) Η ήδη ψηφισμένη νέα μείωση των συντάξεων από το 2019 και του αφορολόγητου ορίου από το 2020.
(β) Η παράταση της αναστολής των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
(γ) Η συνέχιση του εκσυγχρονισμού του Δημοσίου και ο αυστηρός έλεγχος των προσλήψεων και της μισθολογικής δαπάνης του.
(δ) Η συνέχιση της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων και της αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου μέσω του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ) και του Υπερταμείου (Ελληνική Εταιρία Συμμετοχών και Περιουσίας, ΕΕΣΥΠ).

Keywords
Τυχαία Θέματα