Πέτερ Μπραντ: «Οι γερμανοί σοσιαλδημοκράτες παραδόθηκαν στην νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση»

«Ο πατέρας μου προσπάθησε με την λεγόμενη «Εκθεση Μπραντ» να γίνουν πιο δίκαιες οι σχέσεις μεταξύ βορρά και νότου αλλά το νήμα δεν συνέχισε να πλέκεται. Η σχέση μεταξύ φτώχιας, πολεμικών κινδύνων και καταστροφής του περιβάλλοντος σύντομα δεν λαμβάνονταν υπόψη, ούτε από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας (SPD). Και ήδη μας ξεπερνά το θέμα με τις μαζικές μεταναστεύσεις από την Μέση Ανατολή και την Αφρική. Ακόμα και στην πλούσια Νορβηγία είδα ζητιάνους το 2011. Είναι αισθητό το οτι το μοντέλο «πατρίδα του λαού» σε αυτές τις ομοιογενείς κοινωνίες αλλά και κοινωνίες σχετικής ισότητας δεν λειτουργεί όπως πριν.

Οι Σοσιαλδημοκράτες έγιναν θύματα της νεοφιλελεύθερης οικονομικής προσέγγισης της παγκοσμιοποίησης, στην οποία και παραδόθηκαν. Από τους Δημοκρατικούς των ΗΠΑ μέχρι το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας (SPD) τα κόμματα της κεντροαριστεράς ακολουθούν αυτόν τον δρόμο εδώ και δύο δεκαετίες. Ετσι ο Μπιλ Κλίντον αποτέλεσε σε ένα βαθμό πρότυπο του Τόνι Μπλερ και τούμπαλιν του Γκέρχαρντ Σρέντερ. Είναι όμως ενδιαφέρον το γεγονός, ότι το εγνωσμένα αριστερό Εργατικό Κόμμα της Βρετανίας, υπό τον Τζέρεμι Κόρμπιν στην ηγεσία του, είχε καλά αποτελέσματα στις τελευταίες εκλογές και το ότι ο Μπέρνι Σάντερς θα μπορούσε να έχει επιτύχει καλύτερο αποτέλεσμα στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ κατά του Ντόναλντ Τραμπ από την συνδεδεμένη με την οικονομική ολιγαρχία κ. Κλίντον». Αυτά είπε μεταξύ άλλων ο Πέτερ Μπραντ, καθηγητής της ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Χάγκεν και μεγαλύτερος γιός του Βίλυ Μπραντ σε συνέντευξή του στην γερμανική εφημερίδα Sueddeutsche Zeitung.

O κ. Μπραντ εκτιμά πως η ανάπτυξη των ακροδεξιών σε παγκόσμιο επίπεδο οφείλεται «στη λανθασμένη αντίδραση (ενν. των πολιτών) από την διάλυση της αγοράς στην εποχή του ελέγχου της από το χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό και την συνεπαγόμενη ανασφάλεια. Από την άλλη όμως πρόκειται για μια αντίδραση η οποία πρέπει να ληφθεί στα σοβαρά υπόψη. Τα κεντροαριστερά και αριστερά κόμματα θα πρέπει να αναρωτηθούν γιατί η παραδοσιακή τους εκλογική «πελατεία» τα θεωρεί σήμερα ως μέρος της ελίτ.

Η απάντηση κατά τον υιό Μπραντ είναι οτι «πρέπει τα συμφέροντα των μεγάλων εργατικών μαζών να τοποθετηθούν στο επίκεντρο. Καταρχάς όμως πρέπει να γίνει αντιληπτό το πολιτιστικό χάσμα μεταξύ της πλειοψηφίας και των φιλελεύθερων-κοσμοπολιτικών κατοίκων των πόλεων οι οποίοι δινουν σήμερα τον τόνο και για τους οποίους σημαντικά είναι άλλα θέματα, και όχι τα κοινωνικά»

Τέλος για το θέμα της συμμετοχής η μη του SPD στην νέα κυβέρνηση και της αρχικής του απόφασης να περάσει στην αντιπολίτευση είπε : «Μετά από ένα τέτοιο εκλογικό αποτέλεσμα δεν ήταν δυνατή καμιά άλλη απόφαση χωρίς να επαναστατήσουν τα μέλη του κόμματος. Μετά την αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού τύπου «Τζαμάικα» τάσσομαι υπέρ της ανοχής (ενν. του SPD) μιας κυβέρνηση μειοψηφίας (ενν. των Χριστιανοδημοκρατών). Δεν θα πρόκειται (όμως) για απόφαση η οποία σχετίζεται με το ερώτημα εάν προτάσσεται το συμφέρον μεταξύ της χώρας ή του κόμματος. Θεωρώ πάντως ότι η Γερμανία χρειάζεται ένα ενισχυμένο και ανανεωμένο SPD.».