Τα «ακατάλληλα» του Φεστιβάλ Αθηνών (εικόνες – video)

Η τέχνη είναι και προκλητική. Σε αυτό το πνεύμα, το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου φιλοξενεί παραστάσεις θεάτρου και χορού για τολμηρούς θεατές, στηρίζοντας «κάθε έργο τέχνης που είναι αυθεντικό και που στέκεται με ειλικρίνεια απέναντι στο κοινό».

Ειδικότερα, το Φεστιβάλ εντάσσει στον φετινό προγραμματισμό του τέσσερις παραγωγές με την ένδειξη «ακατάλληλο για ανηλίκους». Η αρχή γίνεται με τον Σίμο Κακάλα και το «Greek Freak/all star game», μία παράσταση αφιερωμένη στη μνήμη των «εκατοντάδων θυμάτων της διαδικτυακής κριτικής» στο Θέατρο Ολύμπια (12-14 Ιουνίου, στις 21:00).

Ο σκηνοθέτης καταπιάνεται με το αγαπημένο του είδος, δίνοντας ένα αυτοσαρκαστικό, αυτοαναφορικό βαριετέ «πριν καταρρεύσει το οικοδόμημα του θεάτρου πάνω στα σαστισμένα κεφάλια μας». Μας παρουσιάζει έναν χορό σεσημασμένων καλλιτεχνών, καταδικασμένων από την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Διαδικτύου να βρίσκονται ισοβίως επί σκηνής, με την υποχρέωση να παράγουν συνεχώς άρτια καλλιτεχνικά προϊόντα, να διασκεδάζουν και να γοητεύουν κοινό και κριτικούς. Βαθιά μέσα τους ξέρουν ότι σε περίπτωση αποτυχίας τούς περιμένει ο καλλιτεχνικός Καιάδας του καλοκαιριού, η πείνα και ο θάνατος. Πλειάδα προσωπικοτήτων θα τους συντρέξει σε αυτήν τη μάταιη προσπάθεια να αποδείξουν ότι «αν και κουρέλια, τραγουδάνε ακόμα».

Ο κόσμος του πορνό, ονειρικός και τρομακτικός, απαγορευμένος και μυστικός, πρωταγωνιστεί στην ομότιτλη παράσταση της Ιωάννας Πορτόλου στην Πειραιώς 260 (15-17 Ιουνίου, στις 21:00). Με το «Πορνό» η ομάδα Griffόn ολοκληρώνει την τριλογία έργων που ξεκίνησε το 2014 σε συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Αθηνών. Διερευνώντας την έννοια των προσωπικών και κοινωνικών ορίων, την υπέρβαση, αλλά και τη λειτουργία τους, το έργο δομείται μέσα από ένα παλίμψηστο εικόνων που αντικατοπτρίζουν τη μεταβαλλόμενη φύση τους, εστιάζοντας στο ζευγάρι των ερμηνευτών.

Υπό τον τίτλο «69 Στάσεις», το έργο της Δανής χορεύτριας και χορογράφου Μέττε Ίνγκβαρτσεν διερευνά το ζήτημα της σεξουαλικότητας, την αλληλεπίδραση μεταξύ φυσικού και τεχνητού, και τα όρια μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού χώρου. Στο «69 Στάσεις», η Ίνγκβαρτσεν οδηγεί 65 επισκέπτες σε έναν χώρο με διάφορες περφόρμανς, ταινίες, βιβλία, κείμενα και εικόνες, τα οποία ζωντανεύουν μέσω της κίνησης και του λόγου, προκειμένου το κοινό να βιώσει τη σύνδεση μεταξύ ιδιωτικής και δημόσιας σφαίρας. Η ξενάγηση σε αυτό το αρχείο γύρω από τη σεξουαλικότητα επιτρέπει στην καλλιτέχνιδα να εξερευνήσει άλυτα ζητήματα που αφορούν στις σύγχρονες σεξουαλικές πρακτικές.

Τοποθετώντας τη γυμνή ανθρώπινη μορφή στο μέσον του κοινού και ενθαρρύνοντας τη συμμετοχή του, η Ίνγκβαρτσεν παραπέμπει στις ερωτικά και πολιτικά φορτισμένες περφόρμανς της δεκαετίας του ’60. Στην παράσταση δεν υπάρχουν καθίσματα. Το κοινό βρίσκεται επί σκηνής μαζί με την καλλιτέχνιδα και μετακινείται κατά βούληση, ενώ κατά διαστήματα μπορεί να κάθεται στο πάτωμα. To εν λόγω σόλο εγκαινιάζει έναν νέο κύκλο στο έργο της Δανής ερμηνεύτριας, με έμφαση στη σεξουαλικότητα και στη σχέση ανάμεσα στις πολιτικές του σώματος και στις κοινωνικές δομές (Πειραιώς 260, 1-3 Ιουλίου, στις 21:00, στα αγγλικά χωρίς υπέρτιτλους).

Στην παράσταση του Γιάννη Παρασκευόπουλου με τίτλο «Festen», μία οικογενειακή γιορτή γίνεται αφορμή να διαταραχτεί η επίπλαστη αρμονία που για χρόνια επικρατούσε μέσα στο σπίτι της οικογένειας Χάνσεν. Τιμώμενο πρόσωπο είναι ο πατέρας, ο Χέλγκε, ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, ο οποίος γιορτάζει τα εξηκοστά γενέθλιά του περιστοιχισμένος από συγγενείς και στενούς φίλους. Τα καλά κρυμμένα μυστικά της οικογένειας αποκαλύπτονται, χωρίς όμως στην πραγματικότητα να συγκλονίζουν κανέναν. O καλοκουρδισμένος μεγαλοαστικός μηχανισμός αντιστέκεται. Η γιορτή συνεχίζεται κανονικά.

Το «Festen» έγινε γνωστό στο ελληνικό κοινό από την ταινία του Τόμας Βίντερμπεργκ, που τάραξε τα κινηματογραφικά δεδομένα της εποχής όταν προβλήθηκε, το 1998. Ήταν η πρώτη ταινία του Δόγματος 95, της κινηματογραφικής «σχολής» που δημιούργησε ο Λαρς Φον Τρίερ, μαζί με άλλους Δανούς κινηματογραφιστές, με στόχο τη δημιουργία μίας κινηματογραφικής φόρμας που δεν θα στηριζόταν στα τεχνικά μέσα, στα ειδικά εφέ και στις συμβάσεις που δημιουργούν στους θεατές μία ψευδαίσθηση της πραγματικότητας. Μέσα από τη σκηνοθεσία αυτής της παράστασης, που ανέβηκε με εγκωμιαστικές κριτικές στο ΚΒΘΕ (Φουαγιέ Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών) τον περασμένο χειμώνα σημειώνοντας συνεχή sold out, ο Γιάννης Παρασκευόπουλος δημιουργεί με τους συνεργάτες του το δικό του Δόγμα, επιστρέφοντας στον πυρήνα του θεάτρου: Τον άνθρωπο. Η παράσταση ανεβαίνει στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Εθνικού Θεάτρου (6-9 Ιουλίου, στις 21:00).

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ