«Με βίασαν αλλά ποτέ δεν μίλησα για αυτό»: Μαρτυρία Αμερικανίδας πολιτικού
Συνεχίζοντας τις δημοσιεύσεις πραγματικών τραυματικών ιστοριών γυναικών, το Real Women Real Stories, στο πλαίσιο της, υποστηριζόμενης από τα Ηνωμένα Έθνη, καμπάνιας HeForShe, παρουσίασε την ιστορία της Έιμι Πάουλιν: Αμερικανίδας πολιτικού- μέλους της πολιτειακής συνέλευσης της Ν. Υόρκης, η οποία μιλά για τον βιασμό της.
Η Πάουλιν διηγείται την ιστορία της σε κείμενο το οποίο δημοσιεύτηκε στη βρετανική Telegraph.
«Ως εκλεγμένο μέλος του Πολιτειακού Νομοθετικού Σώματος της Νέας Υόρκης για τα τελευταία 17 χρόνια, αγωνίστηκα για νόμους που προασπίζουν τα δικαιώματα των πολιτών. Για τους ανθρώπους που με ψήφισαν, είμαι η φωνή τους στην κυβέρνηση, η αντιπρόσωπός τους. Αλλά κάποιες φορές είναι ευκολότερο να είσαι υπέρμαχος άλλων αντί του ίδιου σου του εαυτού».
«Σε ηλικία 14 ετών, ένας νεαρός άνδρας- τον οποίο ήξερα και εμπιστευόμουν- με πήγε στο αμάξι του και προέβη σε σεξουαλική επίθεση εναντίον μου. Παραλυμένη από τον φόβο, ήμουν ανήμπορη καθώς ο μεγαλύτερος εκείνος άνδρας μου έκλεψε την παιδική μου αθωότητα, αφήνοντάς με να προσπαθώ να κατανοήσω τι είχε συμβεί, ποιος έφταιγε και τι έπρεπε να κάνω».
«Η πορεία μου στην πολιτική άρχισε νωρίς, όταν ήμουν μια έφηβη που ζούσε στο Μπρούκλιν. Σε ηλικία 14 ετών, πήγαινα τακτικά στην τοπική οργάνωση των Δημοκρατικών, μαζί με έναν φίλο, του οποίου ο πατέρας ήταν δραστήριος πολιτικά. Μετά συναντούσαμε άλλα μέλη για καφέ σε ένα μαγαζί της περιοχής. Ήταν γύρω στα 20 και πάντα με έκαναν να νιώθω μέλος του πλήθους. Αν και μόλις είχα μπει στην εφηβεία, πλέον ανήκα σε αυτή την “κουλ” ομάδα των μεγαλύτερων, και η γνώμη μου είχε σημασία».
«Μια νύχτα, κανένας από τους συνήθεις φίλους μου δεν ήταν εκεί, και ένα από τα μέλη προσφέρθηκε να με πάει σπίτι. Ήταν γύρω στα 20, κάποιος που έβλεπα πρακτικά κάθε εβδομάδα, και τον οποίο γνώριζα. Φαινόταν τόσο φυσιολογικός, τόσο μη απειλητικός. Οπότε τον εμπιστευόμουν. Δεν ήξερα πως σύντομα θα χρησιμοποιούσε εκείνη την εμπιστοσύνη εναντίον μου».
«Νομίζω πως πήγε το αμάξι σε ένα δρομάκι. Ή ίσως να ήταν αυλή σχολείου. Όπως πολλά θύματα βιασμού, δεν μπορώ να θυμηθώ όλες τις λεπτομέρειες, αν και μπορώ ακόμα να δω το σκοτάδι, τη μαυρίλα και την απομόνωση. Δεν υπήρχε κανείς εκεί γύρω, κανείς για να μας δει ενώ έπαιρνε από εμένα αυτό που δεν ήμουν έτοιμη, δεν ήθελα να δώσω. Μετά, πήγα σπίτι και δεν είπα σε κανέναν τι είχε συμβεί».
«Δυστυχώς η ιστορία μου δεν είναι μοναδική. Σύμφωνα με αναφορές του CDC και του υπουργείου Δικαιοσύνης της Μ.Βρετανίας, μία στις πέντε γυναίκες θα βιαστεί ή θα δεχτεί σεξουαλική επίθεση στη ζωή της, συχνά από κάποιον που ξέρει και εμπιστεύεται. Περίπου 85.000 ενήλικες γυναίκες και 12.000 άνδρες βιάζονται στην Αγγλία και την Ουαλία μόνο κάθε έτος, περίπου 11 βιασμοί κάθε ώρα, και σχεδόν μισό εκατομμύριο ενήλικοι δέχονται σεξουαλική επίθεση. Περίπου το 90% αυτών που βιάζονται ξέρουν τον δράστη. Ωστόσο, μόλις το 15% αυτών που βιώνουν σεξουαλική βία το αναφέρουν στην αστυνομία».
«Παγωμένες από φόβο, συχνά δεν μπορούν να προστατέψουν τους εαυτούς τους. Τόσοι πολλοί επιζώντες σεξουαλικής επίθεσης νιώθουν ενοχή και θυμό. Αυτές- εμείς- πάσχουν από συναισθήματα ανημπόριας, ντροπής, αμφισβήτησης και αυτοκατηγορίας, τη στιγμή που, στην πραγματικότητα, ο μόνος που φταίει είναι ο δράστης. Επίσης, σαν εμένα, οι περισσότερες ποτέ δεν καταγγέλλουν την επίθεση και οι δράστες κυκλοφορούν ελεύθεροι».
«Οι ειδικοί λένε πως η ανάρρωση από σεξουαλικό τραύμα χρειάζεται χρόνο, και η διαδικασία είναι επώδυνη. Δεν ξέρω πόσο καιρό χρειάστηκα για να θεραπευτώ. Ειλικρινά δεν ξέρω με τι μοιάζει η θεραπεία, μόνο ότι δεν θα άφηνα εκείνη τη νύχτα να καταστρέψει το υπόλοιπο της ζωής μου. Είχε ήδη πάρει πολλά από εμένα, και ήμουν αποφασισμένη πως δεν θα έπαιρνε και άλλα».
«Πέρασα τις επόμενες δεκαετίες παίρνοντας πίσω τη δύναμή μου, αντλώντας από αυτόν τον εσωτερικό πυρήνα δύναμης. Η άρνηση να εξαναγκαστώ σε άλλη μια κατάσταση την οποία δεν ήθελα, ή να μου πουν ότι δεν μπορούσα να κάνω κάτι ήταν πιο ισχυρή από οτιδήποτε άλλο. Κάποια στιγμή παντρεύτηκα και έκανα παιδιά, μετακόμισα στα προάστια και έγινα υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών. Για ένα διάστημα, εργάστηκα ως διευθύντρια ενός ασύλου για κακοποιημένες γυναίκες. Εκείνο το συναίσθημα ανημπόριας που είχα στα 14 μου έγινε πηγή αποφασιστικότητας να βοηθήσω και άλλες που ήταν ευάλωτες».
Το 2000 ήμουν υποψήφια για μια έδρα στην Πολιτειακή Συνέλευση της Νέας Υόρκης, Στην τρίτη θητεία μου, με προσέγγισε μια ομάδα για να υποστηρίξω νομοθεσία που καταργούσε το καθεστώς περιορισμών όσον αφορά στον βιασμό. Ίσως να ήταν αποφυγή- ή φόβος για το τι θα σκέφτονταν οι άλλοι για εμένα εάν ήξεραν- αλλά όλο αυτό τον καιρό δεν είχα πει κουβέντα για την επίθεση που υπέστην σε άλλο άνθρωπο- ούτε καν στον σύζυγό μου».
«Παραδόξως, δεν σκέφτηκα γιατί αυτός ο συγκεκριμένος νόμος μου έκανε τόσο μεγάλη αίσθηση, τόσο βαθιά θαμμένες ήταν οι δικές μου τραυματικές μνήμες. Ήξερα μόνο ότι επρόκειτο να αλλάξει τα δεδομένα για χιλιάδες Νεοϋορκέζες που ήθελαν ακόμα δικαιοσύνη. Οπότε κατέβαλα προσπάθεια για τον νόμο. Σκληρή. Τον προσέγγισα ακαδημαϊκά, κρατώντας σημειώσεις με στατιστικά στοιχεία, δηλώσεις ειδικών, υπογραμμισμένα με αυτοκόλλητα Post-it. Πήγα πανέτοιμη σε μια σημαντική συνάντηση με όλους τους άλλους νομοθέτες της συνέλευσης για να το συζητήσω και να παρουσιάσω την άποψή μου. Ωστόσο, ήταν ό,τι πιο παράξενο αυτό που συνέβη όταν άνοιξα το στόμα μου για να μιλήσω. Αντί να αρχίσω να δίνω ποσοστά και στατιστικές για άλλα θύματα, άρχισα να διηγούμαι για πρώτη φορά την ιστορία μου, σε μια αίθουσα γεμάτη έκπληκτους συναδέλφους. Μοιράστηκα επιτέλους αυτό που είχε συμβεί εκείνη την απαίσια νύχτα, ώστε να καταλάβουν ότι ο βιασμός και η σεξουαλική επίθεση μπορούν να συμβούν στον οποιοδήποτε, σε οποιαδήποτε ηλικία και σε οποιοδήποτε μέρος».
«Στο τέλος, το νομοσχέδιο πέρασε και έγινε νόμος, κάνοντας τη Νέα Υόρκη τη μόνη πολιτεία στη χώρα που επιτρέπει οι βιαστές να βρεθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης ανεξαρτήτως του πότε διέπραξαν τα εγκλήματά τους. Δεν είναι απλά ένα νόμος σημαντικός για τις γυναίκες, είναι σημαντικός για εμένα. Βλέπω τώρα πως, καταστέλλοντας την εμπειρία μου και μη αναγνωρίζοντας την αλήθεια, δεν είχα επιτρέψει ποτέ στον εαυτό μου να θεραπευτεί πλήρως. Είμαι ευγνώμων που ξέρω ότι, μοιραζόμενη επιτέλους την εμπειρία μου, ήμουν σε θέση να πάρω κάτι τόσο απαίσιο και να το μετατρέψω σε κάτι θετικό για άλλους. Μετά από 40 χρόνια σιωπής, βρήκα τη φωνή μου».
Η Πάουλιν διηγείται την ιστορία της σε κείμενο το οποίο δημοσιεύτηκε στη βρετανική Telegraph.
«Ως εκλεγμένο μέλος του Πολιτειακού Νομοθετικού Σώματος της Νέας Υόρκης για τα τελευταία 17 χρόνια, αγωνίστηκα για νόμους που προασπίζουν τα δικαιώματα των πολιτών. Για τους ανθρώπους που με ψήφισαν, είμαι η φωνή τους στην κυβέρνηση, η αντιπρόσωπός τους. Αλλά κάποιες φορές είναι ευκολότερο να είσαι υπέρμαχος άλλων αντί του ίδιου σου του εαυτού».
«Σε ηλικία 14 ετών, ένας νεαρός άνδρας- τον οποίο ήξερα και εμπιστευόμουν- με πήγε στο αμάξι του και προέβη σε σεξουαλική επίθεση εναντίον μου. Παραλυμένη από τον φόβο, ήμουν ανήμπορη καθώς ο μεγαλύτερος εκείνος άνδρας μου έκλεψε την παιδική μου αθωότητα, αφήνοντάς με να προσπαθώ να κατανοήσω τι είχε συμβεί, ποιος έφταιγε και τι έπρεπε να κάνω».
«Η πορεία μου στην πολιτική άρχισε νωρίς, όταν ήμουν μια έφηβη που ζούσε στο Μπρούκλιν. Σε ηλικία 14 ετών, πήγαινα τακτικά στην τοπική οργάνωση των Δημοκρατικών, μαζί με έναν φίλο, του οποίου ο πατέρας ήταν δραστήριος πολιτικά. Μετά συναντούσαμε άλλα μέλη για καφέ σε ένα μαγαζί της περιοχής. Ήταν γύρω στα 20 και πάντα με έκαναν να νιώθω μέλος του πλήθους. Αν και μόλις είχα μπει στην εφηβεία, πλέον ανήκα σε αυτή την “κουλ” ομάδα των μεγαλύτερων, και η γνώμη μου είχε σημασία».
«Μια νύχτα, κανένας από τους συνήθεις φίλους μου δεν ήταν εκεί, και ένα από τα μέλη προσφέρθηκε να με πάει σπίτι. Ήταν γύρω στα 20, κάποιος που έβλεπα πρακτικά κάθε εβδομάδα, και τον οποίο γνώριζα. Φαινόταν τόσο φυσιολογικός, τόσο μη απειλητικός. Οπότε τον εμπιστευόμουν. Δεν ήξερα πως σύντομα θα χρησιμοποιούσε εκείνη την εμπιστοσύνη εναντίον μου».
«Νομίζω πως πήγε το αμάξι σε ένα δρομάκι. Ή ίσως να ήταν αυλή σχολείου. Όπως πολλά θύματα βιασμού, δεν μπορώ να θυμηθώ όλες τις λεπτομέρειες, αν και μπορώ ακόμα να δω το σκοτάδι, τη μαυρίλα και την απομόνωση. Δεν υπήρχε κανείς εκεί γύρω, κανείς για να μας δει ενώ έπαιρνε από εμένα αυτό που δεν ήμουν έτοιμη, δεν ήθελα να δώσω. Μετά, πήγα σπίτι και δεν είπα σε κανέναν τι είχε συμβεί».
«Δυστυχώς η ιστορία μου δεν είναι μοναδική. Σύμφωνα με αναφορές του CDC και του υπουργείου Δικαιοσύνης της Μ.Βρετανίας, μία στις πέντε γυναίκες θα βιαστεί ή θα δεχτεί σεξουαλική επίθεση στη ζωή της, συχνά από κάποιον που ξέρει και εμπιστεύεται. Περίπου 85.000 ενήλικες γυναίκες και 12.000 άνδρες βιάζονται στην Αγγλία και την Ουαλία μόνο κάθε έτος, περίπου 11 βιασμοί κάθε ώρα, και σχεδόν μισό εκατομμύριο ενήλικοι δέχονται σεξουαλική επίθεση. Περίπου το 90% αυτών που βιάζονται ξέρουν τον δράστη. Ωστόσο, μόλις το 15% αυτών που βιώνουν σεξουαλική βία το αναφέρουν στην αστυνομία».
«Παγωμένες από φόβο, συχνά δεν μπορούν να προστατέψουν τους εαυτούς τους. Τόσοι πολλοί επιζώντες σεξουαλικής επίθεσης νιώθουν ενοχή και θυμό. Αυτές- εμείς- πάσχουν από συναισθήματα ανημπόριας, ντροπής, αμφισβήτησης και αυτοκατηγορίας, τη στιγμή που, στην πραγματικότητα, ο μόνος που φταίει είναι ο δράστης. Επίσης, σαν εμένα, οι περισσότερες ποτέ δεν καταγγέλλουν την επίθεση και οι δράστες κυκλοφορούν ελεύθεροι».
«Οι ειδικοί λένε πως η ανάρρωση από σεξουαλικό τραύμα χρειάζεται χρόνο, και η διαδικασία είναι επώδυνη. Δεν ξέρω πόσο καιρό χρειάστηκα για να θεραπευτώ. Ειλικρινά δεν ξέρω με τι μοιάζει η θεραπεία, μόνο ότι δεν θα άφηνα εκείνη τη νύχτα να καταστρέψει το υπόλοιπο της ζωής μου. Είχε ήδη πάρει πολλά από εμένα, και ήμουν αποφασισμένη πως δεν θα έπαιρνε και άλλα».
«Πέρασα τις επόμενες δεκαετίες παίρνοντας πίσω τη δύναμή μου, αντλώντας από αυτόν τον εσωτερικό πυρήνα δύναμης. Η άρνηση να εξαναγκαστώ σε άλλη μια κατάσταση την οποία δεν ήθελα, ή να μου πουν ότι δεν μπορούσα να κάνω κάτι ήταν πιο ισχυρή από οτιδήποτε άλλο. Κάποια στιγμή παντρεύτηκα και έκανα παιδιά, μετακόμισα στα προάστια και έγινα υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών. Για ένα διάστημα, εργάστηκα ως διευθύντρια ενός ασύλου για κακοποιημένες γυναίκες. Εκείνο το συναίσθημα ανημπόριας που είχα στα 14 μου έγινε πηγή αποφασιστικότητας να βοηθήσω και άλλες που ήταν ευάλωτες».
Το 2000 ήμουν υποψήφια για μια έδρα στην Πολιτειακή Συνέλευση της Νέας Υόρκης, Στην τρίτη θητεία μου, με προσέγγισε μια ομάδα για να υποστηρίξω νομοθεσία που καταργούσε το καθεστώς περιορισμών όσον αφορά στον βιασμό. Ίσως να ήταν αποφυγή- ή φόβος για το τι θα σκέφτονταν οι άλλοι για εμένα εάν ήξεραν- αλλά όλο αυτό τον καιρό δεν είχα πει κουβέντα για την επίθεση που υπέστην σε άλλο άνθρωπο- ούτε καν στον σύζυγό μου».
«Παραδόξως, δεν σκέφτηκα γιατί αυτός ο συγκεκριμένος νόμος μου έκανε τόσο μεγάλη αίσθηση, τόσο βαθιά θαμμένες ήταν οι δικές μου τραυματικές μνήμες. Ήξερα μόνο ότι επρόκειτο να αλλάξει τα δεδομένα για χιλιάδες Νεοϋορκέζες που ήθελαν ακόμα δικαιοσύνη. Οπότε κατέβαλα προσπάθεια για τον νόμο. Σκληρή. Τον προσέγγισα ακαδημαϊκά, κρατώντας σημειώσεις με στατιστικά στοιχεία, δηλώσεις ειδικών, υπογραμμισμένα με αυτοκόλλητα Post-it. Πήγα πανέτοιμη σε μια σημαντική συνάντηση με όλους τους άλλους νομοθέτες της συνέλευσης για να το συζητήσω και να παρουσιάσω την άποψή μου. Ωστόσο, ήταν ό,τι πιο παράξενο αυτό που συνέβη όταν άνοιξα το στόμα μου για να μιλήσω. Αντί να αρχίσω να δίνω ποσοστά και στατιστικές για άλλα θύματα, άρχισα να διηγούμαι για πρώτη φορά την ιστορία μου, σε μια αίθουσα γεμάτη έκπληκτους συναδέλφους. Μοιράστηκα επιτέλους αυτό που είχε συμβεί εκείνη την απαίσια νύχτα, ώστε να καταλάβουν ότι ο βιασμός και η σεξουαλική επίθεση μπορούν να συμβούν στον οποιοδήποτε, σε οποιαδήποτε ηλικία και σε οποιοδήποτε μέρος».
«Στο τέλος, το νομοσχέδιο πέρασε και έγινε νόμος, κάνοντας τη Νέα Υόρκη τη μόνη πολιτεία στη χώρα που επιτρέπει οι βιαστές να βρεθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης ανεξαρτήτως του πότε διέπραξαν τα εγκλήματά τους. Δεν είναι απλά ένα νόμος σημαντικός για τις γυναίκες, είναι σημαντικός για εμένα. Βλέπω τώρα πως, καταστέλλοντας την εμπειρία μου και μη αναγνωρίζοντας την αλήθεια, δεν είχα επιτρέψει ποτέ στον εαυτό μου να θεραπευτεί πλήρως. Είμαι ευγνώμων που ξέρω ότι, μοιραζόμενη επιτέλους την εμπειρία μου, ήμουν σε θέση να πάρω κάτι τόσο απαίσιο και να το μετατρέψω σε κάτι θετικό για άλλους. Μετά από 40 χρόνια σιωπής, βρήκα τη φωνή μου».
Keywords
βιασαν, υπουργειο δικαιοσυνης, real, women, telegraph, αθωότητα, νέα, νεα κυβερνηση, μιλα, γνωμη, εδρα, ηνωμενα εθνη, θητεια, πλαισιο, ωρα, real, αθωότητα, απλα, αυτοκολλητα, διαστημα, δυναμη, δηλωσεις, εγινε, εγκληματα, αιθουσα, ειλικρινα, εβδομαδα, επρεπε, ετων, ετος, ζωη, ζωης, ηλικια, η φωνη, θετικο, κυβερνηση, κειμενο, λεπτομερειες, νεα υορκη, νυχτα, ομαδα, παντα, ουαλια, παιδια, πηγη, πολιτεια, συζυγο, συντομα, σπιτι, στομα, τριτη, φοβος, φταιει, φωνη, φορα, αυλη, δικαιωματα, ετοιμη, χωρα, μοιαζει, telegraph, women
Τυχαία Θέματα
- Δημοφιλέστερες Ειδήσεις Κατηγορίας Ειδήσεις
- Το Άγιο Όρος δεν δέχεται τον Τσίπρα-ακυρώνεται η επίσκεψη
- Της άνοιξε το κρανίο και την άφησε νεκρή δίπλα στη δύο μηνών κόρη τους
- Κόρη ξάφρισε όλη την περιουσία των γονιών της
- Δημήτρης Αποστόλου: «Η Μάγδα πήρε τα παιδιά και έφυγε. Δεν ξέρω αν έχουμε χωρίσει»
- Σε σοβαρή κατάσταση ο μεγάλος Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου
- Νέα χυδαία επίθεση Τζήμερου, αυτή τη φορά κατά Καμμένου (εικόνα)
- Φοιτήτρια που μαχαίρωσε τον εραστή της αθωώνεται χάρη στο 'υπέροχο μυαλό' της
- Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης η Σαμοθράκη
- Ανεξαρτητοποιήθηκε ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Νίκος Μίχος
- Άνδρας κοιμόταν στην άκρη της Εθνικής – Η απίστευτη εξήγηση που έδωσε (εικόνα)
- Δημοφιλέστερες Ειδήσεις Huffington Post Greece
- Η πτήση του Λεμονή, το τηλέφωνο στον Λάζαρο και το συμβόλαιο του Ανέστη
- «Με βίασαν αλλά ποτέ δεν μίλησα για αυτό»: Μαρτυρία Αμερικανίδας πολιτικού
- Συγγνώμη Λάμπρο Ντόκα
- Ντομπρόβσκις: Πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% για το 2018. Δεν τίθεται θέμα κουρέματος
- Βίντεο: Φιδάκι σφήνωσε στο ρουθούνι μιας κόμπρας
- Ακροδεξιά: Το τέρας που βρυχάται
- Η ουσία του «παρκαρίσματος» των μετοχών
- Ο Chris Pratt έκανε αυτό το κουίζ και το αποτέλεσμα έδειξε ότι δεν είναι αυτός που νομίζαμε
- Οι φόροι που θα πληρώσουμε μέχρι την Παρασκευή
- Για το καλύτερο τριήμερο στο Χωριό θα χρειαστεί να πάτε μόνο μέχρι την Κυψέλη
- Τελευταία Νέα Huffington Post Greece
- «Με βίασαν αλλά ποτέ δεν μίλησα για αυτό»: Μαρτυρία Αμερικανίδας πολιτικού
- Η πρώτη γυναίκα αξιωματικός πεζικού στους Αμερικανούς πεζοναύτες
- Οι φόροι που θα πληρώσουμε μέχρι την Παρασκευή
- Για το καλύτερο τριήμερο στο Χωριό θα χρειαστεί να πάτε μόνο μέχρι την Κυψέλη
- Ακροδεξιά: Το τέρας που βρυχάται
- Προπαγανδιστικό βίντεο από τη Βόρεια Κορέα, με καταστροφή αμερικανικών μαχητικών και αεροπλανοφόρου
- Συγγνώμη Λάμπρο Ντόκα
- Ο Chris Pratt έκανε αυτό το κουίζ και το αποτέλεσμα έδειξε ότι δεν είναι αυτός που νομίζαμε
- Βίντεο: Φιδάκι σφήνωσε στο ρουθούνι μιας κόμπρας
- Ντομπρόβσκις: Πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% για το 2018. Δεν τίθεται θέμα κουρέματος
- Τελευταία Νέα Κατηγορίας Ειδήσεις
- Στήριξη στο νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου ετοιμάζονται να δώσουν οι ΑΝΕΛ
- Open Day για το θεατρικό εργαστήρι εφήβων του Σύγχρονου Θεάτρου Βασίλης Διαμαντόπουλος
- Τα τέσσερα ερωτήματα του Γιαννακόπουλου στον Αλαφούζο
- Τρελαμένος ο Σπανούλης με τη... δεύτερη πριγκίπισσά του! (ΦΩΤΟ)
- «Χαμένη» πόλη του Μ. Αλεξάνδρου βρέθηκε στο Ιράκ μετά από 2.000 χρόνια χάρη σε φωτογραφίες της CIA
- Σενάρια για συνεδρίαση του ΚΑΣ την Τετάρτη για το «Ελληνικό»
- Εντυπωσιακό βίντεο: Τεράστιος υδροστρόβιλος χτυπά τη Ζάκυνθο
- Τα πένθιμα γεγονότα, καθημερινά μέσα από το patrasevents.gr
- Οι γερμανικές βιομηχανικές ενώσεις «παίρνουν θέση» στο εκλογικό αποτέλεσμα