«Όποιος είναι πρώτος…»

Τώρα τι να θυμηθείς και τι να πεις καλοκαιριάτικα; Τίποτε, απλώς να αναρωτηθείς: Μα καλά, ολόκληρος αντιπρόεδρος, αρχαιογνώστης δεινός, που παραδίδει μαθήματα ρητορικής, δεν σκέφτηκε να τους θυμίσει εκεί στο κόμμα του ότι το καύχημά μας, η δόξα και η τιμή μας, η αθηναϊκή δημοκρατία, η κορυφαία επινόηση των αρχαίων, θεσμοθέτησε την κλήρωση για την απόδοση αξιωμάτων, δηλαδή κοινωνικής ευθύνης;

Οτι οι επιπόλαιοι νομοθέτες της, κάποιοι Κλεισθένηδες, Σόλωνες και λοιποί, θεωρούσαν όλους τους πολίτες δυνάμει ικανούς και οπωσδήποτε υποχρεωμένους να υπηρετούν την πατρίδα τους, από όποιο πόστο κι

Να μισούσαν τάχα την αριστεία, γι’ αυτό και ξέπεσαν στην κλήρωση, πολίτες που ήξεραν απέξω κι ανακατωτά την «Ιλιάδα», σαν θαυμάσιο παραμύθι και σαν εξαίρετο πρότυπο, που το τραγουδούσαν στα παιδιά τους, άρα θα ’χαν ακούσει και θα ’χαν πει αμέτρητες φορές το ομηρικό «αιέν αριστεύειν»;

Φυσικά και δεν είχε στο μυαλό του την αθηναϊκή δημοκρατία ο υπουργός Παιδείας, όταν αποφάσισε ότι στο δημοτικό θα προκύπτουν διά κληρώσεως οι σημαιοφόροι στις παρελάσεις· ναι, σε αυτές τις παρελάσεις που θα τις καταργούσε ο ΣΥΡΙΖΑ –οι «κομμουνισταί» του ΣΥΡΙΖΑ που θα ’λεγε η κ. Διαμαντοπούλου– αν δεν έπασχε από βαριά ΑΝΕΛοεξάρτηση.

Μια μίζερη, μεσοβέζικη, άκυρη υπόμνηση ριζοσπαστικής ταυτότητας είχε στο μυαλό του. Πού να φανταστεί ότι θα προκαλούσε την εξέγερση των αριστολατρών, που κρατάνε μεν από τους αρχαίους, όπως έδειξαν και οι γονιδιακές μελέτες, δεν κρατάνε όμως πολλά από το παράδειγμά τους.

Από τα πάμπολλα που γράφτηκαν, αναπαράγω μια περικοπή από το προχθεσινό ρεπορτάζ του Απόστολου Λακασά: «Όπως ανέφερε στην “Κ” ο διευθυντής Σπουδών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Γιώργος Πολίτης, ουκ ολίγοι γονείς πιέζουν τους δασκάλους για τη βαθμολογία των παιδιών, έχοντας ως έγνοια τη διεκδίκηση της θέσης του σημαιοφόρου στην ΣΤ΄ δημοτικού».

Μεμονωμένα περιστατικά; Μα ναι. Όπως και η προ μηνός ανταλλαγή φιλοφρονήσεων (λεκτικών και… χειροπιαστών) ανάμεσα σε γονείς, στο κλειστό του Βόλου, όπου γινόταν το πανελλήνιο πρωτάθλημα μπάσκετ κορασίδων.

Διότι, κατά το δόγμα, «όποιος είναι πρώτος είναι τα πάντα, όποιος είναι δεύτερος δεν είναι τίποτε». Χρόνια πριν όμως, τα παιδιά, κάποια αντιαγχωτική μούσα θα τα τσίγκλησε, είχαν σκαρφιστεί ένα τραγουδάκι: «Όποιος είναι πρώτος είναι και καρότος. Όποιος είναι δεύτερος είναι και ελεύθερος». Ίσως κάτι ήθελε να πει η ανορθοδοξία τους.

Γράφει ο Παντελής Μπουκάλας στην «Καθημερινή»