Ένας πολύ cool Michael Kiwanuka, δύο συναυλίες με ψυχή

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ kiwanuka-m-2.jpg Ο Βρετανός μας απέδειξε με ευκολία γιατί βρίσκεται πανάξια στην κορυφή 02.10.2017, 19:53 | Ετικέτες: Michael Kiwanuka, συναυλίες, soul Συντάκτης: Γιάννης Καψάσκης / Χρήστος Καλλιμάνης

Η αναμονή έφθασε στο τέλος της και ένας από τους πιο επιτυχημένους καλλιτέχνες των τελευταίων ετών επισκέφθηκε τη χώρα μας. Ο Michael Kiwanuka απέδειξε σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα

ότι δικαίως βρίσκεται στην κορυφή. Με δύο εξαιρετικές εμφανίσεις, αλλά, κυρίως το κατάλληλο υλικό και τη σωστή συνταγή!

Θεσσαλονίκη

Ήταν μια βραδιά για την οποία θα μπορούσες να μαντέψεις από πριν σχεδόν τα πάντα. Ο επαναπρογραμματισμός της πρώτης επίσκεψης του Michael Kiwanuka στη χώρα μας έφερε μαζί του και μια επιπλέον εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη, η είδηση της οποίας κυκλοφόρησε ενθουσιωδώς από το καλοκαίρι, άρα ήταν δεδομένο το ενδιαφέρον των πραγματικά πολλών fans του στη συμπρωτεύουσα. Ο χώρος του Fix Factory είναι γνωστός και άνετος, οπότε ξέραμε ότι θα βλέπαμε και θα ακούγαμε όπως πρέπει.

Ο Michael Kiwanuka και η μπάντα του εξαργυρώνουν όλα όσα κόπιασαν φτιάχνοντας έναν από τους καλύτερους δίσκους του 2016, οπότε οι πολλές συνεχόμενες εμφανίσεις τους εγγυούνταν ότι θα είχαμε μπροστά μας μια καλοκουρδισμένη μηχανή που θα απέδιδε το δουλεμένο της setlist με επαγγελματισμό και πρόγραμμα.

Αυτό που στην ουσία μάθαμε το βράδυ της Παρασκευής ήταν πως οι προβλέψεις έπεσαν 100% μέσα. Το (εντελώς ετερόκλητο εκείνο το βράδυ) κοινό της Θεσσαλονίκης πλημμύρισε το χώρο και ο ευδιάθετος frontman είχε τη βοήθεια που χρειάστηκε σε πολλά σημεία των τραγουδιών του που απαιτούσαν δεύτερες φωνές. Ταυτόχρονα, βέβαια, πήρε και κάτι που οι μπαλάντες του δε χρειάζονταν καθόλου, καθώς τα ήσυχα σημεία καλύπτονταν από την ασταμάτητη και θορυβώδη φλυαρία των 500+ Θεσσαλονικέων, που εκείνο το βράδυ προφανώς είχαμε πολλά να πούμε. Λίγο όμως αυτό επηρέασε την πορεία της βραδιάς, καθώς στην πρώτη καληνύχτα τα απογοητευμένα πρόσωπα μετατράπηκαν σε ενθουσιώδεις εκκλήσεις για encore, το οποίο ήρθε με τη μορφή του “Love & Hate”, στο οποίο η συντονισμένη απόδοση μπάντας και κοινού με κάνει να πιστεύω ότι χτίστηκε μια ακόμα σχέση αγάπης μεταξύ υμών και αυτού του νέου αστέρα της μουσικής που ανατέλλει.

Να μετράμε ήδη μέρες μέχρι την επόμενη φορά;

Αθήνα

Η εμφάνιση του Michael Kiwanuka ήταν μία από τις πιο πολυαναμενόμενες από το… καλοκαίρι και, όπως ήταν φυσικό, ο κόσμος τίμησε τον Βρετανό καλλιτέχνη γεμίζοντας το Gazi Music Hall από νωρίς.

Εξαιρετικά θετικό το γεγονός ότι το κοινό παρακολούθησε και το support group, τους Blue Square. Προφανώς τα πηγαδάκια δεν έλειψαν, αλλά δεν επικράτησε η κλασική… ηχορύπανση. Οι Blue Square, μία τετράδα που κινείται σε trip hop φόρμες με κάποια swing περάσματα απόδωσαν με ενδιαφέρον τρόπο τη μουσική τους στη (λίγη) ώρα που έπαιξαν. Καλές ιδέες και συνθέσεις, αλλά ελαφρώς μονοδιάστατες. Τους αξίζουν, βέβαια, συγχαρητήρια που έπαιξαν σε μία τόσο μεγάλη συναυλία και σίγουρα θα χρειαστούν τη στήριξη του ελληνικού κοινό, όπως όλες οι «δικές μας» μπάντες.

Στις 22.30 ήρθε η ώρα του Michael Kiwanuka και της εξαιρετικής μπάντας του. Έναρξη με το εξαιρετικό «Cold Little Heart» και μία εντελώς… floydική εισαγωγή και ο Βρετανός με τη μπάντα του πήραν μπρος.

Εξαιρετικοί σε απόδοση με τη φωνή του Kiwanuka να μας βάζει μέσα στην ατμόσφαιρά του και να αποδεικνύει ότι είναι ακόμη καλύτερη ζωντανά. Επαγγελματισμός στο ακέραιο και πραγματικά έξι πολύ cool τύποι πάνω στη σκηνή, χωρίς ίχνος έπαρσης ή διάθεση για φλυαρίες.

Η μπάντα έπαιξε αυστηρά μιάμιση ώρα, αλλά σε αυτή χώρεσε όλο το πολύ όμορφο υλικό του 30χρονου καλλιτέχνη και κανείς από εμάς δεν έμεινε ανικανοποίητος.

Τελικά, ίσως να ήταν καλύτερο που ακυρώθηκε η καλοκαιρινή εμφάνιση στο Release. Μπορεί να χάσαμε τον Jay και την τρελοπαρέα των Jamiroquai, όμως είναι εμφανές ότι η μουσική του Kiwanuka είναι για κλειστούς χώρους. Ακόμη και σε μικρότερο χώρο να ήταν η εμφάνιση ίσως να ήταν ακόμη καλύτερα, πιο οικογενειακά γιατί αυτό είναι το κλίμα της μουσικής του.

Μπορεί ορισμένοι να πουν ότι η εμφάνιση ήταν κάπως διεκπεραιωτική, εμείς όμως είδαμε έναν επαγγελματία καλλιτέχνη, με όπλο ίσως τον καλύτερο δίσκο του 2016, ο οποίος έδειξε να απολαμβάνει αυτή την επιτυχία που βιώνει εδώ και μερικά χρόνια.

Ένα μικρό παιδί με ξεχωριστή πορεία και βιώματα (εμφανή στα τραγούδια και τους στίχους του) ο οποίος έχει πλήρη επίγνωση της κουλτούρας και της πολιτιστικής κληρονομιάς που εκφράζει (το «Black Man In A White World» μάλλον ήταν η καλύτερη στιγμή της συναυλίας) και το διασκεδάζει ανάλογα.

Και για το τέλος, φυσικά, το «Love & Hate» ένα απόλυτο σουξέ που σε καμία περίπτωση δεν σε κάνει να πιστέψεις ότι πρόκειται για κάποιο εύπεπτο radio hit, αλλά για μία ξεχωριστή soul/pop σύνθεση από έναν σκεπτόμενο και, πλέον, επιτυχημένο καλλιτέχνη.

Τον περιμένουμε ξανά με ανοιχτές αγκάλες.

ΥΓ: Προς τον κιθαρίστα του Michael Kiwanuka: Τι αφάνα είναι αυτή παλικάρι μου;

[ad-slot]

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Γιατί ο Michael Kiwanuka έχει όλο το «μουσικό» πακέτο Το φορτίο που σηκώνουν οι ώμοι του Gary Clark Jr. Jimi Hendrix: Ένας υπέρλαμπρος μετεωρίτης