Μπασκόνια – Ολυμπιακός: Αντικρίζοντας τον καθρέφτη

Οι Βάσκοι υπογράμμισαν κάθε αδυναμία του ερυθρόλευκου ρόστερ, ο Ολυμπιακός κατέρρευσε απέναντι σ’ ένα σύνολο που κατάφερε να του επιβληθεί μέσω της υπεροχής σε επίπεδο αθλητικότητας, και ως αποτέλεσμα προέκυψε μία βαριά ήττα που συνοδεύεται από αρκετά ερωτηματικά εν όψει της επερχόμενης διπλής αγωνιστικής.

Αναζητώντας τα στοιχεία που έκριναν την αναμέτρηση, μία πρώτη παρατήρηση έχει να κάνει με τα όσα συνέβησαν στη γραμμή των ψηλών. Στα πρώτα λεπτά, ο Ολυμπιακός

προσπάθησε να εντάξει τους Πρίντεζη και Μιλουτίνοβ στις διάφορες επιθετικές δράσεις: ενέργειες για πάσα στο χαμηλό ποστ ώστε ο Έλληνας φόργουορντ να παίξει με πλάτη, κινήσεις του Σέρβου ώστε να δώσει σκριν για να προκύψουν πικ ν ρολ συνεργασίες με τον Βασίλη Σπανούλη, τοποθετήσεις του Πρίντεζη στην αδύνατη πλευρά ώστε να λειτουργήσει ως περιφερειακός εκτελεστής.

Η κίνηση που έγινε πολύ νωρίς αλλά τελικά κατέληξε να επηρεάσει ολόκληρη το παιχνίδι ήταν η είσοδος του Γιοχάνες Βόιτμαν. Προσθέτοντας τον Γερμανό δίπλα στον Σενγκέλια, ο Πέδρο Μαρτίνεθ βρήκε τη λύση ώστε η ομάδα του να επιβληθεί σε κάθε πλευρά του παρκέ. Από εκείνο το σημείο και έπειτα, κάθε δράση ή αντίδραση του Ολυμπιακού έμοιαζε με μία επιπλέον κίνηση σε μια διαδικασία σταδιακής υποχώρησης.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΣΕΝΓΚΕΛΙΑ-ΒΟΪΤΜΑΝ

Τι προσέφερε η ταυτόχρονη παρουσία των Σενγκέλια και Βόιτμαν στο σχήμα της Μπασκόνια; Οι Βάσκοι κατάφεραν να κερδίσουν ύψος και εκτόπισμα, βρήκαν μία επιπλέον περιφερειακή απειλή στο πρόσωπο του Γερμανού υποχρεώνοντας έναν από τους δύο ψηλούς του Ολυμπιακού να τραβιέται μακριά από τη ρακέτα, ενώ με τον Βόιτμαν να περιμένει στην περιφέρεια δημιουργούνταν σχεδόν αυτόματα περισσότερα κενά προκειμένου να υπάρξουν ευκαιρίες για κάθετο παιχνίδι (διεισδύσεις) του Ροντρίγκ Μπομπουά. Για τα λεπτά που είτε ο Γεωργιανός είτε ο Γερμανός ήταν εκτός, η Μπασκόνια διέθετε τον Βίνσεντ Πουαριέ (9 ριμπάουντ), καταφέρνοντας έτσι να εδραιώσει την εντός ρακέτας παρουσία της για ολόκληρο το σαραντάλεπτο.

Με τους ψηλούς του Ολυμπιακού να μη βρίσκουν χώρους για οτιδήποτε, συνέπεια ήταν η μεταφορά του κέντρου βάρους στην περιφερειακή εκτέλεση, γεγονός που απεικονίζεται και στο ότι οι ερυθρόλευκοι σούταραν περισσότερα τρίποντα (30) παρά δίποντα (26). Το στοιχείο που καταδίκασε τις προσδοκίες για επαναφορά ήταν το κάκιστο ποσοστό στις προσπάθειες για σουτ τριών πόντων. Ενώ ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με 4/10 σουτ για τρεις, τελικά ολοκλήρωσε το παιχνίδι με μόλις ένα εύστοχο τρίποντο στις επόμενες 20 προσπάθειες –από τη στιγμή που, ιδιαίτερα στη δεύτερη περίοδο, αρκετά από αυτά τα σουτ έγιναν υπό καλές προϋποθέσεις αλλά δεν ήταν εύστοχα, οι ερυθρόλευκοι κατέρρευσαν ολοκληρωτικά.

Παρατηρώντας τους αριθμούς της αναμέτρησης, η υπεροχή της Μπασκόνια γίνεται παραπάνω από προφανής. Οι Βάσκοι μάζεψαν 46 ριμπάουντ κάνοντας 6 λάθη, την ώρα που ο Ολυμπιακός είχε μόλις 31 με 13 λάθη, και το σημαντικότερο είναι πως οι παίκτες του Μαρτίνεθ κατάφεραν να μετατρέψουν τις επιπλέον κατοχές σε επιθετική συγκομιδή. Τα επιμέρους στοιχεία των shooting charts της αναμέτρησης είναι χαρακτηριστικά:

Παραπάνω φαίνονται οι πόντοι που πέτυχε η κάθε ομάδα στον αιφνιδιασμό –ο Ολυμπιακός δεν πέτυχε κανέναν απέναντι σε μια ομάδα που επιδιώκει τον υψηλό ρυθμό και ευνοεί τέτοιες ευκαιρίες. Παρόμοια ήταν η κατάσταση και για τους πόντους που προέκυψαν από λάθη ή δεύτερες ευκαιρίες στην επίθεση:

Με τον Μιλουτίνοβ να μην μπορεί να ανταποκριθεί στο ρυθμό του παιχνιδιού, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος προσπάθησε να απαντήσει τοποθετώντας τον ΜακΛιν δίπλα στον Πρίντεζη –ο Αμερικανός δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά, κι αυτό οφείλεται στις ομαδικά κακές αντιδράσεις της ερυθρόλευκης άμυνας, όπως φαίνεται στην παρακάτω σειρά εικόνων:

Ο Βόιτμαν δίνει το σκριν στην κορυφή σχεδόν αμέσως μετά το κέντρο, ενώ στη συνέχεια ρολάρει στον κεντρικό διάδρομο, κι αυτό δημιουργεί τον χώρο και τον χρόνο ώστε να υπάρξουν καλύτερες προϋποθέσεις απόφασης για τον πλέιμέικερ. Στην εξέλιξη της φάσης:

Ο Βόιτμαν κινείται ανενόχλητος, ενώ με μόλις ένα σκριν οι Βάσκοι έχουν βγάλει εκτός φάσης δύο αμυντικούς του Ολυμπιακού –ο Ρόμπερτς μοιάζει να έχει χάσει την ισορροπία του, ενώ ο ΜακΛιν βρίσκεται αρκετά μακριά τόσο από την μπάλα όσο και από τον Βόιτμαν χωρίς να επηρεάζει το οτιδήποτε. Κάθε κερδισμένο δέκατο του δευτερολέπτου με την άμυνα να βρίσκεται σε ανισορροπία δημιουργεί μια κατάσταση όλο και πιο ευνοϊκή για τους Βάσκους. Η φάση τελειώνει με τον Βόιτμαν να παίρνει την μπάλα και να σκοράρει –η επίθεση έχει τελειώσει, κι ενώ ο Ολυμπιακός έπρεπε θεωρητικά να αμυνθεί σε μια κατάσταση τριών εναντίον τριών, οι τρεις άμεσα εμπλεκόμενοι βρέθηκαν εκτός και κατέληξαν να χρειαστούν τη βοήθεια της αδύνατης πλευράς από τον Παπανικολάου η οποία τελικά δεν αποδείχθηκε αρκετή. Σε μια παρόμοια φάση:

Ο Μπομπουά προσπερνάει τον Βασίλη Σπανούλη και ο Βόιτμαν έχει ήδη ξεκινήσει την κίνησή του προς το κέντρο της ρακέτας. Ο ΜακΛιν αντιμετωπίζει την αρχή της φάσης παθητικά, ο Μπομπουά διεισδύει, ενώ όταν ο Ολυμπιακός προσπαθεί να κλείσει τον Γάλλο γκαρντ αυτός απλά πασάρει την μπάλα στον συμπαίκτη του που τελειώνει εύκολο κάρφωμα –η βοήθεια της αδύνατης πλευράς από τον Γιώργο Πρίντεζη δεν έρχεται ποτέ.

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ…

Οι παραπάνω φάσεις δεν επιλέχθηκαν απλώς και μόνο για να καταδειχθούν στιγμιαίες αδυναμίες –ένας Ολυμπιακός που δεν κάνει τα βασικά στην άμυνα ενώ είναι μία από τις καλύτερες αμυντικά ομάδες της διοργάνωσης μοιάζει με ακυβέρνητο πλοίο. Απέναντι στους Βάσκους, οι ερυθρόλευκοι στάθηκαν μπροστά στον καθρέφτη ερχόμενοι πρόσωπο με πρόσωπο με τις φετινές τους αδυναμίες –όλα θα ήταν καλύτερα με την ύπαρξη ενός αθλητικού ψηλού ή με έναν περιφερειακό που θα μπορούσε να μαρκάρει τον Γκρέιντζερ ή να παίξει άμυνα στο χαμηλό ποστ.

Το να γίνεται συζήτηση για τα υπαρκτά κενά δεν προσφέρει κάτι εποικοδομητικό για την περαιτέρω πορεία της ομάδας –ο Χάκετ βρίσκεται στη Βόρεια Βαυαρία, ο Κεμ Μπιρτς στο Ορλάντο, ενώ ο Βασίλης Σπανούλης (αρνητικός χτες, 2/6 τρίποντα, 5 λάθη τα οποία εν πολλοίς ακύρωσαν τις 8 τελικές του πάσες) ή ο Μπράιαν Ρόμπερτς δεν πρόκειται να μεταμορφωθούν από τη μια στιγμή στην άλλη σε αμυντικούς ικανούς να μαρκάρουν πιο δυνατούς αντιπάλους στο ποστ.

Ο Ολυμπιακός χρειάζεται λύσεις εκ των έσω (άλλωστε έχει αποδειχθεί πως οι δραστικές αλλαγές στο ρόστερ δεν αποτελούν μέρος της κουλτούρας του Γιάννη Σφαιρόπουλου). Αν κάτι πρέπει να γίνει άμεσα, αυτό είναι το να μπορέσουν οι ερυθρόλευκοι να τοποθετήσουν σωστά τα κομμάτια του παζλ έτσι ώστε να παράγουν το μπάσκετ που εξ αρχής είχαν ως στόχο. Ποια είναι μερικά θέματα που χρήζουν άμεσης επίλυσης;

* Οι ρόλοι της περιφερειακής γραμμής. Ο προπονητής του Ολυμπιακού ξεκίνησε το παιχνίδι με Μάντζαρη-Σπανούλη συνεχίζοντας από το σημείο που σταμάτησε την προηγούμενη εβδομάδα. Ακόμα κι αν οι δυο τους ήταν κακοί χτες, η μεταξύ τους χημεία δεν αμφισβητείται κι ίσως είναι η καλύτερη λύση προκειμένου ο Σπανούλης να ξεκινάει την επίθεση χωρίς να χρειάζεται να μεταφέρει ο ίδιος την μπάλα στο επιθετικό μισό του παρκέ. Ο Ολυμπιακός χρειάζεται τον αρχηγό του όσο πιο αποφορτισμένο γίνεται, κι ο Μάντζαρης μοιάζει να είναι πιο ορθολογική επιλογή σε σχέση με Ρόμπερτς ή Στρέλνιεκς.

* Η αξιοποίηση του Χόλις Τόμπσον. Στα πρώτα παιχνίδια της σεζόν, κι ακόμα κι αν ήταν αναποτελεσματικός από μακριά, τα περισσότερα σχόλια κατέγραφαν το ότι ο Ολυμπιακός κατάφερε να προσθέσει ένα στοιχείο που του έλειπε. Εδώ και κάποια παιχνίδια, ο Τόμπσον μοιάζει να βρίσκεται στις παρυφές του ρόστερ, κι αυτό δείχνει να τον επηρεάζει. Ένας σουτέρ θέσης όπως ο Αμερικανός εξαρτάται από το κατά πόσο θα καταφέρει να βρει ρυθμό, και το να εμφανίζεται για σποραδικά δίλεπτα ή τετράλεπτα δεν πρόκειται να προσφέρει απολύτως τίποτα. Οι ερυθρόλευκοι πρέπει να εμπιστευτούν τον Τόμπσον –με τον Βασίλη Σπανούλη να έχει ανάγκη κάθε διαθέσιμο χώρο, ο Ολυμπιακός πρέπει να βρει το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος προκειμένου να προσθέσει απειλή στην αδύνατη πλευρά της επίθεσης.

* Η ένταξη του Μιλουτίνοβ ακόμα κι αν δεν έχει ξεκινήσει καλά το παιχνίδι. Στη φετινή σεζόν, ο Ολυμπιακός χρησιμοποιεί ως επιθετική βάση τις κινήσεις και τα σκριν του Σέρβου. Σε παιχνίδια που δεν ξεκινούν με τον καλύτερο τρόπο, ο σέντερ του Ολυμπιακού δείχνει να χάνεται –στη Βιτόρια ο Μιλουτίνοβ έδειξε να πνίγεται ανάμεσα σε Βόιτμαν και Σενγκέλια. Από τη στιγμή που το παιχνίδι έμοιαζε να ξεφεύγει, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε κάλλιστα να δοκιμάσει τη χρησιμοποίηση του Μιλουτίνοβ με τον ΜακΛιν, προσθέτοντας έτσι όγκο και δύναμη στο κέντρο της ρακέτας –ακριβώς όπως σημειώθηκε αρκετές φορές φέτος, οι επιλογές στη ροή ενός αγώνα έχουν να κάνουν με το κατά πόσο ταιριάζουν τα χαρακτηριστικά ενός παίκτη με τα ερωτήματα που θέτουν οι αντίπαλοι.

Πάνω απ’ όλα, ο Ολυμπιακός χρειάζεται να αναγνωρίσει με ηρεμία τα κενά και τα λάθη που απαιτούν λύση, με την πνευματική διαχείριση της ήττας από την Μπασκόνια να αποτελεί το σημαντικότερο στοιχείο της επόμενης μέρας. Την ερχόμενη εβδομάδα, η διπλή αγωνιστική προσφέρει την ευκαιρία για ολική επαναφορά. Η Μακάμπι έρχεται στο ΣΕΦ γεμάτη αισιοδοξία ενώ η Κίμκι διανύει μια παρατεταμένη περίοδο κρίσης, με τον Ολυμπιακό να έχει πετύχει νίκες εξιλέωσης απέναντι σε ομάδες πολύ πιο έμπειρες και σκληρές. Στην αναδιαμορφωμένη Ευρωλίγκα, περισσότερη σημασία έχει το πού επιλέγεις να τεθεί ο στόχος –οι 13 νίκες της πρώτης ΤΣΣΚΑ είναι μόλις δύο περισσότερες απ’ αυτές της έκτης Ζαλγκίρις Κάουνας. Το παράδειγμα της γεμάτης πληγές Ρεάλ Μαδρίτης δείχνει το δρόμο.

Πηγή shooting charts: Euroleague.net

The post Μπασκόνια – Ολυμπιακός: Αντικρίζοντας τον καθρέφτη appeared first on REDPLANET.GR.