Παναγιώτης Πετράκης: «Το σημαντικότερο πράγμα σ΄ αυτήν τη ζωή είναι να μάθεις να αγαπάς και να αγαπιέσαι»

Συνέντευξη στην Έπη Τρίμη

Γλυκός και ευγενής ο Παναγιώτης Πετράκης είναι ένας σεμνός άνθρωπος αλλά στον αντίποδα γεμάτος ψυχή και πάθος για τη ζωή και την τέχνη του. Ταλαντούχος, χωρίς να έχει «καβαλήσει το καλάμι», μιλάει αποκλειστικά στο pagenews.gr χωρίς ενδοιασμό για το χαρακτήρα του, την καθημερινότητά του, τους επαγγελματικούς του στόχους, τα δρώμενα στα ΜΜΕ και τέλος μάς αφήνει για έκπληξη τί σημαίνει πατρίδα γι’ αυτόν.

-

Παναγιώτη είσαι πολυπράγμον και εργασιομανής καλλιτέχνης. Πιστεύω πως είσαι από τα ευλογημένα πλάσματα που η ζωή απλόχερα σου προσέφερε ταλέντο θεατρικό και μουσικό καθώς και μια εξαιρετική εμφάνιση. Πόσο εύκολο είναι να διαχειριστείς με ταπεινότητα στην καθημερινότητά σου όλα αυτά τα θεία δώρα, ενώ συγχρόνως πρέπει να τα «πουλήσεις και να τα διαπραγματευτείς» επαγγελματικά;

Χαίρομαι που ξεκινάς από τα βαθιά και καταρχήν σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Πρέπει να σου πω όμως ότι πέραν των δώρων αυτών, για τα οποία είμαι εξαιρετικά ευγνώμων, έχει πέσει και πάρα πολλή δουλειά στην αξιοποίηση, μεγέθυνση και βελτίωσή τους. Από κει κι έπειτα η ταπεινότητα στη διαχείρισή τους έρχεται ακριβώς απ’ αυτό που σου ανέφερα, την ευγνωμοσύνη. Δε θεωρώ τίποτα δεδομένο και δικαιωματικό. Το ότι έχω τις δυνατότητες αυτές, το ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να τις αξιοποιήσω, το ότι κατάφερα να τις επικοινωνήσω με μια μεγάλη μερίδα κόσμου και να κερδίσω την αγάπη αρκετών ανθρώπων μόνο ευγνώμονα μπορεί να με κάνει. Φυσικά και υπάρχουν στιγμές που πέφτω στην παγίδα της αλαζονείας, προσπαθώ όμως με τον καιρό και τη δουλειά που κάνω με το “εγώ” μου να είναι όλο και λιγότερες.

- Τί διαφορετικό-πρωτότυπο και ρηξικέλευθο ονειρεύεσαι να κάνεις πράξη και θα θεωρούσες πως θα σου άλλαζε το ρου της μέχρι σήμερα καριέρας σου;

Δεν ονειρεύομαι τη διαφορά και την πρωτοτυπία, για να είμαι ειλικρινής. Είμαι αρκετά προσκολλημένος στις μεγάλες, κλασικές δημιουργίες. Είμαι ίσως ένας νοσταλγός του παρελθόντος. Από την άλλη, μου αρέσουν οι προκλήσεις και το να δοκιμάζομαι σε διαφορετικά πράγματα. Αυτό που επιθυμώ είναι να μπορώ να έχω μια εξελικτική συνέχεια, να μπορώ να κάνω δουλειές που αγαπώ και με γεμίζουν και να βρίσκω αυτά τα κοινά σημεία επαφής με τους ανθρώπους, οι οποίοι μου κάνουν την τιμή να με παρακολουθούν.

- Πώς επιλέγεις μια συνεργασία; Τα κριτήριά σου είναι το να είσαι ενεργός και να βιοπορίζεσαι μέσω της δουλειάς σου ή στηρίζεται η απόφασή σου στο κτίσιμο μιας ποιοτικής καριέρας που θ’ αφήσει το στίγμα της, σε βάθος χρόνου.

Ευτυχώς μέχρι στιγμής δεν έχει χρειαστεί να κάνω δουλειά που δεν ήθελα ή δεν έβρισκα κάτι να μου αρέσει σ’ αυτήν. Τα στοιχεία που επηρεάζουν τις αποφάσεις μου είναι βέβαια αυτό καθαυτό το αντικείμενο (δηλαδή, το θεατρικό έργο, το σενάριο, τα τραγούδια ή το στόρι μιας παράστασης) και φυσικά οι συνεργασία, οι συντελεστές, οι συνάδελφοι που θα την απαρτίσουν και θα συν-δημιουργήσουμε. Μετά έρχεται βέβαια και το οικονομικό γιατί όντως βιοπορίζομαι από την τέχνη μου. Τώρα αν σε βάθος χρόνου αυτό αφήσει κάποιο στίγμα, αυτό είναι ένα παράπλευρο καλό, το οποίο όμως δεν έχω στο μυαλό μου ως στρατηγική.

- Σε συνέχεια της ως άνω ερώτησης κτίζεις στην Ελλάδα καριέρα με πολλά «όχι» ή με τη συνεχή προβολή σου στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο και στο Θέατρο;

“Όχι” θα πω μόνο σε ότι δε με ικανοποιεί και όχι με κάποια στρατηγική, όπως σου προανέφερα. Πιστεύω ότι είναι καλό να υπάρχεις στα πράγματα και να είναι συνεχής η παρουσία σου στη συνείδηση του κόσμου. Δεν ανήκα ποτέ στους ταγμένους υπηρέτες της τέχνης. Κάνω αυτή τη δουλειά για τη ψυχή μου, για να εξελιχθώ και να γεμίζω ως άνθρωπος, για να ικανοποιώ την ανάγκη μου για έκφραση και επικοινωνία και για να ζω μια όσο το δυνατόν άνετη ζωή.

- Ποιοί ρόλοι έχουν για σένα ενδιαφέρον; Υπάρχει κάποιος που διακαώς θα ήθελες να υποδυθείς αλλά έως σήμερα δεν στον έχουν εμπιστευτεί και προτείνει; Έχεις δηλαδή καταφέρει να παρουσιάσεις όλη τη γκάμα των δεξιοτήτων σου;

Συνήθως οι εκ διαμέτρου αντίθετοι με την προσωπικότητά μου ρόλοι είναι αυτοί που κεντρίζουν το ενδιαφέρον μου. Είναι πολλοί οι ρόλοι του κλασικού κυρίως ρεπερτορίου με τους οποίους θα ήθελα πολύ να αξιωθώ να αναμετρηθώ.

- Έχεις αισθανθεί ποτέ ότι προσπαθείς να φέρεις τη δουλειά σου στα μέτρα των θαυμαστών σου με στόχο να γεμίσει ευκολότερα ένα μεγάλο θέατρο;

Όχι δε νομίζω. Σαφώς θα λάβω υπόψη μου το τί πιστεύω ότι θα άρεσε στον κόσμο, κυρίως όταν ετοιμάζω μουσικά προγράμματα χωρίς όμως αυτό να σημαίνει την οποιαδήποτε “έκπτωση” στα δικά μου θέλω γιατί μπορώ να “πουλήσω” καλά μόνο αυτό που αγαπά και η δική μου ψυχή.

- Θα έβλεπες τον εαυτό σου παρουσιαστή ενός reality δεομένης της εμφάνισής σου και της αναγνωρισιμότητάς σου; Σε ρωτώ γιατί πολύ συνάδελφοί σου όπως ο Μαρκουλάκης, ο Αϊβάζης και ο Σόμμερ το αποτόλμησαν ακριβώς γιατί είχαν τα εμφανισιακά προσόντα και το οικονομικό δέλεαρ.

Και πάλι θα έπαιζε ρόλο το κατά πόσο θα μου άρεσε το συγκεκριμένο εγχείρημα και κατά πόσο θα θεωρούσα ότι μπορώ να το φέρω καλά εις πέρας. Δεν είμαι αρνητικός σε τίποτα, ούτε βάζω ταμπέλες τύπου “ποιοτικός” -“εμπορικός” - “τηλεοπτικός” κτλ. Το θέμα μου είναι πάντα να μην ευτελίζω αυτό με το οποίο καταπιάνομαι.

- Παναγιώτη έχεις παίξει σε άπειρα σήριαλ όπως τα «Μυστικά της Εδέμ» στον τηλεοπτικό σταθμό «MEGA» με μεγάλη επιτυχία. Σου λείπει η τηλεόραση;

Ναι μου λείπει και κυρίως ως διεργασία υποκριτικής, η οποία είναι τόσο διαφορετική από τη σκηνική. Στην τηλεόραση καλείσαι να αποδόσεις τα μέγιστα σε πολύ λίγο χρόνο, συνήθως. Επίσης ο ηθοποιός πρέπει να σμικρύνει την ερμηνεία του σε ένα βλέμμα, μια ανεπαίσθητη κίνηση, έναν σπασμό των μυών του προσώπου… Επειδή είμαι γενικά πληθωρικός στην έκφρασή μου μού λείπει αυτή η διαδικασία πειθαρχίας και εσωτερικότητας.

- Ποιά είναι η γνώμη σου για τις αναδιαρθρώσεις και ανακατατάξεις στα ΜΜΕ; Το γεγονός πως κανάλια όπως το ιστορικό «MEGA» τα αφήνουν για λόγους σκοπιμότητας να είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας ή ιστορικές εφημερίδες να περνούν σε χέρια εφοπλιστών και επιχειρηματιών τί συναισθήματα σου γεννά;

Δε νομίζω ότι κάτι έχει αλλάξει ουσιαστικά. Πάντα συμφέροντα κινούσαν τα νήματα των ΜΜΕ. Τα πρόσωπα και οι ιδιότητες των “εχόντων” άλλαζαν μόνο. Ίσως να μπήκαν λίγο στην άκρη οι “μεσάζοντες” που εξυπηρετούσαν το κεφάλαιο και τώρα πια το κεφάλαιο να πήρε στα χέρια του απροκάλυπτα τα ηνία. Δε θέλω να ακουστώ ισοπεδωτικός. Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν γνήσιες, μαχητικές φωνές που ανθίστανται και ευτυχώς!

- Έχεις κυκλοφορήσει το single του με τίτλο "Στην πρώτη γραμμή", ενώ στο παρελθόν έχεις βγάλει άλλα 5 με τίτλο "Η ζωή γυναίκα", "Τα όνειρα εκδικούνται", "Κλεψύδρα", "I dance", "Sin girl". Προτιμάς την ιδιότητα του ηθοποιού ή του τραγουδιστή;

Χαχα έχω κάνει κι’ εγώ τους πειραματισμούς μου και ίσως τις βλακείες μου… Μού αρέσουν πάρα πολύ και οι δύο ιδιότητες, τις οποίες μάλιστα δεν ξεχωρίζω. Ενυπάρχει η μία στην άλλη, τουλάχιστον όσον αφορά στο τραγούδι.

- Ένας άνθρωπος που έχει διακριθεί στο εξωτερικό και έχει λάβει υποτροφίες (Ίδρυμα Fulbright στις Ηνωμένες Πολιτείες) πώς και δεν έμεινε στο εξωτερικό να κάνει καριέρα; Το επέλεξες για λόγους πατριωτισμού ή γιατί φοβήθηκες πως θα χάσεις το όποιο network έχεις στην Ελλάδα;

Καθόλου για λόγους πατριωτισμού. Πατρίδα για μένα (πέραν του συναισθηματικού δεσμού με το όμοιο, το οικείο και το κληρονομημένο) είναι το εύφορο χώμα μες στο οποίο μπορείς να αναπτυχθείς και να ανθίσεις. Ο λόγος που δεν παρέμεινα στις ΗΠΑ είναι συγκυριακός. Η υποτροφία μου είχε ως όρο την επιστροφή μου στην Ελλάδα μετά τη λήξη της. Όταν επέστρεψα μπήκα σε μια επαγγελματική διαδρομή και δεν είχα το κουράγιο ίσως να τη διακόψω για να ξαναδοκιμάσω “φτου κι απ’ την αρχή” την τύχη μου έξω.

- Τί σε απωθεί ως άνθρωπο και τί ως καλλιτέχνη;

Ως άνθρωπο η αγένεια και η έλλειψη σεβασμού, ως καλλιτέχνη η “ψευτιά” και η προχειρότητα.

- "Δεν πάμε να ξεφύγουμε από την ευτυχία, την κυνηγάμε". Αν ενστερνίζεσαι την άποψή μου τί συναισθήματα σου προκαλεί;

Η ευτυχία για μένα είναι στιγμές… Μια βόλτα με το αυτοκίνητο με καλή μουσική, ένα καυτό φιλί, μια ωραία συντροφιά, ένα επιτραπέζιο με τους φίλους μου, ένα νευρικό γέλιο που δεν σταματά, ένα τραγούδι που είπα καλά, ένα “σ’ αγαπώ”, μια φευγαλέα στιγμή σε μια παράσταση που ήμουν απόλυτα ο χαρακτήρας που υποδυόμουν… Είναι παντού, είναι γύρω μας, απλώς οι αισθήσεις μας είναι κλειστές πολλές φορές για να την αντιληφθούμε και να την εκτιμήσουμε.

- Είσαι από τους ανθρώπους που έχει χαμηλό προφίλ στην καθημερινότητά του και δεν πουλάς κατά κόρον τον εαυτό σου και τη ζωή σου σε gossip περιοδικά και sites. Θεωρείς πως η στάση αυτή σου κάνει καλό στην εικόνα και την καριέρα σου ή πληρώνεις το τίμημα της επιλογής σου;

Κινούμαι έτσι γιατί αυτός είμαι ως χαρακτήρας. Είμαι γενικά πολύ ιδιωτικός και κλειστός, δεν μου αρέσει να εκθέτω τη ζωή μου και τους ανθρώπους που την απαρτίζουν. Η δημόσια εικόνα μου περιορίζεται σ’ όσα έχω να εκθέσω μέσω της δουλειάς μου. Αυτό μπορεί και να μου έχει κοστίσει επαγγελματικά σε ενδεχόμενες ευκαιρίες και προτάσεις, αλλά η συνείδησή μου είναι πιο σημαντική.

- Ποιά είναι η σχέση σου με την ηλικία και τη φθορά του χρόνου; Πιστεύεις πως όποιος ασχολείται με το θέαμα πρέπει να είναι αψεγάδιαστος; Εν κατακλείδι συμφωνείς με όσους ανθρώπους προβαίνουν στην πλαστική χειρουργική ή τους θεωρείς θύματα του lifestyle;

Ωχ χτύπησες φλέβα τώρα… Δυστυχώς δεν έχω αποκτήσει ακόμα την ωριμότητα για να δεχθώ τη φθορά. Τη φοβάμαι, με απωθεί, δε θέλω να τη σκέφτομαι. Ούτε όμως πιστεύω στο αψεγάδιαστο, μού φαίνεται ψεύτικο, πλαστικό, ανούσιο. Η γοητεία και το ουσιώδες βγαίνει από τις ρωγμές του καθενός μας, μού είπε πρόσφατα η φίλη και υπέροχη συνάδελφος Ζέτα Δούκα αναφερόμενη στη υποκριτική, αλλά εγώ συμφωνώ μ’ αυτή τη θεώρηση ενγένει στη ζωή. Νομίζω ότι ο καθένας πρέπει να διαμορφώνει την εξωτερική του εμφάνιση όπως τον ικανοποιεί αρκεί να βρει τη γαλήνη εντέλει, όπως και τα μέσα τα οποία μετέρχεται για να το επιτύχει να μην του φέρουν δυστυχία στην πορεία. Διαφορετικά χρειάζεται πρώτα δουλειά με το “μέσα” μας.

- Πιστεύεις στη φιλία και τί ρόλο παίζει στη ζωή σου;

Πιστεύω αρκετά και έχω φιλίες (ελάχιστες) οι οποίες κρατούν πολλά χρόνια και μένουν αναλλοίωτες ακόμα και μετά από έλλειψη προσωπικής παρουσίας. Από κει κι έπειτα υπάρχουν οι εκάστοτε παρέες που μπορεί να αλλάζουν από καιρό σε καιρό.

- Περιέγραψέ μας μια καθημερινή σου ημέρα. Τί απολαμβάνεις και τί δεν μπορείς να στερηθείς;

Δεν υπάρχει κάποια τυπική μέρα στη ζωή μου. Όλα εξαρτώνται από την δουλειά ή τις δουλειές με τις οποίες καταγίνομαι την συγκεκριμένη περίοδο. Αν με ρωτήσεις για τώρα τρέχω από πρόβα σε πρόβα ασταμάτητα και χωρίς ρεπό, μελέτη στο σπίτι ή και το αυτοκίνητο και ελάχιστος χρόνο για να δω τους φίλους μου ή να χαλαρώσω. Προσπαθώ τουλάχιστον να χωρέσω κάπου τις προπονήσεις μου γιατί δεν αντέχω να στερούμαι τη γυμναστική μου. Πριν από δύο μήνες όμως θα με έβλεπες να ξυπνάω αργά, κάποιες μέρες να “φυτουλιάζω” στον καναπέ βλέποντας ασταμάτητα ξένες σειρές, να είμαι κάθε μέρα έξω με φίλους, σινεμά, επιτραπέζια παιγνίδια. Πάντα όμως απολαμβάνω τη μουσική, χωρίς την οποία δεν περνάει ούτε μέρα.

- Μίλησέ μας για τη συνεργασία σου στο «EL CONVENTO DEL ARTE» που αποτελεί δημιούργημα της Πέμη Ζούνη;

Συμμετέχω στις θεματικές βραδιές του Convento με τίτλο “Όλες του κόσμου οι μουσικές” τις οποίες επιμελείται ο αγαπημένος και συχνός συνεργάτης μου των τελευταίων χρόνων, Πάνος Αμαραντίδης. Επέλεξα να φτιάξουμε ένα ισπανόφωνο πρόγραμμα με μουσικές και τραγούδια από την Ισπανία και τη Λατινική Αμερική. Θα περάσουμε από αρκετά διαφορετικά είδη, το φλαμένκο, τα μπολέρος, το τάγκο, τη τζαζ αλλά ακόμα και τα πιο ποπ ακούσματα σε διασκευές – εκπλήξεις όπως και γνωστές ελληνικές διασκευές και μεταφορές ξένων τραγουδιών. Πάντα γνωστές και μεγάλες μελωδίες ντύνουν τα προγράμματά μου και στις συγκεκριμένες βραδιές κυρίαρχο θα είναι το στοιχείο του πάθους γι’ αυτό και επιλέξαμε τον τίτλο “El Fuego de la Pasión”. Πάντα αγαπούσα την Ισπανική κουλτούρα και φλόγα και είμαι πολύ ενθουσιασμένος που θα τραγουδήσω τόσο υπέροχες μουσικές και μάλιστα σ΄ έναν τόσο καλαίσθητο και προσεγμένο χώρο. Τη μουσική θα συνοδέψουν ισπανικές (φυσικά) νοστιμιές του Chef Μιχάλη Ντουνέτα καθώς και κρασιά από τον ευωδιαστό ισπανικό αμπελώνα.

- Ποιά είναι τα παράλληλα επαγγελματικά σου σχέδια; Υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο;

Φέτος καταπιάνομαι με πολλά. Καταρχήν θα συνεχιστούν και φέτος οι παραστάσεις του επιτυχημένου, ψυχολογικού/αστυνομικού θρίλερ εποχής, “Το φως του Γκαζιού” αρχικά με μια μικρή περιοδεία σε Πάτρα και Θεσσαλονίκη και αργότερα τα Δευτερότριτα στο θέατρο Βεάκη. Στις 6,7 και 8 Οκτωβρίου θα συμμετέχω σε μια σειρά συναυλιών με θέμα τα τραγούδια από αγαπημένες ταινίες της Disney, συμπράττοντας με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Ουγκαρίας, υπό τη διεύθυνση του Αλέξιου Πρίφτη και πλάι στους υπέροχους Μέμο Μπεγνή, Νάτια Κοντογιώργη και Demy. Οι συναυλίες θα πραγματοποιηθούν στο κλειστό γήπεδο Tae Kwon Do Φαλήρου. Τέλος από 10 Νοέμβρη θα ξεκινήσει στο πλήρως ανακαινισμένο θέατρο Broadway, η σκηνική μεταφορά της θρυλικής ταινίας του Γιάννη Δαλιανίδη “Γοργόνες και Μάγκες” με την υπέροχη μουσική και αξέχαστα τραγούδια του Μίμη Πλέσσα σε σκηνοθεσία Γιώργου Βάλαρη με μία πλειάδα αγαπημένων πρωταγωνιστών, τη συμμετοχή του Γιάννη Πλούταρχου και την συγκινητική παρουσία του Γιάννη Βογιατζή, ο οποίος μετά από 50 χρόνια επαναλαμβάνει την επιτυχημένη ερμηνεία του ως Παναγής.

- Ένα motto που σε χαρακτηρίζει;

The gratest thing you’ll ever learn is just to love and be loved in return (Το σημαντικότερο πράγμα σ΄ αυτήν τη ζωή είναι να μάθεις να αγαπάς και να αγαπιέσαι).