Σοφία Μανουσάκη: Από το Ωδείο Χανίων στον Κορκολή και το Ηρώδειο | «Αν δεν τον γνώριζα θα γινόμουν βρεφονηπιοκόμος»

Όταν ήταν μικρή η Σοφία ήθελε να γίνει βρεφονηπιοκόμος. Ο Στέφανος Κορκολής σε μία συναυλία του στα Χανιά, της άλλαξε τα σχέδια. Από τότε κάθε εμφάνισή τους και δίσκος είναι και ένα στοίχημα που κερδίζουν συνεχώς

Αν μας έλεγε κάποιος ότι στην Ελλάδα της κρίσης ένα 18χρονο κορίτσι από τα Χανιά θα κατάφερνε σε τέσσερα χρόνια να τραγουδήσει στη σκηνή του Ηρωδείου, θα τον περνούσαμε σίγουρα

για τρελό. Θα πείτε πως ήταν τυχερή που βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή ο κατάλληλος άνθρωπος, ο Στέφανος Κορκολής, που με το μαγικό του πιάνο και την τεράστια πείρα του την καθοδήγησε ιδανικά. Σίγουρα. Αλλά και πάλι, δεν κερδίζεις εύκολα το θερμό χειροκρότημα ενός κατάμεστου Ηρωδείου όπως συνέβη τον περασμένο Σεπτέμβριο για τους σκοπούς του Συλλόγου «Ελπίδα». Πόσο μάλλον την αγκαλιά του Μίκη Θεοδωράκη για τις ερμηνείες των έργων του.

Η Σοφία Μανουσάκη ζει το όνειρό της. Ένα όνειρο που άρχισε όταν ο Στέφανος Κορκολής τον Ιούλιο του 2013 έδωσε συναυλία στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων και συνεχίστηκε σε διάσημα μουσικά θέατρα, όπου ερμήνευσε κυρίως τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη.

Εκείνη τη βραδιά στα Χανιά ένας φίλος της επέμενε να την ακούσει ο Κορκολής για να τους πει τη γνώμη του για τη φωνή της. Η Σοφία ήταν διστακτική. Όταν την άκουσε, της είπε πως θα μπορούσε να κάνει καριέρα στο τραγούδι. Σε δύο μήνες η Σοφία πήγε στην Αθήνα πέφτοντας κατευθείαν στα βαθιά. Από τότε δεν σήκωσε κεφάλι. Αλλά επαληθεύει την εκτίμηση του Στέφανου σε κάθε συναυλία τους: από την Ακαδημία Σοπέν στην Βαρσοβία, μέχρι την όπερα του Καϊρου και τη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, όπου τραγούδησε με επιτυχία ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη, μελοποιημένα από τον Στέφανο Κορκολή. Μάλιστα αυτόν τον καιρό είναι στο στούντιο και τα ηχογραφούν για το νέο τους δίσκο.

«Όλα έγιναν αστραπιαία» λέει στο peoplegreece.gr η Σοφία Μανουσάκη. «Από το Ωδείο Χανίων βρέθηκα ξαφνικά δίπλα στον Στέφανο Κορκολή, όταν σε μια συναυλία του στην Κρήτη δέχτηκε να την ακούσει και αποφάνθηκε πως με τη σωστή καθοδήγηση θα μπορούσε να κάνει καριέρα στο τραγούδι. «Δεν ήμουν έτοιμη ούτε μπορούσα να το φανταστώ. Αλλά θεωρώ πιο σημαντικό από το να προκαλείς τη μοίρα σου το να προσπαθείς να την αλλάξεις». Είναι εύκολο, όμως, να αντέξεις τους ρυθμούς ενός ιδιοφυούς καλλιτέχνη, που έμαθε να κάνει μόνο πρωταθλητισμό από παιδί;

«Ο Στέφανος Κορκολής είναι πολύ σκληρός και απαιτητικός στη δουλειά του. Δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Τα δύο πρώτα χρόνια της συνεργασίας μας ήταν πολύ δύσκολα. Είναι ο πιο επαγγελματίας καλλιτέχνης που έχω γνωρίσει. Το παραμικρό λάθος που έκανα μου το επισήμανε κατευθείαν, έτσι ώστε να μην το ξανακάνω. Τώρα τον προλαβαίνω, πριν καν μου το πει. Έχω γίνει η ίδια πλέον ο πιο σκληρός κριτής του εαυτού μου. Μάλιστα πολλές φορές εκνευρίζεται που θέλω να γίνω τόσο τελειομανής όσο εκείνος. Αλλά αυτά τα τρία χρόνια δίπλα του είναι χρόνια καλλιτεχνικής μαγείας. Τρία χρόνια καινούριας ζωής μέσα στην τέχνη που ούτε φανταζόμουν. Από το πουθενά βρέθηκα στο Ηρώδειο. Με επέλεξε, με εμπιστεύτηκε και νιώθω πως η ευθύνη και η τιμή είναι τεράστια».

Θυμάται τη βραδιά στην Ακαδημία Σοπέν της Βαρσοβίας, όπου ο Στέφανος Κορκολής, ουσιαστικά πριν από τρία χρόνια, στο ξεκίνημά της, τη «σύστησε» στο κοινό και εκείνη τραγούδησε ακαπέλα τον Ερωτόκριτο; «Περίμενα τρέμοντας στο διάδρομο για να βγω στη σκηνή. Ήταν η πρώτη φορά που ερμήνευα έργα σε ένα ακροατήριο που δεν καταλάβαινε τη γλώσσα μας. Τελικά κατάφερα να τραγουδήσω, και μάλιστα όταν τελείωσε η συναυλία, η διευθύντρια της Ακαδημίας ήρθε στο καμαρίνι μου για να μου δώσει υποτροφία και να συνεχίσω τις σπουδές μου εκεί. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ».

Τραγούδι πριν και μετά τον Στέφανο Κορκολή

Η συναυλία του Σεπτεμβρίου στο Ηρώδειο συζητήθηκε για πολύ καιρό. Και πριν αλλά, κυρίως, και μετά. Η επιτυχία της ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Την άγχωσε αυτό; «Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις και το θέλεις πραγματικά, με πολλή επιμονή και υπομονή όλα τα καταφέρνεις. Βέβαια το να τραγουδήσεις στο Ηρώδειο έργα του μεγάλου μας Μίκη Θεοδωράκη, δίπλα στη σπουδαία Μαρία Φαραντούρη, είναι κάτι που δεν μπορείς να περιγράψεις. Σε ξεπερνάει. Όσο άγχος και να είχα, το χαμόγελο και η αγκαλιά της Μαρίας Φαραντούρη με ηρέμησαν. Στη σκηνή απλώς χαιρόμουν και ζούσα τη στιγμή, που ήταν αδιανόητη για μένα πριν μερικά χρόνια».

Οι ερμηνείες της χαρακτηρίζονται «βιωματικές», κάτι που έρχεται σε αντίθεση με την ηλικία της. «Σίγουρα δεν είναι βιωματικές. Απλώς θεωρώ ότι η ενασχόλησή μου με τους μεγάλους ποιητές, η μαθητεία μου δίπλα στον Μίκη Θεοδωράκη, τον Στέφανο Κορκολή και άλλους σημαντικούς ανθρώπους της τέχνης με ωρίμασαν και μου άνοιξαν τους ορίζοντες».

Υπάρχει ελεύθερος χρόνος σε ένα τόσο απαιτητικό πρόγραμμα; «Δεν υπάρχει στιγμή μέσα στη μέρα που να μην τραγουδήσω ή να μην ακούσω μια μελωδία. Ακόμα και όταν δεν τραγουδάω, τραγουδάω στο μυαλό μου». Έχει φανταστεί άραγε πώς θα ήταν η καλλιτεχνική της πορεία χωρίς τον Στέφανο Κορκολή; «Δεν είχα κάνει ποτέ σκέψεις καριέρας, παρόλο που οι άνθρωποι γύρω μου μου έλεγαν πως έπρεπε να ασχοληθώ με το τραγούδι. Αν δεν τον είχα γνωρίσει, θα έμενα στα Χανιά και θα ακολουθούσα μια εντελώς διαφορετική πορεία στη ζωή μου». Είναι αλήθεια πως ήθελε να γίνει βρεφονηπιοκόμος; «Ανέκαθεν είχα μεγάλη αγάπη για τα παιδιά και ήθελα τότε να το σπουδάσω».

To κεφάλαιο «Μίκης»

Ασφαλώς η γνωριμία και μόνο με τον Μίκη Θεοδωράκη,ένα μυθικό πλέον καλλιτέχνη, είναι κάτι που ξεπερνάει τη λογική. Η Σοφία Μανουσάκη όχι μόνο μίλησε μαζί του κατά τη διάρκεια των δύο δίσκων, Συνάντηση Ι και Συνάντηση ΙΙ στους οποίους συνεργάστηκαν και έγιναν χρυσοί, αλλά την καθοδήγησε προσωπικά για να είναι όσο πιο άρτια γίνεται η ερμηνεία της. «Τον Μίκη Θεοδωράκη τον ακούω από πολύ μικρή ηλικία. Τον είχα πάντα στο μυαλό μου σαν ένα γίγαντα, ως το μεγαλύτερο συνθέτη, σαν ένα ζωντανό μύθο. Έβγαζε πάντα δυναμικότητα και σπίθα μέσα από τις μελωδίες του και πράγματι, όταν τον γνώρισα από κοντά, ήταν ακριβώς έτσι όπως τον είχα σκεφτεί. Μαχητής, καλόκαρδος και γενναιόδωρος. Ό,τι έχει πει για μένα ήταν το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε να μου κάνει, όπως και να μου εμπιστευτεί τα έργα του και κυρίως τα “Προδομένα”. Είναι μεγάλη ευλογία που βρίσκομαι κοντά του», λέει στο People.

Της έκανε εντύπωση που οι δίσκοι τους άρεσαν σε τόσο κόσμο σε μια δύσκολη εποχή; «Ήταν απίστευτο. Ειδικά στις μέρες μας, που τόσο εύκολα και γρήγορα όλοι ακούνε τα τραγούδια από το Ίντερνετ και το YouTube. Με χαροποιεί το γεγονός ότι υπάρχει κοινό που αγαπάει τον ήχο του CDκαι δεν επιλέγει, για παράδειγμα, να τα ακούσει από ένα κινητό που αλλοιώνει τις μελωδίες».

Ο κόσμος στο εξωτερικό, όπως στην Κολωνία και το Ντίσελντορφ, όπου εμφανίστηκαν τον περασμένο Μάιο, τι γνώμη έχει για το έργο του Μίκη Θεοδωράκη; «Το μουσικόφιλο κοινό στη Γερμανία αλλά και παντού τιμάει απίστευτα το συμφωνικό έργο του. Δεν είναι τυχαίο το ότι σε κάθε γωνιά του πλανήτη ιδρύονται μουσικές ακαδημίες που φέρουν το όνομα του μεγάλου μας συνθέτη. Προσωπικά βίωσα αυτή την αγάπη παρακολουθώντας τη μεγάλη συναυλία που δόθηκε στην αίθουσα Tonhalle του Ντίσελντορφ, όπου μετά τη δεύτερη και την τρίτη συμφωνία του ο κόσμος επί δέκα ολόκληρα λεπτά χειροκροτούσε ασταμάτητα. Τον Θεοδωράκη στο εξωτερικό τον θεωρούν ισότιμο συνθέτη με τους μεγάλους του 20ού αιώνα. Εύχομαι κάποια στιγμή και στην Ελλάδα να μελετήσουμε περισσότερο το συμφωνικό θησαυρό του Θεοδωράκη, γιατί πραγματικά είναι λίγοι αυτοί που γνωρίζουν το συμφωνικό του έργο».