H κυβέρνηση στήνει "σκηνικό ρήξης" με τους δανειστές για εσωτερική κατανάλωση

Της Βούλας Μαλαίνου

Την ώρα που το τέταρτο μνημόνιο είναι προ των πυλών, η κυβέρνηση της Αριστεράς κάνει αυτό, το οποίο ξέρει πολύ καλά: ακολουθεί την τακτική των εντυπώσεων, στήνοντας ένα σκηνικό ρήξης με τους δανειστές, οι οποίοι αφενός ζητούν επιτακτικά την επιστροφή της τρόικας στην Αθήνα και αφετέρου διαμηνύουν πως μέσα στην τρέχουσα εβδομάδα θα κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση.

Από την πλευρά του το Μαξίμου επιλέγει να διαψεύσει

τους θεσμούς, τονίζοντας πως οι εκπρόσωποι των δανειστών θα πρέπει να έρθουν στην Αθήνα, αφού «κλειδώσουν» μείζονα ζητήματα, ανεμίζοντας κατά κάποιο τρόπο και πάλι «κόκκινες γραμμές», οι οποίες, με δεδομένη τη σιγουριά των εταίρων για επίτευξη συμφωνίας εντός των ημερών, μάλλον έχουν ήδη «σβηστεί».

Το μοναδικό συμπέρασμα, το οποίο προέκυψε από τη σκληρή «γλώσσα» και το ειρωνικό ύφος των ομιλιών τόσο του πρωθυπουργού όσο και του υπουργού Οικονομικών κατά τις εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο περασμένο Σαββατοκύριακο, είναι ότι η Αριστερά στρώνει το χαλί για να περάσει τα μέτρα, που θα υπογράψει, από τη Βουλή.

Η κυβέρνηση φαίνεται να χρυσώνει το χάπι στο κόμμα, όπου οι «τριβές» για τις υποχωρήσεις της Αθήνας είναι έντονες, με απώτερο σκοπό να μην υπάρξουν σημαντικές «διαρροές» σε μελλοντικές ψηφοφορίες, που ενδεχομένως θα έχουν πολιτικό κόστος.

Το «μανιφέστο» των κκ. Τσίπρα και Τσακαλώτου κατά του ΔΝΤ δεν είναι νέο. Το είχαμε δει ξανά λίγο πριν την «εκπνοή» του 2016. Είναι χαρακτηριστική στρατηγική της Αριστεράς να κάνει «μπαλάκι» την ευθύνη για την «αφαίμαξη» του ελληνικού λαού, όταν βρίσκεται μπροστά σε δίλημμα, το οποίο εμπεριέχει και το σενάριο των πρόωρων εκλογών. Ο πρωθυπουργός έσπευσε να ξεκαθαρίσει, μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, ότι το Ταμείο δεν θέλει να χρηματοδοτήσει τη χώρα μας, ενώ επιτέθηκε και στον αντίπαλό του, Κυριάκο Μητσοτάκη, κατηγορώντας τον για συμμαχία με τους δανειστές, οι οποίοι ζητούν και νέα, πιο επώδυνα μέτρα από την Αθήνα ύψους 3,6 δισ. ευρώ.

Παράλληλα δε ο κ. Τσίπρας έριξε τις «βολές» του και στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, επισημαίνοντας ότι θα πρέπει να προσέχει, τι λέει, ενώ κάλεσε μάλιστα την Άγγελα Μέρκελ να τον «μαζέψει». Αργά το βράδυ του περασμένου Σαββάτου κυβερνητική πηγή δήλωσε σχετικά με την πορεία της διαπραγμάτευσης ότι η Γερμανίδα καγκελάριος δεν θα αφήσει το ελληνικό ζήτημα να διαιωνίζεται ενόψει των εκλογικών αναμετρήσεων στην Ευρώπη, οι οποίες αναμένεται να κορυφωθούν το ερχόμενο φθινόπωρο, στο Βερολίνο.

Στο ίδιο μοτίβο και ο κ. Τσακαλώτος, ο οποίος τα’ βαλε με τον Πολ Τόμσεν και πάλι, χαρακτηρίζοντας γελοία τη δήλωσή του ότι «οι Έλληνες είναι πιο εύποροι από τους Γερμανούς». Πάντως, ο υπουργός Οικονομικών έστειλε ηχηρό μήνυμα προς μέσα και έξω, τονίζοντας ότι «οι αποφάσεις λαμβάνονται συλλογικά», ενώ οι πληροφορίες τον θέλουν να «τσινάει» για την πρόθεση της κυβέρνησης να θυσιάσει ακόμα και το αφορολόγητο στον «βωμό» της αξιολόγησης. Άλλωστε, ο ίδιος είναι ο επικεφαλής των «53», οι οποίοι αντιπολιτεύονται τον… ΣΥΡΙΖΑ.Επίσημη ενημέρωση για τα μέτρα δεν υπάρχει μέχρι στιγμής.

Η κυβέρνηση κρατεί ακόμα κλειστά τα χαρτιά της για το τί προβλέπει το νέο, σκληρό «πακέτο». Ωστόσο, είναι πλέον σίγουρο ότι μεταξύ άλλων ΔΝΤ και ΕΕ ζητούν από την Αθήνα να βάλει στον «κόφτη» συντάξεις και αφορολόγητο, να αυξήσει περαιτέρω τον ΦΠΑ και να καταπολεμήσει στο έπακρον τη φοροδιαφυγή. Το αν ζητούν νομοθέτηση των μέτρων σε δύο φάσεις, 1% τώρα και 1,5% το 2018, είναι εξίσου ακόμη άγνωστο.

Τελικά, το Μαξίμου φαίνεται πως τηρεί σιγή ασυρμάτου όχι για να κερδίσει χρόνο ως προς τη διαπραγμάτευση, αφού η πρόταση των δανειστών είναι τύπου take it or leave it, που σημαίνει πως δεν προβλέπονται «εκπτώσεις», αλλά για να μετρήσει τους «συντρόφους» στο κόμμα, τους «συμμάχους» στη Βουλή και τις αντοχές της κοινωνίας, η οποία, όπως δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, στρέφεται ξεκάθαρα πια… προς τη Δεξιά.

Το «βλέμμα» σήμερα βέβαια επικεντρώνεται στην επίσκεψη του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στην καγκελαρία, όπου θα έχει συνάντηση με την Άγγελα Μέρκελ, ενώ ο ίδιος ζητεί ξανά και ξανά εκλογές. Προτρέποντας τον πρωθυπουργό να «δραπετεύσει» από την εξουσία, αφήνοντας το δύσκολο έργο της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης στον ίδιο.