Έγινε η σπίθα πυρκαγιά: Η Θεσσαλονίκη θυμάται και τιμά την ιστορία της (ΦΩΤΟ&VIDEO)

Ένα πολυθέαμα αφιερωμένο στα εκατό χρόνια από την καταστροφική πυρκαγιά του 1917 που άλλαξε τη φυσιογνωμία της πόλης της Θεσσαλονίκης, είναι σε εξέλιξη εδώ και λίγη ώρα στην πόλη.

Βασισμένο σε μια ιδέα του Γιώργου Τούλα, το δρώμενο "Έγινε η σπίθα πυρκαγιά" περιέχει θεατρικά κομμάτια σε πρωτότυπα κείμενα του συγγραφέα Σάκη Σερέφα, ειδικά γραμμένα για το δρώμενο,

που σκηνοθετούν οι In Flux (Κορίνα Βασιλειάδου και Χάρης Πεχλιβανίδης), με τη συμμετοχή του φωνητικού συγκροτήματος Πλειάδες, ηθοποιών του ΚΘΒΕ και 35 σπουδαστών των σχολών θεάτρου της πόλης, ενδυματολόγους τις Σόνια Σαμαρτζιδου και Ελένη Κανακίδου, video mapping από τους visual artists Mark & The koksinel, με σκηνογράφο-σχεδιαστή της μακέτας της θαλάσσιου μετώπου της πόλης το Γιάννη Κατρανίτσα και καύση από τον ειδικό στα σπέσιαλ εφέ Μιχάλη Σαμιώτη, τη φωτιστική εγκατάσταση των Beforelight, την γραφιστική επιμέλεια των Dolphins.

Η έναρξη έγινε πριν λίγη ώρα στην Πλατεία Μουσχουντή, στην Άνω πόλη, εκεί όπου ξεκίνησε η φωτιά από ένα σπίτι. Στον υπαίθριο χώρο της πλατείας, πλάι στο τείχος της πόλης, στήθηκε μια δραματοποιημένη αφήγηση από ηθοποιούς, πλαισιωμένη από μουσικές παρεμβάσεις με αυθεντικά μουσικά κομμάτια της εποχής από την μουσική παράδοση των Ελλήνων, των Εβραίων και των Οθωμανών, που κατοικούσαν στη Θεσσαλονίκη εκείνες τις ημέρες.

H συνέχεια βρίσκει τους συμμετέχοντες στο δρώμενο, στην οδό Εδέσσης, περιοχή που γλύτωσε από τη μήνη της πυρκαγιάς.

Οι In Flux σκηνοθετούν τους Θάνο Φερετζέλη, Νίκο Ράμμο, Δημήτρη Σπορίδη και Ειρήνη Κυριάκου, την Αλίκη Ατσαλάκη και 35 νέους ηθοποιούς από τις σχολές θεάτρου σε ένα πολυθέαμα αφήγησης της ιστορίας της πυρκαγιάς.

Στο ρόλο του Ερνέστου Εμπράρ ο Δημήτρης Ναζίρης. Μουσική επένδυση/ ηχοτοπία: φωνητικό σύνολο Πλειάδες.

Στο Μπενσουσάν Χαν και το νέο πολυχώρο Ύψιλον (πρώην Κίρτζι Χαν), στήνεται ένα pop up σινεμά που προβάλει τα αυθεντικά φιλμ που δείχνουν την πόλη στην πυρά, προχωρούμε σε μια σειρά από παρεμβάσεις στα διατηρητέα κτίρια των δρόμων που δημιουργούν στο σημερινό κάτοικο της πόλης το αίσθημα του εγκλωβισμού που ένοιωθαν οι κάτοικοι της πόλης τότε.

Tον κινηματογράφο στήνει το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με τη μουσική συνοδεία της ΚΟΘ.

Φοιτητές της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ δημιουργούν με έμπνευση τη μεγάλη Φωτιά.

Το Κρατικό Ωδείο συμμετέχει στη δράση με τους μουσικούς Αλέξανδρο Τύπου και Στεφανία Χασάπη που παίζουν στο μπαλκόνι του Ύψιλον το πασίγνωστο tango La Cumparcita γραμμένο ακριβώς την εποχή της Πυρκαγιάς του 1917.

Το Κρουστόφωνο συνοδεύει το εργαστήριο της Πέμπτης Δημοτικής Κοινότητας εμπνευσμένο από την Πυρκαγιά, στο πλακόστρωτο της οδού Εδέσσης.

Η Σχολή Κινηματογράφου του ΑΠΘ δείχνει μια σειρά ταινίες μικρού μήκους των φοιτητών της που γυρίστηκαν εμπνευσμένες από την Πυρκαγιά.

Η κορύφωση

Η κορύφωση έρχεται στην του δρώμενου αναμένεται περίπου στις 21.00, στην πεζοδρομημένη, λόγω της ημέρας, παραλιακή λεωφόρο Νίκης. Ένα πολυθέαμα θα ξεκινήσει από το κτίριο της Λέσχης Θεσσαλονίκης, Λ. Νίκης 63, στο σημείο που σταμάτησε η πυρκαγιά μετά από 32 ώρες που έκαψε την πόλη, το οποίο μεταμορφώνεται χάρη σε ένα γιγάντιο video mapping από τους Mark & The koksinel, ομάδα visual artists, ενώ ηθοποιοί θα αφηγηθούν βασιζόμενοι σε αληθινές μαρτυρίες και γεγονότα.

Στη συνέχεια καλλιτέχνες του δρόμου με φωτιές και η Φιλαρμονική του Δήμου θα οδηγήσουν τον κόσμο που παρακολουθεί το δρώμενο προς την πλατεία Αριστοτέλους, παιανίζοντας εμβατήρια που ακούγονταν στην πόλη κατά τη διάρκεια του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου εκείνων των ημερών της φωτιάς, ενώ ταυτόχρονα φλόγες θα φωτίζουν ολόκληρο το δρόμο και τη θάλασσα.

Στο γυάλινο περίπτερο της Αριστοτέλους, μεταξύ Ολύμπιον και Electra Palace, οι Beforelight θα στήσουν μια εγκατάσταση εμπνευσμένη από την πυρκαγιά.

Στις εξωτερικές πλευρές του Περιπτέρου της Αριστοτέλους τοποθετήθηκε μια παχιά επίστρωση στάχτης. Εσωτερικά, το Περίπτερο φωτίζεται με σειρά προβολέων μεγάλης έντασης, δημιουργώντας ένα έντονο, wash κόκκινου χρώματος σε διαβαθμίσεις. Ο συμμετέχων περαστικός καλείται να “ξύσει” είτε με το χέρι του είτε με τη βοήθεια κάποιων εργαλείων αυτήν την επιφάνεια και να επιτρέψει στο κόκκινο φως να απλωθεί στο δρόμο.

Με έναν τρόπο, το υλικό που απομένει μετά τη φωτιά, η στάχτη, γίνεται το ενδιάμεσο στοιχείο που ενώνει τον κάτοικο με τη συλλογική μνήμη της πόλης για το συγκεκριμένο γεγονός. Ο συμμετέχων καλείται να “ξύσει” τη μνήμη της πόλης του με τα ίδια του τα χέρια, και να την αφήσει να ξεχυθεί στο δημόσιο χώρο.

Στο ύψος της νότιας πλευράς της πλατείας, μια τεράστια μακέτα που αποτυπώνει την όψη της παραλίας τον καιρό της πυρκαγιάς, που θα εκτεθεί προηγουμένως για δέκα μέρες στη νότια πύλη της Έκθεσης, προετοιμάζοντας την πόλη για αυτό που θα συμβεί, παίρνει φωτιά και ολοκληρώνει με συμβολικό τρόπο την μεγάλη αυτή διαδραστική γιορτή αφιερωμένη στη μνήμη της πόλης. Τη στιγμή της καύσης θα παίζει η μπάντα του Γ.Σώματος Στρατού.