«Έβλαψε την Ελλάδα ο Άρης Βελουχιώτης»

«Έβλαψε την Ελλάδα ο Άρης Βελουχιώτης»11.11.2017Πρόσωπα

«Υπόθεση Μαραθέα» • Ο ταξίαρχος ε.α. Χρήστος Κοσσιώρης μιλά για το βιβλίο του, που προσφέρει αύριο η «κυριακάτικη δημοκρατία»

«Ολοι πρέπει να γνωρίζουν τα αληθινά γεγονότα της Ιστορίας»

«Το ΚΚΕ δεν έδωσε μάχες εναντίον των κατακτητών, μόνο κάποιες ενέδρες»

Τα ιστορικά πρόσωπα θα πρέπει να τα κρίνουμε πάντα με κριτήριο

αν ωφέλησαν ή όχι τους Ελληνες και ο Αρης Βελουχιώτης έβλαψε την Ελλάδα και τους Ελληνες». Αυτό επισημαίνει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα μας ο ταξίαρχος ε.α. Χρήστος Κοσσιώρης, συγγραφέας του σημαντικού ιστορικού ντοκουμέντου «Υπόθεση Μαραθέα Ενα από τα πιο φρικτά εγκλήματα του Αρη», που θα προσφερθεί αύριο από την «κυριακάτικη δημοκρατία» στους αναγνώστες της.

Αιτία για τη συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου, όπως τονίζει ο συγγραφέας, είναι η βούλησή του «να σταματήσουν η προπαγάνδα και η διαστρέβλωση της Ιστορίας από ορισμένους. Πρέπει επιτέλους κάποτε να φανεί η ιστορική αλήθεια, γιατί, αν ξεχνάμε αυτήν, δεν έχει μέλλον ο τόπος».

Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο (εκδόσεις Ηλεκτρον) από μια σειρά που προγραμματίζεται να κυκλοφορήσουν από τον συγγραφέα, όπου παρατίθενται στοιχεία της αιματοβαμμένης πορείας του ΚΚΕ της δεκαετίας 1941-1950, με όσες προεκτάσεις έχει αυτή στο σήμερα.

Την απόφαση να συγγράψει το βιβλίο ο Χρήστος Κοσσιώρης την έλαβε ακούγοντας πριν από λίγους μήνες τον Μανώλη Γλέζο, κατά την παρουσίαση του βιβλίου του.

«Ελεγε ότι τις παραμονές κάθε μάχης μαζευόμαστε και λέγαμε ότι “αύριο αυτοί που θα επιζήσουν να πίνουν ένα ποτήρι κρασί και για εμάς που δεν θα βρισκόμαστε στη ζωή”. Βέβαια, σαν καλός κομμουνιστής, ο κ. Γλέζος χρησιμοποίησε τη μισή αλήθεια. Ποιας μάχης εννοούσε; Το ΚΚΕ ποτέ δεν έδωσε μάχες εναντίον των κατακτητών, μόνο κάποιες ενέδρες στις οποίες σκότωνε 1-2 Γερμανούς για να προκαλέσει αντίποινα. Μάχες σκληρές έδινε εναντίον των Ελλήνων. Αυτό παρέλειψε να πει» σημειώνει ο κ. Κοσσιώρης.

Στο ερώτημα σε ποιους απευθύνεται μέσω του ιστορικού αυτού συγγράμματος, απαντά: «Σε όλους τους Ελληνες. Το βιβλίο δεν στοχεύει σε κάποια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, αφού όλοι πρέπει να γνωρίζουν ολόκληρη την αλήθεια και όχι τη μισή ή παραποίησή της. Τότε γίνεται μάθημα η Ιστορία, διαφορετικά δημιουργεί εσφαλμένες εντυπώσεις και τερατώδη αποτελέσματα».

Οπως υπογραμμίζει ο συγγραφέας, «μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, που έχουν ήδη καταγραφεί ή μένουν ακόμη άγνωστες, θα καταγράφονται εδώ σε ένα ανθολόγιο καταγραφών αίματος, βιαιοτήτων, πράξεων ανθρώπων του ΚΚΕ που ξεπέφτουν από τα ανθρώπινα δεδομένα και κατρακυλούν στα επίπεδα των κτηνών και των αιμοβόρων θηρίων. Αλλά τα άγρια αιμοβόρα θηρία σκοτώνουν για την τροφή τους μόνο, όχι για τη διασκέδασή τους σε στιγμές ευωχίας.

Αιματοκύλισμα

Βλέπουμε ανθρώπους του ΚΚΕ να ξεπερνούν την ανάγκη επιβιώσεως των αγρίων θηρίων που χωρίς συνείδηση, χωρίς Θεό, δεν δίσταζαν να χύνουν αίμα ανθρώπων, που απλά δεν συμφωνούσαν με τα δικά τους πιστεύω». Στο βιβλίο περιλαμβάνονται τρία ξεχωριστά συμβάντα με τον ίδιο πρωταγωνιστή, τον Αρη Βελουχιώτη.

Στο πρώτο, όπως μας εξηγεί ο Χρήστος Κοσσιώρης, ο Βελουχιώτης σκότωσε τον γαιοκτήμονα Μαραθέα στο Νέο Μοναστήρι και πήρε αιχμάλωτα δύο παιδιά, 14 και 13 ετών, τον γιο του νεκρού και τον γιο του επιστάτη του. Τους πήραν στο βουνό οι αντάρτες και ζήτησαν λύτρα από τη μάνα του παιδιού. Εκείνη με δυσκολία κατάφερε να εξασφαλίσει και να καταθέσει στην τράπεζα τα λύτρα, δηλώνοντας ότι δεν έχει καμία απαίτηση από τα χρέη των αγροτών που εργάζονταν στη φάρμα της.

Παρ' όλα αυτά, οι αντάρτες δεν απελευθέρωσαν τα παιδιά. Αντίθετα, το παιδί του Μαραθέα βρέθηκε σφαγμένο προσωπικά από τον ίδιο τον Βελουχιώτη, κατά μαρτυρία πολλών - μεταξύ τους και ο πατήρ Ανυπόμονος. Και αυτό, σύμφωνα με τον συγγραφέα, «όχι σε στιγμή θυμού, αλλά ουζοποσίας. Λέγεται ότι έπινε το ούζο με το τσουκάλι.

Είναι φυσιογνωμία που δεν μπορεί να σταθεί σε κάποια ανθρώπινη κριτική, γι' αυτό και ο τότε γ.γ. του ΚΚΕ Ζαχαριάδης τον διέγραψε σχεδόν αμέσως μετά την επιστροφή του από το Νταχάου».

Ο Ζέρβας ήταν εκείνος που ανατίναξε τη γέφυρα του Γοργοποτάμου

Το δεύτερο θέμα με το οποίο ασχολείται το βιβλίο είναι η αλήθεια για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, την οποία δεν έκανε ο Βελουχιώτης, αλλά ο Ζέρβας. Σημειώνει ο κ. Κοσσιώρης: «Από τις 30 Σεπτεμβρίου που έπεσαν οι Αγγλοι σαμποτέρ στην Παρνασσίδα είχαν εντολή να έρθουν σε επαφή με τον Αρη. Προσπαθούσαν να τον βρουν επί ενάμιση μήνα, αλλά ήταν αδύνατον.

Τελικά τον βρήκαν και αυτός τους είπε ότι δεν μπορεί να βοηθήσει, αφού του το απαγορεύει η κεντρική επιτροπή του ΕΑΜ. Στη συνέχεια προσέγγισαν τον Ζέρβα, που δέχθηκε να αναλάβει την οργάνωση της ανατίναξης».

Τρίτο και τελευταίο συμβάν που περιγράφεται στο βιβλίο είναι η προσωπική μαρτυρία ενός 16χρονου παιδιού από την Καλαμάτα, του Δημήτρη Κωνσταντινίδη, ο οποίος περιγράφει στον συγγραφέα τη συγκλονιστική περιπέτειά του. Ηταν Σεπτέμβριος του 1944, όταν έφυγαν οι Γερμανοί από την Καλαμάτα, και οι αντάρτες τον πήγαν στο εκτελεστικό απόσπασμα. Από τύχη γλίτωσε, χτυπημένος μόνο στο αυτί.

«Τα τρία αυτά συμβάντα» λέει ο κ. Κοσσιώρης «καλύπτουν ένα μικρό μέρος μιας διαχρονικής αιματοβαμμένης πορείας του ΚΚΕ μέχρι το 1949, που φανερώνει ότι το ΚΚΕ, με το ξεκίνημα της ένοπλης δράσης του, στήριξε την παρουσία του στη βία, στο αίμα και στον φόβο».

Ετικέτες: Χρήστος Κοσσιώρης, Αρης Βελουχιώτης, υπόθεση Μαραθέα, Ένα από τα πιο φρικτά εγκλήματα του Άρη