Από τον Miles Davis, στον Chuck D και τον David Byrne

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ vivlia-630.jpg Δέκα μουσικά βιβλία για ένα χαλαρωτικό καλοκαίρι 11.07.2017, 15:35 | Ετικέτες: βιβλία, μουσικοί Συντάκτης: Γιάννης Καψάσκης

Υπάρχουν άνθρωποι που αρέσκονται στην κλασική λογοτεχνία. Κάποιοι άλλοι βρίσκουν τον εαυτό τους σε ποιητικές συλλογές. Μερικοί χάνονται σε αφηγήσεις φανταστικών κόσμων.

Είμαστε όμως και εμείς, που δε χορταίνουμε τη μουσική. Όχι μόνο να την ακούμε, αλλά να μαθαίνουμε την ιστορία της, να ξετρυπώνουμε κρυφές στιγμές

από τις ζωές των δημιουργών της, να ανακαλύπτουμε πως έχει αλλάξει η οπτική του κόσμου γύρω από αυτήν και οτιδήποτε άλλο μπορούν να μας προσφέρουν οι γραμμένες σελίδες των μουσικών βιβλίων.

Ακολουθούν 10 προτάσεις προσωπικών αγαπημένων, από όλο το φάσμα της μουσικής, που παρέχουν πολύτιμες οπτικές, εξωτικές λεπτομέρειες και ζωτικές πληροφορίες σε ένα επίπεδο που οι νότες δεν επαρκούν...

1. Chuck D – Fight The Power

Ο chief των Public Enemy σε ένα μουσικό βιβλίο που κυρίως δεν έχει να κάνει με μουσική. Όσοι ακούν σοβαρά αυτούς τους τύπους ξέρουν ότι όσο είναι εκεί για το hip hop, είναι και για τη χειραφέτηση των καταπιεσμένων μαύρων, την καταγγελία των ταξικών ανισοτήτων και τον πύρινο λόγο. Αποστάγματα μουσικής ιστορίας, συνδυασμένα με ένα πολιτικό μανιφέστο αστικής κουλτούρας. Ο Chuck D είναι από τους διαμορφωτές ενός ολόκληρου κινήματος και χωρίς τα καγκουριλίκια του Flava Flav, τα γραπτά του βάζουν πολλά πράγματα στη θέση τους.

2. Miles Davis & Quincy Troupe – Miles, The Autobiography

Αυτό που λέμε σήμερα rock n roll lifestyle, δεν είχε ποτέ να κάνει με το rock n roll σαν μουσική. Ο Miles Davis ήταν τόσο εκρηκτικός, εξαρτημένος και αυτοκαταστροφικός, όσο και ιδιοφυής, ανανεωτικός και ταλαντούχος. Σε αυτό το βιβλίο, αυτό που σε κερδίζει είναι η άμεση γραφή, οι street βωμολοχίες και η χειμαρρώδης ροή, που σου δίνουν την αίσθηση ότι απέναντί σου είναι ο Miles και στα λέει. Αντιγράφω από την δεύτερη παράγραφο της πρώτης σελίδας: «Πωπω δικέ μου, ήταν τόσο φοβερό που σε τρόμαζε. Θέλω να πω, ο Ντίζυ Γκιλέσπι, ο Τσάρλι Πάρκερ, ο Μπάντυ Άντερσον, ο Τζην Αμονς, ο Λάκυ Τόμσον και ο Αρτ Μπλέικυ να παίζουν όλοι μαζί στην ίδια μπάντα και ο Μπι φυσικά, που δεν ήταν άλλος από τον Μπίλυ Εκσταιν. Πω ρε αδερφάκι μου, αυτή η μουσική έμπαινε μέσα μου, διαπερνούσε ολόκληρο το κορμί μου, ήταν αυτό ακριβώς που ήθελα να ακούσω. Ο τρόπος που έπαιζε μουσική εκείνη η μπάντα ήταν το κάτι άλλο. Κι εγώ, εκεί πάνω, να παίζω μαζί τους».

3. Chuck Closterman – Fargo Rock City

Ρωτήστε όποιον θέλετε, αυτός ο τύπος όσο είναι τελειωμένος φλώρος, τόσο must είναι τα βιβλία του. Ένας αυθεντικός fan, σαν εσένα κι εμένα, με απολαυστικό στυλ και γοητευτική αθωότητα. Στο Fargo Rock City περιγράφει την ενηλικίωσή του σαν hard rock fan, στις εξωτικές επαρχίες της Νότιας Ντακότα, με τη βοήθεια των hair metal bands που μεσουρανούσαν στην αμερικάνικη ενδοχώρα. Πορωμένες στιγμές και ξεκαρδιστικά fails, όπου ο καθένας μας θα βρει κάτι από τη δική του ιστορία.

4. John Peel – Margrave Of The Marshes

Εδώ συμβαίνει ένα παράδοξο. Ο John Peel ξεκίνησε να γράφει αυτή τη βιογραφία, λίγο πριν τη μέση όμως, πέθανε σε ένα ταξίδι του στο Περού. Η γυναίκα του ανέλαβε να την τελειώσει και το δικό της μισό είναι μακράν πιο ρέον και όμορφο ανάγνωσμα. Πέρα από εκεί, η ζωή του σπουδαιότερου ραδιοφωνικού παραγωγού της Αγγλίας έχει πράγματα που μας ενδιαφέρουν όλους, ιστορίες που δε μπορεί να διηγηθεί ο καθένας και μια αγάπη για τη μουσική και τη μετάδοσή της που αναβλύζει από κάθε σελίδα.

5. Peter Guralnick – Last Train To Memphis, The Rise Of Elvis Presley

Το βιβλίο που το ξεκίνησε όλο αυτό. Με διαφορά το πιο καλογραμμένο μουσικό memoir που έχει πέσει στα χέρια μου. Αυτό, πριν από οτιδήποτε άλλο. Ένα πραγματικά καλό βιβλίο, με ζωντανές περιγραφές και λεπτομερειακές απεικονίσεις της μεταπολεμικής αμερικάνικης επαρχίας. Κερασάκι; Μα το ξεκίνημα του Βασιλιά, από την εποχή που δεν ξεκολλούσε από τα φουστάνια της μάνας του, που ντρεπόταν να τραγουδήσει μπροστά σε κόσμο και που τον βαθμολογούσε κάτω από τη βάση ο καθηγητής της μουσικής στο σχολείο, μέχρι τη στιγμή που το έμφυτο ταλέντο του (και το πάθος του Sam Phillips) τον έκαναν το πιο hot νέο όνομα που έφευγε για εμφανίσεις στη Γερμανία. Λίγο πριν κατακτήσει τον κόσμο, that is.

6. Mick Wall – When Giants Walked The Earth

Αυτό είναι λίγο cheat, το παραδέχομαι. Οι Led Zeppelin είναι οι ογκόλιθοι που όλοι ξέρουμε και η απαστράπτουσα πορεία τους έχει αρκετά facts για να γεμίσει τόμους. Εδώ όμως την παράσταση κλέβει ο Mick Wall. Ο αμφιλεγόμενος και ισχυρογνώμων αρχαίος συντάκτης καταθέτει ισόποσα τόσο την ιστορία, όσο και την προσωπική του άποψη σε ένα άρτιο σύγγραμα, πράγμα που προκάλεσε την οργή του Jimmy Page. Τα γεγονότα είναι εδώ, σωστά και ξεκάθαρα, αλλά ο Wall είναι αμείλικτος. Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που τσαντίζει rock stars, αλλά μήπως και αυτοί έχουν καλομάθει στην τυφλή αποθέωση;

7. Steve Knopper – Appetite For Self Destruction

Προσωπικό βίτσιο. Θες λόγω δουλειάς, θες λόγω της digital εποχής που ζούμε, πάντα είχα ένα soft spot για τις αναλύσεις πάνω στη μουσική βιομηχανία, την έφοδο του mp3, την αδυναμία χειρισμού του από τις πολυεθνικές δισκογραφικές, τη ραγδαία πρόοδο της σχετικής τεχνολογίας και τον αντίκτυπο που είχε όλο αυτό στην ίδια τη μουσική. Ο Knopper κάνει μια στρωτή και λεπτομερειακή δουλειά, χωρίς να κουράζει με υπερβολικές τεχνικές συνισταμένες. Το πρόβλημα είναι ότι έχουν περάσει πολλά χρόνια και αυτός ο κόμπος δε φαίνεται να λύνεται κάπως, έτσι δεν είναι;

8. David Byrne – How Music Works

Ακούγεται περίεργο, αλλά είναι αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος του. Ο mastermind των Talking Heads φτιάχνει ένα βιβλίο, απλά για το πως λειτουργεί η μουσική. Από την εποχή που ξεκίνησε η ηχογράφηση, που οδήγησε αυτή η δυνατότητα τους μουσικούς, στην ψηφιακή τεχνολογία, στο στήσιμο ενός studio, σε συχνότητες, αρμονικές και επιστημονικά διαγράμματα εύρους ήχων. Δύσκολο για τον αμύητο αναγνώστη (εμένα δηλαδή, που ξέρω μόνο να την ακούω σαν αποδέκτης), αλλά θα του λύσει και πολλές απορίες. Για τον επαγγελματία που σέβεται τη γνώμη του Byrne, τίποτα λιγότερο από life saving εγχειρίδιο.

9. Ian Christe – Sound Of The Beast

Το μέρος που βρίσκεται η καρδιά μας είναι το heavy metal, χωρίς τίποτα και ποτέ να μπορεί να το αλλάξει αυτό. Ο Christe έχει κάνει λεγεώνες από γραφιάδες να πρασινίσουν από τη ζήλια τους που δεν το έγραψαν αυτοί πρώτοι. Το «The Complete Headbanging History Of Heavy Metal» είναι ακριβώς αυτό, μια χρονολογικά τοποθετημένη εγκυκλοπαίδεια, με συνεχόμενη ροή που από κεφάλαιο σε κεφάλαιο περνάει από κάθε, μα κάθε ιδίωμα, από κάθε, μα κάθε σκηνή, χωρίς να παραλείπει τίποτα. Φαίνεται αδύνατον και πιθανότατα είναι, αλλά όχι για αυτό το βιβλίο. Ο μυημένος ακροατής δε θα βρει κάτι που δεν ξέρει ήδη, η απόλαυση όμως, όσο και η εξίσου αναλυτική γνωριμία με όλα τα υποιδιώματα, φτιάχνουν μια εμπειρία που καμία βαρετή εγκυκλοπαίδεια δε θα δώσει ποτέ. Ανεκτίμητο.

10. Jeff Chang – Can’t Stop, Won’t Stop

Roadmap για την αμερικάνικη street κουλτούρα. Η ιστορία της αστικής συνείδησης των πόλεων, μέσα από τη διαδρομή του hip hop, ξεκινώντας από τα πρωτόγονα dj sets του Afrika Bambaata, τη γέννηση του breakdance σαν μέσο ειρηνικού battle μεταξύ των συμμοριών, τη σημασία του graffitii, τη γκετοποίηση του Bronx από real estate μεγαλοκαρχαρίες και γενικά την εποχή που η μουσική ήταν εκεί για να σταθεί ο αδύναμος κόσμος στα πόδια του. Φοβερές ιστορίες, φρέσκα κινήματα, βία, εκμετάλλευση και κάθαρση, όλα πάνω σε ένα turntable.

jonkaps.wordpress.com

[ad-slot]

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ροκάροντας (σ)το Ηρώδειο Οι Mr. Highway Band δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα και κανέναν Οι τρεις σωματοφύλακες της σύγχρονης country