Μάριος Ζέρβας στο altsantiri: Μόνος δεν μπορείς να καταφέρεις πολλά πράγματα

Έχουν περάσει οκτώ χρόνια από τη στιγμή που ο Μάριος Ζέρβας συνελήφθη και φυλακίστηκε για 40 μέρες. Ο δάσκαλος της κολύμβησης, που είχε γίνει «γνωστός» από την περίφημη φωτογραφία όπου δυνάμεις των ΜΑΤ τον τραβάνε από τα μαλλιά, στο πλαίσιο διαδήλωσης για το πρώτο μνημόνιο, την 1η Μαρτίου του 2010, έρχεται σήμερα και πάλι αντιμέτωπος με το παρελθόν του, αφού

τη Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου ξεκινά η δίκη του στο Τριμελές Εφετείο Αθηνών.

Ο 28χρονος τότε, 35χρονος σήμερα Μάριος, είχε επιχειρήσει να διαμαρτυρηθεί για τη βίαιη σύλληψη ενός ανήλικου, όταν βρέθηκε ο ίδιος στη θέση αυτή, «φορτωμένος» με κατηγορίες που έχουν επιβεβαιωθεί από τρεις άνδρες των ΜΑΤ.

Τα γυαλάκια και το σκουφάκι της κολύμβησης που βρέθηκαν στην τσάντα του μετατράπηκαν σε ένα βαρύ κατηγορητήριο, με ρίψη και κατοχή μολότοφ, διατάραξη της κοινής ειρήνης και σκόπιμη σωματική βλάβη, στο πλαίσιο των διατάξεων του «κουκουλονόμου» (ο οποίος αργότερα καταργήθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ) πέντε ημέρες στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ και άλλες 39 εγκλεισμός στην α’ πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού, έως την αποφυλάκισή του, με περιοριστικούς όρους.

Το μαζικό κύμα υποστήριξης και αλληλεγγύης από γονείς και μαθητές του, αλλά και από πολλούς άλλους που είδαν την αδικία του συστήματος στο πρόσωπο του Μάριου, έρχεται και πάλι στο προσκήνιο, αφού οκτώ χρόνια μετά, και μετά από παρόμοιες περιπτώσεις όπως του Τάσου Θεοφίλου, του φοιτητή με τα πράσινα σταράκια και πιο πρόσφατη, της Ηριάννας, φαντάζει πιο επιτακτικό από ποτέ.

Ενόψει της δικής του, που ξεκινάει αύριο, Δευτέρα, ο Μάριος Ζέρβας μίλησε στο altsantiri για τις στιγμές τότε, για το πώς τον διαμόρφωσε σαν άνθρωπο η σύλληψή του και το πώς αισθάνεται τώρα, στο κατώφλι της δίκης που αναμένεται να αναβιώσει όλες τις οδυνηρές αναμνήσεις.

Πώς θυμάσαι σήμερα, επτά χρόνια μετά την ημέρα της σύλληψής σου και πόσο δύσκολα αναβιώνουν αυτά τα αισθήματα τώρα, λίγο πριν τη δίκη σου;

«Ακόμα με την ίδια απορία θυμάμαι τη στιγμή της σύλληψης και τα συναισθήματα. Η αλήθεια είναι ότι δεν επανέρχονται δύσκολα, αντιθέτως, αλλά αυτό που συμβαίνει είναι ότι αυτά τα ίδια είναι δύσκολα».

Πώς σε διαμόρφωσαν και πόσο πιστεύεις σε άλλαξαν οι σχεδόν 40 μέρες που πέρασες στη φυλακή, μέρες που βέβαια δεν πέρασαν ανεπιστρεπτί, αντιθέτως σε στιγμάτισαν εφ’ όρου ζωής;

«Σίγουρα με επηρέασαν αλλά δεν νομίζω ότι με άλλαξαν, τουλάχιστον τόσο ώστε να με κάνουν κάτι άλλο από αυτό που είμαι. Κάπως όλη αυτή η κατάσταση μου έκανε σαφές και πιστοποίησε ότι καλώς αγωνίζομαι. Υπάρχουν λόγοι.

Υπήρξαν στιγμές μέσα σε αυτές τις 40 μέρες που πραγματικά ήταν πολύ δυνατές, όντως με στιγμάτισαν και θα τις κουβαλάω για πάντα μαζί μου. Αλλά αν για μένα αυτό έγινε σε 40 ημέρες σκεφτείτε όλους εκείνους που βρίσκονται τόσο καιρό μέσα στη φυλακή και ταλαιπωρούνται ή ταλαιπωρήθηκαν από τις διαδικασίες».

Πώς μπορεί να αντιδράσει κανείς απέναντι σε ένα σύστημα απρόσωπο, πανίσχυρο και ενίοτε άδικο;

Δεν γνωρίζω την απάντηση σε αυτό το ερώτημα αλλά έχει δείξει ότι μόνος δεν μπορείς να καταφέρεις πολλά πράγματα.

Τα κοινά στοιχεία της περίπτωσής σου με αυτά της Ηριάννας, αλλά και του Τάσου Θεοφίλου, είναι εμφανή δια γυμνού οφθαλμού. Τι συμβουλή θα έδινες στην Ηριάννα και με ποιον τρόπο πιστεύεις ότι θα πρέπει κανείς να παλεύει ενάντια σε ένα τόσο πανίσχυρο σύστημα;

«Λυπάμαι δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτήν ερώτηση, και οι δύο έχουν δώσει και δίνουν ένα αγώνα με αξιοπρέπεια και διαφορετικούς τρόπους ο καθένας σε πολύ πιο δύσκολες συνθήκες για να είμαι εγώ αυτός που θα δώσει μια συμβουλή η θα μιλήσει για εκείνους».

Έχεις μετανιώσει που κατέβηκες στην πορεία, εκείνη την 11η Μαρτίου του 2010;

«Πώς θα μπορούσα να μετανιώσω για κάτι που φάνηκε και στην συνέχεια πόσο δίκαιο ήταν. Οπότε, όχι, δεν έχω μετανιώσει και γι αυτό συνεχίζω να συμμετέχω σε πορείες όποτε κρίνω ότι υπάρχει λόγος και θα συνεχίσω να το κάνω, μέχρι να σταματήσω να εκφράζομαι και μέσα από αυτό».

Σοφιάννα Μπονοβόλια

Keywords
Τυχαία Θέματα