Δημήτρης Σταράκης: Οι βρικόλακες των ζωών μας

«Χρησιμοποιήσαμε πολλά από τα χρήματα του φορολογούμενου, με λάθος τρόπο κατά την γνώμη μου, για να σώσουμε τις τράπεζες και ο κόσμος που επέκρινε τα πρώτα χρόνια του ελληνικού προγράμματος λέγοντας πως όλα έγιναν για τις τράπεζες, έχει κάποιο δίκιο».

Αυτό ανέφερε είπε ο απερχόμενος Πρόεδρος του Eurogroup, Γ. Ντάισελμπλουμ, απαντώντας σε ερώτηση του ευρωβουλευτή της Λαϊκής Ενότητας, Νίκου Χουντή. Λογικά, ένα άνθρωπος που διαθέτει μία

ελάχιστης ικανότητας και λειτουργίας μνήμη θα φανταστεί ότι ο κύριος Ντάισελμπλουμ θα έχει μία απλή συνωνυμία με τον Ντάισελμπλούμ, ο οποίος δήλωνε τον Μάρτη του ’17 στους Financial Times: «Κατά τη διάρκεια της κρίσης του ευρώ, οι χώρες του Βορρά έδειξαν αλληλεγγύη στις χώρες που επηρεάσθηκαν από την κρίση. Ως σοσιαλδημοκράτης, αποδίδω εξαιρετική σημασία στην αλληλεγγύη. Αλλά και αυτοί έχουν υποχρεώσεις. Δεν μπορούν να ξοδεύουν όλα τα χρήματα σε ποτά και γυναίκες και μετά να ζητούν βοήθεια».

Επίσης, ο κύριος Ντάισελμπλουμ που δήλωσε ότι σωστά έλεγαν οι Έλληνες πως όλα έγιναν για να σωθούν οι τράπεζες (και ας πάνε στην ευχή οι άνθρωποι) πρέπει να είναι άλλο από τον κύριο Ντάισελμπλουμ, o οποίος απειλούσε έναν ολόκληρο λαό, στο πρόσωπο του τότε υπουργού οικονομικών, Γιάννη Βαρουφάκη, ο οποίος είχε πει τα εξής κατά την πρώτη τους συνάντηση: «Όταν ήταν στο γραφείο μου ο Ντάισελμπλουμ, μου είπε: Μνημόνιο ή το πρόγραμμα θα καταρρεύσει και θα μείνετε εκτός προγράμματος. Όταν τον ρώτησα αν μας απειλεί, για το αν δεν υπογράψουμε το τρέχον μνημόνιο, ότι θα βγούμε από το ευρώ, μας απάντησε, όχι αλλά θα καταρρεύσει το σύστημα. Δηλαδή του είπα εγώ θα καταρρεύσουν οι τράπεζες μας ή θα προχωρήσουμε σε capital controls; Προφανώς μου απαντάει εκείνος».

Άλλος επίσης Ντάισελμπλουμ ήταν αυτός που θορυβήθηκε όταν η ελληνική πλευρά επέλεξε να διώξει την τρόικα.

Εντάξει, έχει και η πλάκα τα όρια της. Αλλά στην περίπτωση του σοσιαλδημοκράτη (τρομάρα μας για το πρόσωπο της σημερινής, καθαρά νεοφιλελεύθερης όψης της) Ντάισελμπλουμ, ο κυνισμός και η απόλυτη αναισθητοποίηση του ενδιαφέροντος για τις ζωές που πλήγηκαν από την από τη φρικτή λιτότητα, η οποία συνδέθηκε μέχρι και με την αύξηση (26!) της βρεφικής θνησιμότητας στη χώρα μας δεν έχει όριο.

Οι βρικόλακες των ζωών μας, τυλιγμένοι σε μία κόλα χαρτί, παπαγαλίζοντας αποτυχημένα τροπάρια και εφαρμόζονται προγράμματα τα οποία διαλύουν τον κοινωνικό ιστό, νομίζουν ότι τα σβήνουν όλα όταν, μετά από χρόνια, αναφέρουν απλά ένα “είχατε ένα δίκιο”. Δυστυχώς όμως, τα αποτελέσματα των κυνικών πράξεων τους έχουν τέτοια επίδραση, η οποία μόνο οργή φέρνει στο άκουσμα της ελάχιστης παραδοχής τους σφάλματος τους. Γιατί το ανθρώπινο αίμα δεν είναι στατιστική και οικονομικά.